"Hoe gaan we hem verwoesten?"

"Dat wist jij toch?!"

Alyssa greep het dagboek vast en opende het boek terwijl ze door de lege bladzijdes begon te bladeren. Plots verscheen er inkt op de pagina's en Alyssa stopte met bladeren terwijl Parker opstond en richting de tent liep.

Ben je het niet beu om te verstoppen?

Waarom geef je je vader niet gewoon wat hij verdient voor alles wat hij jou en je broers heeft aangedaan?

Mis je Alexander niet?

Alyssa's ogen werden groot en haar lip begon te trillen terwijl ze opkeek naar Parker die nog steeds in de tent was, waar Nathaniel een boek aan het lezen was. Ze hoorde de twee in stilte praten, maar kon niet horen wat ze zeiden.

Je gedachtes zijn niet verkeerd Alyssa.

Laat me je helpen je vaders leven te verwoesten tot hij nooit meer buiten wilt komen.

Ik bedoel alleen het beste voor jou en je geliefden.

"Gaat het Alyssa?" Vroeg Parker zacht terwijl haar hoofd geschrokken opschoot naar hem en ze het boek dichtsloeg. "Ja hoor. Ik eh, ik snap alleen niet waarom het boek leeg is. Het is toch een dagboek?" Vroeg ze terwijl hij haar ongelovig aankeek en zuchtte.

"Het is waarschijnlijk betovert, zodat je ziet wat je wilt zien. Je duisterste gedachten." Zei hij twijfelachtig terwijl Alyssa's gedachten begonnen te razen en ze stil knikte. Ze ging niets hiervan laten weten aan Parker, dat was zeker.

"Ik heb een idee hoe ik het dagboek kan verwoesten. Maar ik moet het eerst zeker weten. Ik ga naar het beekje om het uit te testen." Mompelde ze snel terwijl ze opstond en met het dagboek naar het beekje liep, waar ze ging zitten en het dagboek in het water gooide. Ze trok de pagina's een voor een uit het boek, maar het papier leek terug naar het boek te gaan voordat het het wateroppervlak raken kon.

Het boek opende zichzelf terwijl Alyssa het op de vloer smeet en er verschenen woorden op de pagina.

Het spijt me.

Je hoeft niet boos te zijn, ik snap dat deze gevoelens nieuw voor je zijn. Ik snap dat het eng is om eraan te denken, maar als je het niet doet ga je er later heel veel spijt van krijgen.

Ik probeer alleen te helpen.

Ik zweer het.

Alyssa's ogen begonnen te tranen en het dagboek sloeg zichzelf open naar een andere pagina.

Wil je geen wraak? Wil je hem niet laten zien hoeveel pijn en leed hij jou al die jaren heeft laten meemaken?

Hoeveel tranen er zijn gevallen en hoeveel liefde je hebt gemist omdat hij een achterbakse klootzak is?

Zo niet, zou je denken dat je het boek achter kon laten.

Je wilt het wel.

Je moet alleen de kracht er nog voor vinden om het toe te geven.

En dat is prima.

Ik wacht wel.

Ze schudde ongelovig haar hoofd terwijl ze begon te huilen en haar hoofd begon pijn te doen. Fuck natuurlijk wilde ze haar vader wel een lesje leren. Hij verdiende het ook, voor alles wat hij en Nathaniel en Austin en Alex heeft laten meemaken.

Maar dit boek was slecht.

Het was een stukje van een ziel van een slecht persoon die de halve tovenaarspopulatie wilt uitroeien.

Zonder reden.

Hij was een slecht persoon.

Toch?

Hij klonk wel alsof hij echt wilde helpen. Alsof hij zeker wist dat er een goede reden was voor Alyssa om haar vader een lesje te leren. Omdat haar vader het verdiende en hij wilde helpen.

Was het een list?

Je weet het niet. Dat snap ik echt heel erg Alyssa.

Pak een pen op als je het zeker weet en schrijf naar me, ik ben er altijd om tegen te praten.

Alyssa sloeg het boek dicht en keek rond waarna ze merkte dat Parker achter haar stond, een stukje verderop tussen de bomen. "Lukt het niet?" Vroeg hij terwijl hij naar haar toeliep en het boek van de vloer wilde pakken, maar Alyssa was hem voor en greep het boek.

"Nee, maar ik denk dat ik in de buurt ben van het te verwoesten." Zei ze terwijl hij haar bezorgd aankeek en het boek uit haar handen trok. "Alyssa wat heeft het boek je allemaal verteld? Ik had je gewaarschuwd dat het gevaarlijk was." Zei hij terwijl Alyssa fronste.

"Het is niet gevaarlijk." Protesteerde ze terwijl ze het boek opende en de pagina's aan Parker liet zijn.

Je verdiende het nooit opgescheept te zitten met deze krachten.

Ik weet een manier om ervanaf te komen.

Ik kan je helpen.

"Alyssa doe dat boek dicht!!" Schreeeuwde hij terwijl Alyssa naar de pagina's keek met een frons, maar ze waren leeg toen ze ze zag.

"Ik snap het niet. Waarom ben je zo bang voor het boek?" Vroeg ze terwijl hij haar ongelovig aankeek. "Het verteld je dingen die je verleiden om het boek te geloven Alyssa!" Riep hij terwijl hij het boek uit haar handen pakte en het in het water gooide.

"Heb ik al geprobeerd." Zei ze terwijl hij haar aankeek en ze een wenkbrauw optrok. "Ik ben niet stom. Natuurlijk zou ik van het boek af willen komen voordat het me kan verleiden." Zei ze terwijl hij haar vragend aankeek en ze het boek vastpakte. Ze gaf Parker een geërgerde blik en rolde haar ogen terwijl ze het boek uit zijn handen trok. "Je vertrouwt me echt niet huh?" Vroeg ze terwijl hij zijn hoofd schudde.

"Ik vertrouw mezelf niet eens met dat boek." Zei hij terwijl Alyssa diep zuchtte. "We moeten het verwoesten." Zei ze terwijl ze opkeek naar hem. "Voor het te laat is."

"Maar hoe?" Vroeg hij terwijl Alyssa slikte en zacht zuchtte. "Ik weet wel een manier. Maar je gaat het niet leuk vinden." Zei ze waarna Parker zijn wenkbrauw optrok. "Vergt het de dood van iemand?" Vroeg hij waarop Alyssa haar hoofd schudde.

"Doe het dan maar." Zei hij terwijl ze het boek op de vloer liet vallen en hem kort aankeek. "Oppassen Parker." Zei ze terwijl hij fronste en achter een boom ging staan. Ze greep haar toverstok en ademde diep in en uit.

Adem in, adem uit.

Het is maar een stomme spreuk.

Maar een nutteloos iets om Voldemort tegen te gaan.

"Avada kedavra."

De woorden verlieten Alyssa's mond makkelijker als ze toegeven wilde. Ze vielen bijna natuurlijk uit haar mond, alsof zij ze hoorde te zeggen.

Alsof ze het al honderden keren eerder had gezegd.

"Alyssa?" Parker's stem was zwak, geschokt en trillend. Maar zijn armen vonden zich rond haar schouders en hij trok haar in zijn armen tot ze opgaf en hem ook knuffelde. "Het boek is weg." Mompelde hij zacht terwijl hij zijn hoofd op haar hoofd liet steunen. "Je hebt het gedaan Alyssa." Zei hij zacht terwijl ze diep in ademde en knikte.

Het dagboek was weg.

En Alyssa zou nooit meer die spreuk hoeven te gebruiken.

Nooit meer.

~~~
A/N: hallo hallo

Mn toetsweek is eindelijk klaar. Dus vakantie :))

Tot later vanavond waarschijnlijk lol.

1170 woorden