"Percy!"

"Wat?"

"Kijk nou!"

Alyssa trok Percy aan zijn arm mee naar de andere tent waar Nathaniel en Parker dicht tegen elkaar aan lagen te slapen in het bed. Parkers arm was losjes over Nathaniels middel geslagen en Nathaniel lag met zijn hoofd verborgen onder de dekens.

"Nee! Dit kan hij niet maken vuile dooddoener!" Riep Percy waardoor Parker wakker werd en met een frons naar de opening van de tent keek.

Zijn ogen werden groot waarna hij geschrokken van Nathaniel naar Alyssa naar Percy en weer terug naar Nathaniel keek.

"Dit is niet wat het lijkt."

"Dat zeggen ze altijd Parker."

"Nee, nee, laat het me uitleggen alsjeblieft." Zei hij terwijl Nathaniel in zijn armen bewoog en hij zijn hoofd vanonder de dekens stak. Hij keek slaapdronken naar Percy en Alyssa die de twee nog steeds geschokt aanstaarden en verstopte langzaam zijn hoofd weer onder de dekens terwijl Parker diep zuchtte.

"Alyssa, kom op. Jij weet dat Nathaniel altijd knuffelt met iets, toch?" Vroeg hij terwijl Alyssa hem droog aanstaarde en haar schouders ophaalde. "Geen idee, ik heb nog nooit in hetzelfde bed geslapen als Nathaniel." Zei ze terwijl Percy begon te lachen en Parker hem aankeek.

"Oh jullie doen gewoon zo kut zodat ik bang wordt!" Riep hij verontwaardigd terwijl Nathaniel hem aankeek en zwak glimlachte. "Ze zijn kinderen voor iets toch Parker?" Mompelde hij waarna Parker fronste en zacht zuchtte. "Ja ja, het zal wel."

"Maar eh.. zijn jullie ook echt een koppel of?" Vroeg Alyssa met een kleine grijns terwijl Parkers wangen rood werden en Nathaniel snel zijn hoofd schudde. "Nee! Nee. Absoluut niet." Zei hij terwijl Parker instemde.

"Geen stelletje. Gewoon knuffels." Zei hij terwijl Percy grinnikte.

"Ach, weet je ik koop voor je verjaardag wel een trouwring Park." Zei hij sarcastisch waarna Parker diep zuchtte.

"Je doet maar." Mompelde hij halfhartig terwijl Nathaniel zijn hoofd weer onder de dekens liet verdwijnen en Parker zijn ogen sloot. "Nu ga ik weer slapen."

"Vredige slaapjes gewenst."

"Fuck off."

~~

"Goedemorgen Allie."

"Goedemorgen Parkthaniel." Zei Alyssa terwijl ze tegenover Nathaniel en Parker ging zitten. Parker trok zijn neus op terwijl Nathaniel zacht zuchtte en haar aankeek. "Wat is dat nou weer voor naam?"

"Een shipnaam. Ik kan alleen geen goede bedenken." Zei ze terwijl Nathaniel diep zuchtte. "Omdat ik met mijn rug tegen Parker leun? Je weet dat ik niet zelf rechtop kan zitten." Zei hij terwijl Alyssa haar lippen tuitte. "Details details." Mompelde ze terwijl Percy uit de tent liep en breed gaapte.

Hij struikelde halverwege zijn weg naar de drie en viel zijn gezicht eerst in de sneeuw. Alyssa en Parker begonnen met lachen terwijl Percy een sneeuwbal tegen Nathaniels hoofd gooide in plaats van Parkers hoofd.

"Waar had ik dat aan verdiend?" Vroeg hij terwijl Parker een sneeuwbal naar Percy gooide. "Hey!" Riep hij terwijl hij er nog eentje gooide naar Parker die Parker raakte op de bovenkant van zijn hoofd waardoor het over zijn hele gezicht viel. "Percy!" Riep hij terwijl zijn ogen plots geel werden en hij naar Alyssa keek die bijna gelijk een boekje en een pen pakte.

Percy stopte met sneeuwballen gooien en keek geschrokken naar Parker terwijl Nathaniel Parker zacht prikte om zijn aandacht te trekken.

Hij was klaar met Grieks praten en Alyssa stopte twee seconden daarna met schrijven. "Jezus Parker. De voorspelling is groter als twee voorspellingen bij elkaar." Zei ze terwijl Parker het boekje overpakte en hij met open ogen naar de voorspelling staarde.

"Wat is het?" Vroeg Percy terwijl Parker opkeek.

"Eh. Hier." Zei hij terwijl hij het boekje naar Percy gooide.

Zeven voorwerpen die zijn ziel heel maken, het leven wordt en potje van dodelijk schaken.
De ketting die niet meer bestaat, een dagboek vol met kwaad.
Een drankje van goud bestaand, een diadeem in de plaats altijd wel stilstaand.
De ring die zijn vinger altijd draagt en de slang die wordt gejaagd.
De ziener, de lynx, de kat, de ijsprinses, het broertje en de ster, de zeven zonder hulp schoppen het niet ver.
Plaatsen van de voorwerpen zijn verspreid, de tijd tikt snel, tot de eindstrijd.
Komen zal hij gauw, voor het meisje met de ogen van blauw.
Allen bij elkaar staan ze sterk, maar het is niet zomaar klaar.
De ziener zal moeten doen wat hij gezworen had dat hij nooit zou, maar het broertje neemt de keuze en blijft de belofte niet trouw.
Vechters zullen vallen en veel, De ziener vindt een zwaard tegen zijn keel.

"Parker je hebt zojuist een oorlog voorspelt."

"Ik weet het."

~~

"Parker!"

"Nathaniel!"

Parker sloeg het notitieboekje dicht terwijl Nathaniel op het bed ging zitten en zijn hoofd in Parkers schoot liet vallen. "Wat ben je aan het doen?" Vroeg hij terwijl Parker zacht zuchtte en zijn boekje opende.

"Ik had een paar ideeën. Over de voorspelling. Het komt namelijk allemaal samen met alle andere voorspellingen."

"Zeven voorwerpen die zijn ziel heel maken, het leven wordt en potje van dodelijk schaken. Dat gaat over de Horcruxes. Er zijn er waarschijnlijk zeven."

"De ketting die niet meer bestaat, een dagboek vol met kwaad. Een drankje van goud bestaand, een diadeem in de plaats altijd wel stilstaand. De ring die zijn vinger altijd draagt en de slang die wordt gejaagd. De zes horcruxes buitenom Voldemort zelf."

"De ziener, de lynx, de kat, de ijsprinses, het broertje en de ster, de zeven zonder hulp schoppen het niet ver. Ik, Alyssa, Lucy, Narcissa en de ster, die weet ik niet. We zijn met zijn zevenen maar zullen het met meer moeten doen."

"Plaatsen van de voorwerpen zijn verspreid, de tijd tikt snel, tot de eindstrijd. De voorwerpen zijn allemaal op andere plaatsen. En het einde van de oorlog is dichtbij."

"Komen zal hij gauw, voor het meisje met de ogen van blauw. Ik gok Alyssa, omdat ze eigenlijk dood is maar het kunnen heel veel meisjes zijn."

"Allen bij elkaar staan ze sterk, maar het is niet zomaar klaar. Ik denk dat de eindstrijd niet het totale einde zal zijn."

"De ziener zal moeten doen wat hij gezworen had dat hij nooit zou, maar het broertje neemt de keuze en blijft de belofte niet trouw. Ik weet absoluut niet wat dit moet betekenen, maar ik denk dat het broertje Percy is."

"Vechters zullen vallen en veel, De ziener vindt een zwaard tegen zijn keel." Parker viel stil terwijl Nathaniel opkeek naar hem en fronste. "Wat is er?" Vroeg hij zacht terwijl Parker fronste. Hij moest denken aan zijn eigen voorspelling. "De ziener valt tot slot, door een zilveren zwaard tot op zijn bot." Mompelde hij zacht terwijl Nathaniels mond openviel.

"Nee. Je mag absoluut niet sterven. Nee." Zei hij terwijl hij het boekje vastpakte en weggooide. "Ik wil eerst zo hard voor je vallen dat je nooit meer van me af kan komen voordat een van ons sterven mag."

"Maar-" "nee geen gemaar. Je gaat niet dood."

"Je kan-" "nee, niet zeggen."

"Je bent zwaar lastig soms."

"Dankjewel."

~~~
A/N: nou nou.

Ik vind dat ik vloeiend ga vandaag zeg.

Zo nog een hoofdstukje voor Lucy's boek, misschien twee, en dan bijna alweer het laatste jaar.

Misschien red ik het toch wel.

Dit was het weer. Tot vanavond waarschijnlijk!

1200 woorden