POV ROSE

Ik word wakker van een hand die zachtjes door mijn haar heen glijdt. Moeizaam open ik mijn ogen en zie Mason tegenover mij liggen. Zijn zwarte haar zit verwilderd en zijn felblauwe ogen onderzoeken mijn gezicht.

"Sorry, ik wilde je niet wakker maken." verontschuldigt hij zich, nog steeds zijn zijn ogen in mijn gezicht gebrand. "Is niet erg, waar denk je aan?" Ik veeg een plukje van mijn haar uit Mason's gezicht. Hij verschuift zich dichter naar mij toe. De spieren in zijn schouders worden duidelijk zichtbaar als hij erop leunt en ik kan mijn ogen er niet van weerhouden. "Gewoon, over hoe mooi je bent." Ik glimlach naar hem en sluit mijn ogen weer, genietend van zijn aanrakingen en zijn warme adem tegen mijn nek aan.

Ik sta op uit mijn bed en schuif de gordijnen van mijn raam open, waarna ik aan mijn bureau ga zitten. Ik pak mijn haarborstel, die naast mijn spiegel ligt en begin de klitten met grove bewegingen uit mijn haar te kammen.

"Kun je niet gewoon terug in bed komen?" Ik hoor aan Mason's stem dat hij lacht en ik grinnik even. "Mas, het is 1 uur, wat wil je, heel de dag in bed blijven liggen?" Ik kijk opzij en zie zijn gespierde lichaam verspreid over mijn bed. "Nu je het zegt, ja. Maar alleen als jij bij me komt liggen." Zijn kuiltjes worden zichtbaar wanneer hij glimlacht en ik schud lachend mijn hoofd. "Nou misschien wordt het maar tijd dat jij ook uit bed komt dan, want ik kom er niet meer in."

Hij gaat rechtop zitten, en steekt zijn handen naar me uit terwijl hij een pruillipje opzet. Ik sta op van mijn bureaustoel en loop naar hem toe. Hij trekt me naar hem toe en graaft met zijn vingers in mijn heupen. Ik moet even giechelen van zijn onverwachte beweging en klim vervolgens op zijn schoot. "En als ik het nou heel lief aan je vraag?" grinnikt hij. "Nee Mason, ik ga naar de Donna en jij gaat zoals je gisteravond zei naar de sportschool, van in bed liggen komt er geen summerbody." zeg ik vastberaden.

Zijn vingers glijden onder mijn trui en hij brengt zijn lippen naar mijn nek. Een zachte kreun verlaat mijn mond wanneer hij zachtjes op een stukje huid zuigt. Hij laat zich langzaam achterover zakken en neemt mij met zich mee, waardoor ik boven hem kom te liggen. Met zijn handen masseert hij zachtjes mijn borsten en mijn lippen zoeken die van hem op. "Ik weet wel een manier om een summerbody in bed te krijgen." fluistert hij onder zijn zware adem door. Zijn stem klinkt hees, vol lust.

Bijna zou ik me over laten halen, maar ik laat zijn haar los en onderbreek onze zoen, waarna ik snel van hem afstap. "Kun jij nog over iets anders nadenken dan alleen seks?"

"Jazeker, ik denk aan zoveel andere dingen dan seks, bijvoorbeeld hoe jouw lippen openen en..." Ik geef hem lachend een duw en loop naar mijn kledingkast. "Nee, sporten jij." Het geluid van zijn lach vult de kamer en ik trek een jurk uit mijn kast.

"Wil jij de rits even vastmaken?" vraag ik nadat ik een poosje met de sluiting heb geworsteld. Mason knikt en trekt snel een sportshirt over zijn hoofd, wanneer hij naar me toe loopt. Hij veegt mijn haar over mijn schouder en meteen krijg ik kippenvel. Zijn warme, zachte handen glijden via mijn schouder over mijn rug. Behendig trekt hij de rits van mijn jurk naar boven, terwijl hij kleine kusjes in mijn nek plaatst. "Vraag je dit nou gewoon om mij te pesten?" fluistert hij in mijn oor.

Ik draai me om en zet mijn handen tegen zijn borst. "Nee, ik vroeg het omdat ik mijn rits niet dicht kreeg. Ik moet gaan, heb over 10 minuten met Don afgesproken, mijn ouders zijn allebei weg, dus je moet jezelf eruit laten." Ik druk een snelle zoen op zijn lippen en laat een lachende Mason achter in mijn kamer, terwijl ik de trap af ren richting de voordeur.

"Doei!" roep ik nog even voor ik de deur achter me dicht trek. "Doei! Veel plezier!" roept hij terug en mijn hart maakt een sprongetje.

"Hey." Zegt Tyler wanneer hij me ziet. Gisteravond kreeg ik een appje dat hij me graag wilde spreken. Hij haalt zijn hand door zijn donkerblonde haren en richt zijn ogen op de grond om oogcontact te vermijden. "Hay." zeg ik, waarna ik in stilte op het muurtje naast hem ga zitten.

Ik voel mijn misselijkheid opborrelen, bang voor wat hij gaat zeggen. Zenuwachtig punnik ik aan de velletjes naast mijn nagels. "Ik eh," begint hij, zijn groene ogen kunnen me nog steeds niet aankijken. "Ik wilde eigenlijk even met je praten." Ik slik even en knik, als teken dat hij door moet gaan met praten. "Ik wil zeggen dat het me spijt."

Ik schiet in de lach en Tyler kijkt me verbaasd aan. Door de blik in zijn ogen moet ik alleen maar harder lachen. "Je bent serieus nu? Je hebt me helemaal hierheen laten komen om te zeggen dat het je spijt?" Ondanks de lach op mijn gezicht voel ik de woede in mijn lichaam opborrelen. Ik probeer op te staan, maar word tegengehouden door zijn sterke hand om mijn pols.

"Wat valt er te lachen? Ik probeer een serieus gesprek te voeren." zegt hij serieus. Mijn glimlach verdwijnt zodra ik door heb dat hij het meent. "Nou sorry Tyler, maar je hebt me maanden lang pijn gedaan, en de laatste keer dat ik je zag heb je mijn verjaardag verpest. En nu kom je ineens je excuses aanbieden? Vind je het zelf ook niet een beetje ongeloofwaardig overkomen?"

"Ik snap dat je een beetje overdonderd bent, maar luister alsjeblieft wat ik te zeggen heb." Iets in mij zegt dat ik na dit gesprek zonder goed gevoel deze plek zal gaan verlaten. Toch wil ik weten wat hij te zeggen heeft. Ik wil weten waar de Tyler is gebleven waar ik ooit zo onwijs verliefd op ben geworden. De Tyler die me niet dwong om dingen te doen die ik niet wilde doen. De jongen waar ik van hield. Van hou. Mijn laatste gedachte duw ik snel weg en ik laat me weer naast hem op het muurtje zakken.

Eindelijk krijgt hij zichzelf zover om oogcontact met me te maken. "Oke, er is dus het een en ander wat ik tegen je moet vertellen." Ik knik en luister naar wat hij te zeggen heeft. "Ik weet dat ik in ons verleden een aantal hele slechte beslissingen heb gemaakt, maar het is nooit mijn bedoeling geweest om jou pijn te doen. Toen wij ongeveer 4 maanden een relatie hadden ben ik in de schuld gekomen bij de jongens waar ik toen mijn wiet vandaan haalde."

Ik hap naar adem. Hij heeft dit nooit tegen me verteld en ik heb al een idee waar dit naartoe gaat leiden. "Ze hebben mij toen voor een keuze gezet waar ik al misselijk van wordt als ik eraan terug denk. Ze wilden seks met jou, en ze dwongen mij om te zorgen dat jij seks met ze zou hebben." Ik slik even. "En anders?" vraag ik stil. "Anders zouden ze jou en de rest van mijn familie iets aandoen. Iets wat nog veel ergers is dan seks. En ik weet dat ze het echt hadden gedaan, want ze werden toen de tijd al verdacht van twee moorden."

Ik hap opnieuw naar adem. Mijn aderen lijken dicht geslipt en mijn hart zinkt in mijn borstkas bij het horen van de eerlijke woorden. "Ik hield zoveel van je Rose, ik hou nog steeds van je. Ik moest wel, liever dit dan dat er nog ergere dingen met je zouden gebeuren. Ik heb mezelf in de shit gebracht, en ik heb jou hierin meegesleept. Wekenlang heb ik mezelf opgesloten in mijn huis nadat je bij me weg was gegaan. Ik was alleen, alleen met de drugs en mijn tranen, wekenlang. Tot ik me besefte hoe erg ik je miste. Ik ben per direct gestopt met de drugs, in de hoop dat je me nog terug zou nemen."

Het voelt alsof hij een knoop in mijn maag legt. Ik denk dat ik ga overgeven. Wanneer ik terug denk aan alle voicemails en berichten van een aantal weken na het eind van onze relatie voel ik pas dat mijn wangen nat zijn van de tranen. Tyler vervolgt zijn verhaal: "Ik heb alles geprobeerd, maar ik kon je niet bereiken, dus heb ik besloten niets meer van me te laten horen, omdat ik dacht dat het beter was als we geen contact meer zouden hebben, maar ik kan niet zonder jou. En dat is de rede dat ik besloot om naar je verjaardag te komen, wat echt het slechtste moment ooit was. Vooral toen ik Noah zijn blik zag besefte ik me dat. Maar ik heb er geen spijt van gehad, ik moest je gewoon zien en ik moest weten hoe het met je ging. Maar de manier waarop je naar me keek, ik voelde me een monster."

Zijn duim veegt over mijn wang en ik knipper even. Ik wil dit niet,maar tegelijkertijd voelt het zo vertrouwd. "Na je verjaardag heb ik me opnieuw opgesloten in mijn huis, net zo lang tot ik eindelijk inzag dat dit het beste was om te doen. Ik kon de waarheid niet meer voor je verzwijgen Rose, het is gewoon niet eerlijk tegenover jou, je verdient het om te waarheid te weten." De tranen stromen ondertussen over mijn wangen.

"Waarom heb je dit niet eerder gezegd?" piep ik. "Omdat ik een egoïstische klootzak ben. Ik dacht, dat als ik zou doen alsof alles van mijn kant af kwam, dat je me zou gaan haten, en als je me zou haten, zou het makkelijker voor mij zijn om je los te kunnen laten. Maar het tegendeel heeft zich bewezen en ik vond dat het tijd was om alles te bekennen." Er rolt nu ook een traan over Tyler's wang.

"Fuck you." Is het enige wat ik weet uit te brengen. Ik trek mijn knieën op en verberg mijn hoofd in mijn handen, terwijl ik mijn tranen de vrije loop laat gaan. "Fuck you Tyler, al die maanden heb ik zo zielsveel van je gehouden, ik heb je alles gegeven wat ik had, en je hebt me zo onwijs veel pijn gedaan in ruil daarvoor."

"Ik weet het." antwoordt hij. "Je weet helemaal niets!" Ik verhef mijn stem en duw tegen zijn borst. "Je weet niet hoe ik elke avond in mijn bed lag te huilen nadat je me had gedwongen om seks te hebben met die jongens! Je weet niet hoe ik toch bij je bleef omdat ik zoveel van je hield." schreeuw ik terwijl ik nog een duw tegen zijn borst geef. "Je had eerlijk moeten zijn Tyler, we hadden er samen uit kunnen komen! Waarom ben je niet gewoon eerlijk geweest?"

"Ik ben niet eerlijk geweest omdat ik je niet nog meer in mijn shit mee wilde sleuren Rose, en dat is de slechtste beslissing die ik ooit in mijn leven heb gemaakt." Hij pakt mijn polsen vast en kijkt me in mijn ogen. Zonder dat ik besef wat ik doe sla ik mijn armen om zijn nek. Ik knuffel hem en eindelijk kom ik tot rust. De kalmte die Tyler altijd bij zich draagt, zelfs in een situatie als dit. Het veilige gevoel van zijn armen om mij heen.

"Het spijt me zo onwijs Rose, ik hield zo zielsveel van je, je was en bent nog steeds een van de belangrijkste mensen in mijn leven, weet je dat?" Ik antwoord verstandig niet op zijn woorden en maak me los uit zijn knuffel. Ik kan hier niet zomaar aan toegeven. Ik heb teveel pijn gehad om het nu na één gesprek allemaal zomaar te kunnen vergeten. "Sorry Ty, maar ik heb echt even tijd nodig om te verwerken wat je net allemaal tegen me hebt gezegd, het is even teveel in één keer. Ik heb al die tijd gedacht dat je me haatte. Ik heb je nummer, dus ik spreek je nog wel." Zonder om te kijken loop ik weg, richting mijn auto.

Zodra ik uit het zicht van Tyler ben stop ik mijn auto. Ik open de deur en al mijn maaginhoud komt in een keer naar boven. Ik ben nog nooit zo verliefd geweest op iemand als dat ik toen op Tyler was. Ik kon met hem lachen, maar ik kon ook altijd bij hem huilen. Hij gaf me vanaf het begin van onze relatie altijd zo zo een veilig gevoel.

Tot hij me begon te dwingen om seks te hebben met mensen waar ik dat niet mee wilde. Ik dacht dat hij nooit van me gehouden had en me al die tijd had voorgelogen. Ik heb dat tot een uur geleden gedacht. Ik dacht dat hij me haatte. Opnieuw vindt mijn maaginhoud zijn weg naar buiten. Waar hadden we nu gestaan als hij gewoon eerlijk was geweest? Hadden we dan nog een relatie gehad? Ik zou geloven van wel, we waren zo sterk samen. Ik start mijn auto weer en vervolg mijn weg maar huis.

"Waar was je?" Vraagt Mason zodra ik mijn huiskamer binnen loop.