•23•

POV ROSE

Ondertussen zijn we een week verder. Het idee van Mason en mij heeft gewerkt, ik heb Donna heel de week over niets anders gehoord dan Jay, die twee zijn al heel de week samen. Ook tussen mij en Mason gaat het heel goed. Ik heb me in tijden niet meer zo comfortabel bij iemand gevoeld, eigenlijk al niet meer sinds Tyler.

Ik sla mijn benen over de rand van mijn bed en met een soepele beweging trek ik een grote trui over mijn hoofd. Ik laat de capuchon op staan en veeg een plukje haar achter mijn oor, die voor mijn oog is gevallen. Ik stap uit bed en slenter langzaam de trap af naar de keuken, om de theepot aan te zetten.

Wanneer ik de keuken in loop tref ik mijn vader aan aan de tafel. Hij heeft een krant in zijn hand. Zijn bril staat laag op zijn neus en hij is zo gefocust op de woorden die hij leest dat hij mij niet eens opmerkt. "Goeiemorgen, wil je thee?" vraag ik aan hem. Verbaasd kijkt hij op van zijn krant "Jezus, je laat me schrikken gek, graag." antwoord hij. Ik grinnik even en zet de theepot aan. Met zijn voet duwt hij de stoel tegenover hem naar achter en seint me om te gaan zitten. Ik doe wat hij aangeeft en hij legt zijn krant weg.

"Je moeder en ik gaan vanavond naar een feest met voorafgaand diner, dus we zijn laat thuis. Als Mason wilt blijven slapen is dat goed." Hij duwt zijn bril terug op zijn neus en ik moet even glimlachen. "Okey leuk, ik zal het tegen hem zeggen. Wordt het trouwens niet eens tijd om een leesbril te kopen? Dat is toch veel fijner dan steeds je neus dichtknijpen met deze bril omdat je anders niet kan lezen?" grinnik ik. Mijn vader schud eigenwijs zijn hoofd, hij is bang om oud te worden en doet er alles aan om het te ontwijken. "Oke, wat jij wilt." Ik haal mijn schouders op en loop naar de theepot, die ondertussen het sein heeft gegeven dat hij klaar is.

Wanneer ik door de grote centrale hal naar mijn vaste tafel loop, zie ik Alice en Ryan zitten. Ryans hand ligt op haar been en Alice laat haar hoofd op zijn schouder rusten. Waarom zit Mason hier niet gewoon op school? Elke minuut dat hij niet in de buurt is voelt tegenwoordig zo lang. Nee, ik wil eigenlijk helemaal niet dat hij hier op school zit, het gaat toch uiteindelijk vervelen als je elkaar heel de dag door ziet. Gaat het vervelen? Met Donna is het ook nooit gaan vervelen.

Ik verzet mijn gedachten wanneer ik bij de tafel aankom. Ik ga tegenover Ryan en Alice zitten en voel mijn telefoon in mijn hand trillen. Speaking of the devil. Mason's naam verschijnt op mijn scherm en ik neem snel de telefoon op.

"Hey!" zeg ik enthousiast. Mijn vingertoppen glijden langs de rand van de tafel. "Hey knapperd, lekker geslapen?" En glimlach bedekt mijn gezicht zodra hij begint te praten. "Ik wel, maar het was wel een beetje alleen zonder jou." geef ik toe. "Misschien moet ik dat maar snel even goed komen maken dan, zijn de wc's bij jou op school geluiddicht?" Ik hoor dat hij glimlacht bij het idee. Ik kijk snel om me heen in de hoop dat niemand dit heeft gehoord. Mijn wangen kleuren langzaam rood. "Mason!" is het enige wat ik weet uit te brengen.

Ik hoor Mason lachen aan de andere kant van de telefoon en zie voor me hoe hij zijn ogen tot kleine spleetjes vormt en de kuiltjes in zijn wangen zichtbaar worden. "Ik wist dat je zo zou reageren" lacht hij. "Mijn ouders zijn vanavond laat thuis, blijf je slapen?" vraag ik om het onderwerp te veranderen. "Ja daar wilde ik het met je over hebben, wij zijn ook laat thuis." Grinnikt hij. Mijn schouders ontspannen zodra hij toegeeft aan mijn nieuwe onderwerp. "Ohh, vertel?" vraag ik nieuwsgierig. "Verrassing!" Hij klinkt enthousiast en ik ben benieuwd wat hij heeft bedacht "okey, ben benieuwd, tot vanavond!" "Tot vanavond." Ik hang de telefoon op en begroet mijn vrienden, waarna we naar de les lopen.

POV MASON

Ik knoop mijn zwarte overhemd vast en stop hem in mijn zwarte spijkerbroek. Snel pak ik twee glazen en een fles wijn uit het wijnrek wanneer ik langs de keuken loop. Mijn schoenen staan naast de deur, snel glip ik erin en trek ik mijn jas van de kapstok.

Ik draai mijn auto van het parkeerterrein af en rij richting het huis van Rose. Ik hoop dat ze het niet te simpel vindt. Natuurlijk vindt ze dat, vorige keer heb ik een kookcursus geregeld. Wat als ze dit te simpel vind? Wat zou Tyler hebben gedaan als ze een date zouden hebben gehad? Waarom komt die klootzak ineens in mijn hoofd op?

Ik weet niet waarom, maar op een of andere manier ben ik zo nerveus dat mijn maag zich bijna omdraait en ik voel me alsof ik zo ga overgeven. Ik zet de muziek harder en probeer mijn gedachten te laten ontsnappen.

"Hey!" Rose drukt haar lippen op die van mij en meteen verslappen al mijn spieren. Natuurlijk gaat ze dit leuk vinden.

Ik start de auto terwijl Rose via haar telefoon een playlist aanzet met haar favoriete muziek. "Waar gaan we heen?" vraagt ze. Ik kijk haar aan en zie haar nieuwsgierige ogen mijn gezicht onderzoeken. Ze trekt haar volle lippen in een grijns en tilt haar hoofd een beetje schuin. "Zeg ik niet, je ziet het zo wel." plaag ik haar. Ze schud haar hoofd, beledigd dat ik het geheim houd en ik kan een glimlach niet onderdrukken.

Ik parkeer de auto tussen de bomen op de grote berg. "Zijn we er?" vraagt Rose verbaasd. Ik knik en stap snel uit de auto. Van de achterbank pak ik een kleedje, en de fles wijn met de glazen. "Kom, het is nog een klein stukje lopen." Met mijn vrije hand pak ik die van haar. Haar vingers verstrengelen in die van mij en een warm gevoel stroomt meteen door mijn lichaam door het voelen van haar kleine, zachte hand in die van mij.

Wanneer we aan het einde van het pad komen blijft Rose staan. Haar ogen worden groot en haar mond valt een stukje open. Verbijsterd kijkt ze naar het uitzicht. Ik sta ook even stil en neem het schitterende uitzicht in me op, dat me elke keer weer weet te raken als ik hier sta. Het dal onder ons is gevuld met tientallen lichtjes van het kleine dorpje dat er ligt, en de zon gaat langzaam onder tussen de bergen die tegenover ons liggen. De rode avondgloed van de lucht wordt weerspiegeld in de rivier dat door het dal loopt en vanuit de verte hoor je het rammelen van de bellen van de schapen die op de berg staan te grazen.

"Vind je het wat?" vraag ik. "Vind je het wat? Het is prachtig Mason!" Ik glimlach en leg het kleedje neer. Ik ga zitten en klop op het kleedje naast mij, als seintje dat Rose naast me moet komen zitten. Ze doet inderdaad wat ik aangaf en komt tegen me aan zitten. Ik overhandig haar een glas ingeschonken wijn en schenk er vervolgend ook een in voor mezelf.

Ik sluit mijn ogen en neem de geur van de kalme natuur in me op. Ik luister naar het geluid van de rivier dat door het dal galmt, in combinatie met de schapen bellen en het lichte briesje dat langs mijn gezicht blaast. Rose legt haar hoofd op mijn schouder.

"Hoe ken je deze plek?" vraagt ze na een lange stilte. Ik open mijn ogen en denk terug aan alle keren dat ik hier ben geweest toen ik klein was. "Vroeger, als mijn ouders weer eens ruzie hadden ging ik hier altijd heen met mijn broer. Hij had al zijn rijbewijs, en kende deze plek al vanaf toen hij een jaar of tien was. Ik was soms zo bang wanneer mijn ouders ruzie hadden, dat Gannon me hier mee naartoe nam om tot rust te komen. We konden hier avonden lang zitten, gewoon in stilte." leg ik uit. Mijn vingertoppen glijden langs haar elleboog naar beneden, tot haar pols en weer omhoog.

"Waar was je bang voor?" vraagt ze zachtjes. Ze tilt haar hoofd op om me aan te kunnen kijken. Haar perfecte wenkbrauwen vormen zich in een frons en haar mond vormt een strakke lijn. "Geen idee eigenlijk. Ik was denk ik bang voor het geluid van de borden die soms door de kamer vlogen wanneer ze ruzie hadden. Bang dat mijn ouders gingen scheiden, en bang dat ik zwak zou worden." Ik ben nog nooit zo open tegen iemand geweest op Gannon na, maar het voelt zo fijn om alles tegen iemand te kunnen vertellen.

"Jeetje, dit heb je nooit verteld. Ik vind het echt heel erg voor je." Haar hand glijdt door mijn haren en ik sluit mijn ogen van de ontspanning. Ieder woord die ik tegen haar zeg over mijn verleden lijkt van mijn schouders af te vallen. Ik kijk haar aan. Ik veeg een plukje haar achter haar oor en laat mijn vinger op de terugweg via haar kaaklijn over haar onderlip glijden.

"Ik heb hier nog nooit iemand naar meegenomen. Ik wilde altijd wachten tot er een goed moment voor was, en ik had me geen beter moment dan dit met jou kunnen voorstellen." Fluister ik in haar oor. Ze krijgt kippenvel in haar nek als reactie op mijn woorden gemengd met mijn vingertoppen die nog steeds langs haar gezicht glijden.

Ik plaats mijn lippen zachtjes op de warme, zachte huid in haar nek en zuig voorzichtig aan een stukje huid. Een diepe zucht verlaat haar mond en ze sluit haar ogen van genot. Ik druk zachtjes mijn handen tegen haar schouders, zodat ze op haar rug gaat liggen. Ik ga naast haar liggen en ondersteun mezelf op één elleboog terwijl ik doorga met het plaatsen van kleine kusjes. Vanaf haar nek ga ik verder omlaag, richting haar sleutelbeen. Haar zachte hand woelt door mijn haar en ze trekt er zachtjes aan wanneer ik zachtjes op haar onderlip bijt. Ze opent haar mond en laat mijn tong in haar mond glijden.

Na een aantal minuten opent Rose haar ogen. "Ik kan begrijpen dat je hier vroeger altijd kwam om te ontspannen Mason, het is geweldig." Haar perfecte lippen vormen zich tot een glimlach en in haar ogen zijn plezier en ontspanning te zien. "Ik ben blij dat je het leuk vond." Ik plaats nog één keer mijn lippen op die van haar en ga vervolgens rechtop zitten.

Onderweg naar huis is het stil. Het is geen ongemakkelijke stilte. Er zijn soms gewoon even geen woorden nodig om een conversatie met iemand te voeren. Ik kijk opzij wanneer ik merk dat Rose haar ogen in mij gebrand zijn. Wanneer ze merkt dat ik kijk glimlacht ze even en vervolgens kijkt ze snel weg. Ik kan mijn glimlach niet onderdrukken en leg mijn hand op haar bovenbeen.

Wanneer ik bij het huis van Rose aankom draai ik mijn auto op de oprit. De auto van Rose haar ouders staat nog niet voor de garage, we zijn dus nog alleen. "Zullen we de fles wijn meenemen naar boven?" Stelt ze voor met een uitdagende glimlach. "Hm, ligt eraan of je liever dronken seks wilt of nuchter." grinnik ik. Ik stap uit de auto en hoor haar zelfs met de deur dicht giechelen. Ik trek haar deur open en ze gilt wanneer ik haar uit de auto til. Over mijn schouder neem ik haar mee naar de voordeur, waar ik haar weer op de grond zet.

"Ik ga nog even snel douchen en dan kom ik, goed?" vraagt ze, terwijl ze een grote hoodie uit mijn koffer pakt, die hier tegenwoordig vast op haar kamer staat. Ik knik en pak mijn telefoon uit mijn zak, terwijl ik op haar bed ga liggen.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top