Έφαγα ότι μπορούσα και τώρα κάθομαι σε μια καρέκλα του δωματίου μου και σκέφτομαι. Ο Alex που είναι; Γιατί δεν μου έχει στείλει ακόμα; Και αν του έχει επιτεθεί ο Vladimir; Σηκώνομαι απότομα και βγαίνω έξω στο μικρό μπαλκόνι του δωματίου μου. Ένα κρύο αεράκι με διαπερνά και με κάνει να αγκαλιάσω το σώμα μου, κοιτάω το δάσος απέναντι μου.

Τόσες αναμνήσεις... Εκεί συνέβη το περιστατικό με τον Vladimir που παραλίγο να μου κοστίσει την ζωή αν δεν με είχε σώσει ο Alex. Αλλά τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, πως γίνεται ένας κοινός θνητός σαν τον Alex να καταφέρνει να νικάει έναν βρικόλακα; Αυτό είναι αδύνατον! Αλλά για μισό... μήπως δεν είναι αυτός που πραγματικά πιστεύω; Μήπως δεν είναι σαν και εμένα, αλλά ένας... βρικόλακας; Τι κάθομαι και σκέφτομαι; Έλεος...

Κοιτάω τον ουρανό και βλέπω ότι έχει πάρει ένα γκρίζο χρώμα και τα σύννεφα έχουν καλύψει τον ήλιο. Πέρνω το βλέμμα μου από εκεί και επιστρέφω στο να κοιτάω το δάσος. Ξάφνου, μου έρχεται στο μυαλό μια φρικιαστική εικόνα. Ο Alex είναι πεσμένος κάτω βαριά τραυματισμένος και ο Vladimir από πάνω τον χτυπά αλύπητα με τις γυμνές μπουνιές του ξανά και ξανά χωρίς οίκτο, χωρίς έλεος. Κουνάω το κεφάλι μου για να εξαφανιστεί αυτή η σκηνή.

Φεύγω από το μπαλκόνι και μπαίνω στο δωμάτιο μου. Κλείνω τις πόρτες και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου. Έχω μια νύστα τώρα... Ας ρίξω έναν υπνάκο και ας ελπίσουμε να μην δω κανέναν εφιάλτη.
                           
                          (..........)

Ανοίγω τα μάτια μου και κοιτάω το ρολόι δίπλα μου. Είναι 5:00 ακριβώς. Κάθομαι οκλαδόν και πέρνω το laptop μου. Το ανοίγω και βάζω να δω στο YouTube κανά βιντεάκι από το αγαπημένο μου κανάλι το Reaction Time. Ακούω τον ήχο ειδοποιήσεις του laptop δείχνοντας μου ότι το αγαπημένο μου κανάλι ανέβασε καινούργιο βίντεο. Το πατάω και δείχνει ότι έκανε με τρομαχτικές Ιστορίες. Μου αρέσει τόσο πολύ όταν κάνει τέτοια βίντεο, έχει τόσο αστείες αντιδράσεις όταν τρομάζει. Αρχίζω να παρακολουθώ.

                          (..........)

Όταν τελειώνει μπαίνω στο Facebook και πατάω την συνομιλία του Alex. Δεν μου έχει στείλει τίποτα... Αλλά αν είναι να του γράψω μήπως απαντήσει.

Συζήτηση Messenger:

Emma: Γειά! Είσαι μέσα;

Alex: Γειά! Ναι μόλις μπήκα!

Emma: Ωραία γιατί αν γίνεται θέλω να σε ρωτήσω κάτι.

Alex: Εμ οκ ρώτα.

Emma: Γιατί δεν ήρθες σχολείο; Μήπως αρρώστησες;

Alex: Όχι μια χαρά είμαι. Εσύ;

Emma: Εμ... ναι. (Τώρα να του το πω ή όχι; Άστο καλύτερα.)

Alex: Σίγουρα είσαι καλά;

Emma: Ναι.

Alex: Ωραία.

Emma: Για πες μου γιατί δεν ήρθες;

Alex: Να απλά... κάτι οικογενειακά θέματα.

Emma: Α εντάξει. Λοπόν... Πότε θα έρθεις;

Alex: Δεν είμαι σίγουρος. Μάλλον την άλλη εβδομάδα.

Emma: Α οκ. (Ο θεέ μου... Τώρα θα δω τι άλλο θα περάσω από την Kathryn και την παρέα της.)

Alex: Με φωνάζει η μητέρα μου πρέπει να φύγω τα λέμε.

Emma: Οκ τα λέμε.

Λοιπόν αυτή ήταν όλοι η συζήτηση με τον Alex... Κλείνω το laptop και το βάζω μέσα στη θήκη του δίπλα στο κομοδίνο. Σηκώνομαι και κάθομαι στο γραφείο μου για να κάνω τα μαθήματα μου. Μας έχουν βάλει ευτυχώς μόνο στα Αρχαία και στην Βιολογία. Με τα Αρχαία δεν έχω πρόβλημα ενώ με την Βιολογία έχω. Πάλι καλά όμως που κάνουμε επανάληψη από πέρσι το κεφάλαιο με το αίμα. Είναι το μόνο κεφάλαιο που έχει ενδιαφέρον και μου αρέσει πραγματικά. Νομίζω ότι έχω και κάτι άλλο να κάνω. Αλλά δεν βαριέσαι δεν παίζει να είναι κάτι ιδιαίτερο. Πέρνω ένα στυλό από την κασετίνα μου και αρχίζω το διάβασμα.

Μετά από λίγη ώρα έχοντας τελειώσει και έχοντας απομνημονεύσει τα πάντα κλείνω τα τετράδια και τα βιβλία μου βάζοντας τα στην τσάντα μου. Η ώρα είναι 7:30. Βάζω τις πιτζάμες μου και κατεβαίνω στο σαλόνι. Ο πατέρας μου με τον αδελφό μου παρακολουθούνε κάτι στην τηλεόραση, ενώ η μητέρα μου βρίσκεται στην κουζίνα ή το βασίλειο της όπως το ονομάζει αυτή. Είναι φαν της μαγειρικής και φτιάχνει πεντανόστιμα γεύματα. Δεν θυμάμαι αν σας έχω αναφέρει ότι απέναντι από το σαλόνι είναι η κουζίνα.

Κάθομαι στον καναπέ δίπλα στο αδελφό μου και κοιτάω τι βλέπουνε. ''Peter τι βλέπετε;'', τον ρωτάω και γυρίζει να με κοιτάξει. ''Βλέπουμε το The Maze Runner'', μου απαντάει και επιστρέφει το βλέμμα του προς την τηλεόραση. Ο πατέρας μου παρακολουθεί παθιασμένα. Είναι κάπως αστείο. Να βλέπεις τους μικρούς να παρακολουθούνε ταινίες για μεγάλους. Και τους μεγάλους να παρακολουθούνε ταινίες για εφήβους κυρίως.

''Peter δεν είσαι λίγο μικρός για να βλέπεις τέτοιες ταινίες;'', τον ρωτάω. ''Ποιος είναι μικρός; Εγώ είμαι μεγάλος!'', μου απαντάει και γελάω λιγάκι. ''Έϊ! Γιατί γελάς;!'', με κοιτάει νευριασμένα. ''Μπορείτε να κάνετε λίγη ησυχία; Προσπαθώ να δω την ταινία!'', λέει ο πατέρας μου αλλά ο αδελφός μου συνεχίζει να με κοιτάει με ένα άγριο βλέμμα. Δεν απαντάω τίποτα και παρακολουθώ την ταινία.

''Peter μετά από αυτό έχει ειδήσεις;'', ρωτάει ο πατέρας μου τον Peter. Σιγά να μην δίνει σημασία στις ειδήσεις ένα μικρό παιδί. ''Ναι και μάλιστα θα δείξει το πώς τα πάει η οικονομία της χώρας μας μέχρι στιγμής'', απαντάει στο πατέρα μου και εγώ γουρλώνω τα μάτια. Σηκώνομαι και κατευθύνομαι στην κουζίνα μην μπορώντας να ακούσω άλλο. Για εφτάχρονο είναι πολύ εξελιγμένο.

''Γειά μαμά'', της λέω και κάθομαι στο τραπέζι. ''Γειά Emma, μήπως θες κάτι;'', με ρωτάει σκουπίζοντας τον νεροχύτη με ένα σφουγγάρι. ''Όχι απλώς βαριέμαι και ήρθα να σου κάνω παρέα'', απαντάω ξύνοντας με το νύχι μου κάτι που έχει κολλήσει στο τραπεζομάντιλο. ''Γιατί δεν παίρνεις τον Alex να βγείτε;'', με ρωτάει συνεχίζοντας αυτό που κάνει. ''Θα τον έπαιρνα αλλά δεν μπορεί να έρθει, έχει κάτι οικογενειακά θέματα'', της λέω. Αφήνει αυτό που κάνει και έρχεται να κάτσει δίπλα μου.

''Αν θες μπορείς να με βοηθήσεις να φτιάξουμε μηλοπιτάκια για αύριο'', με ρωτάει και σκουπίζει τα χέρια της στην ποδιά της. ''Εμ... ναι'', λέω και σηκονώμαστε ταυτόχρονα.

Παίρνουμε τα μήλα από την σακούλα δίπλα στον φούρνο μικροκυμάτων και τα κόβουμε σε φέτες. Μόλις τελειώνουμε τις διαδικασίες τα βάζουμε στο φούρνο. ''Emma η ώρα είναι 9:00. Μήπως να πας για ύπνο;'', με ρωτάει. ''Αυτό έτσι και αλλιώς σκόπευα να κάνω. Καληνύχτα'', της λέω και της δίνω ένα φιλάκι. ''Καληνύχτα'', μου λέει και μου δίνει και αυτή ένα. Ανεβαίνω τις ξύλινες σκάλες με κατεύθυνση το δωμάτιο μου και με σκοπό να πέσω για ύπνο.

***********************************

Γειά σας! Τι κάνετε; Το ξέρω ότι δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο αυτό το κεφάλαιο διότι δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός. Να ξέρετε δεν έχουμε καν φτάσει στην μέση. Οπότε θα δείτε και θα μάθετε και άλλα μυστηριώδης πράγματα για την Emma. Αυτά από εμένα! Μπορεί να μην ανεβάζω τόσο συχνά όσο ανέβαζα...♥
Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε ~>🌟και να σχολιάσετε ~>💬.