Ξαπλώσαμε στο απαλό γρασίδι και αρχίσαμε να συζητάμε για διάφορα θέματα.

''Για πες μου πως είναι να είσαι βρικόλακας'', του λέω και τον κοιτάω περιμένοντας την απάντηση του.

''Κοίτα για εμένα τώρα πια δεν είναι κάτι σπουδαίο. Αλλά στην αρχή αισθανόμουν υπέροχα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν έγινα βρικόλακας το πως πλέον έβλεπα και αντιλαμβανόμουν τον κόσμο γύρω μου'', μου λέει και με κοιτάει με τα μάτια του να λάμπουν από χαρά θυμόντας τα παλιά.

''Δηλαδή πως ήτανε;'', τον ρωτάω με περιέργεια αλλά και με ενθουσιασμό.

''Από εκεί που ήμουν απλά ένας κοινός θνητός ξαφνικά μπορούσα να βλέπω τα πάντα από μακρινή απόσταση λεπτομερώς, να ακούω και τους πιο σιγανούς ήχους και να μπορώ να οσφρίζομαι και τις πιο λεπτές μυρωδιές. Εκτός αυτού μπορούσα να τρέχω γρήγορα σαν τον άνεμο και είχα υπεράνθρωπη δύναμη. Να φανταστείς, μπορούσα να σηκώσω έως έναν τόνο'', μου λέει με ενθουσιασμό έχοντας ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του.

''Όλα αυτά ακούγονται υπέροχα! Όμως δεν σε βλέπω να έχεις πλέον τον ίδιο ενθουσιασμό. Τι έγινε; Τι αρνητικό υπάρχει στο να είσαι... έτσι;'', τον ρωτάω και τον δείχνω.

''Λοιπόν... και εγώ κάποτε αυτό αναρωτιόμουν. Αλλά το να είσαι βρικόλακας δεν είναι τόσο τέλειο όσο φανταζόμαστε όλοι. Βέβαια, αυτό δεν ισχύει για όλους. Μερικοί λατρεύουν την αίσθηση του να είσαι κάτι πιο δυνατό και διαφορετικό από άνθρωπος. Αλλά το να είσαι βρικόλακας δεν ισούται μόνο με υπεράνθρωπη δύναμη. Επιπλέον έχεις την ανάγκη να πίνεις αίμα, γιατί αν δεν πιείς... θα γίνεις σαν φυτό. Θα περπατάς σαν αφυδατωμένος με χίλια ζόρια. Για εμάς είναι κάτι σαν το νερό. Απαραίτητο'', λέει. Θέλω να κάνω μερικές... ερωτήσεις σχετικά με αυτό.

''Alex όταν λες αίμα εννοείς ανθρώπινο ε;'', τον ρωτάω με περιέργεια.

''Ναι, αλλά όχι περίπου για εμένα. Εγώ αν είναι να πιω, πίνω αίμα ζώων και αν δεν με κρατήσει και αυτό πίνω από τις σακούλες αίματος που τις βρίσκεις συνήθως στα νοσοκομεία. Ενώ οι περισσότεροι βρικόλακες τους αρέσει να πίνουν από ανθρώπους που σημαίνει πολλές φορές να τους σκοτώσουν'', λέει.

''Δεν έχεις πιεί ποτέ ανθρώπινο αίμα και να τον σκοτώσεις;'', τον ρωτάω.

''Πολύ παλιά το έκανα αυτό. Ώσπου μια μέρα την ώρα που ρούφαγα αίμα από μια αθώα νεαρή γυναίκα κοίταξα το βλέμμα της. Ήταν γεμάτο πόνο και τρόμο. Ήξερε ότι αργοπεθαίνει αλλά δεν μπορούσε να κάνει και τίποτα. Εγώ ήμουν ο μόνος που μπορούσα να της κόψω το νήμα που την κρατούσε στην ζωή τόσο απλά, όμως ήμουν και ο μόνος που μπορούσε να την αφήσει να ζήσει'', λέει με ένα βλέμμα γεμάτο θλίψη.

''Και... την άφησες να ζήσει;'', ρωτάω με ελπίδα.

''Δεν... δεν μπόρεσα. Ήμουν τόσο αδύναμος απέναντι στην δύναμη της δίψας που ήταν σαν να ελέγχε την κάθε μου κίνηση. Απλά δεν μπόρεσα. Αυτή έπεσε απ' τα χέρια μου νεκρή με τα μάτια ανοιχτά ακόμα να δείχνουν την φρίκη που έζησε από εμένα. Για αυτό δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι ποτέ έναν βρικόλακα. Αυτό συμπεριλαμβάνει και εμένα. Όπως βλέπεις είμαι ένα τέρας, αν μείνεις μαζί μου θα σε βάλω σε κινδύνους. Οπότε είναι καλύτερα να το τελειώσουμε τώρα που είναι αρχή'', λέει και τον κοιτάω με ένα ύφος ''σοβαρολογείς;''.

''Alex επέλεξα να είμαι μαζί σου ανεξερέτως αν είσαι βρικόλακας ή όχι. Αν δεν μου το έλεγες αυτό, ότι πίνεις αίμα ζώων ακόμα θα νόμιζα ότι πίνεις αίμα ανθρώπων. Οπότε όσο τρελό και να ακούγεται να το λέω εγώ, μια θνητή, δεν με πειράζει που σκότωσες την κοπέλα. Διότι το μετάνιωσες και αυτό είναι που μετράει'', λέω και του πιάνω γλυκά το χέρι.

Με κοιτάει με ένα αγνό χαμόγελο και ανταποδίδω.

''Επίσης οι βρικόλακες είναι σχεδόν αθάνατοι αν δεν τους σκοτώσεις σωστά;'', τον ρωτάω.

''Σωστά'', απαντά.

''Αφού είναι έτσι δεν γίνεται να είσαι δεκαεφτά. Ποια είναι η αληθινή σου ηλικία;'', τον ρωτάω με απορία.

''Μοιάζω για δεκαεφτά αλλά στην πραγματικότητα είμαι 200 χρονών'', μου λέει και η αλήθεια είναι ότι έχω φρικάρει λίγο.

Αν εγώ είμαι δεκαεφτά και αυτός είναι διακοσίων τότε.. Φίλε, αυτό είναι αποπλάνηση ανηλίκου. Τι βλακείες κάθομαι σκέφτομαι πάλι. Αμάν.

''Αυτό δεν θα το καταλάβω ποτέ!'', λέει ξαφνιασμένος.

''Πιο πράγμα;'', τον ρωτάω.

''Ξέχασα να σου αναφέρω ότι εκτός από τις άλλες δυνάμεις που έχω, έχω επίσης την δυνατότητα να ελέγχω το μυαλό και να ακούω τις σκέψεις των άλλων'', μου λέει και νιώθω μια ανατριχίλα στην σπονδυλική μου στήλη.

Αν όντως έχει την δυνατότητα να διαβάζει μυαλά τότε θα μπορεί να ακούει τις σκέψεις μου. Οτιδήποτε σκέφτομαι. Ο θεέ μου, αυτό είναι πολύ άβολο...

''Αλλά υπάρχει κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω'', μου λέει και με κοιτάει στα μάτια.

''Τι ακριβώς;'', τον ρωτάω με την απορία στην φωνή μου.

''Για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν μπορώ να διαβάσω το μυαλό σου'', μου λέει και χαμογελάω από μέσα μου.

Αυτό είναι τέλειο! Αλλιώς θα ήταν τόσο μα τόσο άβολο να μπορεί να ακούει τις σκέψεις μου.

''Μα πως γίνεται αυτό;'', τον ρωτάω.

''Αυτό είναι η αλήθεια ότι πρώτη φορά μου συμβαίνει. Κανονικά μπορώ να διαβάζω τα μυαλά όλων των θνητών'', μου λέει σκεπτόμενος.

''Τότε πως είναι δυνατόν;'', ρωτάω.

''Εκτός αν....'', μου λέει και αναρωτιέμαι τι θα πει.

''Στα μόνα άτομα που δεν μπορώ να ακούω τις σκέψεις είναι στα υπερφυσικά πλάσματα. Μα αυτό είναι τελείως γελοίος μιας και είσαι άνθρωπος'', λέει και αρχίζω να ανησυχώ.

''Είναι τελείως τρελό αυτό έτσι;'', με ρωτάει και αρχίζω να αναρωτιέμαι για την πραγματική μου καταγωγή.

''Είναι;'', τον ρωτάω.

Αν αυτό που λέει είναι αλήθεια, τότε αυτό σημαίνει ότι όλη μου η ζωή είναι βασισμένη σε ένα ψέμα. Ένα ψέμα που οι γονείς μου, μου είπανε.

***********************************

Γειά σας! Ειλικρινά συγγνώμη που άρχιζα πάρα πολύ καιρό να ανεβάσω απλά... αυτό το διάστημα βαριέμαι υπερβολικά πολύ να γράψω. Δεν σας έχει τύχει ποτέ να έχετε άπειρες ιδέες αλλά να βαριέστε να τις γράψετε; Ε λοιπόν, αυτό για μένα είναι ένα μόνιμο πρόβλημα. Τέλος πάντων, αυτό ήταν το κεφαλαιάκι μας για σήμερα. Ελπίζω να σας άρεσε και να σας άφησε να αναρωτιέστε τι θα γίνει στην συνέχεια. Αυτά από εμένα♥.
Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε ~>🌟 και να σχολιάσετε ~>💬.