Βρίσκομαι σε ένα πανέμορφο  φθινοπωρινό δάσος. Φοράω ένα άσπρο φορεματάκι και επάνω στα καφέ μαλλιά μου που είναι λίγο μπούκλες υπάρχει μια τιάρα γεμάτη μυρωδάτες μαργαρίτες. Είμαι ξυπόλυτη και περπατάω επάνω στο δροσερό χορτάρι. Νιώθω τόσο χαρούμενη και ταυτόχρονα τόσο ελεύθερη. Οι ιλιαχτίδες του ηλίου παίζουν χαρωπά στο ουρανό. Στα αριστερά μου βλέπω έναν θάμνο να κουνιέται και τότε εμφανίζονται 3 ζώα. Δεν φοβάμαι καθόλου, αντιθέτως αισθάνομαι μια βαθιά έλξη απέναντι τους. Είναι ένας άσπρος λαγός, μια ελαφίνα και ένας μεγαλοπρεπής γκρίζος λύκος. Είναι τόσο φιλικά μεταξύ τους όπως και μαζί μου. Τα χάιδευω και έτσι κερδίζω την εμπιστοσύνη τους.

Από μακριά βλέπω κάτι να γυαλίζει και μου τραβάει την προσοχή. Κατευθύνομαι προς τα εκεί και τα ζώα με ακολουθούν πιστά. Είναι μια καταγάλανη λίμνη. Σκύβω και κοιτάω το είδωλο μου, τα ζώα αριστερά και δεξιά μου, πίνουν νερό. Στο πρόσωπο μου είναι χαραγμένη η γαλήνη και η ηρεμία. Είναι όλα τόσο ήσυχα και δεν υπάρχει κανένας να με ενοχλεί, απολαμβάνω την μοναξιά μου.
 Υπάρχει κάτι τόσο όμορφο σχετικά με την μοναξιά. Πως σώζεις την μικρή σου καρδιά από τον υπόλοιπο κόσμο και έχεις χρόνο με τον εαυτό σου για να ανακαλύψεις ποιος πραγματικά είσαι.

Ξαφνικά το νερό της λίμνης εξαφανίζεται όπως και τα ζώα δίπλα μου που τρέχουν μακριά. Ο ουρανός έχει πάρει ένα μπλε σκούρο χρώμα. Σηκώνομαι και κοιτάω το δάσος. Έχει αλλάξει τελείως, έχει γίνει τρομαχτικό και φριακιαστικό. Τα δέντρα έχουν χάσει όλα τους τα φύλλα και ο κορμός τους έχει αποκτήσει ένα μαύρο χρώμα. Ένα κρύο αεράκι με κάνει να ανατριχιάσω. Πάνω σε έναν κορμό υπάρχει ένας καθρέφτης και πλησιάζω προς τα εκεί. Παρατηρώ τον εαυτό μου που έχει αλλάξει τελείως από την πρώτη φορά. Το άσπρο φορεματάκι μου έχει σκιστεί σε μερικά σημεία και υπάρχει αίμα επάνω του, το δικό μου αίμα. Τα πόδια μου και όλο το υπόλοιπο σώμα μου έχει ελαφριές γρατζουνιές.

Ακούω ένα γρύλιζμα και κοιτάω πίσω. Ο γκρίζος ήρεμος λύκος που είχα γνωρίσει στην αρχή έχει εξαφανιστεί και στη θέση του είναι ένας οργισμένος λύκος με κόκκινα μάτια. Γυρνάω μπροστά και αρχίζω να τρέχω με όλη μου τη δύναμη. Μετά από λίγο σταματάω και κάθομαι σε έναν βράχο για να ξεκουραστώ. Ο λύκος για καλή μου τύχη δεν με ακολούθησε. Ακούω έναν παράξενο θόρυβο να έρχεται όλο και πιο κοντά μου. Αυτό δεν είναι σίγουρα για καλό μου. Ένα  μεγάλο πλήθος νυχτεριδών πετάει προς τα εμένα. Προσπαθώ και διώχνω όσες πιο πολλές μπορώ κουνώντας τα χέρια μου και προστατεύοντας το πρόσωπο μου. Οι νυχτερίδες φεύγουν αφήνοντας εμένα τραυματισμένη και ανυπεράσπιστη σε ένα σκοτεινό δάσος. Κατεφέρνω και στέκομαι στα πόδια μου προσπαθώντας να μην σκέφτομαι τον πόνο που νιώθω τώρα.

Μες το μαύρο σκοτάδι το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι ένα ζευγάρι κόκκινα μάτια. Κάνω βήματα πίσω μη μπορώντας να κάνω κάτι άλλο. Εμφανίζεται ένα νεαρό αγόρι γύρω στα 17 με 18 με καφέ μάτια και κοντά μαύρα μαλλιά. Για κάτσε πριν λίγο δεν είχα δει κόκκινα μάτια; Το αγόρι χαμογελάει και οι κυνόδοντες του μεγαλώνουν όπως και τα μάτια του γίνονται κόκκινα. Αρχίζω να τσιρίζω και αυτός ορμάει στο λαιμό μου αφήνωντας με να κείτομαι νεκρή στο χώμα.

Πετάγομαι από το κρεβάτι γεμάτη ιδρώτα. Πω πω τι όνειρο ήταν αυτό;  Μην πω εφιάλτης καλύτερα. Πρώτη φορά βλέπω κάτι τόσο ζωντανό. Λογικά θα με επιρέασε αυτό που έγινε χτες με τον Vladimir. Πρέπει να το πω στον Alex, αλλά θα περιμένω μέχρι το απόγευμα. Βάζω μια απλή κόκκινη κοντομάνικη μπλούζα και ένα απλό τζιν μαζί με τα μαύρα All Star μου. Πηγαίνω τουαλέτα και πλένω τα δόντια μου, χτενίζω τα μαλλιά μου και κατεβαίνω κάτω. Είναι όλοι στην κουζίνα και τρώνε σουτζουκάκια με ρύζι. Μμ λατρεύω αυτό το φαγητό. ''Γειά σου Emma!'', λέει ο αδελφός μου χανογελαστά. ''Γειά σου Peter'', λέω και εγώ επίσης χαμογελαστά. Αρχίζω να τρώω απολαμβάνοντας κάθε μπουκιά.

 ''Emma με τον Alex έχετε σχέση;'', ρωτάει ο πατέρας μου και εγώ παραλίγο να πνιγώ. ''Όχι βέβαια! Που το συμπέρανες αυτό;'', ρωτάω προσπαθώντας να φερθώ φυσιολογικά. ''Απλά βγαίνετε συνέχεια μαζί και έχω απορήσει'', λέει. ''Αφού μπαμπά ξέρεις ότι δεν είχα παρέες, θέλεις τώρα που βρήκα μία να μην κάνω καθόλου παρέα;'', τον ρωτάω.

''Όχι δεν εννοώ αυτό'', μου λέει. ''Δεν είναι τίποτα απλώς ρώτησα'', συμπληρώνει και έτσι σταματάει η συζήτηση. Στο πατέρα μου δεν του αρέσει να κάνω σχέση μικρή, δηλαδή μέχρι τα 18. Αλλά αυτό που δεν καταλαβαίνει είναι ότι μόνο μια φορά στη ζωή σου συναντάς την αληθινή αγάπη. Μερικές φορές γνωρίζεις έναν άνθρωπο και είναι απλά Click, είσαι άνετα με αυτόν, σαν να τον ξέρεις σε όλη σου τη ζωή, και δεν χρειάζεται να προσπιοίησε ότι είσαι κάποιος ή κάτι.

Τελειώνω το φαγητό μου και πηγαίνω στο δωμάτιο μου. Απομακρύνω την κουρτίνα και κοιτάω έξω από το παράθυρο. Αχ τι ωραία μέρα που έχει σήμερα! Ήλιος, πουλιά που κελαηδούν χαρούμενα τι άλλο θέλει κανείς; Θα είναι πολύ ωραία να κάνω μια βόλτα στο πάρκο. Πριν πω κάτι άλλο ο ουρανός γίνεται μουντός και εκτός του ότι αποκτάει φως από τις αστραπές αρχίζει και να βρέχει. Ηθικό δίδαγμα πότε μην λες πως είναι ο ουρανός όταν ετοιμάζεσαι να βγεις βόλτα.

Αφήνω την κουρτίνα ήσυχη και ξαπλώνω στο κρεβάτι κοιτώντας το ταβάνι, πάντα με χαλαρώνει αυτό. Οπότε δεν έχει σήμερα βόλτα αν δεν σταματήσει να βρέχει. Τι να κάνω; Α το βρήκα, ας δω καμιά ταινία. Πέρνω το laptop που είναι δίπλα μου και αφού κάτσω καλύτερα το τοποθετώ πάνω μου. Το ανοίγω και μπαίνω στο αγαπημένο μου site για ταινίες <<Οι λιωμένοι>>. Τι να βάλω να δω; Ας συνεχίσω την σειρά που έβλεπα που λέγεται  <<The Originals>>.

Ο αγαπημένος μου χαρακτήρας της σειράς είναι ο Klaus. Μου αρέσει πολύ γιατί εκτός από όμορφος είναι και πολύ δυνατός. Είναι Hybrid, δηλαδή λυκάνθρωπος και βρικόλακας. Είναι τόσο τέλειο να είσαι 2 πράγματα ταυτόχρονα, μακάρι να μπορούσα να ήμουν και εγώ. Πατάω Play και η σειρά αρχίζει. Μετά από κανά 45 λεπτό η σειρά τελειώνει και μπαίνω στο google να ψάξω για τα Hybrid.

<<Τα Hybrid είναι ουσιαστικά δύο υπερφυσικά πλάσματα, λυκάνθρωποι και βρικόλακες. Τα Hybrid ή αλλιώς υβρίδια είναι πιο δύνατα και από τα δύο πλάσματα. Είναι αθάνατα και ο μόνος τρόπος για να πεθάνουν είναι από το ξύλο λευκής βελανιδιάς που είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί. Επίσης μπορούν να πεθάνουν και από αυτά που σκοτώνουν τους βρικόλακες, αλλά πρέπει να καταβάλει πολύ προσπάθεια. Όπως οι λυκάνθρωποι μπορούν να δαγκώσουν έναν βρικόλακα και να του προκαλέσουν διάφορα συμπτώματα όπως πολύ ζαλάδα, παραισθήσης, ανεξέλεγκτη πείνα και στο τέλος θάνατο έτσι και τα Hybrid μπορούν να κάνουν το ίδιο και σε πιο γρήγορο βαθμό. Το μόνο αντίδοτο στο δάγκωμα τους είναι λίγο από το αίμα τους που αυτό πρέπει να το πιεί το θύμα. Συνήθως στην αρχή είναι πρώτα βρικόλακας και μετά αναπτύσσεται και το μέρος του ως λυκάνθρωπος. Η μεταμόρφωση του λυκανθρώπου είναι εξαιρετικά επίπονη την πρώτη φορά, αλλά σιγά σιγά το συνηθίζει. Για να μεταμορφωθεί πρέπει να είναι πανσέληνος όμως άλλο ένα θετικό στοιχείο είναι ότι έχει την ικανότητα να αλλάζει όποτε θέλει. Κανένας βρικόλακας δεν μπορεί να διαβάσει το μυαλό του ή ακόμα και να το εξαναγκάσει να κάνει κάτι. Τέλος έχουν την ικανότητα να διαβάζουν μυαλά ακόμα και να τους εξαναγκάσουν να κάνουν κάτι. Όμως όλα αυτά χρειάζονται αρκετή δουλειά μέχρι να τελειοποιηθούν. Παρόλα αυτά είναι πολύ δύσκολο να εντοπίσεις ένα υβρίδιο, σχεδόν σπάνιο στις μέρες μας...>

Διαβάζω και μένω άφωνη. Δεν ξέρω για εσάς αλλά για εμένα θα ήταν μεγάλη τιμή να γνώριζα ένα Hybrid. Βέβαια να μην θέλει να με σκοτώσει. Κλείνω το laptop και το βάζω στη θέση του. Σηκώνομαι και κοιτάω έξω από το παράθυρο. Ακόμα βρέχει... Δεν βλέπω να βγαίνω σήμερα έξω. Κατεβαίνω κάτω και κατευθύνομαι προς την κουζίνα.

Πεινάω λιγάκι. Ας φτιάξω κάτι να φάω. Λέω να φτιάξω κρέπες που έχουμε καιρό να φάμε, θα κάνω και έκπληξη στον αδελφό που παρόλο είναι της υγιεινής διατροφής ξετρελαίνετε για κρέπες με μερέντα. Ανοίγω ένα ντουλάπι και βγάζω ένα μπολ. Πέρνω ένα κουτάλι για ανακάτεμα και το βάζω και αυτό στο τραπέζι. Πέρνω όλα τα υλικά που χρειάζομαι και τα βάζω στο μπολ. Στη συνέχεια τα ανακατεύω καλά με το κουτάλι. Ανοίγω το μάτι της κουζίνας και ρίχνω λίγο λιωμένο βούτυρο. Πέρνω ένα φλιτζάνι και το βάζω στο μπολ πέρνωντας λίγο μίγμα. Το βάζω στο τηγάνι και περιμένω να ψηθεί. Μετά από λίγο έχω φτιάξει 20 κρέπες. Ανοίγω το ψυγείο και πέρνω το τενεκεδάκι με την μερέντα.

Γεμίζω όλες τις κρέπες από λίγη μερέντα και τις βάζω στο τραπέζι. Ωραία είναι έτοιμες. ''Μαμά, Μπαμπά, Peter ελάτε εδώ!'', φωνάζω για να έρθουν εδώ. Μετά από λίγο έρχονται στην κουζίνα και γουρλώνουν τα μάτια τους σε αυτό το θέαμα. ''Εσύ τις έφτιαξες όλες αυτές;'', ρωτάει κοιτώντας τις κρέπες. ''Ναι σας αρέσουν;'', τους ρωτάω. ''Είναι τέλειες σε ευχαριστώ!'', λέει ο αδελφός μου και έρχεται να με αγκαλιάσει, ανταποδίδω την αγκαλιά. ''Μπράβο Emma είναι πολύ ωραίες οι κρέπες σου'', μου λέει ο πατέρας μου τρώγοντας μία κρέπα. ''Ευχαριστώ'', λέω. Πέρνουμε το πιάτο με τις κρέπες και καθόμαστε στο σαλόνι να δούμε τηλεόραση. Τρώμε και βλέπουμε μία ξένη ταινία που παίζει τώρα. Μόλις τελειώνω το γεύμα μου λέω σε όλους καληνύχτα και ανεβαίνω στο δωμάτιο μου. Ακόμα βρέχει... Ξαπλώνω και πέφτω για ύπνο.

***********************************

Γειά σας! Λοπόν το κεφαλαιάκι μας ήταν 1514 λέξεις! Ελπίζω να σας άρεσε♥. Η ερώτηση της ημέρας: Αν ήσασταν υπερφυσικό πλάσμα τι θα θέλατε να είστε: Μάγισσα, Βρικόλακας, Λυκάνθρωπος ή Υβρίδιο, δηλαδή λυκάνθρωπος και βρικόλακας;
Μην ξεχάσετε να ψηφίσετε ~>🌟 και να σχολιάσετε ~>💬.