Chapter 31: Baleful Banquet

“Elijah!” I called Elijah who was drinking his champagne. Tumatawa ito habang nakikipag-usap kina Felix at sa iba pa niyang mga kasama. Nagpaalam muna siya sa kanila bago pumunta sa direksiyon ko.

Pinagmasdan ko naman siya habang naglalakad patungo sa akin. Hindi mo aakalaing isa siyang dragon dahil sa kag’wapohang taglay niya. Maayos ang buhok, at malinis sa sarili.

Ngumiti naman ito sa akin at huminto sa aking harapan.

Bumuntong hininga nalang ako. Buti naman. Nagtatampo kasi ito kanina dahil hindi ko raw siya tinawag sa labanan. Aba’y malay ko bang gusto niya ring sumali hindi ba? ‘Tsaka nakalimutan ko rin siya dahil sa sobrang pagka-excite ko na tapusin iyon.

“Yes, Ayesha?” tanong nito sa akin saka lumapit. Tinitigan ko naman siya ng dahil do’n.

“Tawagan mo sila Thiarina, gamit ‘yang cellphone mo,” utos ko rito kaya tumango siya sa akin.

“Ano bang sasabihin ko?” nagtatakang tanong nito sa akin kaya tinaasan ko siya ng kilay. Ano pa ba? Honghang na ‘ata ‘to siya, e. Psh.

“Papuntahin mo rito,” sagot ko sa kaniya, at umalis na sa kaniyang harapan.

Naglakad naman ako patungo sa itaas. Nakasuot ako ng aking uniporme, pati na rin silang lahat. Napag-isipan ko kasing ngayon na lang gawin ang pagdiriwang. Hindi naman sila tumutol kaya ayos na rin.

Masayang-masaya silang lahat. May nagsasayawan sa gitna, habang ang iba nama’y nagkuwe-kuwentuhan. I rolled my eyes heavenwards. Little did they know, the war isn’t over yet. Psh.

Pinanood ko naman silang lahat dito sa itaas habang  nakabusangot ang aking mukha.

“Hey!” Napalingon ako sa tumawag sa akin. It’s Eunice, and she’s smiling at me from ear to ear. I smiled back. D*mn, her smiles are really contagious.

“Are you okay?” she added. Tumabi naman siya sa akin, at pinagmasdan din ang mga imortal sa ibaba na nagsasaya. Tumango na lang ako sa kaniya, kaya ngumiti na naman ito.

“Isn’t it great?” sabi pa nito habang nagniningning ang kaniyang mga matang nakatingin pa rin dito.

“What’s great?” naguguluhan kong tanong sa kaniya kaya humarap siya sa akin.

“Even though I can’t remember anything about our past, we can still be together, right?” she asked me. Kumunot naman ang noo ko rito. That’s not the answer to my question.

“Of course, we can! Sino bang may sabing hindi?” sagot ko na lang sa kaniya tsaka inayos ang buhok na nasasagi sa mga mata niya.

“Nothing, just making sure!” She smiled again while looking at me. Ang cute-cute niya! Diyos ko!

I pinched her cheeks. “Do you want me to bring back your memories?” I asked her and she just shook her head.

“No, let me do it!” she replied to me. Ngumiti na lang ako sa kaniya.

“Okay,” saad ko na lang, at bumuntong-hininga.

Actually, I can make that happen, right now, right here. Pwede ko ring isama sila Kristina at iba pa, ngunit kung ayaw naman nila, hindi ko na lang sila pipilitin.

“Eunice! Halika rito!” masayang sigaw ni Euhonn kay Eunice kaya umirap ito sa kaniya. Wow, switch mood, yarn? Pft—

“Pumunta ka na ro’n,” sambit ko kaya lumingon siya sa akin.

“How about you?” tanong nito.

“Magjejebs muna ako,” diritsahang sagot ko rito kaya nagtataka itong tinignan ako. Right, hindi pala nila alam ang word na ‘yon.

“Tatae ako, Eunice. Sasama ka?”  Nakita ko naman kung paano umasim ang mukha niya, tsaka pinipigilan ang kaniyang tawa.

“Si Bea ta—uhm!”  Agad ko namang tinakpan ang kaniyang bibig. L*tse! Nagbibiro lang ‘yong tao, e!

“Joke lang! Just kidding! Pumunta ka na ro’n, may kukunin lang ako sa dati kong kwarto!” singhal ko sa kaniya kaya tumawa ito sa aking harapan.

“Dianna Eunice!” tawag ulit ni Euhonn sa kaniya kaya napasimangot na naman ito.

“Just wait, you b*stard!” she shouted back, looking at him with knitted brows.

“Sige na, bye-bye! Have a great moment with your boyfriend!” buwelta ko pa kaya ako na naman ang sinamaan niya ng tingin.

She clicked her tongue. “Pumunta ka ro’n kapag tapos ka na, ha?” she muttered, so I nodded.

Naglakad na ito papalayo sa akin kaya nagsimula na rin akong maglakad patungo sa dati kong silid.

Lumiko ako sa kanang bahagi ng palasyo tsaka huminto sa pinakadulong silid na naririto.

Binuksan ko na ang double door na pintuan at pumasok na rito.

Lumiwanag naman ang mga mata ko nang makita ko ang linis nito. Akala ko, puno na ito ng alikabok ngunit hindi pala.

I walked towards the veranda, and opened the glass door. Pumasok ang malamig na simoy ng hangin dito sa loob, sumasabay naman sa sayaw ng hangin ang malalaking kurtina na naririto. Ang ganda ring pagmasdan ng langit ngayon. Purong asul ang nakikita ko. Ang buwan naman, natatabunan ang kalahati nito ng mga ulap, at wala akong nakikitang kahit isang bituin.

Napalingon naman ako sa aking likod nang makaramdam ako ng kakaiba.

“Sino ‘yan?” tanong ko sa kawalan. Bigla namang lumabas ang isang pigura ng tao kaya napatitig ako rito.

“Ayesha.” Napahinga naman ako nang maluwag dahil do’n. Akala ko pa naman, si Ken na ito. Ayaw kong masira ang pagdiriwang nila sa ibaba kaya sana ay hindi sila ngayon pumunta.

“Tristan, what are you doing here?” I asked Jouesh who is now standing in front of me.

“Wala lang, sinundan lang kita,” sagot nito at mahinang tumawa. Napairap na lang ako ro’n.

“Stalker monkey,” bulalas ko, dahilan upang kumunot ang kaniyang noo.

“Ang guwapo ko naman para maging unggoy,”  buwelta pa nito kaya natatawa ko na naman siyang inirapan.

“Saan banda?” pabirong sabi ko sa kaniya kaya hinawakan niya ang mukha niya.

“Here,”  he retorted while pinching his own cheeks.

“Where? I don’t see anything,” I replied, pretending to look for something.

“Beatrice!” Natawa naman ako sa reaksiyon nito nang bigla itong ngumuso sa akin.

Naglakad na lang ako patungo sa kaniya. “Right, you’re handsome as hell, Mr. Tristan Jouesh Forester,” sabi ko sa kaniya, tsaka kinurot ang kaniyang pisngi.

Dumiretso naman ako sa aking kama kaya sumunod din siya sa akin.

“Ha! Umamin ka rin!” magiliw nitong saad at umupo sa tabi ko.

“Sandali nga, bakit ka ba nadakip ng Allysa na ‘yon?” nagtatakang tanong ko sa kaniya kaya sumeryoso ang kaniyang mukha.

“Nag-usap kasi kami tungkol sa ‘yo, tapos may sinabi ‘ata akong ikinagalit niya, kaya ayon!” pagpapaliwanag nito sa akin kaya tinaasan ko siya ng kilay.

“Hindi mo man lang siya kinalaban? Ang hina mo naman!” usal ko kaya sumimangot ang kaniyang mukha.

“Hindi ko lang siya na-ano!” pagdadahilan nito sa akin.

“Anong ano?” resbak ko pa.

“Wala! Bahala ka nga!” tugon nito sa akin at akmang tatayo na sana ngunit pinigilan ko siya. Natatawa naman akong tiningnan siya. Natatalo pa rin pala siya sa asaran. Pft—

“Just kidding! Sit down, I have a gift for you!” I muttered while smiling from ear to ear. Nagtataka man ay sinunod nito ang aking utos.

“Ano—” hindi na niya ito naituloy dahil agad ko siyang hinalikan sa kaniyang labi.

Para naman siyang ewan sa aking harapan nang inilayo ko na ang aking ulo sa kaniya.

“Iyong matagal nga,” pabiro nitong sabi sa akin kaya umirap ako.

“Bahala ka,” sagot ko sa kaniya, at akmang tatalikod na sana ngunit natigilan ako nang bigla niya akong hilahin papalapit sa kaniya, dahilan para magkadikit ang dibdib naming dalawa.

“Alam mo bang tayo lang dalawa ang naririto?” usal nito sa akin at tinitigan ako sa mata. Kunot-noo ko naman siyang tiningnan.

“Obvious ba?” pabalang na sagot ko sa kaniya kaya umirap na lang ito.

“Ewan ko sayo.”

Nagulat ako nang walang pasabi niyang inangkin ang aking mga labi. I gulped several times as I blinked my eyes. Para akong nakuryente sa init ng mga labi niya. Why is he being so aggressive right now?

I grinned when he immediately grabbed my waist. I clutched my hands to him. I could feel the wilderness inside of his heart.
I saw him smirked and started moving his lips, he even closed his eyes while doing it. Looks like he’s challenging me. Well, I am a good kisser, better than he thinks. Let me just show it to him…

May naisip naman akong kalokohan, at agad ko itong ginawa.

I gently bit his lips, and I saw how he squinted a few times. I wanted to grin but I did not. This is exciting.

He did not want to lose, that’s why he started sipping my lips, I suddenly closed my eyes when he did that. I gripped on his shirt, wanting for more. I don’t know what’s wrong with me, my heart is wanting to beat out of my chest.

I heaved a distant breath to calm myself down. Parang nawala ang kagustuhan kong manalo sa hamon na ito. Ramdam ko rin ang pag-iba ng mosyon ng kaniyang mga halik.

I moaned when he sucked my tongue. Seems like he took all my strength away because I felt my knees weakened, so I began encircling my arms around his nape to stop myself from falling.

Crap. He is driving me insane. His lips are so intoxicating and his fiery breathe is giving me weird sensation.
I felt his hands cupping my head while passionately pushing his lips harder on mine. He wants to deepen our kiss. I started to move my lips like his, hoping to satisfy his cravings.
Naging agrisibo ang halik namin dahil tuluyan na akong nawala sa sarili. Masyadong nakakabaliw ang mga labi niya. Gusto ko itong mahalikan nang paulit-ulit.

Napasabunot na lang ako sa kaniyang buhok. Naramdaman kong malapit na akong kapusan ng hininga kaya marahan ko siyang itinulak, ngunit tila hindi niya batid ang gusto ko. Napalakas ang tulak ko sa kaniya saka niya pinakawalan ang mga labi ko. Hingal na hingal kaming dalawa, at pinagdikit namin ang mga noo namin habang nakatitig sa ibaba. Tanging naririning lang namin ay ang aming mabibigat na hininga.

He stared into my eyes and faintly smiled. I’m confused about his reaction right now. He’s acting weird.

He suddenly ran his fingers through my hair and balmy guided my head to his chest. His arms wrapped around me tightly. Ano bang problema ng isang ‘to?

“You’re a good kisser, Jouesh,” I complimented while smiling, but instead of answering, he threw ma a serious gaze.

“Ayesha,” tawag nito sa aking pangalan.

“Hmm?” I hummed as a reply.

“Itutuloy mo talaga ang paglusob sa ama ko?” tanong nito sa akin.

Napatingin naman ako sa kaniya dahil do’n. Nakita ko ang kalungkutan sa kaniyang mga mata, at hindi ko mawari kung ano ba talaga ang nararamdaman niya ngayon.

“Bakit mo natanong?” I asked him with knitted brows.

“Pwede naman sigurong putulin ang sumpa—” Hindi ko na siya pinatapos pa, at tumayo na sa aking pwesto.

“Hindi,” sagot ko agad sa kaniya.

“Anong hindi?” naguguluhan nitong tugon sa akin. Kumunot naman ang noo niya habang tinititigan ako nang matalim.

“Hindi ko puputulin ang sumpa, kailangan kong iligtas si—” Ngayon ay siya na naman ang napatayo sa kaniyang kinauupuan.

“Bakit?”  tanong na naman nito sa akin.

“Sasagutin na sana kita pero hindi mo ako pinatapos,” sagot ko sa kaniya tsaka siya inirapan. Ikinrus ko naman ang aking mga braso sa dibdib ko.

“E ‘di magdurusa ka sa buong buhay mo?” nag-aalalang saad nito sa akin. Tumayo naman ito nang tuwid tsaka inilagay ang kaniyang dalawang kamay sa bulsa ng trouser niya.

“Hindi ko alam. Gusto kong iligtas si Elijah, kailangan ko siya,” sagot ko sa kaniya.

Well, medyo OA ako sa part na kailangan ko siya, pero totoo naman. Naging kaibigan ko na rin si Elijah, at kung mawawala siya kapag pinutol ko ang sumpa, sigurado akong masasaktan ako rito.

“Tama nga ang sabi ni ama,” mahinang bulong nito ngunit sapat na iyon para marinig ko ang kaniyang iwinika. He twitched his lips as he’s trying to control himself.

“Anong tama?” nakakunot-noo kong tanong sa kaniya.

“Pero susuportahan pa rin kita sa iyong desisiyon, dahil mahal kita,” sagot nito sa akin at naglakad patungo sa direksiyon ko.

Malumanay naman niya akong tiningnan. Nakikita ko ang lungkot sa kaniyang mga mata, habang hindi pa rin pinuputol ang titig niya sa akin. He gave me a kiss on my forehead and hugged me as tight as he can. I also hugged him back.

“Thank you,” I replied. Pumikit ako habang niyayakap ko siya, pinapakiramdaman ko ang init ng kaniyang katawan.

“But I need to do this.” Nagtaka naman ako sa kaniyang itinuran pero hindi  ko na lang ito pinansin.

“I love you, Ayesha,” he muttered calmly while still hugging me.

He even pressed his body on mine more while massaging my back with his hands. I felt warm when he did that.

“I love you too, Tris—” I can’t say a word when I felt something strange on my chest.

“I’m sorry,” he said, and started crying in front of me. I squinted when I felt pain around my chest.

“Ugh!” I grunted in pain, trying to hold the stem of roses penetrating my chest. I abruptly held my right hand while feeling the flaming pain inside of me. I tried to heal myself but I can’t . It is the potion…

“W-Why?” I said, looking at him mournfully. I even vomited my own blood when the pain intensified inside my chest.

Nangangatog na rin ang aking mga tuhod kaya umupo na lang ako at hinay-hinay na isinandal ang aking ulo sa dingding.

“I can’t let you suffer, Ayesha… If you’re not willing to break the curse, then let me just do this to you,” Jouesh replied to me while covering the right side of his face with his hand that is full of blood. I could see the tears slowly dripping down to his cheeks.

“Don’t worry, I will join you after all,” he added, taking his hand off his face. I can see through his eyes that he’s full of remorse and willingness.

I repeatedly shook my head, enduring the pain that I am feeling right now. No… I still didn’t fulfill my true goal! The dark king is still walking freely on his realm! I need to kill him, for Pete’s sake! Just… how did I get into this terrible situation? Please, let me live!

“My father said, if I didn’t end your life, you will be suffering for eternity.” He walked towards me and put my hands together in my lap, and in an instant, he inserted his left hand inside my chest and pulled out my heart.

I did not see that coming but I saw how his cold expression flashed on his face while looking at my heart mercilessly. Tears are still streaming down on his cheeks, but his expression doesn’t fit at all.

I closed my eyes when he f*cking did that. The pain blossomed on my entire body as I panted, gasping for some air. I dully gazed at his emotionless eyes, down to his shoulders while he’s putting my beating heart on my hands.

“I love you, Ayesha,” he muttered and gave me a smack on my lips. Gusto kong umiwas dito ngunit hindi ko magawa. I was paralyzed by the potion he put into the roses that he used to stab me. He walked away from me, and stopped while standing firmly in a distance. I saw how he cried silently as his shoulders are trembling because of the concealed emotions.

“Now, let me join you!” He was about to release his geokinesis ability towards his neck, but I used the very last ounce of my energy to release my omnikinesis ability and let him sleep. Sandali naman siyang napatigil, saka siya natumba at nawalan ng malay.

“H-He was manipulated.” I could barely speak… All I can do is whisper on the thin air.

Now, I can finally understand why he is acting strange a while ago…  I did not bother giving attention to it, and I regretted it. I let my guard down, I trusted him too much, and now I am doomed. I glanced at Jouesh who is now peacefully lying on the floor. Id*ot.

I began to feel the numbness. I can’t even move an inch. The potion that flows inside me was so baneful. My throat is now sore, and I can only feel agony.

I smirked through the pain. Two-faced j*rk. He only cares for himself. He wanted me to leave the realm, and let the immortals here suffer from the hands of his father, just to save his undying feelings towards me.

I got attached. I held him close and he plunged the knife deeper. He is foolish to came up with that stupid idea.
Now, who’s gonna save our realm? Ken has the two paragons… If I die, mine will vanish, and our powers will be outnumbered.

I closed my eyes slowly when I heard that annoying noise on my ears. I could also feel my heart that’s weakly beating. Gusto ko mang ibalik ito sa aking dibdib ngunit ginawa ni Jouesh ang mga rosas upang hindi ko ito maibalik sa dati nitong pwesto. He binded it thoroughly so I can’t put my heart inside me and heal myself.
Using my own blood, I released my telekinesis ability to write something on the floor.

Napatirik naman ang aking mga mata matapos kong gamitin ang natitira kong lakas.

The veranda’s door opened widely when a glacial breeze entered my room, at this moment, I am now fondling the cold wind of death.

END OF CHAPTER 31