Pov. Farah

We vlogen over de bossen en rivieren naar het elfenrijk. Dit was het moment dat ik mijn eigen soort zou gaan ontmoeten.
De zon kwam langzaam op en in de verte zag ik een koninkrijk.
"Dat is het rijk van de elfen," vertelde Helena en de hele vliegreis was ze al heel lief voor me geweest. Ze vond me een sterk meisje dat al veel had meegemaakt voor een negenjarige.
We vlogen naar de grote muur toe en ik zag allemaal boogschutters.
Ze richtten hun pijlen op ons en Helena riep naar hen dat we uit vrede kwamen. "Ik kom van Livia!" riep ze en een grote elf, die de commandant leek te zijn, zei dat het goed was.
Aria vloog de grote muur over en landde op een plein. Voor ons stond een groot wit paleis. Het was prachtig. Helena en ik klommen van Aria af.
Een vrouwelijke elf met kroon op haar hoofd kwam naar ons toe.
"Majesteit, ik kom van Livia," zei Helena en liep naar de elf toe.
Ik zag dat ze een gesprek voerden en Helena wees naar mij en de elfenkoningin keek me de hele tijd aan.
Uit de ingang van het paleis zag ik vier elfen aan komen lopen.
Ik gluurde naar hen. Drie vrouwen en één man.
"Farah kom maar," zei Helena en ik klom voorzichtig van Aria af.
Ik liep naar de groep toe en Helena stelde me voor.
"Hallo Farah, ik ben Ewelynia, de koningin van het elfenrijk," stelde de koningin zich voor en ik gaf haar netjes een hand. Ik werd een beetje zenuwacht.
"Dit zijn de Element Elfen; Gerwina, Sterrelyn, Yacco en Kyara," vertelde Ewelynia.
De laatste elf, Kyara, keek me diep in de ogen aan en glimlachte. Ze gaf me een hand en hield die even vast. Ik voelde iets. Alsof ik haar al langer kende. Ik zag dat ze tranen in haar ogen kreeg, maar ze knipperde ze snel weg.
Ze liet mijn hand los.
Ik slikte even door de intieme ontmoeting.
"Farah, ik heb een kamertje voor je," vertelde Ewelynia. "Wil je het zien? Gerwina wilt je het vast laten zien,".
Ik knikte en zei Helena gedag. Gerwina bracht me naar binnen.

Pov. Ewelynia

Ik had de heks nog nooit ontmoet en wilde alles weten over de reis met Livia. Helena vertelde me over het zwaard dat ze gevonden hadden en dat er een kans bestond om ons nog uit de problemen te helpen.
"Heeft Livia een leger nodig,"vroeg ik. "Ik heb niet veel elfen meer over, maar we kunnen het altijd nog proberen?" vroeg Ewelynia. Helena knikte. "Hoe meer hoe beter!".

Pov. Kyara

En daar was ze. Na zoveel jaar. Ik droomde weg in mijn gedachtes.
Ik stelde aan Gerwina voor om mee te gaan. We liepen met z'n drieën naar de kamer die voor Farah was bestemd.
"Wat mooi!" zei ze en klom gelijk op het bed. Ze ging lang uit liggen en sloot eventjes haar ogen.
"Ik heb al heel lang geen bed meer gevoeld," zei ze en keek ons aan.
"Hoe dat zo?" vroeg Gerwina.
Farah vertelde ons een heel verhaal over hoe ze ontvoerd was door rovers en dat Livia en de rest haar hadden gered.
"Vreselijk! En je bent nog zo jong!" merkte Gerwina op.
Ik draaide me om en liep snel de kamer uit. Om de hoek schoten de tranen in mijn ogen en ik hield mijn handen voor mijn gezicht. Gerwina kwam de kamer uit en vond mij huilend. Ze hield me stevig vast. "Hey, wat is er Kyara?" vroeg ze en troostte me.
"Haar verhaal raakte mij ook," fluisterde Gerwina in mijn oor.
Ik schudde zachtjes mijn hoofd. "Dat is het niet. Ja, haar verhaal raakt me... maar er is nog iets," snikte ik en keek of de deur van haar kamer wel dicht was.
"Wat dan? Vertel het me," zei Gerwina.
Ik twijfelde en ik vond het zo moeilijk om te zeggen.

"Lang geleden toen Yacco en ik net samen waren, hadden we seks gehad. Ik ben toen zwanger geraakt, maar dat wist ik niet. Toen ik hoorde ik van Yacco hoorde dat zijn ouders ons niet bij elkaar wilden hebben en dat daarom het uit moest tussen ons, had ik hem nooit over mijn zwangerschap verteld... ik wilde wel... maar ik vond het niet verstandig en ik zag in dat Yacco gemanipuleerd werd door zijn ouders. Zometeen zouden ze ons kind nog iets aan doen! Ik ben toen een tijdje bij mijn tante in huis gaan wonen, in een dorp verderop. Yacco heeft me gezocht, maar nooit gevonden. Toen beviel ik, bij mijn tante in huis toen zij naar een ander dorp was om graan te handelen. Ik heb de bevalling zelf gedaan en toen werd ik voor de tweede keer echt verliefd... ze had... prachtige ogen en ze was al zo rustig... maar... ik kon het niet. Ik kon haar niet houden! Niemand mocht weten dat ik haar had! Mijn tante heeft het verzwegen voor mij tegenover mijn familie en de wereld.
Die avond heb ik haar gevoed en in een mandje gelegd. Toen ben ik naar een andere stad gerezen en heb haar daar voor iemand's deur gelegd. Het was moeilijk, maar wel het beste," vertelde ik snikkend en de tranen rolden over mijn wangen. Gerwina was in shock van het verhaal.

"Dus... Farah is jouw dochter?" vroeg ze en ik knikte.
"Wow... ga je het haar vertellen? En ook aan Yacco?" vroeg Gerwina erop door.
"Ik weet het niet! Het is te moeilijk! Ze heeft zo'n moeilijk leven gehad. Ze is ontvoerd geweest! Dat is allemaal mijn schuld!" zei ik huilend.
"Nee Kyara! Stop met jezelf de schuld geven. Je hebt het juiste gedaan. Je hebt haar juist beschermd tegen de vervelende ouders van Yacco!" zei Gerwina geruststellend.
Ik ademde diep in en uit en veegde mijn tranen weg.
"Het is zo fijn om haar te zien na zo lang!" zei ik.
"Bent u mijn... echte moeder?" hoorde ik iemand zeggen en achter Gerwina verscheen Farah. Ze keek verdrietig.
Ik was in paniek. Het was niet de bedoeling dat ze dit allemaal zou horen.
"Farah!" zei ik en wist niet wat ik moest zeggen.
"Ik heb alles gehoord... en ik vind het niet erg," zei ze zacht. Ze kwam naar me toe en keek me aan. Ik zag dat ze moest huilen en ik nam haar in mijn armen. Dit voelde zo vreemd maar ook ineens zo vertrouwd.
"Het spijt me," zei ik zachtjes in haar oor.