Pov. Kyara

"Vuur de kanonnen!" riep de commandant en er werden grote brokken steen met de katapulten naar de demons geslingerd. Het hele bos stond in brand en de duistere wezens probeerden de poort open te breken en via de muren omhoog te klimmen.
Ik maakte vuurballen met mijn handen en wierp ze naar de vijand.
"Trollen!" riep een van de soldaten en door het brandende bos kwam een groot monster gelopen. Het brulde luid en bonkte met zijn grote armen op de grond. De demons krijsten en maakten ruimte voor het monster.
"Vuur op hem!" schreeuwde de commandant en ik wierp een vuurbal op hem. De troll deinsde even achteruit, maar liep weer door.
"Snel!" hoorde ik iedereen schreeuwen en weer vlogen er brokken steen door de lucht. De troll stond al bij de muur en hief zijn armen.
"Schiet hem neer!" schreeuwde de commandant en alle boogschutters schoten hun pijlen af op de trol. Het schreeuwde van de pijn en viel om. Helaas viel hij de verkeerde kant op. Hij viel tegen de muur aan en een deel van de muur brokkelde af.
De elven die op dat gebied stonden vielen van de muur af en de demons grepen hun kans.
De commandant draaide zich om en riep naar het leger dat met zwaarden klaar stond op het binnenplein.
Ik wierp vuur naar de demons die ons rijk binnenvielen en er ontstond een muur van vuur. Maar deze keer sprongen de beesten er over heen. Sommigen verbrandden, maar velen bleven leven.
"Kyara, we moeten samen werken!" riep Yacco achter me. Ik draaide me snel naar hem om en keek hem wanhopig aan.
"Dit heeft geen zin zo," riep hij en ik gaf hem gelijk.
Yacco pakte een kleine hoorn van zijn gesp en blies erop. Op de andere muur stonden Gerwina en Sterrelyn. Gerwina liet grote plantenstengels uit de grond groeien die de demons om hun poten vastgrepen en Sterrelyn maakte tornado's van windvlagen, maar het kwaad was sterker.
Toen Yacco op zijn hoorn blies keken de luchtelf en de boself onze richting op. Ik knikte naar ze. Yacco kwam naast me staan en Gerwina en Sterrelyn haastten zich naar ons toe via de toren die de twee grote muren met elkaar verbond.
Met z'n vieren stonden we naast elkaar en maakten weer bepaalde handgebaren. We hadden dit eigenlijk nog nooit gedaan, maar ooit hadden we de gebaren wel geoefend.
Uit onze handen kwam een grote straal van licht dat midden op het plein bij elkaar kwam. Het veroorzaakte een grote bal van energie en de demons deinsden achteruit. Plots klapte de bal uit elkaar en alle demons in en rondom het elfenrijk werd geraakt door de golf die de explosie veroorzaakte.
Ze vielen in één klap dood neer.

Pov. Yacco

Het was ons gelukt! Ik zag Ewelynia op haar eland zitten op het plein en even hadden we oogcontact.
Plots zakte Kyara in elkaar op de grond. "Kyara!" riep Gerwina uit en knielde snel naast haar neer. Ze probeerde haar wakker te schudden.
"Haal de ziekenboeg!" riep ik naar een paar elven.
"Ademt ze nog?" vroeg Sterrelyn.
Gerwina knikte. "Ze is flauwgevallen denk ik," zei ze en de elfen van de ziekboeg haalden Kyara op met een van eikenhout gemaakte brancard.

Pov. Kyara

Ik voelde iets warms op mijn wang en zag dat de zon haar warme stralen op mij scheen door het open raam. Het was mooi weer?
Ik besefte me dat ik in een bed lag en kroop overeind. Op het nachtkastje lag elfen brood, een paar schijfjes tomaat en brokkel kaas. Ik pakte het bord en scheurde het brood in stukjes. Langzaam begon ik te eten, maar voelde me zo uitgeput.
Plots kwamen Gerwina en Sterrelyn binnen. "Je bent al wakker zo te zien," zei Gerwina en glimlachte naar me. Ik zette het bord weg en knikte.
"Wat is er gebeurd?" vroeg ik.
"Doordat we samen onze krachten hebben gebruikt, is je energie opgeraakt. Daardoor ben je flauwgevallen," legde Sterrelyn uit.
"Serieus? Zijn de demons wel echt weg nu?" vroeg ik verbaasd.
"Ja, ze zijn nu de lijken aan het verbranden en de brand ook aan het blussen in het bos. Er zijn wel velen gestorven..." zei Gerwina treurig.
Hoe ging dit aflopen?