Pov. Dean

De volgende ochtend werd ik erg vroeg wakker. Ik keek naar Livia die zich had genesteld tegen mijn vacht aan. Ze was prachtig. Hoe kon zo'n mooi meisje op mij vallen?
Heel rustig probeerde ik haar van me af te schudden en toen liep ik de hut uit.
De zon scheen zwakjes en ik zag dat er al een paar wezens wakker waren. Ook de elfen waren wakker.
Ewelynia en ik hadden oogcontact en ze liep naar me toe.
"Heb je een beetje kunnen slapen " vroeg ze. Ik knikte.
"We moeten nu weer vertrekken, dan zijn we tegen eind middag in Aderia," zei ze.
Ik hoorde haar hart erg hard kloppen. Ze wilde weer weglopen.
"Ewelynia," zei ik en ze draaide zich om. "Doe rustig aan. We zijn een team nu," zei ik en zag aan haar gezicht dat ze het waardeerde wat ik zei.
Ik maakte alle wolven wakker en Livia kwam al zelf de hut uit gelopen.
Ze knuffelde me. "Het was fijn gisternacht," fluisterde ze in mijn oor. "Vond ik ook," zei ik. Ze glimlachte en begon de tenten af te breken.

Nadat alle tenten weer afgebroken waren gingen we weer verder.

Pov. Edward

Met Bella achterop reden we weer verder.
We kwamen aan bij een groot gebergte en ik wist dat hier achter Aderia lag. We vonden een pad dat ons omhoog leidde.
Ik reed Storm voor iedereen uit en kwam al snel bij een plek waar we uitzicht hadden over Aderia. Daar was het... Het kasteel!
Mijn mond stond open van verbazing en ik klom van het paard af.
Het was vreselijk. Aderia zag er niet meer uit als Aderia.
Boven het kasteel hingen de zwarte wolken en er was onweer waarvan de bliksem in de rondte flitste. Om het kasteel was het zwart van de walgelijke creaties van Kratta. Er was vuur en ik wist dat er geen Aderiaan meer over was gebleven. Naast het kasteel zag ik dat er een groot portaal stond.
"Edward..." hoorde ik Bella zeggen en samen met Storm kwam ze naast me staan.
"Hoe gaan we dit verslaan? Dit is erger dan dat ik me had voorgesteld..." zei ik zacht.
De koets van de elfenkoningin stopte achter me en de Element Elfen en de elfenkoningin stapten uit. Ze kwamen erbij staan. Ook Dean en Livia voegden zich bij ons.
Iedereen was er stil van en achter ons hoorde ik de rest angst uitspreken. Ik draaide me om en keek het grote leger aan.
Iedereen was bang. Ik zag het in hun ogen.
"We moeten wel," zei Yacco en Livia tikte me aan. "Ik had het me ook niet zo erg voorgesteld," zei ze en ik omhelsde haar.
"Hoe gaan we dit doen?" vroeg ik.
"We gaan gewoon," zei Dean en liep maar zijn wolven. Hij huilde en alle wolven deden met hem mee. Toen rende ze van de berg af en ook de centauren hieven hun zwaarden en renden de wolven achterna.
"Wij gaan ook! Voor Aderia!" schreeuwde Livia en met Rodeo volgde ze de rest. Ewelynia gaf het sein aan de elfen om het kasteel te omsingelen. De elanden van haar koets werden los gemaakt en ze klom op een van de dieren. Kyara, de vuurelf, klom achterop bij haar en ze renden het dal in. De drie andere Element Elfen keken elkaar aan.
"We passen er wel op met z'n drieën," zei Gerwina en de drie elfen klommen op de laatste eland.
Ik steeg op Storm en samen met Bella gingen ook wij de oorlog in. Argon volgde ons in zijn leeuwengedaante.

Pov. Livia

De zwarte wezens bleken demons te zijn en ze zagen ons aankomen. De wolven begonnen harder te rennen en achter me hoorde ik de oorlogshoorn van de centauren. Zij waren even snel als de wolven. Met zwaarden en pijlen en bogen galoppeerden ze de demons tegemoet. Het harde gekrijs van de demons deed pijn aan je oren en ze begonnen met z'n allen op ons af te rennen. Ik richtte mijn pijl al op een van de demons, terwijl Rodeo hard galoppeerde.
Plos vloog er een regen van pijlen op de eerste rij demons en ze zakten in elkaar. Ik wierp een snelle blik van achteren en zag dat het elfen leger dat had gedaan.
De wolven waren de eerste die de demons aanraakten. Er werd hard gevochten.
Er spatte zwart bloed in het rond en vele demons werden gedood. Ze zagen er vreselijk uit en ik bleef mijn pijlen afvuren. Ik liet Rodeo afremmen en sprong van hem af. Het paard rende geschrokken weer terug naar de berg waar we vanaf kwamen.
Ik was nu kwetsbaarder, maar het kon me niks schelen. Ik raakte de ene demon na de ander. Ze waren op zich best klein, maar erg lenig en snel.
Ik zag dat de draken die boven het kasteel vlogen ons hadden opgemerkt en ik richtte mijn pijlen naar hen.
Een van de draken vloog naar me toe en landde voor me neer. Het brulde naar me en ik zag zijn bek vol tanden. Ik versteende en plots sprong Dean voor me met Ryan. Ze gromden naar de draak en vlogen erop af. De draak was helaas sterker en sloeg de wolven van zich af. Hij hield er amper krassen aan over.
"Livia!" hoorde ik door het gekrijs en geschreeuw heen. Een eland met Ewelynia en Kyara erop galoppeerde naar me toe. Kyara sprong naast me neer en haar ogen gloeiden fel oranje. Ze stak haar handen vooruit en er kwamen vlammen uit die de draakt lieten verbranden. Het beest brulde en wapperde met zijn vleugels. Hij deinsde achteruit en Kyara begon vuurballen te gooien.
Uiteindelijk zakte de draak in elkaar en ik zag hoe zijn donkere schubben waren verbrand en hoe zijn vlees zichtbaar werd.
Kyara knikte naar me en sprintte naar de demons.
Ik rende naar Dean en Ryan toe, die allebei al weer op hun poten stonden. Ik knuffelde Dean.
"Doe voorzichtig Livia. Ik wil niet dat je iets overkomt," zei Dean en Ewelynia riep me. Ik kuste Dean's zachte wolvenneus en haastte me naar de eland.
Dean en Ryan renden naar de demons toe en ik zag hoe de wolven de duistere wezens aan stukken scheurden.
Maar ook werden wolven, centauren en elfen gedood. Het was vreselijk om te zien en ik bleef pijlen afvuren.
Er kwamen nog een paar draken naar beneden en ik zag hoe de Element Elfen hen versloegen met hun krachten.
Het was een heftige strijd.

Pov. Dean

Een harde zware kreet trok onze aandacht naar de poort van de grote stenen muur. Een reus met grote horens op zijn kop en een ketting in een van zijn klauwen kwam de poort uitgelopen.
Ik huilde en alle wolven zagen het ook.
Achter me hoorde ik een klap en draaide me spoedig om. Twee demons hadden Ryan op de grond gekregen en ze beten in zijn lichaam. Ik dook op een van hem en beet de keel open. Het zwarte bloed spoot op mijn kop. Daarna greep ik de tweede demon en beet ook zijn keel door tweeën. Ik haastte me naar Ryan toe en zag dat hij er verslagen bij lag. Zijn lichaam was opengereten en zijn ingewanden lagen er bijna uit. Hij piepte van de pijn.
"Dean..." zei hij en ik hield mijn kop laag bij dat van hem. "Zorg dat Livia haar thuis weer terug krijgt.."
Ik kreeg een traan in mijn ogen. "Nee Ryan. Geef niet op!" zei ik het gebrul van de reus werd luider. Om me heen hoorde ik wolven piepen en ook de centauren schreeuwden hun longen uit hun lijf.
"Ryan?" zei ik en met mijn poot porde ik hem, maar hij gaf geen reactie meer. Hij was dood...
Woedend draaide ik me om en sprong op de eerste beste demon die ik tegenkwam.
De reus sloeg centauren neer en ook elfen gingen dood. Ik zag hoe het beest zijn ketting in de rondte sloeg en ik wist dat hij gevaarlijk was.
Kyara maakte weer vuurballen en ik zag hoe de vuurballen de reus raakte. Hij deed een paar stappen achteruit, maar het leek alsof hij er tegen kon.
"Yacco! Gebruik water!" riep ik naar de waterelf. "Er is hier geen meer!" riep hij uit en toen begon het te regenen. De lucht was donker en het zag er naar uit dat het nog lang niet ging stoppen met regenen.
De regendruppels verdampten op de huid van de reus, maar dat leek hem wel te raken.
Yacco spreidde zijn armen uit en deed een paar rare bewegingen met zijn handen. Sterrelyn stond naast hem en wekte een grote windvlaag op. Samen maakten zij een grote tornado van regenwater. Het was indrukwekkend.
Sterrelyn duwde met haar handen de tornado naar de reus toe en toen het hem raakte ontplofte het beest uiteen.
Het voelde als een overwinning.

We waren al een tijd aan het vechten en om me heen zag ik dat we steeds met minder werden.
"Terugtrekken!" hoorde ik een paar elfen schreeuwen.
Mijn wolven waren ook flink afgeslacht en er waren er niet veel meer over. Van de drie stammen was er zeker nog maar één stam over.
Ik huilde weer en de wolven die overgebleven waren trokken zich terug.
Het zag er naar uit dat we deze strijd niet gingen winnen.
Plots hoorden we een harde bonk. Het leek op een signaal dat afgegeven werd.
Alle demons stopten met vechten en sprintten naar de poort. Ze verdwenen!
Ineens werden er grote in olie gedrenkte vuurballen naar ons gevuurd.
Sommigen werden geraakt door de grote vuurballen en waren in een klap dood.
"Terugtrekken!" schreeuwde iedereen.
Iedereen vluchtte weer naar de berg waar we vandaan kwamen...

Hey guys, echt super erg bedankt weer dat jullie mijn boek blijven lezen☺️ bijna 400 lezers in 2 weken tijd is echt geweldig!! Bedankt voor jullie reacties en blijf natuurlijk reageren, want dag support me echt! Thanks to you all en laat even weten wat je van dit hoofdstuk vond😳 Er komt snel weer een hoofdstuk!!

Xx O