En daar gingen ze. Met een groot leger dat gevormd was met verschillende wezens vertrokken ze naar de grenzen van Aderia.
Angst, zenuwen, wantrouwen, onzekerheid maar ook moed, dapperheid en vechtlust bracht dit grote leger met zich mee.

Alleen de bloedelfen waren niet naar het elfenrijk gekomen. De elfenkoningin was teleurgesteld, maar ze hoopte hen als nog te zien als ze in Aderia waren aangekomen.

Het was lang geleden dat er demons waren gezien en Kratta was eerder een verhaal dan een echt wezen. Het was al wel bekend dat Kratta uit een andere wereld kwam en dat er sprake was van een portaal die hij had gemaakt om naar andere werelden te reizen.
Niemand wilde leven in duisternis en onheil.
Iedereen vocht voor zijn eigen thuis, want deze oorlog zou een wonder in de geschiedenis schrijven... als ze het zouden winnen tenminste...

Pov. Ewelynia

Ik zat in mijn koets die getrokken werd door twee grote elanden. De Element Elfen, Yacco, Sterrelyn, Kyara en Gerwina, zaten bij mij in de koets.
"Het komt goed," stelde Yacco me gerust terwijl ik naar buiten keek. Ik zag hoe alle elfen, centauren en wolven naast de koets liepen.
"Waarom moest dit nou gebeuren?" mompelde ik zacht.
"Kratta is altijd al uit op uitmoorden en werelden veroveren," vertelde Kyara.
"Zwarte Magie wordt wel een taaie," reageerde Gerwina. "Hadden we Tyros maar geroepen,".
Yacco porde Gerwina in haar zij.
"Tyros is een legende. Natuurlijk geloof jij er wel in. Je bent een bos elf. Jullie soort is één met de natuur," merkte Yacco op.
Gerwina wierp hem een dreigende blik.
"Tyros behoort anders wel tot het element vuur," zei ze bijdehand.
"Kunnen jullie ophouden over die fabeltjes tijger?" zei ik bot.
"Ewelynia, we kunnen dit wel aan. Houd de moed er in!" reageerde Kyara en ik zonk weer diep in mijn gedachtes... de gedachtes aan thuis als dit allemaal voorbij was.

Pov. Livia

Iedereen liep nu rustig door de bossen heen. We waren met een erg groot leger. Edward reed naast me op Storm met Bella achterop. Ik vertelde hem over hoe ik was gevlucht van Jonatan en hoe ik de wolven had ontmoet.
Bella vertelde wat ze had gezien in Aderia. De zwarte wolken die boven het kasteel hingen en vliegende wezens die erg op draken leken en niet te vergeten: het krioelde er van de zwarte wezens rondom het kasteel.
Door haar verhaal begon ik mezelf af te vragen of we wel met genoeg waren.
"Ik wil Aderia terug en ook al is Jonatan onze broer, hij gaat hiervoor boeten! Vandaag nog!" zei Edward hardop. Ik gaf hem gelijk.
"Livia, we zullen samen over Aderia heersen en er weer een fijn koninkrijk van maken!" zei hij.

Het begon donker te worden en de leiders van elk ras zeiden ons dat we nu een kamp moesten opslaan.
Ik zocht Dean op en vond hem terwijl hij een tent in elkaar aan het zetten was. Alle wolven waren mensen geworden.
"Hey prinses," groette hij toen hij me zag.
Ik hielp hem met de tent in elkaar te zetten en ik was handiger dan hij was.
"Hoe gaat het met je?" vroeg hij en knuffelde me. Ik knikte.
"Ik vind het allemaal maar spannend en mijn dode broer leeft. Ik kan het allemaal niet geloven," zuchtte ik en Dean tilde mijn kin op toen ik naar de grond keek.
"Dat begrijp ik. Het is allemaal ook heel heftig. Probeer vannacht een beetje te slapen. Wil je bij mij liggen?" vroeg hij en ik knikte.
Bella en Edward sliepen op een kamp naast die van de wolven.
Ik kroop de tent in en Dean had al een bedje van gras gemaakt. "Het is niet ideaal, maar we hebben iets," zei hij. Ik ging liggen en hij kwam naast me.
Ik lag in zijn armen en draaide me naar hem om. Ik keek hem aan en voor ik het wist zoende hij me. Het zoenen werd steeds heviger en hij greep me naar mijn middel. Hij kneep zacht en boog over me heen.
Ik bleef hem door zoenen en voelde tintelingen door mijn hele lichaam heen gaan.
Ik wil hem!
Zijn handen gleden over mijn borsten heen en even keek hij me aan.
"Wil je dit?" vroeg hij een beetje onzeker en ik glimlachte naar hem.
"Ja," zei ik en beet op mijn lip. Hij trok mijn kleding uit en gaf me kusjes over mijn hele lichaam. Ik kreunde en mijn handen gingen door zijn haar heen. Toen trok hij zijn kleding uit en kwam langzaam in me. Het voelde nauw en vreemd aan, maar daarna vond ik het heerlijk.
Ik voelde zijn warmte en liefde en hield hem stevig vast.

"Hoe vond je het? Vrijen met een wolf?" fluisterde hij in mijn oor toen hij weer naast me kwam liggen. Ik grinnikte.
"Geweldig," zei ik en hij hield me weer vast.
Ik probeerde goed te liggen, omdat ik moe was en wilde slapen.
Dean keek me aan.
"Je ligt niet lekker," merkte hij op en kroop overeind.
"Wat ga je doen?" vroeg ik verbaasd en ik zag hoe de wolvenharen op zijn rug begonnen te groeien. Hij veranderde in een wolf. Hij kwam weer naast me liggen en keek me aan. "Nu lig je vast lekkerder," zei hij zacht en ik kroop tegen zijn warme, zachte vacht aan. Hij had gelijk. Ik lag perfect. "Lig jij wel goed dan?" vroeg ik en hij knikte. Hij gaf me een kleine lik over mijn wang en ik aaide hem over zijn vacht.
Die nacht sliep ik rustig en fijn, ook al hing er spanning in de lucht omdat er een grote oorlog zou gaan komen.