Pov. Bella

Selin nodigde me uit voor een lunch en aan tafel vertelde ik haar alles.
"Dus de zoon van koning Fabian heeft zijn eigen vader vermoord?" vroeg ze verbaasd en pakte een snee brood uit de mand op tafel. Ik knikte en ondertussen genoot ik van het lekkere eten. Ik had al een lange tijd geen normaal eten gehad.
"En wat nu?" vroeg Selin en toen schoot me wat te binnen.
Ik vertelde haar wat ik gezien had in Aderia en dat het Duister dus gekomen was. Selin kreeg de schrik van haar leven.
"Het einde..." zei ze en staarde voor zich uit. "Kratta is hier..."

Ze stond op en riep haar wachters bij een. "Haal de raad! En maak contact met de elfen nu!" riep ze uit.
De wachters haastten zich naar buiten en Selin keek me aan. "Het is voorbij," zei ze somber.
"Natuurlijk niet! We kunnen het toch aan? U gaat nu contact maken met de elfen," zei ik en Selin knikte.
"Ik weet dat Kratta Zwarte Magie bezit, maar ik zeg je heel eerlijk... ik heb geen idee wat hij voor onze voeten zal schuiven. Ik weet ook niet of Kratta zelf zal verschijnen. Vroeger liet hij het zijn smerige onderdanen oplossen," bromde Selin en aaide Zara over haar kop.

Pov. Ewelynia

Ik stond op mijn balkon en staarde naar de watervallen. Vogels vlogen rond en ik zag vissen in de rivier zwemmen. De bomen bewogen zachtjes door de wind en de avondzon stond laag. De lucht kleurde zacht roze. Het was prachtig.
Het vervelende was de gedachte aan hoe dit allemaal ten onder zou gaan.
Kratt bracht dood en vuur met zich mee. Alles zou bederven. Even flitste beeld voor me van kale grijze bomen en dat de watervallen en rivieren droog stonden. Geen vogels meer en geen tjirpende krekels. Ik schudde even heel snel mijn hoofd en zag de watervallen weer normaal stromen. Ik kreeg rillingen van de hallucinatie die ik even had. De laatste dagen had ik dat vaak. Sinds ik hoorde over Aderia en Kratta sliep ik slecht en was de hele nacht aan het piekeren over hoe we het Duister zouden verslaan.
"Ewelynia?" hoorde ik achter me en Yacco, de waterelf, stond achter me. De Element Elfen waren bij me gebleven om mij te steunen en te helpen om deze oorlog voor te bereiden.
"Het gaat ons lukken. Er zijn wolven aangekomen. Ze willen bij ons aansluiten," zei hij en even voelde ik een fijn gevoel door me heen gaan.
"De mensen met de dieren willen zich ook aansluiten en de centauren en de huidwisselaars ook!" riep Sterrelyn, de luchtelf.
"Mooi! Dan kunnen we nu ons leger opstellen," stelde ik voor.

Het guys, dit is een kort hoofdstukje, maar er komt snel een nieuwe aan! Ik had niet veel tijd om te schrijven, maar ik wilde toch per se een hoofdstuk plaatsen!
Xx O