Ik ging naar het huis van mijn cliënt. De deur zou open moeten staan.
Toen ik daar kwam was hij gesloten. Daadwerkelijk bij de deur bleek dat die op slot zat.
Iemand was mijn onderzoek aan het verhinderen.

Ik pakte mijn loper en begon met het openen van het slot.
Iemand liep op me af.
'Ik sloot het huis niet voor niets af, dief, ik geef je aan bij de wacht.'
'Wie bent u?', vroeg ik. 'Ik ben namelijk detective Tasraki en ik heb een zaak betreffende dit huis.'
'Een zaak? Ik ben de huisbaas. Mijn team is al bezig met een onderzoek, jij bent hier niet nodig.'

Ik dacht dat het de huisbaas niet om de bewoner ging, maar om de veiligheid. De enige vragen die door zijn team opgelost zouden worden waren: 'Hoe kwamen ze binnen?', en 'Hoe voorkomen we dat?'.
Hij staat op mijn verdachtenlijst.

Ik vertelde hem dat ik het zou waarderen als hij me naar binnen liet.
Ik kon natuurlijk ook een huiszoekingsbevel regelen, maar dat zou veel tijd en moeite kosten. Bovendien wilde ik koste wat het kost het interieur in onaangetaste staat onderzoeken.

'Ik sleep u naar het hof. En daarna betreed ik alsnog dit huis.'
Boos opende hij de deur.