Sorry for all the errors!

Hope you have a great day, and enjoy reading. ♥️✨ Please leave some comments about this chapter! Thank you so much. ♥️

Christmas is almost here. Happy holidays, people. Hope you have a good one. ✨

* * *

#TCS45: Let's Go Home

"...Artemis Morbelque." Her name echoed in my mind as horror filled my emotions. Humigpit ang pagkakahawak ko sa kan'yang kwelyo at naramdaman ko ang matinding pagtatangis ng mga bagang ko. I heard his soft laughter like he's finding my reaction so satisfying and exciting.

"Screw you." I whispered back as I threw him on the floor with all my might. I heard gasps from everywhere, but I didn't bother to look at anyone besides this man who's smile haven't left his lips. Mabigat ang paghinga ko s'yang itinayo muli at nagpadala lang s'ya. Nanginginig ang buong katawan ko at saka ko siya binigyan ng napakalakas na suntok sa kaliwang pisngi dahilan ng pagtalsik n'ya.

"Amythee!" I heard the voices of our gang.

Samantalang biglang humalakhak nang pagkalakas lakas 'yung lalaki kaya natigilan silang lahat. He slowly turned his head to me and carefully wiped the side of his bleeding lips. He shook his head with a piercing gaze.

"Didn't know a pretty girl could punch this hard..." He trailed while slowly getting up, he acted like he was hurt and received a good damage. But this fool wouldn't trick me at all. I might have done that, but it didn't really pain him.

"Who are you?" I questioned seriously. I stared at him with full of range.

"You don't know?" Hindi makapaniwalang sabi nito na para bang napaka-importante na dapat kilala ko—o kilala namin s'ya. Naramdaman ko ang paglapit ng isang presensya sa likod ko. Hindi ko ito nilingon dahil pakiramdam ko, kahit isang segundo ko man lang alisin ang pagkakatingin sa lalaking 'to ay may mangyayaring masama.

"Ate... bakit ka ba gan'yan?" Mahina at nagtatakhang sabi ni Biblee.

"I'm pretty sure he's just taunting us and the hair and the blood isn't real a Morbelque's." She added nervously.

The man walked near me and Biblee pulled me to step a few backwards. The man giggled and he faced the gang who was so clueless about the item. Naglakad pa ito patungo sa kinalalagyan ng mga gamit at gano'n na lang katindi ang kilabot na bumalot sa katawan ko nang kunin nito ang buhok at amoy-amuyin, pagkatapos ay ngingiti-ngiting tiningnan ang dugong nasa isang maliit na lalagyan na akala mo'y pang perfume.

He grabbed the blood and made us looked at it like it was an advertisement.

"Holy shit." Nalaglag ang mga panga ko at nanlamig dahil sa kasunod na ginawa n'ya! Damn! My insides shook in horror!

He fucking sprayed the blood on his half face, and he started laughing like a maniac.

Napa-atras kaming dalawa ni Biblee at narinig ko ang malulutong na mura mula sa kambal at saka kay Akira. It was bewildering to watch. Every second is getting more petrifying. This... man... is like a devil incarnate.

He faced us like the blood he sprayed on himself is the most pleasurable thing he did in this whole auction. Some of the audience even shrieked and made different kind of noises. But the man didn't mind it at all.

"Hey... you should start praying..." Mapanganib na pagsasabi nito ng mayroong napakalapad na nangungutyang ngiti sa mukha. His pale complexion made it look like he lost all the blood in his face, and the darkness of his eyes from under showed his menacing energy. He slowly raised one of his hands with the gloves and slowly placed it in the right part of his face where the drops of blood are.

Dahan-dahan n'yang ibinababa ang mga daliri at do'n gumuhit ang dugo. Nagmukhang marka ng isang mabangis na kalmot ng hayop ang dugong nandon sa mukha n'ya dahil sa ginawa n'ya at habang ginagawa n'ya 'yon hindi man lang naalis ang tingin n'ya sa amin...

My stomach almost turned upside down with the act he performed. Fuck.

"Because... no one will leave..." The light suddenly went out from everywhere causing loud screams of panic and fright. Napahawak ako sa kamay ni Biblee dahil tila tumalon ang puso ko palabas sa dibdib ko dahil sa matinding kaba.

"This place... alive, tonight!" His baritone voice continued then laughed like a demon.

Nagkagulo ang buong lugar lalo at wala talagang maaninag at punong puno pa ito ng usok.

Matapos ang pagtawa nito ay bigla na lang nabuhay ang ilaw sa magkabilang gilid ng silid, mas lalong naging nakakatakot at nakakapangilabot ang buong lugar dahil sa kulay pulang ilaw. And my knees almost gave in the moment I saw what's in front of my face.

"Boo!"

"Ahh!" Biblee's loud voice screamed.

"Fuck!" I couldn't help but shout while trembling!

Damn! Damn! Damn! I saw him in front of my face! His face with that huge smirk and bloody right face! It was fucking traumatizing! Napa-upo kaming dalawa ni Biblee habang nanginginig sa matinding takot.

"Nanay! Huhu!" Biblee cried in terror. Damn! Natawa s'ya dahil sa naging reaksyon namin. At saka humakbang papalayo.

Napalingon ako sa mga kasamahan namin at kagaya namin ni Biblee ay bakas na bakas ang gulat at matinding takot sa mga mukha nila. Si Harper na palaging palaban ay natulala at tila nawalan ng kulay sa mukha.

Yakap yakap naman ng kambal si Art na narinig kong napasigaw rin sa nangyari. Nang oras na makita ko ang takot kay Art ay pinilit ko ang sarili na tumayo kahit nanginginig pa rin ang mga tuhod. Hindi magandang biro ang ginawa n'yang demonyo s'ya!

"I thought you are not afraid of hell, Amythee?" He mocked almost like dancing in the stage while people are in chaos. May ilang gustong lumabas ng lugar ngunit hindi magawa-gawa dahil sa pagkaka-lock ng mga pinto. May ilan ding gustong manlaban ngunit bigla na lang may mga lumitaw na maliit na tila kulay pulang tuldok sa mga dibdib nila kaya't ni-isa ay walang makakilos.

"Amythee, stop!" Pierce yelled at me, and pulled me back when I was about to fight the insane auctioneer again.

Do'n ko napansin na kaya pala hindi rin makalaban ng ayos o makalapit sina Pierce sa lalaking 'yun ay dahil sa kulay pulang tuldok na nakatutok sa may bandang puso n'ya. With mouth hanging open, I looked at each member of the gang and everyone have it in them!

I inspected myself and found nothing. Sa lahat ng taong nandito, ako lang ang walang kahit anong gano'ng ilaw. Damn! That's a sniper's aim! Nasa'n ang mga sniper?! Nasa'n sila?! Sinuyod ng mga mata ko ang buong lugar ngunit walang nakita. Tanging ang madilim at kahindik-hindik lang na paligid at ang natatanging pulang ilaw sa gilid ng buong lugar at mga nakatutok na ilaw lang sa iba't ibang tao ang nandito.

I saw how Akira, Thorn, Honoka and Harper formed a circle to protect the Morbelques from the sniper hog lights. Kaya doble na ang mga nakatutok na gano'n sa kanila. Hindi ako makapaniwala sa nakikita. Fucking shit!

"This fake!" Sabay sabay kaming napatingin sa lalaking matanda na nasa audience.

The auctioneer suddenly looked at him and his smile slowly disappeared, he brought his left hand in front of his face, and he formed it like a gun. Seryoso s'yang tumitig do'n sa lalaki. "Stop bullshitting all of us, motherfucker!" Matapang na sagot 'nung matanda at saka tumawa. Ngunit isang malaking pagkakamali ang ginawa n'ya.

The auctioneer aimed his forefinger that was formed like a gun to the man. He acted like it was a puppet play and he was loading and preparing a real gun. And after he titled his head to the side like he got his perfect aim, he put up his hand slightly like he fired a real gun!

"Ahh!"

People shouted as the man who protested was shot on his forehead without mercy.

Parang 'yung auctioneer talaga ang bumaril sa kan'ya gamit ang pekeng baril na gawa n'ya lang sa kamay n'ya.

"So... this is what you call fake?" Walang halong birong tanong n'ya. Napipi ang mga tao sa buong lugar dahil alam n'yang walang laban ni isa sa kan'ya ang mga tao rito. I mean... yes, all of them could fight... but not in this kind of situation.

One lady was crying so hard because of fear. The guard of that lady protected her. Pero nang matalim silang tingnan ng auctioneer, ay ginawa na naman n'ya ang pormang baril gamit ang kamay n'ya at saka 'yun itinutok sa kanila. "Bang!" He mentioned and I couldn't move at all when the guard died on the spot... kitang kita ko kung paanong tinamaan 'yung lalaki sa leeg n'ya.

Lalong pumalahaw ng iyak ang babae, at kagaya ng inaasahan ko... isang kumpas lang ng kamay 'nung auctioneer ay nabaril na kaagad ang babae sa mismong bibig pa niya. Ang karumaldumal na naranasan nila ay marahang nagbigay ng takot sa puso ko.

My breathing started to become heavy and fast. My hands trembled in fear. And... I saw someone's eyes looking down on me... the eyes without any mercy. Returning all the pain she felt back on the enemy. Na maging ako... hindi na n'ya nakilala...

"Silhoue..." Nagsimulang sumakit ang lalamunan ko at saka marahang pumatak ang mga luha mula sa mga mata ko.

"I'm sorry... Silhoue..." I cried in a whisper. She looked at me like I was nothing but an enemy she needed to kill.

"Amythee!" Napa-iling iling ako napayapos sa sariling mga tuhod habang umiiyak. Sobrang nanginginig sa takot at kilabot. Hindi makahinga... hindi magawang makawala sa mga paghila ng katakot takot na mga kamay ng demonyo sa akin.

"Amythee!"

"Fuck! Wake up!"

"Theon! Don't fucking put yourself in danger!"

"Shut up! Shut up!"

"Theon!"

Then I heard another gun shot.

Napalingon lingon ako sa paligid. Napasinghap at hindi magawang huminga dahil do'n. 'Tsaka ko naaninag ang mukha ni Theon sa harapan ko. Namumula ang mga mata habang patuloy sa pagsasalita at hawak ang magkabilang braso ko. Naguguluhan ko s'yang tiningnan.

"Hey... please... come back... to me..." His voice broke as one tear slowly fell from one of his eyes.

"T-Theon?" Hindi makapaniwalang sambit ko at naramdaman ko ang masakit na tila bukol sa lalamunan ko.

Bago pa man makapagsalita ulit si Theon nahawakan na siya nina Akira para mailayo sa akin. Naguguluhan ko silang tiningnan lahat. Hindi maintindihan ang nangyari. Naka-upo na rin ako sa sahig habang yakap ang mga tuhod at do'n ko napansin ang matinding panginginig ng mga kamay.

Maharan akong itinayo ni Biblee. At nakita ko ang pag-iyak n'ya ng tahimik. Do'n ko natanto na mukhang... nawala na naman ako sa reyalidad. Kaagad kong tiningnan ang buong barkada sa stage. They are near me. We are still together and no one was shot. Kahit papa'no nakahinga ako ng maluwag ro'n. Naging mas maayos na rin ang paghinga ko.

Darn, nightmare.

Napadiretso ako ng tingin sa lalaking nasa stage rin at nakatitig sa amin na para bang tuwang tuwa sa nangyayari. Ang marka ng dugo sa kalahati ng mukha n'ya ay sadyang nakakapanghilakbot at ang tingin n'ya ay nanatiling kakatwa.

"Amythee's awake? That was fast... I thought you black out for more than minutes." He derided laughingly.

The situation didn't change. Sniper hog lights are still aimed at everyone aside from me. Kaya naman kahit ayaw akong pakawalan ni Biblee ay pumunta ako sa harap ng tusong lalaking 'yun at saka s'ya binigyan ng isang malakas na sampal. He did not even dodge it. It actually seemed like he was enjoying every attack I am giving him. Goosebumps spread in my arms.

"Sino ka?!" Sigaw ko sa kan'ya.

"Shh..." He pointed his forefinger near his lips to hush my rage.

"Thou... shalt... not... touch..." He stated slowly with emphasis in each word.

"S-Senses..." Hindi makapaniwalang lumabas ang salitang 'yun sa bibig ko at tuwang tuwa s'yang napatayo at saka itinaas ang magkabilang kamay n'ya na para bang nagawa kong sagutin ang pinaka-obvious na tanong sa buhay buong n'ya.

"It took you a long time to know, lovely..." Kasuklam-suklam ko s'yang tiningnan lalong lalo na ng marinig ko ang huling salita. Parang gusto kong masuka dahil do'n. Pati kalamnam ko ay hindi matanggap ang narinig mula sa bibig n'ya.

"Kasamahan ka ni Alain?" Hindi makapaniwalang tanong ni Biblee.

"So you are the one who met... Loquere?" Tiningnan nito ang kapatid ko. "Wow... the siblings are getting all the Senses, ey?" Akala mo'y 'yon ang pinakamasayang balita na narinig n'ya.

"What you do you need?" Madiing tanong ko.

"Will you give it?" Nanghahamong sagot n'ya kaya't natigilan ako. I won't... Siguradong may kinalaman sa magkakapatid na Morbelque ang gusto n'yang makuha, at hindi na ako magtatakha kung buhay nila ang sasambitin n'ya.

"I'm a simple man, Amythee. Give me the Morbelques and all of you can walk out of here alive." He smirked proudly. He believed that he made a good bargain and deal but he only pushed me to give him another attack.

Kaagad akong bumuwelo at itinaas ang isa kong paa. Mabilis kong hinampas 'yon sa mukha n'ya. Nang mapakiling s'ya sa isang banda dahil sa ginawa ko, ay mabilis kong inulit ang malakas na sipa para mapabalik ang lingon niya sa kabilang banda.

Lalo s'yang nangiti kahit napa-ubo ng dugo. He grabbed my foot and pulled me near him. Mabilis akong umikot sa ere para makawala sa hawak n'ya. Nagawa ko naman ng maayos 'yon at saka ko s'ya mabilis na binigyan ng upper cut nang makabawi. Hindi ako nakuntento ro'n at saka ko lihim na kinuha ang kutsilyo na nasa gilid ng gown ko at mabilis 'yung isasaksak sana sa mukha n'ya ngunit napasinghap ako ng mahuli n'ya ang kamay ko gamit ang kamay n'ya.

He stared at me and licked his lips. I gulped and pulled my hand with the knife from his grasp. I was able to do it, but he was fast enough to throw out the knife to the back of the stage. Dahil madilim sa bandang 'yun ay hindi ko na 'yun nakita.

Imbis na manlaban ay nanatili ang kakaibang titig n'ya sa akin kaya naman inis na inis ko s'yang binigyan ng magkakasunod na suntok sa mukha na hindi man lang n'ya iniwasan at saka ko s'ya kinuwelyuhan at pilit na itinayo nang magawa ko 'yun ay mabilis ko s'yang ibinalibag sa sahig kaya't napa-ubo ubo s'ya ng dugo.

But his face only showed a different kind of pleasure.

"Give me more, Amythee..." Napaatras ako sa kinatatayuan ng marinig ang boses n'ya na halos ibulong 'yun sa akin.

Nanatili s'yang nakahiga at hinintay ang mga kasunod na atake ko ngunit napatitig lamang ako sa kan'ya. He likes it when I attack him. He liked every pain, every bleeding, and every wrathful stare I am giving him.

He's dangerous...

Lalayo na sana ako sa kan'ya para lumapit sa barkada at maka-isip ng paraan para makatakas dito. I could pretend to strike and assault him again, and I'll take him as a hostage. I have a gun on my thighs. Kaso... baka mapahamak ang buong barkada kapag ginawa ko 'yun.

I needed Biblee or Cleon's opinion. Siguro naman may nabuo nang plano 'yung dalawa habang nakikipaglaban ako kanina hindi ba?

Habang paatras sana ako nagulat na lang ako ng mahuli n'ya ako sa paa, at sapilitang inilapit sa kan'ya. Napatili ako dahil do'n at sa napakahigpit na pagkakahawak n'ya sa akin. Wala akong nagawa kung hindi mapalapit sa kan'ya. I could see protesting gazes from my gang but I aggressively shook my head to prevent them from doing anything crazy.

He wouldn't hurt me. This bastard wouldn't do it, if it's me.

Naramdaman ko ang mga kamay n'ya sa gilid ng hita ko at lahat lahat sa akin ay tila tumigil. Ang gloves na dumikit sa balat ko ay bumalot ng takot sa buong pagkatao ko. Hindi ko na rin mapigilang mahugot ang hininga, at habang tila napakabagal ng oras dahil sa matinding kabog sa dibdib ko. Bigla ko na lang narinig ang sunod sunod na putok ng baril.

"Mayroon ka nito?" Napakagat labi ako nang maramdaman ko ang hininga nito sa batok ko. Hindi ako makakilos sa kinauupuan ko katabi s'ya.

The gun I was supposed to use against him is gone. He just fired all the bullets. And threw the empty gun in the back stage again. Then all the knives I hid on my back and waist was confiscated in a minute.

"You don't get to use any weapon... my lovely doll..." Ang pagtaas ng mga balahibo sa braso at batok ko ay napakatindi. Kasabay pa no'n ang tila pamumuo ng malalamig na pawis sa noo ko. I was helpless. I felt weak and suddenly... all the strength in my body left me.

My mind couldn't believe what was happening to me.

"Ate!" Biblee yelled. 'Tsaka lang ako natauhan. Itinulak ko s'ya papalayo sa akin at saka ko s'ya binigyan ng sunod sunod na atake at sipa. I gave him a straight and a hook. He didn't budge at all.

Tumayo ako at gano'n din ang ginawa n'ya. Kaagad akong nanlaban at lumapit ulit sa kan'ya ngunit hindi kagaya kanina na gagawa ko s'yang atakihin. Nahuli n'ya lahat ng kilos ko at halos mapatili ako ng mahuli n'ya ang palapulsuhan ko at halos durugin n'ya ang buto ko rito. He pulled me up until I was locked in his embrace. Iniharap n'ya ako sa barkada habang nasa likuran ko s'ya at hindi n'ya ako pinakawalan sa pagkakayakap n'ya sa akin.

And I felt that my soul left me when I felt his tongue on the side of my neck.

My lips trembled in disgust and fear.

"Fuck you!" Isang napakalakas na tinig ang gumimbal sa buong lugar at mabilis ang naging pangyayari. Walang nakapigil sa kan'ya at mabilis n'ya akong nakuha mula sa lalaki.

"You don't take what belongs to Donovan..." Animo'y inosenteng sambit ng auctioneer. While I could feel a dark aura from the man who hid me at his back. Five consecutive gunshots made noise in the room. And after those, five hog lights made its way on the back of the man who... felt... more dangerous than anyone else in the room.

"You will rot in hell." His voice was quiet but it made my knees weak.

Tumawa ang auctioneer na nagngangalang Donovan. Tawang tila aliw na aliw. Ngunit marahang humina iyon na parang hindi na nakikipagbiruan. Hinarap ako ng lalaking nagtanggal sa matinding kaba at takot sa puso ko.

"You will be safe now..." He gave a weak smile.

"And... I just wanted to tell you... I'm sorry." Then he pulled me close to give me kiss on the forehead. My eyes started to water.

Idinikit n'ya ang noo n'ya sa noo ko. Then he slowly closed the gap between our lips.

Nanlalaki ang mga mata ko nang mangyari ang bagay na 'yun. I felt him smile. Then looked at me with sincere eyes.

"I meant the kiss..." Napa-awang ang mga labi ko.

"P-Pero—" Hindi ko na naituloy ang sinasabi ko 'nung bigla na lang s'yang bumulong sa may tainga ko.

"I think... I think... I saw Miracle after that... that's why I mentioned her name... I'm sorry, Amythee." Hindi ako tanga para hindi maintindihan ang gusto n'ya iparating kaya naman nahihiya akong napatungo.

Narinig ko ang mahinang tawa n'ya. Gusto ko na lang lumubog sa lupa nang pagkakataong 'yun at nagulat ako nang bigla n'ya akong ilayo sa kan'ya at ibigay ang mga kamay ko kay Biblee.

Before he turned his back on me... I saw how he mouthed, later.

Napalunok ako habang nakatingin sa likod n'yang punong-puno ng mga pulang gatuldok na ilaw.

"Mang-aagaw!" halos mabingi ako ng malakas na dumagundong sa buong silid ang boses ni Donovan, at nang makita ko ang hitsura n'ya ay matinding sindak lang ang naramdaman ko. Dahil do'n ay mabilis n'yang sinenyas ang mga kamay n'ya at nagkaro'n ng napakaraming putok ng mga baril.

Napatakip na lang ako ng tainga at saka napapikit dahil sa walang tigil na kahilahilakbot na tunog ng mga baril na 'yun.

"Damn! Takpan n'yo ko, dali. Malapit nang matagpuan ni Caerus ang mga kinalalagyan ng mga sniper." Napamulat ako at napatingin kay Cleon ng sabihin n'ya 'yun. Kinindatan n'ya ako dahil napa-amang ako sa kan'ya.

Napatingin ako sa mga ibang tao rito at mukhang sila ang napagbuntunan ni Donovan dahil napakarami ng bagsak sa kanila at halos maging lawa na ng mga dugo ang sahig.

"AAAH!" Donovan bellowed and he removed his gloves.

A small yelp escaped my mouth when I saw what's under it.

Hindi basta basta kamay. Ang mga daliri n'ya ay tila nabali at saka lumabas ang matatalas ng blade mula ro'n—iyon ang kaliwang kamay n'ya. Kitang kita mo rin ang malaking scar na hugis 'X' sa likod ng palad n'ya. At sa kanang kamay n'ya naman ay tila mapapayat na nguso ng mga baril imbis na mga daliri.

"Shit." Mahinang sambit ni Akira.

Wala talaga s'yang mga daliri! Ang mga 'yun ay purong mga weapons lang!

Akala ko'y susugod ito kay Theon ngunit mabilis na kumilos si Theon. Para umiwas sa parang invisible na kalaban. At saka bumaon ang tila umuusok na bala ng baril sa ibabaw ng stage. Kaagad naman s'yang gumulong paabante at isa na namang bala ng baril ang naiwasan n'ya. Sunod-sunod pa ang pagpapatama sa kung nasaan s'ya pero lahat nang ito ay para bang walang hirap n'yang iniwasan.

It's like even though he has numerous sniper hog light it would not stop his burning fury. Nang matigil ang mga tira na para sa kan'ya ay bigla na lang s'yang umatake papunta kay Donovan. Halos hindi na masundan ng mga mata ko ang mabilis at matinding palitan nila ng atake.

Hindi ko maiwasang hindi mamangha sa kakaibang lakas at bilis na ipinapakita ni Theon. Parang hindi s'ya 'yung nakasama namin sa training. Parang ibang tao s'ya ngayon. Para akong may nakikitang kulay itim na aura sa paligid n'ya.

His quick and silent moves were hard to follow. And I couldn't believe that Donovan could still counter Theon's moves. After the mind-blowing exchange of charges against each other they moved away while catching their breaths. Pagkatapos ay nagsukatan sila ng tingin.

They looked at each other with murderous stares.

Ngumisi lang si Donovan at hindi pa man nakakapagpahinga si Theon ay tila gumalaw na naman ito para umiwas sa mga bala ng baril na bigla na lang tumutungo sa direksyon niya. Napa-awang ang mga labi ko dahil sa matinding kontrol at bilis na ipinapakita n'ya.

Habang ginawa n'ya ang pag-iwas sa mga bala, napadako ang tingin ko kay Donovan at doon ko nakita na nagsuka ito ng dugo at tila iniinda ang sakit na hindi n'ya alam kung saan galing dahil ni hindi naman yata s'ya nasaktan sa engkwentro nila ni Theon kanina.

I smirked at that...  Theon... is really a Morbelque. The eldest son of the Morbelque.

Aakalain mo talagang walang silbi lahat ng atake kanina ni Theon... dahil mararamdaman mo lang naman ang mga atake ng Morbelque kapag nakalayo na sila at natapos na kayo sa engkwentro.

While Theon was dodging the bullets non-stop, he had an opportunity to grab Donovan at saka n'ya ito sinalag sa katawan n'ya kaya naman natigil ang mga pagpapaputok ng rifle.

Donovan looked at Theon with creepy eyes.

"A Morbelque..."

Imbis na sumagot si Theon ay nanatili ang nakakatakot na aura mula rito.

Pagkatapos ay tumingin ito sa banda namin na tila nangungusap. Napatingin ako kay Cleon at saka ngumisi ito sa kakambal.

"Cleared." He murmured which made my skin tingling.

And slowly the red dots from rifles started to disappear one by one. Napanganga ako sa nasaksihan at saka sumibol ang kakaibang pag-asa sa puso ko. Hindi rin nagtagal ay nawala ang lahat ng 'yon sa audience at saka sa katawan ni Theon pati na rin ng buong gang.

Hindi ako makapaniwalang napatingin kay Biblee. She smirked at me.

"Now... the real battle begins." Thorn declared and it made my heart race in excitement.

"Finally activated." Cleon mumbled and suddenly I heard something clicked and I freaking heard Luna's voice!

"Hey, it took you so long."

"What the hell?" I gaped unbelievably, I heard her chuckle.

"Time for action, pasaways!" She told us with a high voice like she has been waiting for this.

"There are enemies from the crowd, don't be fooled that Donovan's alone." She mentioned that's why I looked at the audience.

"I just found all the identities of the attendees and whether they will be part of the enemies or not. All the enemies will appear red in your eyes." And suddenly a blue like hologram that seemed like doing an x-ray appeared in my vision.

Damn! That's why she insisted that we all wore contact lenses!

"Now, fight. I'll be here to instruct all of you." She assured and I saw how my family suddenly gave a small beam as they run to the audience.

"By the way, Art and Cleon, remain on the stage. It will be hard to get you mixed up with the audience." Luna directed which gained a groan from the Morbelques. "But instead, why not help Theon in dealing with Donovan?"

Marahang nabuo ang ngiting tagumpay sa magkapatid at saka sila naglakad papunta sa lalaking kinakalaban ngayon ni Theon na walang ginawa kung hindi magmura habang umaatake. Dahil magaling at mabilis din ito nakita ko rin ang mga hiwa at tama ni Theon.

Bago pa man makalapit ang dalawa para tulugan ang kapatid bigla na lang may mga dumating na tila naka-ninja na itim na outfit sa stage. Dahil do'n kaagad akong naghandang lumaban.

They are surely part of the Senses.

Art and Cleon both took their guns out in each hand and didn't give any chance to the newly arrived enemy. They both aimed directly at them and each bullet was a critical hit and an enemy on the floor.

Theon and Donovan continued fighting on their own. But enemies did not lessen on the stage. Dressed in all black, skilled assassins continued to flood and the siblings run out of bullets. Kaya naman inilabas na nila ang kutsilyong dala at saka nakipaglaban gamit ang mga iyon.

I also started to fight with the enemies on the stage. Parang bumalik lahat ng itinuro nina Rebel sa amin sa Salvos Castra kaya naman naging mabilis at walang palya rin ang paglaban ko sa mga ito.

Ilang sandali pa ay pinalibutan ako ng tatlong kalaban. Nginisian ko lang sila at saka mabilis na tumalon at sinugod ang isa. I landed on his shoulders and jumped from there to put him down. Nagtagumpay ako ro'n at mabilis na hinigit ang kamay ng isa pang kalaban. I climbed on his shoulder again as I slowly twisted it give him my dead weight. Gaining a groan of agony and defeat.

Pasigaw namang sumugod ang isa pa kaya naman mabilis akong nagback flip at gamit ang binti at paa ay mabilis s'yang pinagsisipa. Nakita ko rin ang isa pang pasugod na kalaban sa akin kaya't kaagad akong bumalik sa pagkakatayo at mabilis na pinatid s'ya gamit ang paa ko.

The fight in the room was chaotic. Ni hindi ko na makilala kung sino ang sino dahil sa matinding pagkakagulo. Hindi pa ro'n natapos ang lahat. Bigla na lang kaming may narinig na kagimbal gimbal na napakalakas na pagsabog. Kasunod no'n ay isang malakas na fire alarm.

"Shit!" I was alarmed when I heard Luna.

"Hey guys. The building is filled with bombs." She mentioned like it was expected but not the number of it. "I'll try to deactivate all the digital ones, but some are not." Napatiim bagang ako ro'n at saka mabilis na umatake sa mga kalabang hindi nauubos at patuloy na sumusugod.

"I'm going to set a countdown. Make sure you are all out of the building before it's over."

Napalingon ako sa paligid. Another huge sound boomed and the floor shook. I realized that we need to find a way to get out of this room. And should be fast.

"Countdown initiated..." I heard a programed voice in the earrings. Do'n sa earrings namin galing ang instructions ni Luna. Mayroon ding tig-iisa na maliit at tila batong earring ang mga lalaki sa mga tainga nila. Kaya pala todo bigay si Luna ng mga accessories sa amin.

I took down another enemy while listening to Luna.

"Five minutes before the blast!"

Shit! And the room's door is not even open yet!

"Luna please open the door!" Natatarantang sigaw ko, at bigla na lang ako napahawak sa tyan ko dahil may kalaban na nakatama sa akin.

"It's error in my system. Biblee needs to do it." She replied, and my eyes wandered to find my sister and there... I saw her near the door. With Thorn. Kinakalaban ni Thorn lahat ng tumatangkang lumapit sa kanila at si Biblee naman ay may ginagawang kung ano sa may pinto at saka ko napansin na may kinabit s'ya ro'n.

"Move!" I saw her mouthed as she pulled Thorn with her to move away from the door.

"Look here, lady!" Kaagad akong napabalik sa ulirat ng bigla na lang ang mataaman ng isang malakas na sipa sa may panga. Nakaramdam ako ng matinding sakit mula ro'n at napatilapon sa gilid ng stage.

Napangiwi ako dahil sa hapdi ngunit hindi 'yun ininda at mabilis na tumakbo para sugudin ang may gawa no'n.

Nang masipa at mabigyan ko s'ya nang malakas na suntok sa tiyan ay natumba s'ya kaya naman kaagad ko rin siyang binigyan ng upper cut at saka pwersahang hinawakan ang leeg at itinagilid ang ulo niya para mawalan na s'ya ng malay. When I succeeded, the place once again shook because of another bomb.

"Four minutes before the blast." The countdown reminded.

I stood up and run to jump down to the audience part. Bago pa man ako makalayo sa stage, ay mayroon na naman akong kalaban. Wala akong nagawa kung hindi ang sumugod muli at saka sila ginamitan ng dahas.

While I was taking down one of the enemies. A loud explosion made me automatically dogdge down. Nagkaro'n ng matinding usok sa buong lugar kaya naman tumakbo ako pabalik ng stage para mas makita ang nangyayari sa kabuuan nitong silid.

I saw the smoke coming from the huge door of the hall. I was alarmed because I saw Biblee and Thorn near that place earlier. Luckily, I heard Biblee through the earrings. "The door's open! We need to escape now!" She shouted, and waved her hand as she runs to guide other people who are innocent towards the door.

"Hey, the building's condition isn't good. You need to hurry. I adjusted the countdown!" Luna's hurried voice made me so nervous.

"Two minutes before the blast!"

"Art!" I grabbed Art's hand when I saw her near me. Kaagad kaming tumakbong dalawa papunta sa likod ng lugar kung nasaan ang gate. Another explosion made it seemed like there was an earthquake. Halos ma-out of balance kami ni Art dahil sa nangyari. Mabuti na lang parehas kaming nahawakan ni Cleon.

"Let's go!" He told us while gritting his teeth.

"Si Kuya Theon!" Nag-aalalang sabi ni Art.

"Malaki na 'yon, Art! Kaya n'ya na 'yun! Bilisan mo!" Cleon retorted as he scooped Art to carry her on his shoulder and to hold my hand as we ran together to move out of this hall.

Nakasabay na rin naming tumakbo sina Pierce at Akira. Samantalang natatanaw ko na si Honoka, Harper, Biblee at Thorn na nagtutulungan para i-guide at palabasin na ang mga hindi kalaban. Habang nakikipaglaban pa rin sa ilang sumusugod.

Habang patakbo kami ro'n ay napasigaw ako sa gulat dahil naramdaman kong may humawak sa paa ko.

May mga kalaban na naman na biglang tumayo mula sa pagkakahiga kaya naman wala akong nagawa kung hindi ang bigyan sila ng suntok at sipa para makatakas na kami.

"One minute before the blast!" Napalingon ako sa likod ko at nakita kong sabay na tumakbo si Theon at Donovan para rin makalabas sa lugar na ito.

Napakatindi ng bilis at lakas ng tibok ng puso ko habang patakas kami at nagpahirap pa lalo sa paningin namin ang mabilis na pagkapal ng usok sa lugar. Hindi na kami halos magkaintindihan dahil may iilan pa rin kalaban na humahara sa amin.

Hanggang sa malapit na kaming makalabas sa lugar.

Ngunit bigla na lang akong napa-upo dahil sa isa na namang pagsabog na naganap at pagyanig ng buong floor. "Ate!" sigaw sa akin in Art, kaya kahit naramdaman ko ang biglang pagkakatwist ng ankle ko ay mabilis pa rin akong tumayo.

Tumakbo kaming dalawa ni Cleon at ininda ko na lang ang matinding sakit sa paa.

"Dali!" Mangiyak ngiyak na sabi ni Biblee nang sa wakas ay makalapit kami sa kanila.

"40 seconds before the blast!"

We all run outside the room and what we saw was fucking living hell.

Napatakip kaagad ako ng kamay sa bibig at ilong dahil sa matinding usok at apoy na nagkalat sa buong floor. Hindi rin kami makakatakas sa lagay na 'to. Kaagad sinuyod ng mga mata kong nakakaramdam ng matinding hapdi ang maari naming takbuhan para makalabas na sa gusaling nasusunog.

"On you right! There will be a glass window. Jump from there!" We heard Luna's directive and we all obeyed.

Dali dali kaming tumakbong lahat patungo sa malaking glass window. Ang apoy sa paligid ay mas lalo lamang lumalaki at ang usok ay mas tumitindi. Kaagad tumakbo si Pierce at Akira para banggain ang malaking glass window ngunit parehas lamang silang bigo.

"20 seconds before the blast!"

"Baril!" Natatarantang sabi ko sa kanila. "Sinong may baril?!" Napa-ubo ubo ako sa kapal ng usok.

Naghanap kami ng baril ngunit lahat ng iyon ay walang bala.

Shit shit shit!

"10 seconds before the blast!"

"Get out now!" Luna's voice thundered.

Kaagad kumuha si Akira ng kutsilyo at saka hinawakan 'yun ng mahigpit. Tumakbo s'ya pabalik sa pinanggalingan namin at saka do'n bumuwelo para tumakbo pa ng mas mabilis patungo sa glass window habang naka-aim ang kutsilyo rito.

"Please work, please work, please work." Mahinang dasal ko.

"8 seconds."

Natataranta kaming nag-abang ng magsimulang tumakbo si Akira.

"7 seconds."

Nagkaro'n ng lamat ang glass window or wall sa ginawa ni Akira. Kaagad bumuwelo si Pierce at Thorn at humawak na rin ng kutsilyo. Nagkatinginan ang tatlo at saka sabay sabay na tumango sa isa't isa.

"6 seconds."

Sabay sabay nila ulit ginawa ang bagay na 'yon, at napanganga kaming lahat sa nangyari.

"5 seconds."

Nabasag na ng tuluyan ang glass na 'yun at syempre dahil sa pwersa nina Akira, Pierce at Thorn ay sumama na rin silang nalaglag mula sa mataas na floor kung nasaan kami.

"4 seconds."

"Jump too if you don't want to die!" Luna yelled.

At dahil sa gulat at halos sabay sabay kaming tumakbo at tumalon habang hindi na inalala kung saan man kami babagsak o kung gaano man kataas ang maari naming bagsakan.

"3 seconds."

"Ahhh!" We all screamed when we jump off the building.

Madilim ang nakita kong pagbabagsakan namin kaya't hindi ko na rin alam kung ano 'yun. Tangging ang naririnig ko na lang ay ang countdown.

"2 seconds."

And while feeling the air while free falling from the high building...

"1 second."

I closed my eyes, and prayed for us to be safe.

"BOOM!" A loud explosion made me slowly open my eyes and I saw that the floor from which we jumped off was now filled with fire and it blowed up again. Buong building ang nasusunog at tuloy tuloy ang matinding mga pagsabog mula ro'n.

And after that last and the largest explosion boom... I felt pain from the impact of falling and finally felt myself submerged in the water.

Napakabilis at dire-diretso ang paglubog ko sa tubig.

Para akong biglang nawalan ng lakas. Marahan ko na lang inangat ang mga kamay ko na tila humihingi ng tulong dahil sa patuloy na paglubog sa malalim at malamig na tubig. Para rin akong marahang nauubusan ng hininga.

Is this the end?

How... about... meeting the Evans?

How... about... our dreams of being complete again?

Is it really imposible to reach?

The light from above slowly became darker. And my eyes started to close...

I'm tired... I'm exhausted... I...

"Asdfghjkl!"

Nanlalabo man ang paningin ay marahan at pinilit kong iminulat ang mga mata dahil sa naririnig kong hindi maintindihang sigaw. A figure slowly made its way to me and saw his extended arm trying to reach me.

I stretched my hand and tried to grab him... but the distance was just getting farther...

"A-Amythee!"

'Nung akala ko'y hinding hindi na ako maabot 'nung kamay dahil sa matinding pagod at kawalan ko ng hininga ay naramdaman ko ang biglang pagyakap ng katawan n'ya sa akin at ang mabilis na paggalaw naming dalawa mula sa tubig.

Every second... I was holding on for my dear life...

I still wanted to meet the Evans...

I still wanted to see the complete family with smiles on their faces... while we are in a camp.

In a bonfire... with laughers echoing... with happy melodies playing...

Silhoue... is it possible?

Would it be possible?

I just wanted to be happy... with you.

I just wanted to say sorry for all the pain... I've caused you...

Hey... can I still reach you?

Every second felt like an eternity but the moment I closed my eyes and decided that I couldn't reach her anymore. I heard her soft giggle. "Amythee..." She whispered. "Laro tayo, Amythee?" Tumakbo ako.

Tumakbo para bumalik sa boses na tumawag sa akin.

"Let's go home... Amythee..." And when I saw Miracle's little hands trying to reach mine, I grabbed it with tears slowly filling my eyes.

"Let's go home... Miracle..."

I whispered... before we both started to walk, giggling... finally going back home... after the nightmare.

Nahugot ko nang husto ang paghinga at saka napa-ubo ubo nang ilang beses dahil pakiramdam ko ay kagagaling ko lang sa pag-aagaw buhay.

"Ate... Ate... ah ah naman eh!" Nanlalamig at nanginginig akong napalingon sa boses na narinig ko at saka naimulat ang mga mata ng maayos. Ramdam ko ang mahigpit na pagkakahawak sa akin ng isang bisig.

"B-Biblee..." Napa-ubo ubo ako nang mas malala.

"Ate!"

"Amythee!"

Nagulat ako nang halos sabay sabay akong palibutan ng lahat at halos yakapin habang nakalutang kami sa ilog kung saan kami lahat bumagsak.

"Marunong kang lumangoy ah! Bakit ka nalunod ha?!" Ngumangawang sigaw sa akin ni Biblee at saka ako pinugpog ng halik.

"Kahit bwisit ka, Theon! Bati na tayo! Niligtas mo si Ate!" Tuloy sa pag-iyak si Biblee habang sinasabi 'yon at saka ako napatingin sa lalaking hindi ako pinapakawalan. Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib ng makita ko s'ya... I thought... he wasn't able to jump on time.

Nakita ko ang buong barkada. Nandito sila lahat. Si Theon, Cleon, Akira, Pierce, Thorn, Biblee, Honoka, Harper at Art...

"Group hug!" Sigaw naman ni Cleon at saka kami nag-group hug habang pinalibutan nila kami kasi nasa gitna kaming dalawa ni Theon.

Hindi ko alam kung gaano ako kasaya nang pagkakataong 'yun. Natawa na lang ako nang mahina dahil sa matinding palahaw ni Biblee kahit ligtas naman kaming lahat at saka ang sari-saring comment ng buong barkada. Ligtas kami... wala na akong mahihiling pa.

Sa sobrang emosyonal at saya namin ay hindi namin napansin na may tumigil na hindi kalakihang yate sa halos harap namin.

Kung hindi pa ako nag-angat ng tingin hindi ko talaga mapapansin 'yun.

Napakunot noo rin ako ng mapansin ko ang tila isang tali o sinulid na nakababa sa ilog galing sa yate. May nangingisda?

Mula sa ibabaw ng tubig ay sinundan ko ang taling 'yun pataas sa yate at nakita ko ang isang tao. Nakatsinelas ito na para bang galing sa dagat. Tapos ay naka-Hawaiin shorts na kulay brown. Naka-puti sando ito at may hawaiin shirt na floral na kulay yellow. Pagkatapos ay may sunglasses pa. With matching summer hat na panglalaki.

I was jaw dropped when the guy smiled at me with his fishing rod.

"H-Hey?" I called the group's attention.

"Oops!" The guy shouted which made everyone turned to him.

"Looks like I caught ten big fishes today." He stated while slowly removing his sunglasses and a playful smirk on his lips rose... causing cute dimples to appear.

"What... the... fuck..." Halos sabay sabay naming sabing lahat. With the exception of Pierce and Thorn who only gasped, "What... the..."

The glistening colour of his silver eyes were brighter than the moon.

"LAW!" We all yelled and he laughed heartily while waving at us, like he just got here from a summer vacation.

Nanatili ako—kaming nakanganga matapos banggitin ang pangalan n'ya.

Evans... and their way of showing up... always leave me... speechless, breathless, and dumbstruck. Ain't an Evans... without this kind of entrance... eh?

* * *

To be continued...