Η Ειρήνη είχε αφοσιωθεί στο καθάρισμα έχοντας σχεδόν συμμαζέψει όλων τον χώρο, ηταν τόσο απορροφημένη που δεν παρατήρησε ένα ζευγάρι μαύρα μάτια να την παρατηρούν από τον σκοτεινό διάδρομο του χολ. Την κοιτούσαν με ενδιαφέρον καθώς εκείνη σιγοτραγουδούσε το πρώτο τραγούδι που είχε ακούσει από τον Brook ο Luffy.

-" Από που γνωρίζεις αυτό το τραγούδι;" την ρώτησε μια αγορίστικη φωνή ξαφνιάζοντας την.

Η Ειρήνη πετάχτηκε από τον φόβο της και χωρίς να το σκεφτεί γύρισε και πέταξε προς την κατεύθυνση της φωνής ένα άδειο πλαστικό ποτήρι. Αμέσως μετά αντιλήφθηκε πως εκεί στεκόταν ο Luffy ο οποίος κοιτούσε ερωτηματικά το σκουπίδι που του πέταξε.

-" Συγνώμη, αλλά με τρόμαξες." του απολογήθηκε η Ειρήνη ντροπαλά, καθώς τον πλησίασε.

Ο Luffy σήκωσε το σκουπίδι που του είχε πετάξει και το έβαλε στην σακούλα σκουπιδιών που κρατούσε εκείνη. Ύστερα γύρισε το βλέμμα του πάνω της κοιτώντας την ακόμη ερωτηματικά προσπαθώντας να βρει μια απάντηση στο ερώτημα που έκανε νωρίτερα. Έπειτα από μερικά λεπτά ησυχίας, η Ειρήνη έσπασε την σιωπή ανάμεσα τους.

-" Με ήθελες κάτι τελικά;"

-" Πως το γνωρίζεις αυτό το τραγούδι;" της απάντησε εκείνος γυρνώντας το κεφάλι του στο πλάι.

-" όπως είχα αναφέρει και ποιο παλιά, γνωρίζω τα πάντα για σένα..." άρχισε η Ειρήνη πριν διακόψει τον εαυτό της και συμπληρώσει κοκκινίζοντας ελαφρά.

-"... Και για το πλήρωμα σου Φυσικά... Έχω δει όλες σας τις περιπέτειες, σε αυτές εδώ τις οθόνες. " συνέχισε να λέει δείχνοντας τις δύο τηλεοράσεις που υπήρχαν στο σαλόνι.

Ο Luffy κοίταξε με σκεπτικό ύφος προς τα εκεί σταυρώνοντας τα χέρια του μπροστά από το στήθος του. Έδειχνε πως είχε κατανοήσει αυτά που του είχε πει η γυναίκα μπροστά του αλλά στην πραγματικότητα δεν είχε καταλάβει σχεδόν τίποτα. Βέβαια αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από την Ειρήνη.

-" Άμα θες μπορώ να στα ξανά εξηγήσω." του είπε Αναστενάζοντας.

-" Δεν χρειάζεται." της είπε αμέσως ο Luffy πλησιάζοντας την.

-"πεινάω όμως..."

-" Τι θα ήθελες να σου φτιάξω; έχουν μείνει μερικά φρούτα στο ψυγείο." του πρότεινε εκείνη προχωρώντας προς την κουζίνα με τον ίδιο να την ακολουθεί.

Ύστερα του έκανε νόημα να καθίσει σε ένα από τα σκαμπό όσο εκείνη άρχισε να φτιάχνει φρουτοσαλάτα. Όταν ήταν έτοιμη την τοποθετούσε μπροστά του προτού κάτσει δίπλα του και αρχίσει να τσιμπάει από το μπολ. Στην αρχή ενώ έτρωγαν σιωπηλοί, η Ειρήνη γουργούριζε ευχαριστημένη όσο γευόταν την γλυκιά γεύση των βατόμουρων. Ήταν ξεκάθαρο πως ήταν το αγαπημένο της φρούτο αφού δεν είχε αφήσει ούτε ένα για να δοκιμάσει ο Luffy. Εκείνον βέβαια δεν τον πείραξε αυτό αφού κατάφερε να τα δοκιμάσει με τον δικό του τρόπο. Γύρισε ξαφνικά και την έπιασε από τα μάγουλα φέρνοντας την απότομα κοντά στο πρόσωπο του προτού την φιλήσει. Εκείνη αν και παρόλο που την έπιασε προετοιμάστη ανταποκρίθηκε στην κίνηση του καθώς πιάστηκε από την ρόμπα του για να στηριχθεί ώστε να μην πέσουν.
Η στιγμή τους κράτησε μόλις λίγα λεπτά από έπρεπε να χωριστούν για να πάρουν ανάσες. Τα μάγουλα τους ήταν κατακόκκινα από ντροπή ενώ απέφευγαν να κοιτάξουν στα μάτια ο ένας τον άλλον.

-" Γιατί το έκανες αυτό;" τον ρώτησε η Ειρήνη νιώθοντας μια μίξη συναισθημάτων από θυμό, απορία και αγανάκτηση.

-" Στο χα πει και πριν, ότι πεινάω." της απάντησε εκείνος σοβαρός.

-" Αυτό δεν κολλάει με αυτό που έκανες."

-" Μα εγώ αυτό ήθελα να φάω, και δεν χόρτασα ακόμα" στο άκουσμα της απαντήσεις του η Ειρήνη ένιωσε τους παλμού της καρδιά της να αυξάνονται σε σημείο που ένιωθε ότι θα σκάσει.

-" Δεν είναι αστεία πράγματα αυτά. Μην παίζεις μαζί μου" του είπε αυστηρά καθώς σηκώθηκε για να φύγει.

Ο Luffy δεν την άφησε να κάνει παραπάνω από ένα βήμα πρώτου την πιάσει από καρπό του χεριού της και την τραβήξει κοντά του την έβαλε να κάτσει στα πόδια του πάνω, καθώς πέρασε το ένα του χέρια του γύρω από την μέση της ενώ με το άλλο κρατούσε το πρόσωπο της ώστε να τον κοιτάει. Η σοβαρότητα που είχε το βλέμμα του την έκανε να καταλάβει αμέσως πως τα παιχνίδια είχαν τελειώσει προ πολλού.

-" Δεν είσαι παιχνίδι για να παίξω, αυτά μάλλον που κάνω, τα κάνω επειδή σε θέλω."

Η Ειρήνη νιώθοντας ευτυχισμένη με την απάντηση του, Κούνησε θετικά το κεφάλι της πρώτου τον αγκαλιάσει.
Εκείνος ανταπέδωσε την κίνηση της κάνοντας την να χαμογελάσει ακόμη περισσότερο αφού για πρώτη φορά από τότε που ήρθε στον κόσμο της, ένιωθε πως πραγματοποιήθηκε η ευχή της.

Παράλληλα, δυο ορόφους ποιο πάνω και συγκεκριμένα στο δωμάτιο της Θένιας, ανάμεσα στο εσωτερικό της πόρτας και σε ένα αντρικό σώμα βρισκόταν εγκλωβισμένη η ίδια, καθώς ο άνδρας που δεν έλεγε να ξεκολλήσει από πάνω της, την φιλούσε παθιασμένα. Εαν και της άρεσε πάρα πολύ αυτό που γινόταν, μιας και ήταν κάτι που μέχρι χθες, φαντάζονταν στα ποιο τρελά της όνειρα, έπρεπε να το σταματήσει προτού ξεφύγουν παραπάνω τα πράγματα.

-"Kakashi... " είπε η Θενια προειδοποιητικα, προσπαθοντας να σπασει το φιλι τους, εκεινος σχεδον αμεσως τραβιχτικε δινοντας της τον χωρο που ζητουσε, μιας και στιγμιαια φοβηθηκε οτι ξεπερασε τα ορια.

Παρατηρησε πως τα χειλι της ειχαν πρηστει, και πολυ πιθανων να πονουσαν και ολας οπως και τα δικα του. Τα ποδια της ετρεμαν ελαχιστα απο τον ενθουσιασμο, καθως η ίδια προσπαθουσε να πιασει την ανάσα της. Χωρις δευτερη σκεψη, ο Kakashi την κατευθεινε προς το κρεβατι της οπου την εβαλε να κατσει, πρωτου κανει και αυτος το ιδιο. Υστερα της επιασε τα χερια χαιδευοντας τα απαλα, με σκοπο να την ηρεμησει οπως και το κατάφερε.

-" Συγνωμη αν παρασυρθηκα" απολογιθηκε λυπημενος.

-" Οχι, δεν σε σταματησα για αυτο." του απαντησε εκεινη κοιταζωντας τον ντροπαλα.

-" Απλα πριν συνεχισουμε το οτιδιποτε ηθελα να ξερω που βρισκομαστε."

-" Τι εννοεις που βρισκομαστε; "

-" Να... εννοω, τι υπαρχει αναμεσα μας..."

-" Υπαρχει μια σχεση, νομιζα οτι ημουν ξεκαθαρος οταν σου ειπα οτι μου αρεσεις."

-" ναι αλλα δεν το συζητησαμε"

-" Τι να συζητησουμε; Σου αρεσω, μου αρεσεις, ειμαστε μαζι!"

-" Άπλα τα πράγματα" συμπλήρωσε ο Kakashi ενώ το χέρι του χάιδευε απαλά το μάγουλο της.

-" Ναι άλλα, έχουμε και μια διάφορα ηλικίας..." σχολίασε η Θενια ντροπαλά.

-" Δεν βρίσκω κάποιο πρόβλημα σε αυτό. Μήπως βρίσκεις εσύ;" την ρώτησε κοιτάζοντας την ανυπόμονος για την απάντηση της.

-" Ούτε εγώ έχω κάποιο πρόβλημα, με αυτό το κομμάτι, άπλα αναρωτιόμουν, για το πως νιώθεις εσύ. Ήθελα να ξέρω πως είμαστε εντάξει και πως δεν περνάμε άπλα την ώρα μας." του εκμυστηρεύθηκε.

-" Φυσικά και όχι" της είπε έντονα πιάνοντας το πρόσωπο της με τα χέρια του.

-" Γιατί αυτό που έχουμε, μοιάζει σαν ένα όνειρό, και δεν θα ήθελα να ξυπνήσω ποτέ"

στο άκουσμά της κλισέ του φράσης η Θενια τον κοίταξε με έντονη μάτια, γεμάτη με θαυμασμό και στοργή. Ένιωθε στην ατμοσφαίρα τα έντονα συναισθήματα του για εκείνη με ποιο κυρίαρχα το ενδιαφέρον του προς εκείνη καθώς και τον ερωτά που έτρεφε για αυτή.

-" Τελικά τα βιβλία που διαβάζεις σε έχουν επηρεάσει περισσότερο από ότι πίστευα." σχολίασε η Θενια χαμογελώντας απαλά προτού τον αγκαλιάσει και αφήσει τον εαυτο της να χαθεί στην ασφάλεια που της πρόσφερε.

-" Θα μπορούσες να το πεις και έτσι. " απάντησε γελώντας.

Ύστερα, της ανταπέδωσε την αγκαλιά καθώς την τράβηξε μαζί του προς τα πίσω ώστε να ξαπλώσουν στο μαλακό στρώμα. Η Θενια τους σκέπασε με το πάπλωμα της πρώτου ξανά χωθεί στην αγκαλιά του. Οι δυο τους ειχαν μια μικρή συζήτηση για την σημερινή μέρα αλλά και για το τι τους περιμένει αύριο πριν τους πάρει ο ύπνος. Μπορεί η βραδιά να εξελίχθηκε καλύτερα και ποιο όμορφα από ότι περίμεναν άλλα ειχαν πολλά και ποιο σημαντικά πράγματα να κάνουν με το ξημέρωμα της αυριανής μέρας.

Οριστε ανεβασα.! ελπιζουμε να σας αρεσει♥

Thenia_16

Lucy__heartifilia

lovya♥