Πλέον στο σαλόνι βρισκόντουσαν όλοι, καλεσμένοι και μη, δημιουργώντας μια ευχάριστη ατμόσφαιρα από γέλια και φωνές. Όλη αυτή η φασαρία απόσπασε τον Kakashi, ο οποίος καθόταν σε μια γωνία του σαλονιού ήρεμος και χαλαρός, διαβάζοντας ένα βιβλίο που είχε βρει στον χώρο. Γυρνώντας να κοιτάξει την προέλευση της όλης βαβούρας, τα μάτια του παρατήρησαν την φιγούρα μιας κοπέλας μετρίου αναστήματος, η οποία άκουγε με προσοχή τα άτομα γύρο της έχοντας ένα ευχάριστο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο γλυκό της πρόσωπο. Παρατήρησε πως τα μαλλιά της γυναίκας αυτής ήταν αφημένα ελεύθερα κάνοντας κάποιες τούφες να καλύβουν το πρόσωπο της. Αυτό το γεγονός του δημιούργησε την επιθυμία να την πλησιάσει και της κάνει τα μαλλιά στην άκρη για να προσέξει το σύνολο του προσώπου της καλύτερα, αλλά στην τελική δεν έκανε τίποτα. Απλά συνέχισε να την κοιτάει τρυφερά.

Σε μια άλλη γωνία του σαλονιού σε παρόμοια κατάσταση με τον Kakashi βρισκόταν και ο Luffy, ο οποίος άκουγε τον Sanji και τον Zoro οι οποίοι συζητούσαν για το πρόβλημα του προσπαθώντας να τον βοηθήσουν. Αν και δεν καταλάβαινε πολλά από όσα του λέγανε, ήτανε σίγουρος πως επιθυμούσε την μαυρομάλλα κοπέλα, όπως ένα ζουμερό κομμάτι κρέατος.

-"Λοιπόν αποφασίσατε τι θα παίξουμε;" τους ρώτησε η Θένια αρκετά δυνατά ώστε να την ακούσουν όλοι.

-"Λέγαμε για το 'Είμαι ο αρχηγός'." της απάντησε η Lucy.

-"Είστε σίγουροι;" τους ρώτησε επιφυλακτικά η Ειρήνη.

-"Ναι. Εξηγήσαμε σε όλους το πως παίζεται και έχουμε βάλει μερικούς κανόνες περί ρούχων." της απάντησε η Sakura.

-"Βαρετό, αλλά μας κάνει." σχολίασε αδιάφορα η Erza.

-"Εντάξει τότε!" είπε χαρούμενη η Θένια.

Αμέσως μετά, χωρίς να χάνουν χρόνο, έκατσαν όλοι κυκλικά στο σαλόνι με μερικούς πάνω στους καναπέδες και άλλους στο πάτωμα, έχοντας ένα τραπεζάκι στην μέση του χώρου. Τα ξυλάκια ήταν ήδη τοποθετημένα μέσα σε ένα ποτήρι. Έτσι, μόλις ήταν όλοι έτοιμοι φώναξαν το χαρακτηριστικό "Ποιος είναι ο αρχηγός;" προτού τραβήξουν ένα ξυλάκι ο καθένας.

-"Εγώ είμαι ο αρχηγός!" είπε χαρούμενη η Sakura.
-"Λοιπόν... οι αριθμοι 6 και 13 να νιαουρίζουν σε κάθε τους πρόταση για τους υπόλοιπους 3 γύρους!"

Ο Sanji αναστέναξε βαριά καθώς έδειξε το νούμερο του, το οποίο ήταν το 6. Μετέπειτα ο Happy στάθηκε χαρούμενος πάνω σε έναν καναπέ, καθώς άρχισε να κουνάει την ουρά του παραμιλώντας.

-"Είμαι ήδη γάτα, νιάου! Είμαι ήδη γάτα νιάου!"

-"Εξευτελιστικό, νιάου." μουρμούρισε ο Sanji κάνοντας τους υπόλοιπους να γελάσουν.

Ύστερα συνέχισαν το παιχνίδι ξανατραβώντας αριθμούς ώστε να βρεθεί καινούριος "αρχηγός". Η όλη διαδικασία ήταν πολύ διασκεδαστική με κάποιους να χορεύουνε, άλλους να μπουκόνονται με φαγητό, άλλους να κάνουν γυμναστική με τρίτα άτομα και άλλους να πηγαίνουν πάσο με αποτέλεσμα να πίνουν ένα σφηνάκι αλκοόλ για τιμωρία. Η Ειρήνη είχε σχεδόν κάνει σαματά για το αλκοόλ, αφού τα παιδιά είχαν καταφέρει να βρουν ένα τελάρο από διάφορα αλκοολούχα ποτά της επιλογής της, που είχε κρύψει κάπου μέσα στην αποθήκη. Τα κρατούσε για ώρα ανάγκης ή για κάποιο πάρτι ή για να γιορτάσει με τις φίλες της ένα χαρούμενο γεγονός. Ετσι όπως κατέληξαν τα πράγματα όμως χρησιμοποιούνταν ως τιμωρία για ένα παιχνίδι.

Ύστερα από αρκετούς γύρους το ξυλάκι του αρχηγού έπεσε στην Θένια. Εκείνη χαμογέλασε ικανοποιημένη, αφού ήταν η σειρά της να κάνει ρεζίλι κάποιον άλλον. Σκεπτόμενη για τι θα βάλει και σε ποιους παρατήρησε τα παιδιά γύρο της προσπαθώντας να υπολογίσει ποιον αριθμό έχει ποιος ως που της ήρθε μια ιδέα. Χαμογελώντας σατανικά, έκανε μερικούς υπολογισμούς στο μυαλό της προτού αναφέρει δύο νούμερα.

-"Το 11 να φιλήσει στο στόμα το 5!"

Αμέσως όλοι άρχισαν να κοιτάζονται μεταξύ τους έχοντας κοκκινίσει από ντροπή, ενώ έψαχναν αυτά τα δύο νούμερα. Ο Luffy έδειξε τον αριθμό του στην Θένια κάνοντας την να χαμογελάσει ικανοποιητικά. Το ψάξιμο για το άλλο άτομο συνεχίστηκε αφού κανένας άλλος δεν είχε σηκωθεί μέχρι τότε.

-"Τι έχασα;" ρώτησε η Ειρήνη, καθώς επέτρεψε από την κουζίνα με μερικές σακούλες πατατάκια.

-"Ψάχνουμε τον αριθμό 5." της απάντησε ο Gray.

-"Α εγώ έχω το 5." του είπε εκείνη αθώα υψώνοντας το ξυλάκι της.

Ξαφνικά το δωμάτιο ησύχασε με την ίδια να τους κοιτάει απορημένη. Η Θένια ήταν η μόνη που είχε ένα χαμόγελο αυτοϊκανοποίησης, αφού για άλλη μια φορά η ιδέα της σε συνδιασμο με την ευφυΐα της έφεραν το τέλειο αποτέλεσμα. Η Ειρήνη βέβαια δεν είχε χρόνο να ρωτήσει τι συμβαίνει, αφού πρόσεξε πως o Luffy την πλησίαζε σοβαρός. Ήταν μια από τις λίγες φορές που έβλεπε το συγκεκριμένο αγόρι να έχει αυτήν την έκφραση στο πρόσωπο του. Εν μέρη την φόβιζε γιατί γνώριζε, μέσω των πολλών επεισοδίων που είχε δει με αυτόν, ότι αυτό το ύφος εξέφραζαι τον θυμό, την δυσαρέσκεια και την απογοήτευση του. Έτσι, ενστικτοδώς εκείνη έκανε προς τα πίσω κάνοντας την να μπερδέψει τα πόδια της στο χαλί και να πάει να πέσει. Όμως, ο Luffy τέντωσε τα χέρια του πιάνοντας την πριν συμβεί το κακό, προτού τα ξανά μαζέψει και την φέρει κοντά του. Την κρατούσε γερά μέσα στην αγκαλιά του, ενώ την κοιτούσε έντονα στο μάτια.

-"Τι έγινε;" τον ρώτησε αποσιντονισμένη, καθώς τα μάγουλα της είχαν πάρει ένα κοκκινοπό χρώμα.

-"Πρέπει να σε φιλήσω."

Η Ειρήνη δεν είχε χρόνο να επεξεργαστεί αυτό που της είπε, αφού αμέσως μετά κόλλησε τα χείλη του στα δικά της. Όλοι είχαν ένα σοκαρισμένο βλέμμα χαραγμένο στα πρόσωπα τους, αλλά πιο πολύ ο Sanji και ο Zoro αφού δεν πίστευαν ποτέ ότι ο καπετάνιος τους θα συμπεριφερόταν έτσι και πως οι συμβουλές τους θα έπιαναν τόπο. Μέσα τους, βέβαια, ήταν περήφανοι που το νεαρό αγόρι είχε αρχίσει να ωριμάζει.

Η Ειρήνη από την άλλη ήταν τόσο σοκαρισμένη που δεν μπορούσε να κουνηθεί. Ένιωθε ένα σφίξιμο στο στομάχι της, ενώ μπορούσε να ακούσει την καρδιά της να χτυπάει δυνατά μέσα στο στήθος της. Σε παρόμοια κατάσταση βρισκότανε και ο Luffy, ο οποίος δεν μπορούσε να χορτάσει την γλυκιά της γεύση. Ενστικτοδώς τύλιξε πιο πολύ τα χέρια του γύρο της, κολώντας την πάνω του. Ως απάντηση στην πράξη του η Ειρήνη άφησε τις σακούλες με τα πατατάκια, που τόση ώρα κρατούσε, από τα χέρια της, προτού ανταποδώσει την αγκαλιά του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σοκάρει και τους υπόλοιπους, καθώς φωνές θαυμασμού και σαρκασμού άρχισαν να ακούγονται.

-"Εάν θέλετε να συνεχίσετε υπάρχουν δωμάτια πάνω." τους ανέφερε η Θενια χαμογελώντας πονηρά.

Οι δύο ενήλικες χωρίστηκαν αμέσως στο άκουσμα όλης αυτής της φασαρίας. Ένα ντροπαλό βλέμμα ήταν χαραγμένο στα πρόσωπα τους, καθώς προσπαθούσαν να ηρεμήσουν παίρνοντας βαθιές ανάσες.

-"Συγνώμη, είπε κάποιος κάτι;" ρώτησε αποσιντονισμένη και ντροπαλά η Ειρήνη.

-"Νομίζω είπαν κάτι για ένα δωμάτιο." σχολίασε το ίδιο αποσιντονισμένος ο Luffy.

Οι υπόλοιποι γέλασαν με την μπερδεμένη συμπεριφορά των φίλων τους, κάνοντας την Ειρήνη να ντραπεί ακόμα περισσότερο. Το μόνο που ήθελε ήταν να γυρίσει και να φεύγει προς το δωμάτιο της προκειμένου να ξεφύγει από όλην αυτήν την κατάσταση. Αυτό βέβαια δεν έγινε αφού ένα γνώριμο χέρι έπιασε το δικό της τραβώντας την απαλά προς έναν διθέσιο καναπέ. Η Ειρήνη κοίταξε απορημένη για ακόμη μια φορά την Θένια προτού κάτσουν.

-"Ειρήνη μπορείς να ηρεμήσεις." της ψιθύρισε η Θενια, καθώς την αγκάλιασε.

-"Μπορώ όντως;" την ρώτησε κρύβοντας το πρόσωπο της.

-"Ναι. Μην ξεχνάς ότι είναι ένα παιχνίδι προκλήσεων και πως όλοι θέλουμε να διασκεδάσουμε."

Η Ειρήνη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της προτού αφήσει μια βαθιά ανάσα και κοιτάξει τον Luffy, ο οποίος καθόταν στην απέναντι πλευρά ανάμεσα στον Zoro και στον Sanji. Εκείνος την κοιτούσε ήδη ανήσυχος. Δεν μπορούσε να καταλάβει εάν είχε κάνει κάτι κακό ή όχι. Το μόνο που γνώριζε ήταν πως ήθελε κι άλλο και πως τα πατατάκια που έτρωγε τώρα ήταν άγευστα και πως δεν είχαν την γεύση που ήθελε. Από την άλλη, η Ειρήνη ήξερε πως έπρεπε να μιλήσει οπωσδήποτε μαζί του, γιατί όσο περνούσε η ώρα όλο και πιο αλλόκοτη και μπερδεμένη γινόταν η κατάσταση μεταξύ τους.

Thenia_16 ❤

Lucy__heartifilia ❤