Στην τραπεζαρία μιας πολυτελής κατοικίας, Τέσσερις ανδρες καθόντουσαν Τρώγοντας και πίνοντας καθως συζητούσαν για διαφορα Θέματα.
Ο κοσμος που είχαν εισέλθει ήταν ποιο ενδιαφέρον απο οτι περίμεναν, εκτός απο την εξουσία, τους πρόσφερε και πολλές ανέσεις που πρωτη φορά έβλεπαν. Εκείνη την στιγμή ένας ανδρας μπηκε στον χωρο σέρνοντας ενα καρότσι φορτωμένο με φαγητα καθε λογής προκειμενου να τα τοποθετήσει στο τραπέζι. Μόλις τελειωσε, εφυγε βιαστικά από την αίθουσα αφου η παρουσία των ανδρων τον φοβιζε.

- " Ας Πιουμε στην κατάκτηση αλλης μιας πολής." Ειπε ο Boros σηκώνοντας το ποτηρι του.

-"Και στο λάφυρο που μας πρόσφερε!" συμπλήρωσε ο Orochimaru χαμογελώντας σατανικά.

Οι τέσσερις άντρες τσούγκρισαν τα ποτήρια τους προτού πιουν το περιεχόμενο τους. Οι συζητήσεις που ακολουθούσαν , είχαν σαν κεντρικό θέμα τα μελλοντικά τους σχέδια. Ο καθε ένας ξεχωριστα αναφερόταν στις επιθυμίες που ήθελε να δημιουργήσει σε αυτόν τον κόσμο από τις όποιες  οι ποιο πολλές δεν ήταν φυσιολογικές για τα στερεότυπα αυτού του πλανήτη.

- " Καλα ολα αυτα, αλλα τι θα κάνουμε με την κοπέλα που πιάσαμε; " ρώτησε ο Akainu με περιέργεια.

- " Πρέπει να την πιέσουμε για να μας δωσει πληροφορίες " απαντησε ο Boros σκεπτικός.

- " Μπα, φαίνεται ότι είναι πολύ πεισματάρα, και δεν νομίζω να συνεργαστεί." ειπε ο Orochimaru αναστενάζώντας.

- " Μην ανησυχείτε για αυτό, Τα εχω κανονισμένα όλα." ειπε ο Zeref σοβαρός.

- " Τι εννοείς; " ρώτησε με περιέργεια ο Akainu.

- " Όταν την αιχμάλωτησαμε, βεβαιώθηκα να της αλλάξω την μνημη και την προσωπικότητα αφου ήταν φανερό πως θα χαναμε τον χρονο μας μιλώντας την." απάντησε ο Zeref.

- " Άρα της έκανες πλύση εγκεφάλου;" ρωτησε ο Boros.

- " Μπορεις να το πεις και ετσι. " απάντησε εχοντας ένα υπουλο χαμόγελο στο προσωπο του ο Zeref.

- " Εξοχα! " Είπε με περηφάνια ο Akainu

Υστερα από αυτη την συζητηση και μερικα ποτα ακόμα, οι τέσσερις ανδρες διέλυσαν την παρέα για να πανε να ξεκουστουν. Ο καθε ένας πηγε στην κρεβατοκάμαρα του για να κοιμηθει με ησυχια. Ο Zeref ηταν ο μόνος που σκεφτηκε να παει να ελενξει την Κοπελα που είχε αιχμαλωτίσει. Για κάποιον αγνωστο λόγο, η εικόνα της συγκεκριμένης γυναικας δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από το μυαλλο του και η ολη κατάσταση του είχε ξυπνησει συναισθηματα που ειχε χρόνια να νιώσει.
Την ίδια στιγμη σε ένα δωμάτιο της πολυτελής κατοικίας, μια κοπελα που ξαπλώνε στο
κρεβατι, μόλις είχε αρχίσει να ξυπνάει. Όταν τα καστανα της ματια συνήθισαν στο σκοτάδι που υπήρχε γύρω της, ανακάθησε μπερδεμένη αφου δεν αναγνώριζε τον χώρο στον οποιο βρισκόταν. Το μυαλό της ήταν γεμάτο με ερωτήσεις αφού ένιωθε ότι της ελειπε κάτι από τις αναμνήσεις της. Ξαφνικά η πόρτα του δωματίου της άνοιξε επιτρέποντας σε μια αντρική φυγουρα να εισχωρίσει. Εκείνος ανοιξε τα φώτα του δωματίου, δίνοντας την δυνατότητα και στους δύο να αντικρίσει ο ένας τον άλλον.
Μόλις τα βλέμματα τους διασταυρώθηκαν ενιωσαν την ατμόσφαιρα να βαραίνει. Η νεαρη κοπέλα δεν αναγνώριζε τον ανδρα μπροστά της αλλα η παρουσία του, της ήταν πολύ γνώριμη. Ήταν βέβαιη πως τον είχε ξανα δει και είχε μιλησει μαζί του αλλα δεν μπορουσε να θυμηθεί το που και το πότε. Από την άλλη πλευρά, ο ανδρας, είχε μείνει άναυδος, όχι μόνο της oμορφια της αλλα κυρίως από της έλξη που ένιωθε για αυτην.

- " Ποιος είσαι και Που είμαι;" τον ρωτησε εκείνη έχωντας εναν ήρεμο τόνο στην φωνη της.

- " Είμαι ο Zeref. Είσαι ασφαλής μαζι μου. Μην ανυσηχείς." της απάντησε εκείνος πλησιάζοντας την.

- " Πως βρέθηκα εδω, δεν θυμάμαι τίποτα." του είπε εκείνη καθως έπιασε το κεφαλι της μπερδεμένη.

- " Aς αρχισουμε με τα βασικά, θυμάσαι το ονομά σου;" την ρώτησε εκείνος καθώς έκατσε δίπλα της.

- " Το όνομα μου είναι Εσμεράλντα." απάντησε εκείνη κοιτώντας τον στα μάτια.

Ο Zeref της επιασε το χερι στοργικά, χωρις να πάρει το βλέμμα του από το δικό της και άρχισε να μιλάει. Με δικά του λόγια, αλλάζοντας περιστάσεις και γεγονότα, της εξήγησε το πως έχει η όλη κατάσταση. Τα ποιο πολλα απο αυτά που της ανέφερε ήταν ψέματα που αυτή τα πίστεψε χωρίς δεύτερη σκέψη, αφου σκοπός του ήταν να έρθει με το μέρος τους. Ενα πιόνι του σχεδιου του που θα του ήταν πολύ χρήσιμο για τα μελλοντικά τους σχέδια.

Με το πέρασμα των ωρών, έχωντας πλέον πέσει ο ηλιος, σε ολόκληρο το τεχνιτο νησί επικρατούσε ησυχια. Πίσω στα εργαστήρια η καθε ομάδα είχε πορωθεί σε αυτό που έκανε. Βιαζοντουσαν να τελειώσουν, αφου ο χρόνος τους πίεζε.
Από το ένα δωμάτιο ακουγοντούσαν διάλογοι και γέλια καθώς οι δυο νεαροί ανδρες συζητούσαν μεταξύ τους εύθυμα ενω ταυτοχρονα δούλευαν και όλας. Η κοπέλα της ομαδας που βρισκόταν στην άλλη άκρη της αίθουσας κολλαγε με την ηλεκτροκόλληση μερικα εξαρτήματα στην βάση της μηχανής. Την Ενοχλούσε λίγο που δεν συμμετείχε στην κουβέντα των δυο αγορίων αλλα στην τελική προτιμούσε να δουλεύει με ησυχία και χωρις ενοχλήσεις. Μια κατασταση που ήταν βολική για εκείνη λόγο το οτι έιχε αρχίσει να νιώθει αμήχανα όταν βρισκόταν κοντά σε έναν συγκεκριμένο νεαρό πειρατή.
Έχωντας τελιώσει με το συγκεκριμένο κομματι της μηχανής, εκλεισε την φλόγα προτου βγάλει την μάσκα και τα γάντια που φορούσε. Έπειτα πλησίασε τα δύο αγόρια ενω ταυτόχρονα τεντωνε το πιασμένο της σωμα.

- " Luffy, Natsu, Έχετε κάνει πολύ καλή δουλειά. Μπορείτε να κάνεται Ενα διάλυμα τώρα. " τους είπε η Ειρήνη έχωντας ενα απαλό χαμόγελο.

Εκείνοι αμέσως πανηγύρισαν χαρούμενα πριν αφήσουν την δουλεια τους και τρέξουν στο διπλανό δωματιο όπου βρισκόταν η άλλη Ομάδα. Η Ειρήνη αναστέναξε στο θέαμα μπροστά της, καθως πρωχώρισε προς την κουζίνα με σκοπό να φτιάξει κατι για να πιουν όλοι τους.
Στην διπλανή αίθουσα επικρατούσε πλέον φασαρία αφού τα δυο αγόρια που είχαν εισέλθει τρόμαξαν τους υπόλοιπους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, να κάνει τους κλώνους του Naruto να εξαφανιστούν και να πέσει το μεγάλο κομμάτι μετάλλου που κρατούσαν.

- " Naruto Είσαι καλά;" ρώτησε η Θενια ανυσηχη καθώς κατέβηκε από την μεγάλη σκαλα που είχε αναιβει νωριτερα.

- " Ναι μια χαρα είμαι " της απάντησε εκείνος βεβαιώνωντας πως δεν είχε χτυπήσει κάπου.

- " Πάτε καλά; θα μπορούσε να είχε τραυματιστεί. " Φώναξε η Θενια Θυμωμένη στον Luffy και τον Natsu.

Εκείνοι κρύφτηκαν τρομαγμένοι πίσω από τον Saitama γνωρίζοντας πως κανένας δεν ξεφεύγει από τα νεύρα της συγκεκριμένης κοπέλας. Η θένια ήταν Ετοιμη να συνεχισει να τους κατσαδιάζει γιατο λάθος τους όταν ξαφνικά μπήκε η Ειρηνη στο δωματιο κρατώντας έναν δισκο με κούπες.

- " Έχασα κάτι; " ρώτησε κοιτώντας τους με περιέργεια.

- " Παραλίγο να χτυπήσει Ο Naruto" της απάντησε ο Saitama καθως γυρισε να την κοιτάξει.

- " Γιατι τους άφησες να έρθουν; " φώναξε η Θενια στην Ειρήνη καθως την Πλησίασε Θυμωμένη.

- " Καλα, πιες αυτο πρώτα, Πάρε την δοση της ζάχαρης σου, και μετά μίλα μου" της απαντησε εκείνη καθώς της έδωσε μια κούπα με ζεστη σοκολατα.

Υστερα πλησίασε τους υπολοιπους δίνοντας μια κούπα στον καθε ενα με το ίδιο ρόφημα.

Εκείνοι χαρούμενοι αρχισαν να απολαμβάνουν την σοκολάτα τους καθως μιλούσαν μεταξύ τους για διαφορα Θεματα. Από την άλλη τα δυο κορίτσια είχαν κάτσει να συζητήσουν για την πρόοδο που είχαν κάνει γιατα μηχανήματα τους και για το πόσο συντομα θα ηταν ετοιμα. Επειτα απο αυτό το ευχάριστο διάλυμα οι δυο ομάδες  συνέχισαν την δουλειά τους στα εργαστηρια τους.
Η ήρεμη ατμόσφαιρα που επικρατούσε διακόπηκε στον ενα χώρο, όταν ο Naruto αρχισε να παραπονιέται.

- " Πεινάω! " φωναξε για χιλιοστή φορά, γεμάτος παράπονο ο Naruto.

- " Σε άκουσα" του είπε η Θενια μη πέρνωντας τα ματια από του υπολογιστή μπροστα της.

- " Κανε Κάτι για αυτό τοτε! "Της είπε Εκείνος στεναχωρημένος καθως η κοιλια του γουργούριζε από την πείνα.

- " Πήγενε να φωνάξεις τους υπολοιπους και μέχρι να φτάσετε στην τραπεζαρία το φαγητο θα είναι ίδη στρωμένο " Του απάντησε εκείνη αγανακτισμένη.

Χωρις να χάνει χρονο ο Naruto βγηκε από το Εργαστηριο με σκοπό να φωνάξει τους υπολοιπους ενω η Θενια μαζι με έναν αδιαφορο Saitama κατευθύνωντούσαν προς την Τραπεζαρια του σπιτιου. Σύντομα όλοι Είχαν κάτσει στο τραπέζι και ξεκίνησαν να τρώνε. Δεν τους πηρε πολυ ωρα να τελειωσουν με το βραδυνό τους, αφού πεινούσαν παρα πολύ. Υστερα από αυτό το γεύμα, τα τεσσερα αγορια αρχισαν να νυσταζουν, κάνοντας τα δυο κοριτσια να τους λυπηθούν και να τους στείλουν για υπνο. Εκεινει έφεραν αντίρηση γιατι θελαν να τις βοήθησoυν περισσοτερο, αλλά στο τελος υπεκυψαν αφου ήταν παραπάνω κουρασμένοι από οσο πίστευαν. Τα κορίτσια μόλις σιγουρευτείκαν ότι είχαν κοιμηθει οι τεσσερις ταραξίες επέστρεψαν στα εργαστηρια τους προκειμένου να συνεχισουν την δουλεια τους.

Θα ανεβασω ενα ακομα αυριο για να ειμαστε κομπλε με την ροη του βιβλιου. τεσπα.

τα φιλια απο εμενα :)

την Thenia_16 ♥

και την EsmeraldaEsmer1 ♥