-"Αποκλειεται να εφτασαν εδώ!" Είπε η Θένια Έκπληκτη.

Χωρις δεύτερη σκέψη άρχισε να τρέχει για το κέντρο του δάσους. Προσπάθησε να αποκλείσει την σκέψη οτι οι κακοι είχαν βρει το νησι τους, αφού η ίδια είχε προγραμματίσει να της ερχεται ειδοποίηση στο κινητο, σε περίπτωση που παραβιαζόταν η ασπιδα που το περιτρυγύριζε. Έτσι, συνέχισε να τρέχει ως που έφτασε εκεί που έπρεπε. Για μια στιγμή της φάνηκε σαν να έτρεχε πιο γρήγορα από ότι συνήθιζε, αλλά δεν είχε χρόνο να το επεξεργαστεί παραπάνω αφού ο χώρος μπροστά της της κέρδισε την προσοχή. Η Θένια, με μάτια γεμάτα έκπληξη, κοίταξε το μαύρο τοπίο που υπήρχε γύρω της. Σε διάμετρο περίπου 10 μέτρων όλα τα φυτά ήταν νεκρά, μαραμένα και πεσμένα στο έδαφος. Δεν υπήρχε ίχνος ζωής μέσα τους. Η έκπληξη της μεγάλωσε ακόμα πιο πολύ όταν εντόπισε την Εσμεραλντα στο κέντρο όλου αυτού του χάους. Ήταν πεσμένη στα γόνατα, καθώς καυτά δάκρυα έβγαιναν από τα μάτια της.

-"Εσμεραλντα είσαι καλά;" την ρώτησε αμέσως καθώς έτρεξε κοντά της ανήσυχη.

-"Θενια εγώ... Εγώ ..." προσπαθούσε να πει η Εσμεραλντα φοβισμένη, όμως τίποτα δεν έβγαινε από το στόμα της.

-"Ηρέμησε. Όλα είναι μια χαρά." την καθησύχασέ η Θένια, ενώ την είχε πάρει ήδη αγκαλιά.

Η Εσμεραλντα ανταπέδωσε την αγκαλιά αμέσως, κρατώντας σφιχτά ανάμεσα στα χέρια της την φίλη της. Δεν ήξερε τι της συνέβαινε. Δεν ήξερε πως να νιώσει. Φοβόταν. Φοβόταν τόσο πολύ. Η σφιχτή, όμως, αγκαλιά της παιδικής της φίλης άρχισε να την ηρεμεί. Όχι τελείως, αλλά τόσο ώστε να σταματήσει να κλαίει και να μπορεί να σκεφτεί σωστά. Από την άλλη μεριά βέβαια η Θένια κοιτούσε τον χώρο της γύρο της φοβισμένη. Όχι γιατί δεν ήξερε τι έβλεπε ή τι έγινε, αλλά γιατί αυτό το είχε προκαλέσει η Εσμεραλντα. Την μια η Ειρήνη κόντεψε να κάψει τον Luffy, καθώς καυτό κύμα φωτός έβγαινε από το σώμα της, και τώρα έγινε αυτό. Η ίδια δεν ήξερε τι να πρωτοσκευτεί, αφού τα γεγονότα που έβλεπε ήταν εξωπραγματικά, σαν να ζούσαν οι ίδιες σε ένα anime παραμύθι.

-"Θενια, εγώ το έκανα αυτό;" ακουστικε η φωνή της Εσμεραλντας, σαν μικρού παιδιού που είχε κάνει σκανταλια, να ρωτάει.

Η Θένια κοίταξε το πρόσωπο της και για μια στιγμή θυμήθηκε μια σκηνή του παρελθόντος. Οι δυο τους καθίμενες σε μια στάση λεωφορείου, καθώς η μία έκλαιγε και η άλλη είχε ένα νευριασμενο βλέμμα. Ήταν μια από τις λίγες φορές που η Εσμεραλντα το παράκανε και είχε φέρει στα όρια της την Θένια, διότι εκείνη ήταν η μέρα που αποκάλυψε το πως ένιωθε η φίλη της για το τότε άτομο που της άρεσε. Παρόλο που ντροπιαστικε σε ολόκληρη την τάξη, δεν μπορούσε να της κρατήσει νεύρα λόγο του ότι είχε το ίδιο αθώο ύφος, όπως και τώρα.

-"Από ότι φαίνεται ναι. Εσύ θυμάσαι τι έγινε;" την ρώτησε, καθώς την απομάκρυνε ελάχιστα από την αγκαλιά της, ώστε να βλέπει καλύτερα το πρόσωπο της.

-"Θυμάμαι ότι ένιωθα απελπισμένη, χαμένη, και μετά να κλαίω πεσμένη στο έδαφος." απάντησε καθώς σκούπισε τα δάκρυα της.

-"Τώρα πως νιώθεις; "

-"Τώρα νιώθω καλύτερα από ότι πριν. Αν και έχω τρομερές τύψεις για ότι έχει γίνει."

-"Θένια!!! Πότε έγινες ο Sonic και τρέχεις τόσο γρήγορα;!" Η νευριασμένη δυνατή φωνή της Ειρήνης ακούστηκε, καθώς ξεπροβαλλε πίσω από κάτι θάμνους.

Η αναπνοή της ήταν γρήγορη και το σώμα της ιδρωμένο, κάτι που φανερωνε πως έτρεχε τόση ώρα για να φτάσει εκεί. Τα άλλα δύο κορίτσια την κοιτούσαν μπερδεμένες, αφού το πρόσωπο της φίλης τους ήταν σκυμμένο κρύβοντας την έκφραση του προσώπου της.

-"Ειρήνη όλα καλά;" ρώτησε η Θένια αγχωμένη.

-"Εσύ τι πιστεύεις;" ρώτησε εκείνη απότομα, καθώς την κοίταξε με ένα ψυχρό βλέμμα, ενώ μια αύρα θυμού έβγαινε από το σώμα της.
-"Τρέξαμε το μισό νησί, και δεν φτάνει που έφτασες πρώτη, δεν είσαι κουρασμένη ούτε για δείγμα!!! Πως;" συνέχισε να λέει πριν γυρίσει την προσοχή της στην Εσμεραλντα.

Μόλις τα καστανά μάτια της συνάντησαν τα καστανά δακρυσμένα δικά της η έκφραση της μαλάκωσε. Έπειτα σκαναρε με μία ματιά όλο το περιβάλλον γύρο της αντιλαμβανοντας το πως έχει η κατάσταση. Κρύβοντας την έκπληξη, που πλέον ένιωθε, με ένα βλέμμα κατανόησης πλησίασε τις δύο φίλες τις.

-"Τι έγινε;" τις ρώτησε ήρεμη.

-"Δεν ξέρω, αλλά μάλλον και η Εσμεραλντα έχει δυνάμεις όπως και εσύ." απάντησε η Θένια καθώς σηκώθηκε από το έδαφος βοηθώντας και την Εσμεραλντα.

-"Τι εννοείς και εσύ;" ρώτησε η Εσμεραλντα μπερδεμένη.

-"Κάτι παρόμοιο έγινε και με την Ειρήνη νωρίτερα." απάντησε η Θένια καθώς αναστέναξε μην βγάζοντας νόημα με την όλη κατάσταση.

- " Δηλαδή; " Ρώτησε η Εσμεραλντα έκπληκτη.

-"Δεν ξέρω ακριβώς, άλλα ένα είδος Θερμότητας έβγαινε από το σωμα μου" απάντησε η Ειρήνη καθως κοιταξε τα χέρια της σκέπτηκη.

-"Ετσι οπως σε κρατούσε ο Luffy, λογικό μου φαίνετε" απάντησε η θενια γεματη υπονοούμενα.

- " Με κρατουσε γιατι κόντεψα να πέσω από το γκρεμό" είπε ντροπιασμένη.

- " Που είναι ο Zeref ; " ρώτησε μια ετοιμοπολεμη αντρική φωνη.

Αμέσως μετά Τέσσερις φυγουρές πλησίασαν τα τρεις κοριτσια. O Natsu ήταν ετοιμος για μαχη Ενω οι άλλοι τρεις χαρακτηρες απο anime κοιτούσαν τον χώρο με περιέργια.

- " Δεν είναι ο Zeref εδώ, η Εσμεράλντα το εκανε " απάντησε η θένια καθως τov κοιταξε.

-" Αρα έχει και αυτή δυνάμεις." είπε ο Saitama βγάζοντας τα συμπεράσματα του.

-" Υποθέτω πως ναι! " Είπε η Θένια σκεπτική.

- " Αρα γίνεστε σαν εμας! " ανέφερε ο Luffy ενθουσιασμένος.

- " Εκτός απο εκείνην " είπε ο Saitama ενώ εδειξε την θένια.

- " Νομίζω εχει και αυτή. Αφου την είδα να διέσχιζει το δασος σε ταχύτητα φωτος Ενω ήμουν πανω σε ενα δέντρο." ανάφερε ο Naruto

- " Τέλειο! " είπε ο Luffy παλι ενθουσιασμενος ενω η θενια κοιτούσε τα χέρια της Evτρομη.

- " Συγνώμη. " ακουστηκε η λυπημένη φωνή της Εσμεράλντας κερδίζοντας την προσοχη όλων.

- " Για ποιο πραγμα? " ρώτησε ο Natsu μπερδεμένος.

- " Γιατί εγω φταιω που εγιναν τα πράγματα ετσι. Το μόνο που ήθελα να κάνω ηταν να βοηθήσω ωστε να σας δώ απο κοντά. Επρεπε να προσέχω ποιο πολύ." απάντησε θλυμενη η Εσμεραλντα, έχωντας το κεφαλι της σκυμμένο.

- " Συγχωρεμενη,οτι εγινε εγινε " Της είπε η Ειρήνη με ένα απαλό χαμόγελο

Η Εσμεραλντα σηκωσε το κεφαλι της και την κοιταξε με Έκπληξη που στην συνέχεια μετατράπηκε σε χαρά. Η Ειρήνη της έκανε νοημα να την πλησιάσει και εκείνη ετρεξε πάνω της χαρουμενη αγκαλιαζοντας την αμέσως.

- " Θέλω και εγώ " Είπε με ζηλιαρικο τόνο η Θένια πριν χωθεί στην αγκαλια τους.

Τα τρεια κοριτσια γελάσαν χαρουμενες ,αφου ήταν και παλι όλες μαζι. Τα αγορια κοιτάζονταv μεταξύ τους μπερδεμένα, μην καταλαβαίνοντας τι είχε γίνει, αλλά δεν μπήκαν στο κόπο να ρωτήσουν αφού ήταν φανερό, πως επρόκειτο για μια προσωπική συναισθηματική στιγμη.

Γειαα σαςς ♥ Τι κανετε?♥

ελπιζουμε να σας αρεσει το παρτ μας♥

τα φιλια απο εμενα♥

την Thenia_16

και την EsmeraldaEsmer1 .♥