Ειρήνη POV

Έβλεπα τον καθένα να μπαίνει στην πύλη και να πηγαίνει στον κόσμο του.

Κοίταξα τα χέρια μου λυπημένη σκέφτοντας εάν τελικά άξιζε όλο αυτό.

Εάν άξιζε η χαρά και η λύπη που ένιωσα και νιώθω.

-"Ειρήνη θα έρθεις;" με ρώτησε ξαφνικά ο Luffy, καθώς στάθηκε μπροστά μου.

-"Λυπάμαι Luffy, αλλά δεν γίνεται. Η πύλη φτιάχτηκε για γυρίσει πίσω αυτούς που ήρθαν. Όχι αυτούς που θέλουν να πάνε." είπα καθώς τον κοίταξα λυπημένη.

-"Μα.. Μα είναι άδικο." είπε ο Luffy λυπημένος.

-"Το ξέρω. Και πονάει πολύ αυτό." είπα καθώς το χέρι μου έπιασε την μπλούζα στο σημείο που είναι η καρδιά μου.

-"Αλλά μην ανησυχείς. Σκοπεύω να βρω έναν τρόπο να έρθω να σε δω."

-"Πότε;" με ρώτησε χαρούμενος και ανυπόμονος.

-"Δεν ξέρω. Θα προσπαθώ κάθε μέρα με τα κορίτσια. Θα φτιάξουμε την κατάλληλη μηχανή για να έρθουμε όλες μαζί. Το ξέρω ότι θα τα καταφέρουμε." είπα χαμογελώντας.

-"Τέλεια! Όταν έρθεις ο Sanji θα φτιάξει ένα τεράστιο γεύμα για σένα και τα κορίτσια. Ο Franky θα διαλέξει μουσική για να χορέψουμε. Ο.... " Και άρχισε να παραμιλαει για το τι θα κάνει ο καθένας.

Μετά από λίγο όμως έπαψα να τον ακούω και απλά παρακολουθούσα πόσο χαρούμενος έδειχνε στην σκέψη ότι θα τον επισκεφτώ.

Κάνει σαν μικρό παιδί, αλλά δεν τον άδικο.

Λένε ότι αγάπη σε κάνει δείξεις έναν εαυτό που ούτε εσύ ήξερες ότι είχες.

Και χαίρομαι που μοιράζομαι τέτοια πράγματα μαζί του.

Ξαφνικά εκεί που μιλούσε τον διέκοψα ενώνοντας τα χείλη μας για ένα παθιασμένο φιλί.

Είμαι σίγουρη ότι δεν το περίμενε, καθώς δεν ανταπέδωσε αμέσως, όμως ήταν τόσο γλυκός που δεν μπόρεσα να αντισταθώ.

Τύλιξα τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του, ενώ αυτός γύρο από την μέση μου. Το φιλί έγινε πιο άγριο και σύντομα το διακόψαμε καθώς δεν υπήρχε χρόνια για παραπάνω.

-"Ανυπομονώ για όλα όσο είπες." είπα καθώς τον κοίταξα στα μάτια χαμογελώντας.

-"Και εγώ ανυπομονώ να έρθεις." είπε χαμογελαστός.

Μετά με φίλησε στο μάγουλο για τελευταία φορά και γύρισε περπατώντας για την πύλη.

Πριν μπει μέσα μου χαμογέλασε πλατιά και ύστερα έφυγε αφήνοντας με μόνη.

Και τώρα που πλέον είμαι μόνη άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να πέσει στο πάτωμα με τα δάκρυα να τρέχουν από τα μάτια μου.

Μου λείπεις ήδη...

Εσμεραλντα POV

Ήρθε η στιγμή που θα φύγει ο άνθρωπος που αγάπησα με όλη μου την καρδιά.

Δεν αντέχω στην σκέψη ότι θα τον χάσω, ότι θα φύγει.

Θέλω να ζήσω μαζί του για πάντα, άλλα αυτό είναι αδύνατον. Εγώ μένω στον πραγματικό κόσμο, όπου δεν υπάρχουν δυνάμεις και όλοι οι άνθρωποι είναι αδύναμοι, ενώ αυτός σε έναν άλλο κόσμο, σε έναν δημιουργικό κόσμο, τον κόσμο των anime.

-"Μην είσαι λυπημένη. Δεν σου ταιριάζει." είπε ο Zeref καθώς χαϊδεψε απαλά το μάγουλο μου.

-"Πως γίνεται να μην είμαι. Πρόκειται να φύγεις." είπα έτοιμη να κλάψω.

-"Αυτό δεν σημαίνει ότι θα σε ξεχάσω. Θα είσαι για πάντα αυτή που αγάπησα όσο τίποτα στον κόσμο. Θα είσαι η μόνη που θα αγαπώ, γιατί εσύ μου έδειξες τι φως που έψαχνα." είπε με ένα μικρό χαμόγελο.

Του χαμογέλασα και εγώ και αμέσως μετά τον τράβηξα κοντά μου αγκαλιάζοντας τον φριχτά.

-"Θα μου λείψεις τόσο πολύ." μουρμούρισα καθώς προσπάθησα να μην κλάψω.

-"Και εμένα θα μου λείψεις πριγκίπισσα." είπε καθώς τύλιξε Ρα χέρια του γύρο μου.

-"Θα προσθέσω να φτιάξω ένα μηχάνημα γρήγορα και να έρθω να σε επισκεφτώ." είπε καθώς τον κοίταξα στα μάτια.

-"Και να θυμάσαι πως όταν δεν πετύχει η μία προσπάθεια ίσως πετύχει η επόμενη. Και μια μέρα θα φτιάξεις αυτή την μηχανή για να έρθεις να με βρεις και εγώ θα σε περιμένω." είπε και με φίλησε στο μέτωπο.

-"Θα το θυμάμαι αυτό. Όπως και εσύ να θυμάσαι πως είμαι ένα με εσένα. Μοιραζόμαστε τις ιδέες δυνάμεις, ιδέες σκέψεις, ιδέες ελπίδες."

-"Δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ." είπε καθώς με πλησίασε ενώνοντας τα χείλη μας για τελευταία φορά.

Αμέσως ανταπέδωσα το φιλί κλείνοντας τα μάτια μου αφήνοντας ένα δάκρυ να κυλήσει στο μάγουλο μου.

Κρατούσαμε ο ένας τον άλλον σφιχτά με την ελπίδα να μην χωριστούμε ποτέ, όμως αυτό ήταν αδύνατον αφού ο ένας έπρεπε να φύγει.

-"Θα σε περιμένω πριγκίπισσα." είπε μόλις χωριστηκαμε από το φιλί.

Ύστερα με άφησε και κατευθύνθηκε στην πύλη μπαίνοντας μέσα και αφήνοντας με πίσω. Ξαφνικά ένιωσα ένα κενό μέσα μου, το οποίο έκανε μερικά δάκρυα να κυλήσουν στα μάγουλά μου.

Εκείνα μόνη πάλι...

___________________________________________________________________________

ΕΙΡΗΝΗ:

Επιτα από έναν χρόνο συνεργασίας με την Θενια κ την Εσμεραλντα, αυτό το βιβλίο φτάνει στο τέλος του. Ευχαριστώ τα κορίτσια που δέχτηκαν να συνεργαστούμε γιατί χωρίς αυτές δεν θα μπορούσα να το τελειώσω μόνη μου. Επιπλέον θα ήθελα να πω πως δέθηκα κατά την διάρκεια αυτού του καιρού μαζί τους και κανένα βιβλίο δεν μπορεί ν μπει ποιο πάνω από την φιλιά μας. Τέλος να ευχαριστήσω όλους εσάς τους αναγνώστες που με την στιριξη σας μας δώσατε ένα παραπάνω κίνητρο να το τελειώσουμε. Ευχαριστούμε πολύ. Και τώρα τον λόγο τον έχει η Θενια.

ΘΕΝΙΑ:

Γειά σας. Ευχαριστώ που διαβάσατε την ιστορία μας και ψηφίσατε. Εάν όχι παρακαλώ να πάτε να το κάνετε τώρα.Τέλος πάντων... δουλέψαμε σκληρά για να φέρουμε αυτό το βιβλίο στο τέλος του. Όλες ήμασταν απασχολημένες τον περισσότερο καιρό, ιδικά τώρα το καλοκαίρι με την δουλειά και τις βόλτες μας. Όμως παρόλα αυτά καταφέραμε να τελειώσουμε αυτό το βιβλίο, τον πρώτο τόμο τουλάχιστον καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γράψουμε ένα δεύτερο τόμο. (Το περιεχόμενό του είναι μυστικό για την ώρα 😉.)
Τέλος θέλω να ξέρετε πως αυτό το βιβλίο δεν θα υπήρχε εάν δεν είχαμε γνωριστεί εμείς οι τρεις. "Η συνάντηση μας τυχαία, αλλά γραμμένη στα βιβλία της ζωής."... ή έτσι πιστεύω.
Και πάλι ευχαριστώ που διαβάσατε την ιστορία μας. Καλή συνέχεια και στο επόμενό βιβλίο μας. Α! Και ρίξτε μία ματιά και στις δικές μου ιστορίες! Τουλάχιστον αυτήν με τον Law ☺

ΕΣΜΕΡΑΛΝΤΑ:

Από εμένα θέλω να πω ότι η συνεργασία με αυτές τις δύο αξιαγαπητες και τρελές και πολύτιμες μες μου φίλες ήταν απίθανη και απίστευτη είμαι τόσο χαρούμενη που είχα την ευχαρίστηση να συνεργαστώ με τα κορίτσια δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτές τις πολύτιμες μας στιγμές θα τις έχω πάντα στην καρδιά μου. ΣΑΣ ΑΓΑΠΏ ΚΟΎΚΛΕΣ ΜΟΥ

Thenia_16

EsmeraldaEsmer1