Οι επόμενες δύο μέρες που πέρασαν στην έπαυλη των κακών ήταν κατά κάποιον τρόπο ευχάριστες θα έλεγε κανείς. Η Εσμεραλντα είχε αρχίσει να απολαμβάνει την παρέα των ανδρών με εξαίρεση τον Akainu που ήταν ο ποιο κλειστός από όλους. Όταν βρίσκονταν και οι πέντε στον ίδιο χώρο εκείνος επέλεγε να κάθεται σιωπηλά στην τεράστια πολυθρόνα του καθιστικού και να μελετά με τις ώρες τα βιβλία που υπήρχαν στις βιβλιοθήκες του σπιτιού. Ο ίδιος έβρισκε τον εαυτό του να χάνετε, στην νέα πληθώρα πληροφοριών που λάμβανε, καθώς πλέον είχε την επιθυμία να μην καταστρέψει τελείως τον γήινο κόσμο, αλλά να τον υποτάξει. Την συγκεκριμένη ιδέα την είχε ασπαστεί από τον Orochimaru που και αυτός είχε γοητεύθει από αυτόν τον καινούργιο κόσμο. Οι άνθρωποι της έπαυλης αν και ακόμα τους φοβόντουσαν τους συμπεριφέρονταν με σεβασμό, ενώ η παρέα της Εσμεραλντας τους είχε κάνει να δουν αλλιώς κάποια πράγματα. Τους άρεσε που την είχαν σαν μαθητευόμενη και ώρες ώρες της συμπεριφέρονταν σαν να ήταν κόρη ή αδελφή τους. Ο Zeref από την άλλη είχε αρχίσει να αισθάνεται πως δημιουργείτε ένας δυνατός δεσμός ανάμεσα τους, μιας και οι παρόμοιες δυνάμεις τους τους έκαναν να περνάνε τις περισσότερες ώρες μαζί.
Η Εσμεραλντα από την άλλη, ενώ ένιωθε ότι κάτι δεν της κολλούσε. Απολάμβανε την παρέα τους και έβρισκε ενδιαφέρον τα πειράματα του Orochimaru αφού καθόταν αρκετές φορές μαζί του ώστε να κρατάει σημειώσεις και να μαθαίνει από αυτόν. Με τον Boros που πλέον είχε συνηθίσει την εμφάνιση του, έκαναν εξάσκηση σε διάφορες πολεμικές τέχνες, ενώ άλλες φορές του μάθαινε να παίζει επιτραπέζια, στα οποία οταν έχανε προσπαθούσε να καταστρέψει τον τόπο. Με τον Akainu από την άλλη δεν περνούσε πολύ χρόνο μαζί. Μια φορά πάλεψε μαζί του και παραλίγο να την λιώσει με τις γροθιές του. Ωστόσο μέσα από όλες αυτές τις χαρές και δυσκολίες είχε αναβαθμίσει τις δυνάμεις της. Για παράδειγμα μπορούσε να φτιάξει μια μαύρη ασπίδα που "έτρωγε" τις επιθέσεις των αντιπάλων. Βέβαια στην αρχή δυσκολεύονταν να τις ελέγξει και κατέληγε να απορροφάει μεγάλο μέρος των δυνάμεων των αλλονών με αποτέλεσμα ο Zeref να της κάνει ξόρκι ύπνου για να την σταματήσει.
Τελικά οι αισθήσεις της επανήλθαν το πρωινό της επόμενης μέρας. Η Εσμεραλντα τεντώθηκε ενώ χασμουριόταν προτού ανοίξει τα μάτια της και αντικρίσει μια φιγούρα να κάθεται δίπλα της. Στην αρχή τρόμαξε αλλά μόλις κατάλαβε ποιος ήταν χαλάρωσε.

-"Καλημέρα Εσμεραλντα."

-"Καλημέρα Zeref. Με τρόμαξες." του απάντησε εκείνη καθώς ανακάθισε στο κρεβάτι.

-"Δεν είχα αυτήν την πρόθεση." της είπε εκείνος κλείνοντας το βιβλίο που κρατούσε στα χέρια του.

Το βλέμμα της πήγε στο ρολόι του κομοδίνου της παρατηρώντας πως ήταν σχεδόν μεσημέρι.

-"Γιατί δεν με ξύπνησες πιο νωρίς;" τον ρώτησε πανικόβλητη.

-"Δεν γίνεται να κάνεις προπόνηση σήμερα." της απάντησε εκείνος καθώς τις έδειξε το παράθυρο.

Όταν έστρεψε το βλέμμα της εκεί παρατήρησε πως έξω έβρεχε καταρακτοδός. Ο συννεφιασμένος καιρός μαζί με την βροχή της δημιουργούσε ένα συναίσθημα χαλάρωσης και την επιθυμία να κάτσει μπροστά στο τζάκι με μια κούπα ζέστης σοκολάτας έχοντας δίπλα της για παρέα δύο κορίτσια. Παραξενεμένη κοίταξε τον Zeref ο οποίος της κοιτούσε ήδη έντονα. Ήθελε να τον ρωτήσει για ακόμα μια φορά για το παρελθόν της, αλλά ήξερε πως δεν θα είχε τις απαντήσεις που έψαχνε. Έτσι, επέλεξε να το προσπεράσει και να αλλάξει θέμα προκειμένου να καλυτέρευσή και η διάθεση της.

-"Τι θα κάνουμε λοιπόν σήμερα;" τον ρώτησε καθώς σηκώθηκε για να βρει ρούχα ώστε να αλλάξει.

Δεν έκανε πάνω από ένα βήμα αφού τα πόδια της μπλέχτηκαν στα σκέπασμα με αποτέλεσμα να σκοντάψει και να πέσει πάνω σε κάτι. Βέβαια αυτό το κάτι ήταν τελικά κάποιος και για μεγάλη της τύχη ήταν ο Zeref. Η πτώση της την είχε κάνει να πέσει πάνω του και παράλληλα να τον ρίξει και από την καρέκλα που καθόταν. Έτσι αυτή την στιγμή η Εσμεραλντα ήταν πάνω στον Zeref κοιτώντας τον ντροπαλά χωρίς να ξέρει τι να κάνει. Εκείνος ξεροβηξε νιώθοντας πιο άβολα από ποτέ, αφού η συγκεκριμένη στάση ήταν πέρα των ορίων του. Εκείνη ήταν έτοιμη να σηκωθεί, αλλά τα χέρια του που ήταν στην μέση της την κράτησαν ακίνητη. Δεν ήξερε γιατί το έκανε, αλλά ένιωσε πως έπρεπε να την εχει κοντά του. Ήταν έτοιμος να της πει κάτι όταν ο ξαφνικός ήχος της πόρτας τον διέκοψε πριν καν ξεκινήσει να μιλάει. Τα βλέμματα του στράφηκαν αστραπιαία προς τα εκεί διαπιαρωνοντας πως ο Orochimaru τους κοιτούσε πονηρά.

-"Διακόπτω κάτι;" τους ρώτησε καθώς σταύρωσε τα χέρια στο στήθος του.

Μολις η Εσμεραλντα άκουσε τα λόγια του, σηκώθηκε αμέσως βάζοντας απόσταση ανάμεσα σε αυτή και τον Zeref. Το βλέμμα της περιπλανιοταν στο χώρο γρήγορα, καθως η ίδια έψαχνε μια δικαιολογία, όσο το πρόσωπο της είχε γίνει κόκκινο από ντροπή. Σε παρόμοια κατάσταση βρίσκοταν και ο Zeref ο οποίος είχε σηκωθει ενώ έστρωνε τα ρούχα του πάνω του.

-" Για ποιο λόγο ήρθες στο δωμάτιό μου;" τον ρώτησε η Εσμεραλντα τραυλιζοντας.

-" Ηρθα να δω πως είσαι αλλά δεν έχει σημασία τώρα." της απάντησε συνεχίζοντας να χαμογελάει πονυρα.

-"Τι εννοείς;" τον ρώτησε μπερδεμένη.

-" Τίποτα τίποτα," της απάντησε εκεινος καθως γύρισεγια να φύγει προτού κλεισει το μάτι του στον Zeref.

Ο Zeref ντράπηκε ποιο πολύ με αποτέλεσμα να κοκκινισει περισσότερο. Γύρισε το βλέμμα του στην Εσμεραλντα, θελωντας να της πει κάτι για να σώσει την κατάσταση, αλλα μόλις τα μάτια του συνάντησαν τα δικά της, κομπλαρε. Με βιαστικές κινήσεις επέλεξε να φύγει από τον χώρο λεγωντας της ένα επισεις βιαστικό, " θα του πούμε μετα". Εκείνη κοιτούσε παραξενεμένη τον άδειο πλέον χώρο, ενώ προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε συμβεί μόλις τώρα. Ωστόσο, δεν μπορούσε να ξεχάσει και να αγνοήσει πως ένιωσε όταν τα χέρια και το σώμα του Zeref σφίχτηκαν πάνω της. Ένιωθε να καίει μέσα της από ντροπή, αλλά παράλληλα να την πνίγει ένας ενθουσιασμός. Της άρεσε αυτή η μίξη συναισθημάτων, αφού ήταν κάτι από τα λίγα πράγματα που την έκαναν να νιώθει πιο ζωντανή και δυνατή από ποτέ.

Χεχ γειαα.
Σορρυ π δν ανεβασα την Δευτέρα αλλα να.. ξανα ξεκινησα σχολειο και ναιι😂😂 ανεβασα σμρ.. αυταα μπαιι

EsmeraldaEsmer1 ❤❤

Thenia_16 ❤❤