Μέσα σε ένα κτήριο, αφημένο στην τύχη του, βρισκόντουσαν τρία κορίτσια, τρεις επιστήμονες. Εκεί είχαν στήσει ένα κρυφό εργαστήριο, το οποίο ήταν γεμάτο με περίπλοκες συσκευές που ο ανθρώπινος νους δεν μπορούσε να χωρέσει αλλά ούτε να φανταστεί. Κάποιες από αυτές ήταν έτοιμες, όπως ένα ανδροειδές με ειδικότητα το καθάρισμα ή μια άλλη ρομποτική μηχανή που σιδέρωνε και δίπλωνε τα ρούχα στην εντέλεια. Κάποιες άλλες μηχανές ήταν μισοτελειωμένες ενώ άλλες παρατημένες. Ωστόσο τίποτε δεν ήταν για τα σκουπίδια, καθώς ένα παρατημένο μηχάνημα θα ήταν πάντα χρήσιμο σε κάποιο άλλο.
Τα τρία κορίτσια στέκονταν μπροστά σε ένα από τα μηχανήματα τους. Ίσως ήταν και το πιο μεγάλο που είχαν καταφέρει να φτιάξουν, αλλά αυτό δεν τις ενδιέφερε ιδιαίτερα. Αυτό που τις ένοιαζε ήταν να καταφέρουν να το κάνουν να δουλέψει. Αυτό που ήθελαν ήταν να πραγματοποιήσουν τα παιδικά τους όνειρα. Είχαν φτάσει τόσο κοντά στο να τα καταφέρουν εξάλλου. Είχαν φτάσει τόσο κοντά στο να αλλάξει ριζικά ολόκληρη η ανθρωπότητα.

-"Δεν μπορώ να καταλάβω τι πάει στραβά" Παραπονέθηκε μία από τις τρεις κοπέλες.

Τα καστανά κοντά μαλλιά της ήταν πιασμένα με ένα κλάμερ προς τα πίσω αναδεικνύοντας το όμορφο πρόσωπο της καλύτερα. Τα βαθυκάστανα μάτια της ήταν κολλημένα στη μηχανή μπροστά της έχοντας ένα βλέμμα περιέργειας μέσα τους. Το σώμα της ήταν κρυμμένο πίσω από την άσπρη καμπαρντίνα που φορούσε αφήνοντας μόνο ένα μαύρο τζιν με μαύρα μποτάκια να φαίνονται από κάτω. Ήταν αρκετά ψηλή για το νεαρό της ηλικίας της το οποίο ταίριαζε απίστευτα με τον ενθουσιώδη και σοβαρό χαρακτήρα της.

-"Ίσως δεν κατασκευάσαμε σωστά την μηχανή ή δεν ακολουθήσαμε κατά γράμμα το σκαρίφημα." Ανέφερε μια άλλη κοπέλα σκεπτική.

Τα καστανά μαλλιά της ήταν πιασμένα σε μια ψηλή κοτσίδα αναδεικνύοντας το γλυκό της πρόσωπο, κάνοντας ταυτόχρονα τα καφέ της μάτια πιο φωτεινά από ήταν ήδη. Φορούσε και εκείνη την ίδια άσπρη καμπαρντίνα με την φίλη της αφήνοντας μόνο τα λευκά αθλητικά της παπούτσια να φαίνονται από κάτω. Ήταν η πιο κοντή της παρέας, ή τουλάχιστον είχε το βασικό ύψος που έπρεπε να έχει μια κοπέλα όπως έλεγε συνέχεια, με αποτέλεσμα να είναι η μόνη που η καμπαρντίνα της κάλυπτε ολόκληρο το σώμα.

-"Ή ίσως να μην το έβαλα στην πρίζα." Ενημέρωσε η τρίτη της παρέας, καθώς κρατούσε το καλώδιο του μηχανήματος.

Τα μαύρα μακρυά μαλλιά της ήταν πιασμένα σε έναν βιαστικό χαμηλό κότσο κάνοντας το πρόσωπο της να φαίνεται πιο σοβαρό για το νεαρό της ηλικίας της. Τα καστανά της μάτια είχαν ένα αμήχανο βλέμμα ζωγραφισμένο μέσα τους καθώς κοιτούσε τις φίλες της μπροστά της. Φορούσε και αυτή μια άσπρη καμπαρντίνα, την οποία, όμως, είχε ανοιχτή με αποτέλεσμα να φαίνεται από κάτω το μαύρο σετ φόρμας με τα μαύρα αθλητικά που φορούσε. Τα άλλα δύο κορίτσια την κοιτούσαν με ένα βλέμμα γεμάτο εκνευρισμό, το οποίο ευτυχώς δεν κράτησε πολύ. Το γεγονός πως η φίλη τους είχε κάνει ένα τόσο χαζό λάθος έκανε τις δύο κοπέλες να γελάσουν, καθώς ένα κύμα αγαλλίασης τις κυρίευσε γνωρίζοντας πως ευτυχώς η μηχανή ήταν σωστά κατασκευασμένη.

-"ΕΙΡΗΝΗ !!" της φώναξαν αγανακτισμένες οι δύο κοπέλες.

-"Καλά ντιπ για ντιπ;" της είπε η καστανομάλλα κοντή κοπέλα, ενώ την χτύπησε στο κεφάλι με τον δείκτη του χεριού της δύο φορές, νιώθοντας να το διασκεδάζει ακόμα ποιο πολύ.

-"Είναι σίγουρα μεγαλύτερη από εμάς;" ρώτησε η άλλη κοπέλα γεμάτη σαρκασμό ενώ σταύρωσε τα χέρια στο στήθος της μπροστά.

-"Εεεε!" παραπονέθηκε η Ειρήνη θιγμένη και αγκάλιασε τον κορμό της με αργές κινήσεις.

-"Ελέφαντας." απάντησε η ψηλή φίλη της συνεχίζοντας ενώ ένα χαμόγελο έκανε την εμφάνιση του στο πρόσωπο της.

-"Να πέσει πάνω σου Εσμεράλντα." Είπε η Ειρήνη βγάζοντας την γλώσσα της κοροϊδεύοντας την.

-"Άκου να σου πω.-" πήγε να πει η Εσμεράλντα αλλά η φωνή της φίλης της την διέκοψε.

-" Κορίτσια ηρεμήστε." Με το που μίλησε η Θένια, μπήκε ανάμεσα τους και πέρασε τα χέρια της στους ώμους τους φέρνοντας της κοντά.

Αμέσως ένωσε τα κεφάλια τους κάνοντας τες να γελάσουν με την ψυχή τους. Αυτός ήταν ένας τρόπος για να θυμούνται τον δεσμό τους, ότι δηλαδή ήταν οικογένεια από πάντα και αυτό έπρεπε να το θυμίζει η μια στην άλλη. Με το που έσπασαν την αγκαλιά τους η πιο κοντή της παρέας, η Θένια, γύρισε την πλάτη της ώστε να κάνει κάτι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Ειρήνη και η Εσμεράλντα να αρπάξουν την ευκαιρία και να ανταλλάξουν παιδιαρίστικες χειρονομίες μεταξύ τους γελώντας.

-"Σας βλέπω " είπε η Θένια αγανακτισμένη για ακόμα μια φορά.

Τα κορίτσια γέλασαν με αυτήν πριν γυρίσουν στην δουλειά τους ώστε να ρυθμίσουν σωστά το μηχάνημα για άλλη μια φορά.

-"Άντε να το βάλουμε μπρος και σε λίγο ο Naruto θα είναι μπροστά μας." ανέφερε η Εσμεράλντα καθώς κοίταξαν όλες με ονειροπόλα βλέμματα το κενό.

Το όνειρο τους σε λιγότερο από ένα λεπτό θα γινόταν πραγματικότητα.

-"Θα τους δούμε από κοντά!" είπε η Ειρήνη καθώς ήταν στον δικό της κόσμο.

-"Λοιπόν ώρα να δράσουμε." Είπε η Θένια αποφασισμένη.

Οι άλλες δύο κοπέλες συμφώνησαν καθώς τελείωσαν με το να διορθώνουν την μηχανή. Αμέσως μετά η Ειρήνη την έβαλε στην πρίζα και σχεδόν αμέσως, άρχισε να δουλεύει κάνοντας τα κορίτσια να γεμίσουν με ενθουσιασμό.
Όρισαν ποιους anime χαρακτήρες ήθελαν να ζωντανέψουν πριν τους αποθηκεύσουν στην μνήμη της μηχανής. Έκαναν τον σταυρό τους ελπίζοντας για το καλύτερο πριν πατήσουν το μεγάλο κόκκινο κουμπί που την ξεκινούσε. Ο ήχος που βγήκε από το μηχάνημα έκανε τα κορίτσια να χοροπηδήσουν από την χαρά τους αφού η μηχανή λειτούργησε σωστά. Η πύλη που θα έφερνε τους χαρακτήρες της επιλογής τους είχε αρχίσει να παίρνει μορφή, καθώς ένας στρόβιλος χρωμάτων ξεκίνησε να ζωντανεύει μπροστά τους. Πλέον δεν υπήρχε γυρισμός, ήταν σίγουρες ότι κάποιος θα έβγαινε από εκεί. Όμως έγινε κάτι που δεν παρατηρήθηκε ποτέ. Ένα βραχυκύκλωμα, μια λάθος εντολή, είχε κάνει μια μεγάλη ζημιά στο σύστημα. Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξουν τα δεδομένα που είχαν ορίσει στον υπολογιστή. Έτσι όταν αντίκρισαν ποιοι είχαν ξεπροβάλει από την πύλη έμειναν σοκαρισμένες να τους κοιτάνε, καθώς μόνο στους εφιάλτες τους θα έβλεπαν τα συγκεκριμένα άτομα.

-"Αποκλείεται." είπε τρομαγμένη η Εσμεράλντα.

-"Δεν μπορεί." μουρμούρισε η Ειρήνη καθώς έτρεξε στον υπολογιστή με το ίδιο αίσθημα τρόμου.

-"Είχαμε ορίσει ποιοι θα ερχόντουσαν, πως έγινε αυτό;" ρώτησε η Θένια που πήγε και αυτή στον υπολογιστή ώστε να τον ελέγξει μαζί με την Ειρήνη.

Τα αλλαγμένα δεδομένα του υπολογιστή δεν έκαναν πολύ ώρα για να βρεθούν ωστόσο ούτε ένας καινούριος κώδικας δεν θα βοηθούσε για να αλλάξουν ότι είχε γίνει. Ήταν αργά, καθώς από την πύλη ξεπρόβαλαν οι τέσσερις ποιο δυνατοί κακοί των επιλεγμένων anime. Αντί για τους καλούς που περίμεναν εμφανίστηκε ο Orochimaru από το Naruto, ο Akainu από το One piece, ο Zeref από το Fairy tail και ο Boros από το One punch man. Πως γίνεται να έγινε ένα τόσο τρομερό λάθος και να μην το πήραν χαμπάρι;
Έχοντας ανακτήσει τις αισθήσεις τους οι τέσσερις κακοί κοίταξαν μπερδεμένοι τον χώρο γύρο τους μην αναγνωρίζοντας που βρισκόντουσαν.

-"Που είμαι;" ρώτησε απορημένος ο Orochimaru ενώ κοίταξε τους άλλους τρεις άντρες δίπλα του.

-"Τι έγινε; Που είμαι και ποιοι είστε εσείς;" ρώτησε ο Akainu καθώς έδειξε τους άλλους κακούς και πήρε μια θυμωμένη έκφραση.

-"Μάλλον τηλεμεταφερθήκαμε σε άλλον κόσμο." είπε ο Zeref ποιο ήρεμος από όλους.

-" Πώς έγινε αυτό; " ρώτησε ο Boros το ίδιο θυμωμένος με τον Akainu.

-"Γιατί δεν ρωτάμε αυτές τις τρεις;" απάντησε ο Orochimaru δείχνοντας τα τρία κορίτσια που ήταν πλέον κρυμμένες πίσω από τον υπολογιστή τους.

Όταν η προσοχή έπεσε πάνω τους οι τρεις κοπέλες κοιτούσαν τους άντρες μπροστά τους με ανάμεικτα συναίσθημα, τα οποία κατέληγαν να είναι αρνητικά και μόλις άκουσαν ότι θέλανε να μάθουν από αυτές που βρίσκονται ένιωσαν το αίμα τους να παγώνει, να τους κόβετε η αναπνοή και να χάνεται η γη κάτω από τα πόδια τους.

-"Ποιες είστε εσείς; " ρώτησε και πάλι ο Orochimaru κοιτάζοντας τες με ενδιαφέρον.

-"Εμείς.. " προσπάθησε να πει η Θένια αλλά ένιωθε τον λαιμό της στεγνό.

-"Εμείς σας μεταφέραμε καταλάθος στον κόσμο μας." συμπλήρωσε έπειτα η ίδια καθώς στραβό κατάπιε αναρωτώμενη αν ήταν σωστό που μίλησε έτσι εφόσον αυτοί οι άνδρες είναι αδίστακτοι φονιάδες.

-"Κόσμο σας;" αναρωτήθηκε ο Akainu εντυπωσιασμένος.

-"Υπάρχουν και άλλοι κόσμοι;" συνέχισε ενώ κοιτάχτηκε με τους άλλους κακούς.

-"Φυσικά και υπάρχουν ανόητοι γήινοι." είπε ο Boros γελώντας.

-"Δεν γίνεται αυτό." είπε η Ειρήνη ακόμα κοιτώντας την οθόνη καταλαβαίνοντας τα σφάλματα και διορθώνοντας τα.

-"Α καλά αυτή κόλλησε." είπε η Εσμεράλντα ειρωνικά.

-"Ώστε η τρίτη ειναι ζωντανή. Νόμιζα είχε γίνει άγαλμα." είπε γελώντας ο Orochimaru καθώς έδειξε την Εσμεράλντα κοροϊδευτικά.

Σιωπή επικράτησε για κάποια ώρα. Οι τρεις κοπέλες κατάλαβαν από το ενδιαφέρον που έδειξαν οι κακοί όταν άκουσαν ότι βρίσκονται σε άλλον κόσμο πως εντυπωσιάστηκαν. Αυτό που δεν κατάλαβαν όμως ήταν ότι τους είχε έρθει μια επιθυμία στο μυαλό. Αν και όλοι τους είναι από διαφορετικούς κόσμους, με τα δικά τους χαρακτηριστικά και με τα δικά τους βιώματα, μια απαίσια σκέψη μπήκε στο μυαλό των κακών. Αυτοί οι τέσσερις είναι δυνατοί και ποθούν την αντίστοιχη δύναμη, γνώση και εξουσία. Θα μπορούσαν να κάνουν τα πάντα μαζί ώστε να τα αποκτήσουν. Θα μπορούσαν να καταστρέψουν κόσμους ολόκληρους. Ακριβώς εκείνη την στιγμή οι τρεις επιστήμονες κατάλαβαν το τρομερό λάθος που μόλις είχαν κάνει. Ένα λάθος που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να αφανιστεί ο ανθρώπινος πληθυσμός.
Ήταν στο χέρι τους να το διορθώσουν, με οποιοδήποτε κόστος. Έπρεπε να το κάνουν για το καλό του πλανήτη τους.
Αλλά για να σώσουν τον κόσμο και να στείλουν τους κακούς από εκεί που ήρθαν έπρεπε πρώτα να σωθούν οι ίδιες.
Το ερώτημα είναι, πως θα τα καταφέρουν;