-"Εντάξει. Πότε θα αρχίσουμε;" ρώτησε η Εσμεραλντα.

-"Κοίτα. Δεν θέλω να είμαι κακία αλλά λέω να το αναλάβω εγώ και η Ειρήνη αυτό." απάντησε η Θενια.

-"Γιατί;" ρώτησε λίγο θιγμένη η Εσμεραλντα.

-"Γιατί το λάθος που έγινε με τους κακούς ήταν δικό σου.Εσυ δημιουργησες τον κώδικα Εξάλλου" είπε η Ειρήνη υπενθυμίζοντας τι είχε γίνει.

-"Και εσείς ελενξατε το πρόγραμμα όμως." είπε η Εσμεραλντα παραπονεμένη.

-"Ναι αλλά αλλο το προγραμμα και άλλο ο κωδικας " Είπε η θενια διευκρινίζοντας την κατάσταση.

_" Επιπλέον σε εμπιστευτικάμε." συμπλήρωσε η Ειρήνη .

-" Έλεος, κορίτσια" Είπε θυμωμένη η Εσμεραλντα.

-" Εμεις να σου δείξουμε ελεος, ωστόσο το λάθος σου στοιχίζει πολυ Περισσοτερο από οσο πιστεύεις "Είπε η Ειρήνη με φαρμακερο τόνο

-" Χάρις σε αυτό που Έκανες ο κόσμος μας διατρέχει μεγάλο κύνδινο. " συμπλήρωσε η Θενια θέλοντας να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.

- " Τι θέλω και σας ακούω?! Εσεις δεν κάνετε πότε λαθοι, είστε τέλειες σε όλα. Εγώ φεύγω!" φωναξε νευριασμένη η Εσμεραλντα καθώς σηκώθηκε και βγηκε βιαστικά από το σαλόνι.

Τα δύο κορίτσια που έμειναν πίσω κοιταχτηκαν μεταξύ τους χωρις να καταλαβουν την αλόκοτη συμπεριφορα της φίλης τους. Μπορει να μην καταλάβαιναν ως ενα σημειο το πως ενιωθε, ωστοσο το λαθος που είχε κανει δεν ήταν κάτι που επρεπε να μείνει ατιμώρητο, ή χωρις συζητηση.
Η Εσμεράλντα ήξερε πως δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο γνωσεων με τις φιλες της, τουλάχιστον όσο αφορα τα προγράμματα και τους κώδικες. Το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να βοηθήσει της φίλες της στην ολοκλήρωση του μηχανήματος, άλλα στην τελικη ουτε αυτο κατάφερε να κάνει καταλύγοντας με αυτην να περιπλανιέται στο δασος χαμενη στις σκέψεις της.
Ο ξαφνικός ήχος απο τα χαροπα κελαηδήματα των πουλιών, την τράβηξαν απο τις καταθλιπτικες της σκέψεις, κάνοντας την να κοιταξει με εκπληξη το περιβάλλον γύρω της. Δεν είχε καταλάβει ποτε έφτασε μέχρι εδώ, αλλα δεν την πειραξε κι ολα, λίγος χρόνος με τον εαυτό της, θα της εκανε καλο, ωστε να αποδεχτεί το λάθος της και να βρει, όσο κουράγιο χρειάζεται να ζητησει συγνώμη για την άσχημη συμπεριφορά της, απέναντι στις παιδικες της φίλες.
Ωστόσο οσο και να το ήθελε, ο μεγάλος της εγωισμός, δεν της το επέτρεπε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθεί η λυπη και η απόγνωση που ένιωθε ενω ενα κύμα θυμού μεγάλωνε μέσα της με καθε λεπτο που περνούσε.

- " ΓΙΑΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ TO ΛΑΘΟΣ " φωναξε η Εσμεράλντα απελπισμένη.

Η κραυγή απόγνωσης της πείρε σαρκα και οστα, με αποτελεσμα, ποσότητα μαύρης ενέργειας να Εκτοξεύθει από το σωμα της, η οποια στο περασμα της μάρανε όλη την χλωρίδα που βρισκόταν σε ακτίνα 10 μέτρων. Μόλις αντιλήφθηκε τι συνέβει, και ότι είναι υπαίτια του συμβάντος αυτου, επεσε στα γονατα της. Ο τρόμος ηταν αρκετος για να την κάνει να λυγίσει καθώς δεν μπορουσε να καταλάβει το πως συνέβει αυτο.
Την ίδια στιγμή η Ειρήνη περπατούσε στο βουvo του νησιου, καθως κάπνιζε, ήταν το μόνο μέρος που έχει αρκετή ησυχία για να σκεφτει καθαρά, ενιωθε μετανιωμενη που μίλησε τοσο ασχημα στην Εσμεράλντα αλλά από την άλλη δεν το εκάνε αδικα. Το γεγονος ότι η φίλη της δεν καταλάβαινε το ποσο σοβαρό ηταν το λάθος που είχε κάνει, την νευριάζε. Ωστόσο Ο θυμός δεν μπορουσε να μείνει μεσα της, ηξερε απο πρωτο χέρι τι πάει να πει απογοητευση.

"Ποτε δεν θα καταφερεις."

"Δεν υπαρχει περίπτωση."

"Εισαι τρελη."

Τα λογια που ποτε δεν ξέχασε, ηχουσαν ακόμη στο μυαλό της. Οι φωνες των συναδέλφων της, από όταν δούλευε ως βοηθός καθηγητή, ηταν ακομη φρέσκιες στο νου της λες και τα ακουγε από χθες.
Πίστευε πως την ζήλευαν για τα μεγάλα ονειρα που είχε, για αυτό και ήθελαν να την δειωξουν, ως που το κατάφεραν.
Βέβαια για καλή της τύχη οι δυο καλύτερες της φιλες, η Θενια και η Εσμεραλντα, βρίσκονταν παντα στο πλάϊ της, στηρίζοντας την σε όλες τις περιστάσεις, οπως έκανε και η ιδια.
Ξαφνικά μια ανάμνηση πέρασε απο το μυαλό της Ειρηνης όπου 12 χρονια πριν εφτιαξε το πρώτο μηχανημα με τα κοριτσια, το όποιο ήταν η αφορμη για να ξεκινήσουν μαζι ενα ταξίδι προς το άγνωστο. Εκείνη την ήμερα ορκίστηκαν να είναι μαζί για πάντα, στα καλα και στα ασχημα. Ηταν η ημέρα που δημιουργήθηκε η ομάδα τους. Βέβαια οι προσωπικότητα τους ήταν διαφορετικες, με αποτέλεσμα να υπάρχουν καβγάδες ή παρεξηγησεις όπως πριν λίγο.

-"Γεια!" ακουστηκε μια φωνή, από τα δεξια της, γεμάτη χαρά, τρομάζωντας την.

Τρόμαξε τόσο πολυ με αποτέλεσμα να παραπατήσει. Στα αριστερα της υπηρχε γκρεμός, και λογο των στενών μονοπάτιων του βουνού, κόντεψε να πεσει στο κενο. Για καλη της τυχη ενα χερι τηλιχθικε γύρω από την μέση της, φέρνοντας την κοντά σε ένα γεροδεμένο στηθος.

-" Είσαι καλά ; " την ρωτησε η ιδια φωνη από πριν.

Η Ειρήνη, σηκωσε το κεφάλι της, με περιέργια ωστε να αντικρίσει τον ανδρα που την κρατουσε. Όταν το βλέμμα της συνάντησε το δικό του, μια μίξη Θυμού και ανακούφισης διαπέρασε το σώμα της πριν αρχίσει να του φωναζει.

-"ΠΑΣ ΚΑΛΑ LUFFY; Πως Πετάγεσε ετσι; "

-"Ηρεμισε, ολα είναι μια Χαρά.." απάντησε ηρεμος Εκεινος καθώς εξυσε αμήχανα τον λαιμο του με το Ελευθερο του χέρι.

-"Να ηρεμησω; Μου λες να ηρεμισω; " Αρχισε να φωνάζει ποιο δυνατα, καθως ο θυμός μέσα της φουντωνε.

-"Και τι δουλεια έχεις εσύ εδω;... Με ακολουθεις;" τον ρώτησε, γεματη καχυποψία

Ένιωθε το αιμα της να βράζει. Το προσωπο της, είχε κοκκινίσει από τα νευρα, αλλα και απο κατι ακομα που δεν μπορουσε να καταλαβει, αφου πρώτη φόρα έχανε τον έλεγχο τόσο γρήγορα. Ήταν λες και ενα φως της Θόλωνε τα λογικά, διότι ενιωθε ότι δεν ηταν ο εαυτός της. Εκείνη την στιγμη κατί καινουργιο δημιουργήθηκε μεσα της, το Οποιο την άλλαζε ολοκληρωτικά.

-"ΕΙΡΗΝΗ!". Φωναξε μια γνωστη γυναικεία φωνή.

Ο Luffy και αναφερόμενη κοπέλα γύρισαν τα κεφάλια τους στην κατευθυνση που ακουστηκε η φωνή. Τα βλέμματα πόνου και θυμου που ειχαν αντίστηχα συνάντησαν το ηρεμο δικό της.

-"Τι θες Θένια;" ρώτησε με επιθετικό τόνο η Ειρήνη.

-"Σταματά " απάντησε εκείνη ηρεμη.

-"Τι να σταματησω"

-" Απλά κοιτα γύρο σου "

Η Ειρήνη κοιτάξε το περιβάλλον γυρω της, αντιλαμβάνοντας το λαμπερό φως που εξέπεμπε από το σώμα της. Μόλις το παρατήρησε, ένιωσε την ενεργεια να φευγει από μεσα της, καθως το συναισθημα θυμου αντικαταστάθηκε με αυτό της έκπληξης. Όταν Ο Luffy ένιωσε οτι η Ειρήνη γυρισε στον Εαυτό της απομάκρυνε το χερι του από την μέση της. Υστερα αρχισε να το φυσάει σε μία προσπάθεια να το ανακουφίσει απο το κάψιμο αφού η θερμότητα που εβγαζε πριν η μαυρομαλλα κοπέλα τον είχε κάψει.

-"Τι ηταν αυτο;" ρωτησε η Ειρήνη καθώς κοιτούσε τον εαυτο της έκπληκτη.

-"Δεν ξέρω, αλλα θα μαθουμε." ειπε η Θενια Ήρεμη θέλωντας να καθησυχάσει την φίλη της.

-"Νομίζω πως έχει δυνάμεις" ακουστηκε η αναίσθητη φωνη του Saitama καθώς τους πλησίαζε.

Ολονών τα βλέμματα γύρισαν πάνω του κοιτάζοντας τον έντονα και περιεργα. Ηταν αδύνατο για τους απλούς ανθρωπους, σαν την Ειρηνη, να έχουν δυνάμεις

-"Αυτό δεν γίνετε." είπε η Θενια με άρνηση.

- " Είμαι απλος ανθρωπος και οχι χαρακτηρας από anime " Είπε η Ειρηνη κατηγορείματικα.

Ο Saitama ανασηκωσε τους ωμους του χωρις να ξέρει τι να απαντησει. Δεν ήταν Επιστήμονας και Ούτε θα γινόταν, όπως και o Luffy. Παρολα αυτα η κατάσταση γίνοταν όλο και πιο περίπλοκη όσο περνούσε η ώρα.
Κάτι που δεν άργησαν να παρατηρήσουν και τα κορίτσια αφου με την ακρη του ματιού τους Πρόσεξαν πως το κέντρο του δάσους άρχισε να μαρένετε.
Οι δυο κοπέλες κοιταχτικαν μεταξύ τους αναγνωρίζοντας σε ποιον ανήκει αυτη η δυναμη.

{...}

YOOO ♥ τι κανετεε?

Thenia_16

EsmeraldaEsmer1

ελπιζουμε να σας αρεσειι ♥