Gimli kijkt op. Zijn ogen vernauwen zich tot dunne streepjes als hij Legolas ziet. Legolas loopt naar hem toe.

"Ehm, wat doe jij hier?" Ze vragen het allebei tegelijk, de één achterdochtig, de ander slechts zeer verbaasd. Legolas grinnikt en zegt:

"Ik verwachtte hier eigenlijk jouw vader te treffen. Dit dingetje is toch van hem?" Hij haalt het zilveren ding uit zijn zak en laat het aan Gimli zien.
Gimli doet vervolgens iets heel raars. Hij kijkt even vluchtig om zich heen, knikt en glimlacht dan even naar Legolas.

Wat krijgen we nou?

"Doe toch niet zo formeel. Dat doe ik ook niet." zegt hij met een lichte zweem van vrolijkheid in zijn stem.

Dat is dus omdat jij een dwerg bent Gimli.

Legolas reageert niet, hij tilt alleen zijn wenkbrauw een beetje op. De dwerg negeert hem echter en praat verder.

"Oké , blijf jij maar lekker een elf zijn hoor. Ik vind 't prima. Dat ding was van mijn vader, maar hij gaf het aan mij. Ik verwachtte eigenlijk Gandalf de tovenaar hier." Gimli gaat op zijn tenen staan en gluurt over Legolas' schouder om te kijken of er niet opeens een tovenaar met een grijze hoed verschenen is.

"Hij is er niet Gimli, wat dacht je dan? Je liet het ding vallen bij mijn kamer!"
Geïrriteerd kijkt Legolas naar Gimli. Die doet zijn mond open om iets te zeggen, maar sluit hem weer.

Wat wilde je gaan zeggen? Zal ik het vragen?
Ach, het zal wel een suffe dwergengedachte zijn.

Gimli lijkt toch te hebben besloten wat te zeggen, want hij opent zijn mond weer.

"Als jij dat briefje gevonden hebt, waarom kom je dan alsnog hiernaartoe? Je wist toch dat dat ding van een dwerg is?" Legolas knikt aarzelend.

"Ja, ik heb dat ding ooit gezien toen ik jouw vader fouileerde. En voor het antwoord op de andere vraag: Waarom ben jij niet weggelopen toen je zag dat ik er was en niet Mithrandir."

Even testen of hij de elfennaam van Gandalf weet. Vast niet. Hij is een dwerg.

Gimli zucht.

"Denk nou niet dat ik niet weet hoe jullie Gandalf noemen!" Het komt er stekeliger uit dan hoe hij net praatte en "jullie" zegt hij vol minachting.

Dit wordt niets.

Legolas wil zich omdraaien, maar Gimli zegt rustig:

"Ik was gewoon nieuwsgierig en jij waarschijnlijk ook. Ik durf te wedden dat je nog nooit een dwerg met zo'n geweldige persoonlijkheid als ik heb gezien."
Hij schenkt Legolas een stralende glimlach. De laatstgenoemde reageert niet, al moet hij eigenlijk bekennen dat Gimli gelijk heeft. Maar mooi niet dat hij dat hem gaat vertellen!

"Laat ook maar." zucht de dwerg.

"Mag ik mijn ding terug?" vraagt hij vervolgens. Legolas haalt zijn schouders op en gooit het ding naar Gimli, die het vervolgens onhandig opvangt. Legolas grinnikt even en Gimli kijkt hen vuil aan.

"Maar waarom wilde jij dan met Gandalf spreken?" Bijna wil hij er nog aan toevoegen waarom hij dat via een verstopt briefje doet, maar hij besluit dat toch niet te doen.

Eerst maar eens antwoord op deze vraag.

Gimli kijkt hem even sceptisch aan.

"Waarom zou ik dat aan jou vertellen? Ik wilde met Gandalf spreken, niet met jou!" Legolas rolt met zijn ogen.

"Ik ben gewoon nieuwsgierig," zegt hij. Er verschijnt een grijns op het gezicht van Gimli.

"Dus je bent wel gekomen omdat je nieuwsgierig was!" lacht hij. Legolas oren worden heet en hij schuift vlug zijn haar eroverheen.

"Nou, oké. Ik ben best wel nieuwsgierig waarom een dwerg een briefje verstopt in een zilveren ding. En dan ook nog in een heel gehaast handschrift. Of schrijf jij altijd zo?"

Ik hoop dat hij eindelijk iets verteld.
Oh wacht, het is een dwerg. Hij gaat echt niets vertellen.
Stiekem best jammer.

Gimli negeert de kleine belediging en denkt even na. Op het punt dat hij zijn mond open wil doen, klinkt er een luide schreeuw vanuit de bosjes. Hun beide hoofden schieten in de richting van het geluid. Als de schreeuw eindigt, is het plots doodstil. Waar je eerst nog de vogeltjes vrolijk hoorde zingen, ligt er nu een deken van stilte over de tuin.

"Kom, we gaan kijken wat er aan de hand is." Legolas rent de bosjes in. Hij wacht niet op Gimli, maar rent als een bezetene in de richting vanwaar de schreeuw kwam. Opeens beseft hij dat hij richting de open plek spurt. Hij ziet hem al liggen. Hij ziet twee figuren op de open plek staan. Één van de figuren zakt door zijn knieën en slaakt een kreet. Op een paar meter van de open plek wordt Legolas naar achteren getrokken. Door het plotselinge verlies van vaart valt hij om. Snel krabbelt hij overeind en kijkt om. Gimli staat achter hem en gebaart hem stil te zijn.

"Wat doe jij nou?" fluistert Legolas verontwaardigt.

"Dat moet ik juist aan jou vragen." Krijgt hij stekelig terug.

"Ja, nou oké. Ik weet niet... Ik had gewoon het gevoel..." Legolas komt niet uit zijn woorden. Al helemaal niet als Gimli hem in zijn zij stompt en gebiedend fluistert:

"Stil nou, ik wil horen wat ze te zeggen hebben!"

Na nog een vernietigende blik van Legolas naar Gimli blijft het stil. Ze bekijken de figuren. Het zijn twee mannen, of eigenlijk een man en een elf. De elf zit met zijn rug naar hen toe op de grond. Hij schreeuwt het uit en zakt nog iets dieper door zijn knieën.

O mijn Valinor, dat is Elrond!

"Wat krijgen we nou. Die man is Gandalf!"

"En de elf is Elrond! Wat is er met hem aan de hand." Ze kijken elkaar aan. Allebei zien ze de opgetrokken wenkbrauwen en open mond op het gezicht van de ander. Beide beseffen dat ze er zelf net zo uit zien en op exact hetzelfde moment trekken ze hun gezichten weer in de plooi.

"Houd je in Elrond! De ring is hier in Rivendel! Ik dacht dat je het onder controle had!" Gandalf zwaait met zijn staf in de rondte. Op dit moment ziet hij er niet meer uit als de aardige oude man die mensen helpt met zijn wijsheid, maar als de machtige tovenaar die draken kan verslaan.

Elrond blijft opeens stil. Houterig staat hij op. Het lijkt wel of hij niet meer weet hoe hij moet bewegen.

"Hallo Mithrandir. Wat een eer om u te ontmoeten," zegt hij spottend. Legolas fronst.

"Hij kent Gandalf toch gewoon?" fluistert hij tegen Gimli. Die haalt zijn schouders op en fluistert terug:

"Ja. Wat is..." Gimli wordt onderbroken door Legolas, die hem aan zijn haren naar beneden trekt. Snel slaat Legolas zijn hand voor Gimli's mond om ervoor te zorgen dat de schreeuw van schrik niets meer is dan een zacht gemurmel. Gimli kijkt hem woedend aan, maar Legolas gebaart alleen dat Gimli stil moet zijn en haalt zijn hand rustig weg. Gimli haalt al diep adem om een vurige woordenstroom naar Legolas te zenden, maar na een vernietigende blik van de desbetreffende elf blijft hij stil.

"Wat hoorde ik net, is mijn ring hier?"
Legolas wordt bleek en hij krabbelt snel achteruit. Gimli kijkt hem niet begrijpend aan. Een inktzwarte duisternis komt uit Elrond en de elf zakt in elkaar. Gandalf gaat in gevechtshouding staan, maar Legolas wacht het gevecht niet af. Hij krabbelt overeind en wilt weg rennen, maar Gimli houdt hem tegen. Niet beseffend in wat voor gevaar hij zich bevindt, zegt hij:

"Ga nou zitten, straks ziet Gandalf ons nog!" Legolas trekt als antwoord hierop Gimli ruw omhoog. De bladeren ritselen en de duisternis verandert zijn koers naar de rand van de open plek. Legolas voelt de kwaadaardigheid die de duisternis uitstraalt en gilt het uit van angst.
Gimli draait zich snel om en ook hij ziet nu eindelijk in wat er aan de hand zit. Hij verstijft.

"Rennen. Rennen!" schreeuwt Legolas panisch. Gimli draait zich weer om en sprint ervandoor. Legolas kijkt nog even naar de duisternis. Dat had hij beter niet kunnen doen, want midden in de duisternis ziet hij een rood puntje. Het puntje breidt zich uit tot een vurig oog. Legolas draait zich om en rent weg. Hij voelt dat de duisternis hem achterna komt en hij gaat steeds harder rennen. Voor zich ziet hij het beeld staan en hij rent ernaartoe. Als hij op de stenen staat, voelt hij plotseling een oeroude kracht uit de stenen komen. De duisternis komt op hem af. Bij de overgang van gras naar steen botst hij op een muur van licht die plotseling uit de stenen is gekomen. Woedend stort de duisternis zich op de muur, maar de muur houdt stand. Legolas staat hijgend bij het beeld. Hij kijkt om zich heen.

Waar is Gimli?

Opeens worden de klokken geluid. Het vrolijke gebeier bereikt de duisternis en die wordt door het geluid in stukken gescheurd. Legolas hoort nog een vage schreeuw, maar even later is zowel de duisternis als de muur verdwenen. Vanachter het beeld komt een bezwete Gimli tevoorschijn.

"Wat was dat?" vraagt hij.

"Ik denk dat de geest van Sauron Elrond kan overnemen." zegt Legolas zachtjes.

"En hoe erg is dat?" vraagt Gimli vervolgens. Legolas kijkt hem even aan.

"Dat is heel heel erg op dit moment Gimli."