Legolas gaat weer op zijn stoel zitten. Gandalf gaat ook zitten, maar houdt wel zijn staf in zijn handen. Hij kijkt naar Legolas.

"Hoe voel je je?" vraagt hij bezorgd.

"In de war, wat is hier in Valinorsnaam aan de hand?"

"Zal ik mijn verhaal vervolgen? Dan leg ik alles uit." vraagt Gandalf. Vervolgens zucht hij even en zegt:

"Laat maar.Ik ga wel weg. Ik denk dat jij nu even rust in je hoofd wil hebben." Hij staat al op om weg te gaan, maar Legolas zegt snel:

"Alsjeblieft, blijf. Ik heb nu vooral uitleg nodig. Het is een chaos in mijn hoofd. Leg het alsjeblieft uit!" Gandalf kijkt hem even geringschattend aan en knikt dan.

"Oké, waar waren we?" vraagt hij.

"De ring is nu nog onderweg zei je." helpt Legolas.

"Ah ja. Maar dat verhaal is afgesloten, we gaan weer terug naar het begin. Toen Sauron de ring smeedde, kopieërde hij zijn krachten en stopte die in de ring. Hij deed dat gelukkig niet zo goed, waardoor er veel van zijn eigen kracht verloren ging in de ring. Hij was vanaf dat moment afhankelijk van de ring, dus toen die van hem werd afgenomen ging hij bijna dood."

Ehh, wat heeft dat met mij te maken?

Gandalf ziet de vraag in Legolas' ogen branden en glimlacht even.

"De ring had ook de kracht gekregen om zijn eigen krachten te kopiëren. Toen Smeagel hem vond, begon de ring zijn kracht te kopiëren. Dat duurde honderden jaren, maar nu zijn de gekopieerde krachten tot een duistere ziel gevormd. De ziel van de ring nam Smeagels lichaam het meeste van de tijd over. Smeagels lichaam met de ziel van de gekopieerde krachten van de ring die het bestuurd, noemen we Gollum."

Aha, maar nogmaals: wat heeft dit met mij te maken? Of wacht even...
Ooh.

"Ah, ik zie dat je het al snapt. Weet je ook waarom hij het je gegeven heeft?" Legolas schudt zijn hoofd en Gandalf vervolgt zijn verhaal:

"Toen de ring Gollum verliet had Gollum geen doel meer. Waar hij eerst in leven bleef voor de ring, had hij nu niets meer voor ogen. Op dat moment kwam de ziel van Smeagel om de hoek kijken. Hij nam zijn eigen lichaam even over en trad buiten zijn grot. Hij wilde de ziel van de ring kwijt, maar maakte hem wijs dat het goed was als hij hem wegdeed. Gollum trok door verschillende landen en werd zelfs even gevangen door de orks, die hem martelden. Hij ontsnapte van de orks en trok weer verder, omdat Smeagel hem had wijsgemaakt dat het beter was als de ziel van de ring in een sterker lichaam zou voortleven. Hij trok naar Mirkwood en gaf daar de ziel van de ring over aan jouw. Smeagel was nog niet vrij van de kracht van de ring, omdat de ziel van de ring een schaduw heeft geworpen op Smeagels eigen ziel. Daardoor leefde Gollum voort. Dat was het."

Dit klinkt allemaal heel logisch, maar waarom gaf hij het aan mij en niet aan, ehh, een andere Mirwoodelf?

"Waarom koos Gollum mij?" vraagt Legolas na paar tellen stilte.

"Gandalf fronst en zegt:

"Nee, Legolas, Gollum koos jouw niet. Het was Smeagel die jouw zocht. Smeagel haat de ring en daarmee Gollum, maar hij kan niet zonder hem. Hij gaf de ziel aan jouw, omdat hij dacht dat jij er niet onder zou bezwijken en dat Gollum geen erge dingen meer kan uithalen."

"Dat klinkt niet logisch, maar om die reden had hij mij toch niet perse nodig? Hij had toch ook gewoon een andere Mirwoodelf kunnen uitkiezen? Of een elf uit Rivendel? Of een ander lid van een ander volk? Waarom specifiek ik?" Gandalf kijkt hem geïrriteerd aan.

"Ik weet niet of dit de reden is. Het is maar een gok. Een vermoeden. De enige die dat weet is Smeagel zelf. En zelfs dat is niet zeker, omdat Smeagel waarschijnlijk ook geen goed onderbouwde reden zal hebben. Hij ging gewoon op zijn gevoel af." Legolas' wenkbrauwen schieten omhoog.

"Zeg dan gewoon dat je het niet weet. Is dat zo moeilijk?" Gandalf bromt wat. Legolas kan net de woorden: "steeds brutaler" en: "al die vragen" verstaan en hij glimlacht.

Ok, we laten de Waaromkwestie langszij gaan. Op naar de Watkwestie.

"Weet jij dan wel wat mijn krachten zijn? Wat is het levenszicht en heb ik nog andere krachten die ik nog niet ken? Oh, en waarom verander ik in een monster? Hoort dat ook bij mijn krachten of..." Gandalf schiet in de lach.

"Je hebt al deze vragen toch niet net bedacht om mij te plagen hè?" vraagt hij met een streng gezicht, maar zijn ogen twinkelen geamuseerd.

"Nee hoor, ik had ze al de hele tijd in mijn hoofd." zegt Legolas met een stalen gezicht. Gandalf glimlacht flauwtjes en zucht. Een paar seconden blijft het stil, tot Legolas de stilte verbreekt.

"Praat er niet omheen. Wat is het levenszicht?" Gandalf denkt even na en zegt dan:

"Als iemand de ring om heeft, betreedt hij het schimmenrijk. In het schimmenrijk dolen de niet weggegane,dode zielen rond. In feite doe jij hetzelfde als iemand die de ring omheeft, maar dan betreedt jij het levensrijk. Als het goed is kan je daar behalve het leven zien, het ook besturen. Als je het leven van iets uit elkaar trekt, gaat dat in de gewone wereld dood. Ook is het beheersen van vuur onderdeel van het betreden van het levensrijk. Als je een vonkje laat uitgroeien tot een vlam, geef jij een beetje van jouw leven aan de vlam zodat die kan groeien. Gelukkig wordt je leven wel weer aangevuld, maar dat duurt wel even dus pas op met hoeveel je weggeeft! "

Wauw. Straks ga ik experimenteren.

"Wat gebeurt er als je te lang in het levensrijk blijft?" vraagt hij wanneer zijn bijna dood ervaring hem te binnen schiet.

"Dan vervliegt je leven en ga je dood." Gandalf zegt het op een luchtige manier, maar Legolas rilt toch even.

Wat een verschrikkelijke manier om dood te gaan.

"Ik zal oppassen. En het monster?"
Gandalf krabt even op zijn hoofd.

"We hebben geen idee." Legolas fronst.

"We?" vraagt hij. Gandalf knikt.

"Elrond en ik. We weten het niet."

"Ook geen vermoeden?" Legolas kijkt Gandalf onderzoekend aan. Gandalf schudt zijn hoofd. Het blijft even stil. De tovenaar is diep in gedachten verzonken en Legolas staart een beetje ongemakkelijk naar de grond. Dan richt hij zijn hoofd op en vraagt:

"Wat gebeurde er net met die schaduw?" Legolas vraagt het op dezelfde toon als de eerdere vragen,maar opeens schieten Gandalfs ogen wijdopen. Hij kijkt even naar Legolas en knikt, alsof iets hem nu te binnen schiet en hij daar bevestiging voor vraagt aan zichzelf. Hij klinkt erg gehaast als hij zegt:

"Ook dat weet ik niet, maar ik moet er nu vandoor." Hij staat op en loopt naar de deur. Legolas staat ook op.

"Gandalf? Waarom zo'n haast? Wat heb je bedacht? Over mij? Vertel het dan!" Gandalf reageert niet, doet de deur open en beent de gang in.

Legolas blijft stomverbaasd staan. Hij loopt ook naar de deur en kijkt de gang in. Gandalf is al om de hoek verdwenen, maar zijn haastige voetstappen galmen door de gang. Legolas wil de deur dicht doen, maar ziet iets op de grond liggen. Iets van zilver. Nieuwsgierig pakt hij het op.
Het is een rechthoekig zilveren ding. Aan een zijkant ziet hij twee scharnieren zitten. Hij doet de deur dicht en gaat in een stoel zitten. Hij klapt het zilveren ding open en kijkt naar de inhoud.

Hé, dit ding ken ik.

Hallo lezers,
Zeg het alsjeblieft wanneer je iets niet heb begrepen van dit afgelopen hoofdstuk, want het is nogal ingewikkeld. Zeg het ook even als er een foutje in staat.
Yoshifan456