Hij rent richting de vuurkorf waar zijn vader bij staat. Zijn benen vervagen langzaam als het dekentje dichter bij de vlammen komt.

Wacht!! Ik leef nog! Niet doen!

Het lukt hem niet om uit het levenszicht te stappen. Thranduils schouders schokken. Hij laat het dekentje nog niet los. De brok in Legolas' keel wordt groter. Waarschijnlijk door deze extra emotie lukt het hem om uit het levenslicht te dringen. Hij valt terug in deze wereld en roept eindelijk wat hij al jaren wil zeggen, maar het nooit durfde:

"Vader, ik houd van je!! En dat heb ik altijd al gedaan." Thranduil kijkt op. Zijn wenkbrauwen schieten omhoog en zijn mond zakt open. Legolas stapt op hem af en slaat zijn armen om zijn vader heen.

Ik leef nog!

Thranduil haalt het dekentje boven de vlammen weg en drukt Legolas op zijn beurt stevig tegen zich aan. Ze blijven een paar minuten zwijgend staan.
Dan kijkt hij Legolas met zijn mond nog steeds open aan. Zijn blik glijdt vervolgens over Legolas' lichaam.
Hij leidt hem naar zijn kamer. Legolas is hier al meer dan twee duizend jaar niet meer geweest, maar ziet verrast dat er in al die jaren helemaal niets is verandert.

Mijn vader is niet echt een verandelijk type. Dat is duidelijk.

Hij gaat in een zware, houten stoel zitten en gebaart Legolas hetzelfde te doen.

"Je leeft nog!" Is het enige wat hij kan uitbrengen. Legolas knikt een beetje ongemakkelijk. Het blijft even stil, maar dan vraagt Thranduil met een nog niet helemaal van de schok bekomen stem:

"Wat is er gebeurd? Waar ben je al die dagen geweest?"
Legolas vertelt wat er de afgelopen tijd is gebeurd. Als hij over het wezen begint, onderbreekt Thranduil hem.

"Is dat wezen hetzelfde als diegene die we een paar dagen geleden hebben gevangen?" Legolas knikt en vervolgt zijn verhaal. Thranduil kijkt hem vervolgens met grote ogen aan als hij over het vlammetje begint.

"Dat bestaat niet!" Hij schudt met zijn hoofd.

Oh, ja? Moet jij eens opletten!

Legolas pakt het vonkje maakt er een vlam van. Hij laat het rond zijn vaders hoofd zweven en grinnikt om de verbijsterde uitdrukking op Thranduils gezicht. Plotseling voelt hij een vreemd getintel in zijn vingers en hij ziet dat al het vuur dat in de kamer brandt, op hem af vliegt. Het voegt zich bij de vlam en Legolas maakt er een vuurbal van zo groot als zijn hoofd. Thranduil deinst geschrokken terug als de hitte zijn gezicht betast.

Oeps, dit is niet wat ik in gedachten had.

Hij laat het vuur zijn hand in stromen en rilt even van het warme gevoel dat door zijn lichaam vloeit. Het wordt donker in de kamer.

"Kan jij weer even licht maken?" vraagt zijn vader en Legolas hoort tot zijn niet geringe verbazing dat de altijd zo snedige stem nu trilt.

In nauwelijks een halfuur heb ik emoties gezien die ik al duizenden jaren niet gezien heb bij zo'n onveranderlijk type elf als mijn vader is. Is dit misschien een teken dat hij gaat veranderen? Ik hoop het.

Thranduil schraapt zijn keel en haalt daarmee Legolas uit zijn gedachten. Hij ziet echter dat het vonkje mee met de vuurbal zijn hand in is gegaan. Het warme gevoel is nog steeds aanwezig en hij probeert het op te roepen. Het stroomt uit zijn hand en vormt een klein vlammetje. Daarmee steekt hij de haard en een paar kaarsen aan.

"Wow, jij bent bijna net zo raar als Tardil en Ferol. En dat in een paar dagen tijd." Legolas moet lachen om de vergelijking, maar schudt zijn hoofd.

"Ik ben nog raarder! Als ik Ferol ben dan zou Tardil een dwerg zijn. Zo raar ben ik. Alleen dan in positieve zin."
Thranduil grinnikt zachtjes om Legolas' rare vergelijking.

"Nou, niet helemaal. Dat is wel heel overdreven hoor." zegt hij vervolgens.

Ferol en Tardil waren allebei derderangstakken die een relatie hadden. Daar is in Mirkwood niets mis mee, behalve het feit dat de twee elfen allebei mannelijk waren. Homo's zijn niet veel voorkomend in de elfse samenleving en daarom wordt het altijd als raar bestempelt. Legolas, die nogal tegen de rangtakken enzo is, heeft er nooit bij stilgestaan dat homodiscriminatie ook oneerlijk en gemeen is. Het is gewoon altijd onderdeel van zijn leven geweest dat homo's raar worden bekeken en nooit een lid in de Raad worden. Ferol en Tardil leefden voor Legolas' geboorte en "zo raar als die twee" is altijd een veelvoorkomende uitdrukking geweest.
De relatie tussen dwergen en elfen is ook niet al te best, dus een koppeltje van een dwerg en een elf is hoogst ongebruikelijk en wordt ook als raar beschouwt.

Net als Tauriel en Die andere dwerg, maar gelukkig weten alleen mijn vader en ik dat. Tja, niemand kan er wat aan veranderen want ze zijn nu beide dood.

"Je bent wel heel erg in gedachten verzonken vandaag! Heb je ook ineens grotere hersenen gekregen na het contact met Gollum?"

"Wie? Het wezen? Heet hij Gollum?" vraagt Legolas nieuwsgierig zonder de eerdere vragen te beantwoorden. Voor Thranduil antwoord kan geven, klinkt er een dringende bons op de deur.

Beste lezers,
Dat stuk  over Tardil en Ferol wil niet zeggen dat ik tegen homo's ben. Integendeel, ik ben juist voor homotolerantie. Ik wilde alleen duidelijk maken wat ze er in Mirkwood over denken. Dat gaat nog spelen in de rest van het verhaal. Oh, en Tardil en Ferol heb ik zelf bedacht. Tauriel komt uit de film de Hobbit, geregisseerd door Peter Jackson
Yoshifan456