Napatingin siya sa hawak niyang diploma. He doesn't feel anything. His emotions are blank, and he doesn't know what he should feel now. He graduated, but he's not happy at all. 

"Son, let's have dinner together before we return to Australia," his dad said.

"Let's go to Asian Cuisines Restaurant," dugtong pa ng mommy niya.

He just nodded and went to his car. Ayaw niya man sana dahil wala siya sa mood ay hindi niya rin matanggihan ang mga ito dahil umuwi lang ito para sa graduation niya. 

May dalang sariling sasakyan ang magulang niya kaya nauna na ang mga ito. Pinaandar niya ang sasakyan nang mailagay niya sa shotgun seat ang diploma niya. 

If you're just here, I can be happy. We can both be happy. 

Naramdaman niya na may pumatak na tubig sa pisngi niya. Napakurap siya at 'di man lang napansin na umiiyak na naman siya. 

He never cried like this. Kahit pa noon na masugatan siya at pag may nakakaaway siya, wala siyang nararamdaman na kahit anong sakit. 

Ngayon niya lang na realize na ang pagmamahal ay napakasakit. 'Yong tipong gusto mo na rin mawala dahil 'yong buhay mo ay wala na rin. 

Andie is his life. Andie is his best friend, a family, a girlfriend, and is supposed to be a soon-to-be wife. 

But why is life like this? Bakit pa 'yong mga mababait na tao ay namamatay ng maaga at 'yong mga ibang tao naman na puro krimen lang ang ginagawa ay hindi?

It's unfair...

Minaniobre niya ang kotse at nag-park sa labas ng restaurant. Naroon na rin ang kaniyang magulang dahil mas nauna ito sa kaniya. Pumasok siya at sumunod sa mga ito. 

"Congratulations again, my pilot!" nakangiting sambit ng kaniyang ina at may nilabas ito na box galing sa paperbag. 

"This is our gift for you, son." Inabot ng mommy niya ang isang box kaya tinanggap niya iyon at binuksan. 

It's a watch from Rolex. 

"Thank you mom, dad." Muli niyang sinara ang box at nilagay sa paperbag. Sakto rin ang pagdating ng mga pagkain nila kaya tinabi niya na iyon sa bakanteng upuan sa tabi niya. 

Nagk-kwentuhan ang kaniyang magulang at pagtinatanong siya ng mga ito ay tipid lang lagi ang sagot niya. He's not in the mood to talk nor to eat. 

Ang gusto niya lang ay makauwi na at humiga sa kama niya. He wants to drink again until he pass out. 

That's actually been his routine since that day. 

He can't sleep without a liquor. Gumagalaw ang katawan niya pero parang ang isip niya ay lumilipad kung saan. 

Nang matapos sila kumain ay napag-desisyunan na nilang umuwi. Marahil ay nararamdaman na ng magulang niya na wala talaga siya sa mood at gusto na lang umuwi. Kung hindi lang umuwi ang kaniyang magulang ay hindi na siya aattend sa graduation ceremony. 

Bago siya umakyat ay muli siyang tinawag ng kaniyang ina kaya natigilan siya sa paglalakad at nilingon ito.

"Why mom?" he asked. Naibaba niya ang tingin sa maliit nitong hawak na box. Mas maliit sa box ng relo kaya hindi niya sigurado kung ano ang laman noon.

"Pinadala ito ng tita Louciana mo," marahan na sambit ng ina at inabot sa kaniya.

"It's from Al anak. Nagpagawa si Al ng costumize necklace sa Australia para sa graduation gift mo." 

Napako ang tingin niya sa maliit na box. Parang may pumipiga na naman sa puso niya dahil sa sakit na nararamdaman. 

"O-okay, thanks," sambit niya lang at tumalikod na rito. Dumeretso siya sa kaniyang kwarto at ni-lock iyon. Kinuha niya ang alak na nasa kwarto niya at hindi na gumamit pa ng baso at nilaklak na lang 'yon. 

Umupo siya sa sahig at sumandal sa gilid ng kama. Nilapag niya muli ang bukas na alak at pinagtuunan ng pansin ang box.

Dahan dahan niya iyong binuksan at sumilay sa kaniya ang magandang kwintas. Isa iyong white gold na may pendant na eroplano. 

He bit his lower lips when suddenly his tears flowed again. 

May maliit na card sa loob ng box at ang nakasulat ay mas lalong nagpasakit ng kaniyang kalooban. 

'To my pilot.'

"I-I love you so much, Andie ko..." He muttered while crying. His heart is broken into pieces and will never be fixed again. 

Hindi na kailanman mabubuo ang puso niya dahil tuluyan na iyong nadurog at wala ng bubuo pa dahil wala na ang buhay niya. 

Andie is gone. 

He still can't accept the fact that she's gone. Ayaw niya pa rin paniwalaan dahil hindi niya man lang nakita ang katawan nito. Hindi niya man lang ulit nahawakan ang kamay ng kasintahan.

Tita Louciana just sent a picture of Andie's urn. Her body was turned into ashes. 

Gusto niya man makasunod sa america ay hindi niya na nagawa dahil sa mga aasikasuhin at pinagbawalan din siya ng ina ni Andie dahil mapapabayaan niya ang pag-aaral lalo na na graduating na siya. 

Sinuot niya ang kwintas at pagkatapos ay muli niyang nilagok ang alak. Magpapakalunod muna ulit siya sa alak para naman kahit papapano ay makalimutan niya ang sakit. 

I know you don't want to see me drunk, Andie ko. But please allow me to do this because I can't handle the pain I feel. Are you now happy there? I think you are now happy because the pain you felt was gone. I'm still sorry because even my people around me say that it's not my fault. I think that it is still my fault. Remember I'm a jerk playboy who loves to play with different women? Bakit ba kasi huli ko na-realize na ikaw lang pala ang gusto ko? Ang tanga tanga ko 'di ba? Masiyado akong huli. Hindi kasi ako nakikinig sa puso ko at pinagsasawalang bahala ko lang ang nararamdaman ko. 

Please be happy there, my love. You will not be beside me, but you will never be out of my thoughts. You may be gone, but I still see your face and hear your voice in my dreams. 

Sa ngayon ay kakayanin ko... Kakayanin kong mabuhay araw-araw kahit wala ka na sa tabi ko. Umalis ka man sa mundong ito pero hindi ka naalis sa puso ko, Andie. I will cherish and love you forever, until I die...

I love you, Andie ko...

***

A/N: Ang sakit talaga takte... tapos may malungkot na background music pa :((

Sana nagustuhan niyo ang story na 'to. Hanggang sa muli Darkers <3 

'Wag niyo muna ialis sa library niyo 'to. May ipa-published pa ako na isang chapter bukas ^_^ Thank youuuuuuuuuuuuuu <33