Wayne's POV

I woke up to the feeling of something soft and warm brushing against the back of my neck. I moaned and turned my head. My eyes were still heavy but I forced it open. Even with my sight still blurry and adjusting, I could already see the soft and angelic face of Tanya.

"Good morning." She softly said, pressing his lips on my forehead.

"Morning." I lazily answered and wrapped my arms around her waist. "Such a beautiful way to start my day."

"Nagluto ako ng almusal. Chineck ko ang class schedule mo, may klase ka ng nine thirty kaya bumangon ka na d'yan." She chuckled, taking my arm and trying to playfully pull me.

I was bigger and stronger than her, she wouldn't be able to pull me out of bed. In just a tug, she landed on top of me. My hands went down to her waist encircling my arms around it.

"Wayne, ano ka ba?" She laughingly said, pushing herself up away from me. One of my hand lowered to her buttocks and she gasped when I gave it a good squeeze. "Wayne... yung pagkain, baka lumamig."

"The food can wait." I buried my face into her neck.

"Hindi dapat pinaghihintay ang pagkain." She said, trying to squirm out of my arms. "Mag-almusal muna tayo."

"Then?" My brow arched up.

"Tapos magshoshower tayo."

"Together?" I grinned.

A shy smile appeared on her lips and she nodded her head. Oh my sweet Tanya... Her innocence remained unchanged. I guess it was her nature, it was part of who she was. And that made me love her even more. She was as pure as an angel. So soft and feminine.

"Fine. You sure know exactly what to do to make me get out of bed." I chuckled, shaking my head. I jumped out of bed and followed her to the kitchen. The delicious aroma of food that filled my nostrils the moment I stepped into the kitchen. It instantly made my mouth water.

Tanya and I had been living together for almost a month now. She was adjusting pretty well. Being with her had been nothing short of a bliss. Tanya was that kind of woman every man would want for a wife. I was perfectly aware of how lucky I was to have her as my woman and I would never take that for granted.

"Mmm... smells delicious." I rubbed my tummy as I looked at the food on the table. Garlic rice, tocino and longganisa. We sat and ate together. After finishing our breakfast, we took a bath together just as she promised. And we did more than take a bath.

"Let's dine out tonight." I said as I pulled over in front of her school.

"Bakit? Nagsasawa ka na ba sa luto ko?" She jokingly said.

"Hindi naman sa ganon. I just want to take you out tonight."

"Sana naman sa hindi mamahaling restaurant. Alam mo naman di ako kumportableng kumain sa mga ganon at saka di ako pamilyar sa mga pagkain." She pouted cutely.

"Don't worry. I know you don't like those places. I swear, you'll love where I'm taking you." I chuckled a little. Nipping her chin in between my two fingers and tilting her head. I stopped when our lips were only a few milimeters apart. "I'll see you later, okay?"

She smiled and nodded before pressing a kiss on my lips. I caught and gently bit the bottom of her lips before she could pull her head away. I sank my finger through her hair and held her face still. I couldn't get enough of her even after having her just this morning.

I felt her pushing me away when my tongue delved into her mouth. She pulled her head away from me.

"Ano ka ba? Baka may makakita sa atin, nakakahiya." She giggled, looking around if anybody had seen us. "Bababa na ako, baka malate na ako sa klase. Ikaw din, pumasok ka na."

"Not until you say you love me." I grinned.

She chuckled and then looked at me straight in the eyes. "I love you, Wayne. Mahal na mahal na mahal kita."

"I love you, too, angel. Ikaw lang."

Tanya's POV

"Kita na lang tayo bukas." Sabi ni Edna sa akin nang makalabas na kami sa campus.

"Sige, bukas na lang." Paalam ko sa kanya. Nang akmang aalis na siya ay biglang dumating naman si Margaux.

"Hoy, ikaw pokpok ka!" Dinuro niya ako habang papalapit siya sa akin. Biglang natigilan si Edna at pumagitna sa amin bago siya makalapit.

"Anong problema mo sa kaibigan ko?" Kunot ang noong tanong niya.

"Your friend is a man stealing whore! Pokpok yang babaeng yan!" Malakas na sigaw niya na nakakuha nang atensyon ng ibang mga tao. "How does it feel, Tanya? You were just some prostitute Wayne found in the blue book ngayon binabahay ka na niya?"

"Itsura nito! Tignan mo nga yang suot mo, mas mukha ka pang pokpok kaysa sa kaibigan ko." Mataray na tinignan siya nin Edna mula ulo hanggang paa. Sa amin dalawa, si Edna talaga ang mas matapang.

"You stay out of this.

"Edna, okay lang." Pigil ko sa kanya. "Ako na ang bahala dito."

"Gold digging whore, pati ang nanay mo nakinabang sa pera ni Wayne. Mga mangagamit kayo."

"Huwag mong idadamay ang nanay ko dito." Kusang kumuyom ang mga palad ko.

"Bakit? You're mad because it's true." Tumaas ang isang sulok ng labi niya nang makita ang reaksyon ko. Ito ang gusto niya, ang magalit ako. Dahan-dahan siyang lumapit sa akin. "Manggagamit kayo ng nanay mo. She let you whore yourself out. Baka nga siya pa ang nangbubugaw—"

Parang may sariling isip ang kamay kong umangat ito at dumapo sa mukha niya. Nanlalaki ang mga matang tinitigan niya ako habang sapu-sapo ang pisngi. Kahit ako nagulat sa ginawa ko.

"Buti nga sa'yo!" Sabi ni Edna.

"You whore!" Tagis ang bagang na sabi niya bago umangat ang dalawang kamay niya at naramdaman ko na lang ang paghatak niya sa buhok ko. Mas matangkad sa akin si Margaux kaya di ko siya maabot ng subukan ko siyang itulak palayo sa akin. Kung anu-anong insulto ang ibinato niya sa akin habang sinasabunutan niya ako.

"Bitiwan mo ang kaibigan ko!" Sinubukan akong tulungan ni Edna na hatakin palayo si Margaux mula sa akin pero tinulak lang siya nito gamit ang isang kamay.

"Margaux, what the hell are you doing?" Narinig ko ang galit na boses ni Wayne habang nagmamadaling tumatakbo palapit sa akin. Marahas niyang hinablot ang mga kamay ni Margaux at inilayo siya sa akin. Mabilis naman akong dinaluhan ni Edna at tinanong kung okay lang ba ako. Tango lang ang naisagot ko.

"You and your slut can go to hell!" Galit na sigaw ni Margaux.

"Will you just fucking leave us alone?!" Wayne shook Margaux as he was holding her by her wrists. "Lay a hand on Tanya again and I swear to God, kalilimutan kong babae ka!"

"Ano bang nakita mo sa babaeng iyan! She is just using you! You're her meal ticket and you know it." Marahas na binawi ni Margaux ang mga kamay niya.

"Shut up! Wala kang alam kay Tanya."

"Oh I do know her... she's a gold digging whore who was lucky enough to find a stupid guy like you." Tinapunan ako ng matalim na titig ni Margaux. "Nagpapaloko ka sa babaeng yan. You think she love you? She wants your money, not you."

"Just fucking shut up, Margaux. Why can't you just leave us alone? Leave Tanya alone." Tiim ang bagang at kontrolado pero galit na sabi ni Wayne. "I'm not kidding. If you hurt Tanya again, hindi ko alam kung ano ang posibleng magawa ko sa'yo. No matter what you do, I'm never going to get back with you."

"Okay." Kibit balikat na sagot niya. "Pero kapag iniwan ka na niya dahil nakuha na niya ang gusto niya, you can thank me." She smiled eerily sweetly.

Humugot ng malalim na hininga si Wayne. "I don't want to waste time fighting with you, Margaux. Just go."

Tumingkayad siya at kalmanteng dinampian ng halik si Wayne sa pisngi habang nakatitig sa akin. Agad na umiwas si Wayne. "What the hell are you doing?"

"I always get my way. Always. And if I can't have you then neither can she." Mababa at madilim ang tonong sabi ni Margaux bago siya tumalikod. Sandali namin siyang pinanood na naglakad at pumasok sa kotseng nakaparada sa di kalayuan at umalis na. Agad nabaling ang atensyon sa akin ni Wayne.

Ikinulong niya ang mukha ko sa mga palad niya at hinaplos haplos ang pisngi ko gamit ang daliri niya. "Are you okay?"

Tumango ako. Isinuklay niya ang mga daliri niya sa buhok ko bago niya ako kinabig palapit sa kanya at binigyan ng halik sa noo. "I'm sorry, angel."

"Okay ka lang talaga, Tanya?" Paniniguarado ni Edna.

"Okay lang ako." Pinilit kong ngumiti.

"Mukha nga." Ngumiti din siya sa akin bago tumingin kay Wayne. "O, ikaw na bahala sa kaibigan ko. Aalis na ko."

"Yes, ma'am." Sabi ni Wayne at umalis na si Edna.

"I'm so sorry, Tanya..." Ito na ang panglimang beses na humingi siya nang tawad sa akin. Mula sa manibela ng kotse, ibinaba niya ang isang kamay niya para kunin ang kamay ko. Dinala niya ito sa labi niya at hinalikan.

"Stop saying sorry. Hindi mo naman kasalanan yun." Sabi ko sa kanya.

"But I promised you that I wouldn't let anyone hurt you." Bumuntong-hininga siya.

"Hindi mo kontrolado ang isip ni Margaux."

"I should've been there to protect you."

"Di naman ako masyadong nasaktan. Huwag munang isipin iyon."

"This day should be perfect and then Margaux came and ruined everything." Humugot na ulit siya ng malalim na buntong-hininga. Itinigil niya ang kotse sa harap ng isang madilim na lugar.

Pumihit ang ulo ko sa kanya. "Ano'ng ginagawa natin dito?"

Hindi siya sumagot. Binuksan niya ang pinto sa tabi niya at tumakbo siya sa side ko at binuksan ang pinto para sa akin. Madilim na ang park dahil gabi na pero nang lumapit kami nagbukasan ang mga ilaw. May mga nakasabit na ilaw sa mga puno na parang christmas lights. Sa gitna ng lugar, may nakalatag na tela sa ibabaw ng damuhan.

"Wayne, ano 'to?" Tanong ko sa kanya.

Ngiti lang ang sinagot niya sa akin bago niya kinuha ang kamay ko at hinatak niya iyon. Umupo kami sa gitna ng telang nakalatag. Pinaupo niya ako sa harap niya, sa pagitan ng mga hita niya, sumandal ang likod ko sa dibdib niya. Kitang-kita ko ang mga ilaw mula sa mga bahay at buildings na nasa baba nito. Napasinghap ako sa ganda ng tanawin.

"You like it, angel?" Naramdaman ko ang mga labi niya sa tainga ko.

"Ang ganda." Mangha pa rin na sabi ko bago pumihit ang ulo ko sa kanya. Sinalubong niya ako ng halik sa labi. "Ano ba ang okasyon ngayon?" Tanong ko ng maghiwalay ang mga labi namin.

"You said you don't want anything fancy. I thought you'd love a night picnic under the stars." Sabi niya habang binibigyan ng maliliit na halik ang balikat ko.

"I want this night to be special." Kinuha niya ang isang kamay ko at nilaro-laro ang daliri ko. "When it feels like the happiest days are behind me you always prove that there are more. Every second with you I feel like I can just exist. When I'm with you I feel like I'm always dreaming. You're so perfect and so beautiful and I just can't believe reality."

Habang nagsasalita siya naramdaman kong may isinuot siya sa daliri ko. Nagbaba ako ng tingin at nakita ang singsing na nakasuot doon. Isang rose gold na singsing na may maliliit na diamond. Sa gitna noon nakasulat ang mga letrang T&W.

"Wayne, ano 'to?" Kunot ang noong tanong ko sa kanya.

"It's a promising ring." Sagot niya. "A promise that until the day that we're ready to get engaged I'm commited to you and only to you. I don't want to be with anyone else when I've already found the girl that makes me happier than I could ever imagine."

Uminit ang sulok ng mga mata ko habang nakatingin sa singsing na nasa kamay ko. "Wayne, it's beautiful."

"When I think of a future I could only see us together. When I think of it, the only certainty that I know is that I want you to be in it. I want the future that you pictured; a modest three bedroom house with a huge backyard and white picket fence around it. I want you to be a part of my life forever and when I think about the person I want to spend all my days with, it's you. There are no variations. It's always you, everytime. Mahal na mahal kita, Tanya."

"Mahal na mahal din kita." Naluluhang sabi ko. May suot akong silver na singsing na naksauot sa kanang kamay ko. Hinubad ko iyon at kinuha ko ang kamay niya.

"Ikaw ang unang lalaking minahal ko at ipinapangako ko na ikaw lang ang lalaking mamahalin ko. Ikaw lang ang lalaking gusto kong makasama habang-buhay. Ang lalaking pakakasalanan ko at magiging ama ng mga anak ko." Pigil ang paghikbing sabi ko bago ko sinubukan isuot iyon sa daliri niya. Sinubukan kong isuot iyon sa palasingsingan niya pero pareho kaming natawa ng di magkasya iyon at sa hinliliit lang nagkasya iyon.

"Hindi mo naman kasi sinabi sa akin, sana nakapaghanda ako." Sabi ko sa kanya.

"Don't worry about it. I like the ring, it looks good on my pinkie." Natatawang sabi niya.

Naglabas si Wayne nang mga pagkain mula sa picnic basket sa tabi namin at nagpatugtog siya. We enjoyed a nice dinner together while watching the view. Hindi ko alam kung saan ako titinging, sa mga bituin sa langit o ang mga ilaw mula sa building sa baba namin. The place was just perfect.

Nang matapos kaming kumain, hiniga ni Wayne ang ulo niya sa kandungan ko at tinitigan ang mga bituin. Pinagmasdan ko siya. Napakaswerte ko dahil akin siya. Hindi ko kahit kailan naramdaman na mag-isa ako. Palagi niyang ipinararamdaman na nasa tabi ko lang lagi siya. Kapag umiiyak ako, siya ang nagpapahatid ng mga luha ko at ang naging sandalan ko. It would be hard, even to imagine, a life without Wayne. 

"Alam mo noong namatay ang tatay, palaging sinasabi sa akin ni nanay na isa na siya sa mga bituin sa langit. Ngayon isa na din siya sa milyon-milyong bituin kasama ang tatay."

"I'm sure she is. I bet tita Esther and your tatay are both looking down on you right now with smiles on their faces." 

Sandaling naghari ang katahimikan sa pagitan namin habang nakatingin kami sa mga bituin. 

"You know what's the most interesting about the universe?" Biglang tanong niya sa akin na bumasag ng katahimikan.

"Ano?"

"It always change. It always expand. It's infinite. Nobody knows where it starts or where it ends. And it's so unpredictable. Before anyone could catch up on it, it changes." He said as he was looking up at the stars. "You know what's even interesting. Some scientist says the creation of the universe was just an accident. It's made up of chaos, and chance, and coincidence. It's beautiful and scary at the same time, if you think about it. Something as beautiful as all these makes you doubt if anything really happens by accident or are these all set up intentionally by a greater force."

"You think too much." Natatawa na lang na sabi ko.

"If I were to learn that it was, I don't know how I would react." Nagpakawala siya ng malalim na buntong-hininga. "I feel like I've known you forever, angel. I don't believe in past lives but why does it feel like we've had a thousand lives weighing on our shoulders, waiting for us to get here? I feel like you were given to me to keep me sane. You're my angel, Tanya. I don't know what I would do without you."

"Di ko din alam ang gagawin ko kapag nawala ka sa akin. Huwag mo akong iiwan. Ikaw na lang ang meron ako." Mahinang sabi ko habang sinusuklay ang mga daliri ko sa buhok niya.

Tumingin siya sa mga mata ko at tumaas ang kamay niya para haplusin ang pisngi ko. "I won't leave you. That will never happen, Tanya."