Chapter 63: New fiancé

WARNING: R-18. This story contains mature content that not suitable for young readers and sensitive people, only for open minded. Read at your own risk.

GUMAPANG siya sa ibabaw ko at hindi ko na magawang imulat pa ang mga mata ko. Parang napagod na agad ako sa ginawa niya. Hinalik-halikan niya ang leeg ko pataas sa pisngi ko. Nakapaninigdig balahibo.

“Kalla...”

“Hmm?” tugon ko at hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya.

“Open your eyes, Kalla.” I did what he said. Muli lang akong napapikit nang halikan niya ang noo ko.

“What?” I asked him.

“You don’t love your husband, do you?” he asked me. Ilang segundo ko na muna siya tinitigan. Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan ang likod nito.

“Paano mo naman nasabi ’yan?” nakataas ang kilay na tanong ko sa kanya.

“Noon ay pinipilit mo akong pagtabuyan dahil madalas mong sinasabi sa akin na may asawa ka na. Pero bakit sa tuwing hinahalikan na kita ay hindi mo ako pinagtutulakan palayo? Bakit hinahayaan mo akong hawakan ka? Hmm?” Hinaplos ko ang panga niya at tinitigan ang eyes niya.

“Do you believe if I tell you that... This is just a lüst?” I asked him and he clinched his teeth.

“I don’t. May nararamdaman akong iba. Hindi lang iyon,” matigas na saad niya. “Just tell me if you love him or not. Dahil kung sasabihin mong hindi ay isasama kita ngayon. Itatanan kita.” Umiling ako. Iyon ang huwag niyang gagawin.

“Don’t say this kung hindi mo kayang panindigan ang sinasabi mo. Hindi mo kilala ang asawa ko, Miko,” malamig na saad ko.

“Eh, bakit hinahayaan mo akong gawin ito?!” Kinabig ko ang batok niya at hinalikan ko siya nang mariin. Pero inilalayo niya ang mukha niya sa akin at masama agad ang tingin niya.

“Pag-aawayan pa ba natin ’to?” tanong ko at gumuhit ng circle ang daliri ko sa leeg niya.

“I don’t understand you, Miss,” sambit niya at bumigat ang kanyang paghinga. Umalis na siya sa ibabaw ko at humiga sa aking tabi. Ako naman ang umupo at aayusin ko na sana ang dress ko nang pigilan niya ako. “I’m not done. I’m still thinking how to fvck you para hindi mo makalimutan ang ginagawa natin at magbago na rin ang isip mo na sumama sa akin. We can be a family together with my kids, baby.” Ang daling sabihin pero mahirap naman itong gawin physically.

“I don’t want to. My husband and I are plan to have a child.”

“Shut up. Shut up!” Kunot-noong binalingan ko siya kasabay na binuhat niya ako at nasa ibabaw na niya ako.

“Miko...”

“Strip me,” he said. May suot pa rin kasi siya na longsleeve at umupo ako sa tiyan niya. Ramdam ko tuloy ang paghinga niya. Itataas ko pa lang sana ang damit ko nang hinila niya iyon lalo. Madilim naman pero ayokong nakikita niya ang kabuan ng katawan ko. Lalo na ang mga scar ko. “Don’t cover my babies.”

“Excuse me? These are mine,” sambit ko at inirapan ko siya. Sinimulan ko nang tanggalin ang butones ng damit niya at humantad sa akin ang matigas niyang dibdib. Hinaplos ko iyon at bumaba ang mukha ko para kintalan siya nang halik.

He was caressing my hair down to my back at umakyat hanggang adams apple niya ang halik ko. Pinagpalit niya rin ang posisyon namin. Ako na ulit ang nakahiga sa kama.

Hinubad na niya ang saplot sa katawan ko at pinasadahan ko ng mga daliri ko ang maikling buhok ko. Titig na titig siya sa mayayaman kong dibdib.

“I don’t care if you just use my body to pleasure you. Hindi yata marunong ang asawa mo,” walang emosyon na saad niya at tinanggal niya ang seatbelt niya. Ibinaba niya lang ang zipper ng pants niya.

Sinundan ko nang tingin iyon at sa unang beses ay nakita ko na ang dambuhala niyang kahabaan. Napadaing pa siya nang hawakan niya iyon and he started to stroke his length.

“Are you ready to commit a sin with me, Engineer?” I asked him and sinadya kong palambingin ang tinig ko para mahulog siya.

“Hèll yeah,” he answered at dinala niya sa magkabilang bahagi ng katawan ko ang binti ko pero ang dalawang braso niya ay lumusot pa sa ilalim ng hita ko ngunit nagawa niya ring hawakan ang baywang ko.

I can feel his length against my feminity. I bit my lower lip nang pinagkiskis niya lang iyon para lang mabuhay ang dapat na mabuhay na kalamnan namin.

Hindi na ako makapaghintay pa kaya ako na mismo ang sumalubong kasabay nang buong puwersa niyang pagpasok ng alaga niya sa loob ko. Mariin akong napapikit at umaawang ang labi ko sa nararamdaman kong kirot. Apat na taon naming hindi nagagawa ito at talagang masakit pa rin.

“K-Kalla...” nauutal na sambit niya sa pangalan ko.

“I’m not a virgin anymore, Miko,” I told him.

“Hindi iyon ang iniisip ko. I’m just wondering... Uhm, you are so tight,” he uttered at napaigik pa ako sa sakit nang magsimula na rin siyang gumalaw sa ibabaw ko. Mahigpit man ang paraan nang paghawak niya sa baywang ko pero may pag-iingat pa rin iyon. “Oh, fvck...”

I grabbed the bed sheet with his hips move forward and backward, and I felt his length inside me.

I’m sweating because he’s moving so fast and rough. Marahas na ang paglabas-masok niya at baon na baon siya sa loob ko. He speeds up his moves and there’s something he hits inside me that gives me a strange sensation.

Habang nagpatuloy siya sa pag-ulos ay kumikipot ang vagina walls ko at naiipit siya sa loob ko. Ramdam ko rin ang paglaki ng kahabaan niya. Baon na baon ang alaga niya sa loob ko na mas nabaliw ako sa sarap ng sensasyon. Umaalog ang dibdib ko sa mabilis niyang pagbayo. Dinig na rinig ang paglingitngit ng kama sa malakas na paggalaw niya sa ibabaw ko kaya parang kinakabahan na ako baka may masira kami.

Dumoble ang pressure na napupuno sa belly ko at sa sobrang sarap ay parang gusto ko nang pakawalan agad iyon pero ayokong matapos. Nakababaliw.

I bit my lip when he moved faster and could hear the same sound of our bodies sounds. I like his hot body wrapping around my skin.

“Shít! You’re delicious and you’re so thight! It’s like you and your husband are doing nothing. Ahh, Kalla!”

He let go of one of my legs shaking immediately and he runs to kiss me on the lips and his other palm rubbing my breast. I feel his full weight and I climb down the bed as he pushes me, he pushes me inside so my femininity is tickled.

“Ohhh! M-Miko... I’m... Ahhh,” I growled and held on to his arm but when my vagina walls became tight my hips also rose to welcome his entrance. He made a big jolt and I totally reached my peck. His hot juice filled me and our lips touched again.

“I love you...”

“B-But I don’t,” humihingal na sambit ko. Inabot ko ang kumot para sana itakpan iyon sa katawan ko pero hindi pa siya umaalis sa loob ko. “Ano na? Hugutin mo na,” utos ko.

“But I’m still hard. I want you still, Kalla.” Napabuga ako ng hangin sa bibig. Wala pa rin siyang pinagbago. Hindi pa rin enough sa kanya kapag hindi siya nakauulit. Kaya hinayaan ko na lamang siya sa gusto niya.

Madaling araw na kaming natapos at nakahiga kami pareho sa kama. Nakasuot na ako ng roba at si Miko naman ay walang saplot sa pang-itaas. Hindi ako magigising kung hindi nakapasok si Dalia.

Maingat kong tinanggal ang braso ni Miko para hindi siya magising at bumaba sa kama. Napangiwi pa ako nang maramdaman ko ang kirot sa pagkababae ko. Nakita ko pa ang pagngisi ni Dalia.

“Grabe, ayaw mong makipag-ano sa asawa mo pero sa engineer mo. Mukhang ibinigay mo ulit ang sarili mo. But look at yourself, Kalla. You look tired but happy. Nakikita ko rin ang kislap ng mga mata mo,” sambit niya. I just shrugged my shoulders.

“Mauna ka na, Dalia. I need to fix myself first, and thank you for replacing me.”

“You’re welcome.” Napatingin ako sa floor at nandoon ang dress ko kaya naman pinulot ko iyon pero nang mag-angat ako nang tingin ay nakita kong nakaupo na agad si Miko. Parang kanina lang ay tulog pa siya!

“What the hèll?”

“Dapat ba akong matuwa, Kalla?” tanong niya na hindi ko mababakasan ng kahit na ano’ng emosyon ang boses niya. Saan naman siya dapat matuwa?

“Saan naman?” salubong ang kilay na tanong ko.

“Sa narinig ko na replacement. Ang babaeng iyon ang nakikipag-sèx sa asawa mo at ni minsan ba ay walang nangyayari sa inyo?” Hindi ko siya sinagot at napatingin lang ako sa wall clock. 4AM na nang umaga.

“Bumangon ka na lang diyan at ihahatid kita palabas. Hindi ka puwedeng magtagal pa rito,” ani ko at itinuro ko ang longsleeve niya.

“Answer me, Miss. Ginagamit mo lang ba ako dahil sa katawan ko o ikaw talaga si Donna Jean?” Napabuntong-hininga ako. Heto na naman kami.

Pinipilit na naman niya ang hinala niya. Bakit hindi na lamang niya kalimutan si Donna Jean at mag-move on na lang siya. Pasalamat siya ay nasa kanya ang mga anak namin at alam ko naman na mas safe ang mga ito kapag siya ang kasama.

Huwag na sana siyang ipilit pa ang gusto niya at hayaan na lamang niya ako rito.

“Just get up, Engineer. I told you na hindi ako ang babaeng hinahanap mo. Ang kulit mo. Hindi ka maka-move on sa ex mo.” Sa frustration na naramdaman niya ay napasabunot pa siya sa buhok niya.

“Parang masisiraan ako ng bait. Iyong coat ko. Nandoon ang phone ko.”

“Kukunin natin,” sabi ko. Hindi ko na kailangan pang maligo dahil ginawa na namin iyon sa banyo. Isinuot na rin niya ang longsleeve niya at saka kami lumabas. May distansya naman kami sa isa’t isa. Nag-iingat lang kami na mukhang nararamdaman niya rin na dapat may distansya na kami kapag nasa labas na.

“Pakiramdam ko ay isa akong kabit,” narinig kong sabi niya at mahinang natawa ako. “Tsk. Masaya ka pa na maging kabit mo ako? Pagkatapos mong gamitin ang katawan ko?” Nagkibit-balikat ako. Bahala siya sa mga sinasabi niya.

Nakuha naman namin iyon. Madilim sa corridor pero sa tulong ng ilaw sa phone ko ay nakalabas naman agad kami. Madilim pa talaga siya pero may kaunti ng color orange sa kalangitan. Malamig din kasi parang nasa gitna talaga kami ng kagubatan.

“Take care,” sabi ko at tiningnan pa niya ang bahay. Na tila gusto niyang imemorya.

“Hindi ko maintindihan ang asawa mo. Na kung bakit dito ka niya dinala. You know what, Kalla? Sumama ka na lang sa akin.” Hinawakan pa niya ang pulso ko at binawi ko agad.

“Umuwi ka na lang,” ani ko at pilit ko pa rin siyang pinagtatabuyan.

“Kalla... Kalla, naman. Sumama ka na lang, please...”

“Umuwi ka na. May mga anak ka pa ang naghihintay sa ’yo,” sambit ko pa. Inilabas niya ang phone niya at hinila ang kamay ko. Dumikit ang likuran ko sa dibdib niya nang yakapin niya ako mula sa likuran ko at napatitig ako sa screen ng phone niya. Kahit walang ilaw rito ay nakikita pa rin ang mukha namin.

“Say hi to my kids. Baka magalit sa akin ang bunso ko na hindi ako umuwi. Please, tell her na magkasama tayo.”

“What?” nagtatakang tanong ko.

“Please, tell them na tayo ang magkasama. Sige ka, hindi na ako aalis pa rito,” pamimilit niya at napabuntong-hininga na lamang ako.

“Hi, my angels. Shynara, Shahara and Shanea. I’m with your dad... Uhm... Yeah, we’re together.”

“We’re making a new baby—”

“Oh, shut it, Engineer!” sigaw ko sa kanya pero ngumuso lang siya sa phone niya. I rolled my eyes. Nang ngumiti ako at nagpaalam ay saka niya lang in-off ang phone niya. “Okay na. Umuwi ka na,” saad ko.

“Miss. Takot ka ba sa aso?” mayamaya ay tanong niya.

“Hindi,” masungit na sagot ko.

“Talaga?”

“Oo, umalis ka na.”

“Kaya naman pala na may alaga kayong aso kasi hindi ka pala takot.” I crossed my arms. Wala kaming alagang aso.

“Ang kulit mo, ha.” Nang makaramdam ako na parang may kaluskos sa likuran ko ay mabilis akong napalapit sa kanya. Nagtago ako mula sa likuran niya at agad na nanginig ang katawan ko. “Why you didn’t tell me na may dog sa likuran ko?!” reklamo ko at kahit ang ulo ko ay itinago ko pa sa likod niya.

“So, takot ka pala.”

“Meow...”

Napatingin ako sa pinanggalingan nang ingay at nakita kong pusa lang pala iyon. Malakas na itinulak ko si Miko. Ang hilig niyang magbiro at hindi na siya nakatutuwa pa!

“The fvck, Engineer!”

“Watch your language, baby. Uuwi na ako. Bye, Miss. Thank you sa paggamit ng katawan ko.” Ang tunog ng boses niya ay parang may hinanakit.

“Reklamador ka. After mong makailang rounds sa akin? At sa banyo ay umisa ka pa!”

“Kalla, one call away lang ako at ang sinabi ko sa ’yo ay pag-isipan mo. Itatanan kita, seryoso ako.”

“Kasal ako kay Archimedes at wala akong balak na sumama sa ’yo. Pasensiya ka na lang. Mahal ko ang asawa ko.” Nainis yata siya kaya umalis na lang siya ng walang paalam. Doon lang ako nakahinga nang maluwag.

Hindi naman nagtaka si Archimedes nang wala na si Miko. Nag-message rin kasi ito na kailangan na niyang umuwi. Hindi niya ako nagawang ihatid dahil mukhang may problema siya. Salubong kasi ang kilay niya at ilang beses kong nakita ang pagdadabog niya.

Sa site ay mailap na si Miko at hindi ako pinapansin. Parang masama ang mood niya at minsan ay may nasisigawan siya na mga tauhan niya.

“Ang init ng ulo ni Engineer ngayon, ah? Lapitan mo kaya, Kalla. Baka may problema siya.”

“Hindi kami close, ’no,” tanggi ko.

“Sige na. Kawawa naman ang mga construction workers.” Muli akong tumingin doon nang marinig ko na naman ang malakas na boses nito.

“Bakit ako ang uutusan mo? Ikaw ang lumapit.”

“Feeling ko kasi ay bet ka niya. Kasi ilang beses ko na siyang nahuhuli na nakatingin sa ’yo. Minsan ay ngumingiti pa.”

“Ha?”

“Sige na. Lapitan mo na.” I took a deep breath at dinampot ko ang iced tea saka ko nilapitan si Miko. Ano ba ang problema ng isang ito?

“Hey,” sambit ko. Sinulyapan niya lamang ako at hindi pinansin. “Engineer Miko.” Wala pa ring nangyayari kaya aalis na sana ako nang magsalita siya.

“Sumunod ka sa opisina ko, Ms. Kallani,” seryoso at kaswal na sabi niya. Ngumiti ako sa mga trabahador at nagkanya-kanya na silang umalis pagkatapos nila akong batiin. Naiwan na nakabukas ang pintuan ng kanyang temporary office pero nang makapasok na ako ay siya mismo ang nagsara ng pinto at hinawakan ang pulso ko. “Let’s talk,” malamig na saad niya at pinaupo niya ako sa sofa.

Ibinigay ko sa kanya ang hawak ko. Napatingin pa siya roon at saka niya lang kinuha.

“Ano naman ang pag-uusapan natin?” tanong ko at sumandal sa headrest ng sofa. Tumitig siya sa locket ko. Hinawakan ko iyon at itinago ko.

“Handa na akong maging kabit mo.” Muntik na akong matawa sa sinabi niya. Seryoso ba siya?

“Isa kang kagalang-galang na engineer. Hindi bagay sa ’yo ang maging isang kabit at wala na akong balak pa na umulit. Ngayon ko lang na-realize ang ginawa natin. That’s a mistake, Engineer Miko,” ani ko at saka ako tumayo para lumabas na rin.

“Seriously?! Manggagamit ka nga talaga!”

“Kalimutan na lamang natin ang nangyari, Engineer,” sambit ko.

Iyon na rin ang huling pag-uusap namin ni Miko kasi sa sumunod na mga araw ay hindi na niya ako kinausap pa o hindi na niya ako pinapansin pa.

Ang akala ko noong una ay okay lang din sa akin at hindi na ako kakabahan pa kapag nag-uusap kami. Kasi natatakot ako na baka malaman ni Archimedes ang nangyari sa amin noong nagdaang gabi.

Pero hindi na niya ulit sinasama sa site ang triplets at ang mas masaklap pa ay nakita ko ang news about him. Engagement party at nakita ko kung sino ang babaeng pakakasalan na rin niya. Hindi ko man nakita ang mukha noon ay alam kong siya ang dating niligawan ni Miko.

I was hurt... pakiramdam ko rin na hindi worth it ang sacrifice ko. Hindi ko na rin naman siya sinubukan pang lapitan. It was second week nang hindi na nga niya ako kinukulit pa. Ang bilis naman niyang sumuko agad.

Ang kinaiinisan ko lang ay isinama pa niya si Hermery. Yeah, ang fiancé niya. Mas nakararamdam din ako ng paninibugho sa mga nakikita kong malapit na siya sa mga anak ko.

Nakasimangot ako buong araw at napapansin iyon ng best friend ko. Ilang beses niya akong tinanong kung ano ang nangyari sa akin pero hindi ko siya pinapansin.

Sa inis ko ay nagtungo ako sa kabilang gusali na walang suot na hardhat pero may humaklit na sa braso ko.

“Ang tigas talaga ng ulo mo, ano? Sinabi ko na sa iyo na hindi ka puwedeng gumala rito ng walang suot na hardhat,” malamig na saad niya. Nag-init pa ang sulok ng mga mata ko kasi finally kinausap na niya ako. Sinuotan pa niya ako ng hardhat.

“Hindi ko naman kailangan ito.” Tatanggalin ko na sana ito nang may sumigaw mula sa itaas at bigla na lamang akong naitulak ni Miko pero nasa ibabaw ko na siya na parang pinoprotektahan niya ako. Nanlaki pa ang mga mata ko nang makita ko na may nahulog na hallow block sa ulo niya. Pero may hardhat naman siya.

“M-Miko...” Mariin lang siyang napapikit at iginalaw ang leeg niya.

“Ayos lang ako.” Inalalayan din niya na ako makatayo. Naramdaman ko ang pagdulas ng malamig na bagay sa leeg ko pero hindi ko na iyon pinansin pa. Mas concern ako kay Miko. “Ikaw? Okay ka lang?” tanong niya at tumango naman ako.

“Pasensiya na po, Engineer! Nabitawan po namin!” Hindi naman niya pinagalitan iyon pero napaatras ako nang nag-aalalang lumapit sa kanya ang babae.

“Kalla, babe! Are you okay?” nag-aalalang tanong ni Zavein. Ang puso ko ang hindi okay.

“Tara na lang. Umuwi na muna tayo, Zavein? P-Parang masama kasi ang pakiramdam ko,” I lied. Tumango lang siya saka niya ako hinila.

Hindi ko na sana titingnan pa ulit si Miko but I can’t help. Nagtagpo ang mga mata namin. Tipid na ngumiti na lamang ako saka ako tumalikod.