"Ons land is in oorlog" zegt Cindria met een kalmte om bang van te worden in haar stem.
"Waarom?" Vraag ik zachtjes.
"Dat zal ik je nu allemaal vertellen luister goed ik vertel het maar een keer" zecht Cindria streng.

Lang leefde we in vrede één met alle volkeren in ons land alles was mooi en goed vrijheid voor iedereen dat kwam door de perfecte balans tussen de verschillende stammen. Die balans werd geregeld door een paars kristal. Het kristal was machtig en zorgde voor alle rust. Tot op een dat alles veranderde...

Ze zucht en het verdriet is van haar gezicht af te lezen heel eventjes maar dan trekt ze haar gezicht weer in de plooi en verteld verder.

Iedereen was blij met de vrede altans dat dachten we lang ging alles goed doordat er zo lang vrede was werd iedereen minder oplettend en ging het fout. Niemand had iets door tot er op een dag er iets vreemds gebeurde iedereen maakte ruzie stammen verklaarde de oorlog. Er was iets goed mis..

Samen met nog twee andere stammen kwamen we bij één de boselfden en de stam van de draken. We spraken met elkaar in de hoop voor een oplossing voor deze ellende maar die kwam er niet, het werd juist alleen maar erger de elfen waren van mening dat het wij de phoenixen de stam waren waardoor alles mis ging en stammen de oorlog verklaarde. De draken stam hield zich er buiten er toen verklaarde ook de elfen de oorlog aan de phoenixen ze trokken met hun troepen het diepe woud in zich klaar makend voor de strijd. Door dat de boselfen vaak in het woud waren waren ze ook erg opzichzelf, daar door wisten we niet hoeveel troepen ze hadden.

We besloten naar de oorzaak van alle oorlogen te zoeken voordat ons land werd verwoest. We zochten lang en we vonden niks tot er op een dag een gewonde draak aan kwam vliegen zijn wonden waren doodsbedreigent maar hij bleef kracht en vuur uitstralen hij was een kleur die tussen groen en blauw in lag, hij had grote horens op zijn hoofd die in een ronde vorm waren gegroeit met dodelijk punten die naar voren wezen. Hij had grote stekels op zijn staart en aan het eind boog het af in een pijl voormige stekel. Zijm vleugels waren reusachtig maar er ontbraken delen hij kwam van ver en was totaal uitgeput we gaven hem eten, drinken en ,een plaats om te slapen ook verzorgde we zijn wonden. Toen hij weer genoeg hersteld was vertelde hij ons dat zijn naam Daimion, ook vertelde dat hij opzoek was gegaan naar de oorzaak van alle oorlogen. "De rest van de draken wouwde  niet mee volgens hen was het te gevaarlijk. Ik ben alleen gegaan ik ben langs alle delen van ons prachtige land gevlohen ... Toen de stam van de dwergen door hadden dat ik over hun terein vloog hebben ze me proberen te raken met katapulten waar ze grote stukken rots in legde, daardoor raakte ik ernstig gewond. Ik besloot om te landen want ik kon niet verder meer vliegen, ik landen in een verlaten stuk van de bergen ik hoopte dat de dwergen me niet zouden vinden het werd al een beetje donker en ik zag een grot.  Langzaam lande ik op de koude bergen, ik ging de grot binnen en liep wat naar achter en voelde een erge drang om verder te lopen dus dat deed ik de grot werd nouwer en ik moest mijn vleugels dicht tegen mijn lichaam aan houden de geur werd steeds muffiger maar ineens stond ik in een grote ronde ruimte. Met dat ik nog een stap zette in de grot schoten er allemaal candelaren aan en werd de plek waar ik was verlicht door vuur. Ik keek om me heen en zag dat er om me allemaal tekeningen op de rots muren waren geschilderd ik wouw er naar toe lopen om ze te bekijken maar toen stapte ik op iets hards. Ik deed een stap terug en zag dat het een klein stukje paars cristal was, vroeger toen ik nog een kleine draak was vertelde mijn moeder me altijd verhalen over het paarse cristal dat de vrede bewaarde. Ik dacht altijd dat het een fabel was... Ik pakte het op met mijn bek en deed het onder mijn vleugel langzaam liep ik naar de rots wand toe en ik zag dat het een verhaal was ik liep naar het begin en begon met kijken naar de muur schilderingen. Ze vertelde een verhaal op de eerste schildering stond een groot paars cristal en ik las wat er onder stond er stond dat het vrede was en dat het cristal daar voor zorgde in het tweede plaatje was te zien dat het cristal kapot was en was er oorlog, in het derde plaatje zag ik dat de draken stam en de phoenixen stam praten. daardoor wist ik dat ik naar julie toe moest komen.

Onder brak de draak zijn verhaal daarna vertelde hij verder.

In het vierde plaatje zag ik dat de phoenixen het paarse cristal aan een ketting deden en de leidster het om haar nek droeg. In het 5 de plaatje zag ik dat het cristal werd mee gegeven aan een jongen er onder stond: hij zal de raaf vinden die haar vleugels zou spreiden en de vrede terug gaat brengen door de gruwel van het kwaad te verslaan. Ik liep verder na de volgende en daar zag ik eem jongen door een portaal stappen naar een andere wereld. Daar zocht hij het meisje met behulp van het cristal en daar stopte de wand tekeningen, het laatste wat er stond was een voorspelling. Haar lot zal worden bepaald door het bloed dat stroomd door de rivier van levens kern, haar zwarte vleugels worden gespreid door de heldere geele ogen van de bescherm uil, haar ware gedaante zal worden onthuld onder de bloedrode maan wanneer de sterren haar zullen bezoeken en haar markeren met hun inkt uit de goude ganzen veer. Ik dacht bij mezelf waarom zou het hier stoppen misschien omdat zelfs de geheime krachten niet weten wat er ooit gaat gebeuren. Daarna werd alles zwart en gingen alle candelaren uit na een paar seconden gingen alle candelaren weer aan maar alle wand schilderingen waren weer weg ik voelde de steen onder mijn vleugel even branden. Ik liep terug naar het einde van de tunnel en viel daar uit eindelijk in slaap toen ik wakker werd zag ik een klein zakje liggen, wel erg toevallig vond ik maar ik deed de het paarse cristal er in nam het in mijn bek en met mijn laatste krachten vloog ik terug naar jullie."

En nu ben ik hier...

Cindria keek ons allebei een voor een aan. Het bleef een poosje stil. Ik durfde niks te zeggen wat zou ik moeten zeggen? Ineens zei ik het voor ik er erg in had "dus U denkt dat ik de gene ben wie de rust weer terug kan brengen? Cindria knikte maar in haar ogen zag ik de twijfel. "We weten niks zeker maar het cristal heeft jou gevonden je bent onze enige hoop." Astrian die de heele tijd stil was geweest schraapte even zijn keel, "we moeten het uitzoeken we hebben niet veel tijd meer te verliezen." Iedereen knikte...

Ik gaapte en sloeg snel een hand voor mijn mond. Cindria moest even glimlachen Astrian wil je Ashley misschien naar haar kamer brengen zodat ze kan uit rusten alles wat er vandaag is gebeurd is niet niks.

Astrian knikte en hij ging Ashley voor toen ze de kamer uit liepen. Hij bracht haar naar haar kamer de kamer was wit met donker bruine meubels en een bed met oranje dekens ook was er een raam met prachtig uitzicht. Astrian zei "daar achter is een badkamer waar je, je kan wassen in de kast hangen nieuwe kleren en slaap kleding ze zijn in alle maten dus jouwn maat zit er vast ook bij" even krapte hij achter zijn oor en schuifelde die even ongemakkelijk heen en weer. "Ik uhhmm.. Jij... Ik denk dat je nu wel graag even alleen wil zijn uhmm.. Dus slaap lekker." Hij stak zijn hand op en verdween door de deur.

Ik liet me op bedvallen en voelde hoe moe ik was ik stond op en liep naar de badkamer. Ik kwam binnen en verbaasde me er over hoeveel die op een normale badkamer leek hij had een wc een spiegel en een wastafel ook een normale douch het enige wat erg opviel waren de kleuren alles was in een zachte kleur groen wat heelemaal niet paste bij de rest van de kleuren hier. Snel pakte ik een handoek en stapte onder de douch. Na het douchen trok ik de kast open en zoal Astrian al had gezecht lagen er inderdaad kleren voor me klaar ik zocht lang tot dat ik een setje had gevonden dat hopelijk mijn maat de maten waren geen cijvers het waren symbolen. "Ik moet echt eens gaan vragen hoe ze dat hier doen en wat het allemaal betekend" dacht ik bij mezelf. Ik ging op mijn bed zitten en deed een kaarsje aan met de lucifers die er bij lagen. Snel trok ik het aan en sloot het gordijn. "Ik kijk morgen wel naar het uitzicht." Ik liep maar mijn bed en ging er in liggen ik blies de kaars uit en viel al snel inslaap...