Άκουσα για ακόμα μια φορά τα χτυπήματα της πόρτας αλλά αυτή τη φορά ήταν πιο δυνατά από πριν.

Ξεκόλλησα τον Αχιλλέα από πάνω μου και έτριψα τα μάτια μου. Πόση ώρα κοιμόμαστε?

"Πάει. Απήγαγαν τη κόρη μου. Δεν θα το αντέξω αυτό. Δεν αισθάνομαι πολύ καλά. Θανάση φέρε μου ένα ποτήρι νερό νομίζω λιποθυμώ!" η φωνή της μαμάς μου ακούστηκε έξω από τη πόρτα και τότε ήταν που ξύπνησα πραγματικά.

Έριξα το χθεσινό ποτήρι με νερό πάνω στη μούρη του Αχιλλέα και αυτός πετάχτηκε αμέσως.

"ΤΙ ΣΚΑ--" πήγε να φωνάξει άλλα του έκλεισα το στόμα. Είναι και μαλάκας το χρυσό μου...

"Βούλωσε το θα σε ακούσει η μαμά μου! Χώσου στη ντουλάπα και ντύσου!" τον σήκωσα με το ζόρι και τον πέταξα σαν σακί με γυμνασμένες πατάτες μέσα στη ντουλάπα.

Φόρεσα το μπουρνούζι του μπάνιου και έτρεξα στη πόρτα. Αμέσως τη ξεκλείδωσα και είδα τη μαμά μου ξαπλωμένη στο πάτωμα να λέει ασυναρτησίες τύπου : 'Μου κλέψαν το παιδιιιιιι'
'Είμαι μια άχρηστη μανααα' 'Ντροπή μουυυ' και άλλα τέτοια.

"Μαμά? Πας καλά?" αυτή αμέσως σήκωσε το κεφάλι της και με το που με είδε, η ανακούφιση ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της.

"ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!" σηκώθηκε γρήγορα από το πάτωμα και με αγκάλιασε σφιχτά. Εγώ ζάρωσα τα φρύδια μου αλλά παρόλα αυτά ανταπέδωσα στην αγκαλιά της.

Άρχισε να περπατάει κυκλικά, έχοντας με ακόμα στην αγκαλιά της. Κάποια στιγμή είδα τον ντυμένο πλέον Αχιλλέα να περπατάει στις μύτες προς την έξοδο του δωματίου, αλλά άρχισα να του κάνω νοήματα σαν δαιμονισμένη για να μπει πάλι στη ντουλάπα.

"Μη το ξανακάνεις αυτό κατάλαβες?!" είπε και μου έπιασε τους ώμους, ενώ τα πράσινα της μάτια καρφώθηκαν στα δικά μου.

Εγώ έγνεψα καταφατικά και μετά από πολλές προσπάθειες με άφησε και έτρεξα μέσα στο δωμάτιο.

"Αχιλλέα?!" ψιθυροφώναξα αλλά δεν πήρα απάντηση.

Πήγα στη ντουλάπα και την άνοιξα απότομα. Ο Αχιλλέας είχε βολευτεί πάνω σε μια βαλίτσα και κοιτούσε εξεταστικά το ένα ρούχο μετά το άλλο.

"Στυλίστα μου εσύ..." τον ειρωνεύτηκα και σταύρωσα τα χέρια μου.

"ΣΟΥ?" είπε και ένα γλυκό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του.

"Είσαι και αργόστροφος? Ναι Αχιλλούκο... Σου." ανταπέδωσα με ένα μικρό γελάκι και αυτός βγήκε με γρήγορες κινήσεις από τη ντουλάπα.

"Δηλαδή... Τώρα είμαστε..." ήρθε κοντά μου και ένωσε τα μέτωπα μας.

"Ζευγάρι? Μπορείς να το πεις και έτσι..." τον κοίταξα βαθιά στα γαλανά του μάτια και ένωσα τα χείλη μας, δημιουργώντας ένα απαλό και αγνό φιλί.

Μόνο που ο βλάκας κατάφερε να μετατρέψει το αγνό μου φιλί σε ένα άγριο γλωσσόφιλο.

"Αχιλλέα, δεν θα αντέξω και δεύτερο γύρο σε μια μέρα." παραπονέθηκα μέσα από το φιλί και αυτός το διέκοψε.

"Μου φαίνεται έχεις χάσει τη φόρμα σου Έλλη... Αλλά μην ανησυχείς, με τη βοήθεια μου στο εγγυώμαι θα την ανακτήσεις." είπε πονηρά και τον χτύπησα στο μπράτσο.

"Κάνε όνειρα." είπα ειρωνικά και απομακρύνθηκα από κοντά του. Μάζεψα τη πιτζάμα από το πάτωμα και αφού πήρα καθαρά εσώρουχα μπήκα στο μπάνιο. Εξάλλου το χρειάζομαι το επειγόντως τώρα το πλύσιμο μιας και ο βρομιάρης δεν άντεξε και τελείωσε πάνω μου... Γουρούνι να πούμε...

"Εεμ Έλλη... Εγώ τώρα τι να κάνω?" τον άκουσα να λέει έξω από τη πόρτα και γέλασα με την αμηχανία του.

"Έχω παράθυρο." απάντησα ειρωνικά και μπήκα στη μπανιέρα.

Απάντηση δε πήρα. Λογικά θα πήδηξε από το παράθυρο τελικά. Γενναίο μου αγόρι...

[...]

Αφού φόρεσα τη πιτζάμα μου βγήκα από το μπάνιο. Με το που βγήκα όμως μου ξέφυγε μία τσιρίδα και η χτένα έπεσε πάνω στο ξυπόλυτο πόδι μου!

"Αχιλλέα?! Τι κάνεις ακόμα εδώ?!" είπα νευριασμένη και πήρα το κινητό του.

"Νόμιζες ότι θα πηδούσα από το παράθυρο? Είπαμε όλα τα κάνω αλλά δεν είμαι και ο Σπάιντερμαν!" είπε χιουμοριστικά και εγώ ύψωσα το βλέμμα μου στο ταβάνι.

"Προτιμάς να βγεις από την εξώπορτα? Με τον κίνδυνο να καταλάβουν οι δικοί μου τι κάναμε πριν λίγη ώρα? Σε πληροφορώ ότι ο μπαμπάς μου έχει άδεια οπλοφορίας." άρχισα να χτυπάω ρυθμικά το πόδι μου, και ο Αχιλλέας έξυσε τα ελάχιστα γένια του πιγουνιού του κάνοντας πως σκέφτεται.

"Βασικά ναι. Το προτιμώ." απάντησε αποφασιστικά και σηκώθηκε από το ξέστρωτο κρεβάτι μου.

"Δεν σε πιστεύω..." είπα μέσα από τα δόντια μου και τον ακολούθησα ως τις σκάλες.

Με το που έφτασε στο σαλόνι, τα βλέμματα των γονιών μου καρφώθηκαν πάνω του, σκανάρωντας τον από πάνω μέχρι κάτω.

"Τίνος είσαι εσύ?" πετάγεται ο μπαμπάς μου και εγώ έκρυψα το πρόσωπο μου με το ένα μου χέρι.

"Μπαμπά, Ο Αχιλλέας από δω μόλις έφευγε." πρόλαβα να απαντήσω πριν από αυτόν, γιατί είμαι σίγουρη ότι θα πετούσε μαλακία.

"Μάλιστα... Και πότε βρέθηκε ο φίλος σου μέσα στο σπίτι μου χωρίς να το πάρω είδηση?" χαμήλωσε λίγο τα γυαλιά μυωπίας του, κοιτάζοντας με με το βλέμμα της τίγρης.

Εεμ είχε έρθει εδώ από νωρίς γιααα.... Για μια εργασία! Ναι! Εκείνη την εργασία στα εικαστικά." νομίζω το σώνω παίδες! Νομίζω το σώνω!

"Μα νόμιζα ότι την τελειώσατε εκείνη την εργασία εδώ και κάτι μήνες..." πετάγεται η μαμά μου και εγώ θέλω να χτυπήσω κάπου το κεφάλι μου. Τελικά δεν το σώνω παίδες!

"Μας έβαλε καινούρια εργασία η καθηγήτρια και όλως τυχαίως είμαστε ξανά ομάδα." είπε τελικά ο Αχιλλέας και τον ευγνωμονώ με όλη μου τη καρδιά.

"Μάλιστα..." πρόφερε αργά ο μπαμπάς μου και έστρεψε την προσοχή του στην προχθεσινή εφημερίδα.

Εγώ συνόδεψα τον Αχιλλέα μέχρι την εξώπορτα και του την άνοιξα.

"Ευχαριστώ. Αν δεν πεταγώσουν θα την είχα πατήσει..." ψιθύρισα και του χαμογέλασα παιχνιδιάρικα.

"Εγώ ευχαριστώ. Πέρασα υπέροχα σήμερα." απάντησε με υπονοούμενο και εγώ του έβγαλα τη γλώσσα. Αυτός μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί και έφυγε χοροπηδώντας σαν τη Χάιντι.

Όχι νταξ πλάκα κάνω, εγώ χοροπηδούσα σαν τη Χάιντι από μέσα μου.

Μου είναι δύσκολο να το πιστέψω ότι εγώ και ο Αχιλλέας τα έχουμε. ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ!

Να και κάτι που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα συμβεί. Αν κάποιος μου έλεγε χθες ότι εγώ και ο Αχιλλέας όχι μόνο θα κάναμε σεξ, αλλά θα τα είχαμε κιόλας, θα τον περνούσα για ψυχοπαθή μαστουρωμένο που το έσκασε από ψυχιατρική κλινική.

Αλλά φαίνεται ότι η μοίρα μας επιφυλάσσει αλλά πράγματα. Βασικά, πάντα μας επιφυλάσσει αυτό που ποτέ δεν περιμέναμε ότι θα συμβεί.

Ανέβηκα τις σκάλες και λίγο πριν μπω στο δωμάτιο μου, δύο χέρια με τράβηξαν στο υπνοδωμάτιο των γονιών μου.

"Μαμά? Τι κάνεις?" την κοίταξα περίεργα και πήγα ένα βήμα πίσω.

"Θέλω να σε βιάσω χωρίς να το καταλάβει ο πατέρας σου για να μη ζηλέψει." απάντησε ειρωνικά και εγώ χαμογέλασα αυτάρεσκα στον εαυτό μου.

Εγώ την έχω μάθει όσα ξέρει.

"Τι γύρευε ο Αχιλλέας στο σπίτι Έλλη? Και εγώ δεν είμαι χαζή σαν τον πατέρα σου για να χάψω την ιστορία που ξεφουρνίσατε." σταύρωσε τα χέρια της και εγώ ξεφύσηξα δυνατά.

"Πωω καλά... Με τον Αχιλλέα ίσως να τα έχουμε λιγάκι..." είπα διστακτικά και ένα χαμόγελο σε στυλ Τζόκερ εμφανίστηκε στο πρόσωπο της.

"Επιτέλους!" φώναξε και εγώ έτριψα τους κροτάφους μου.

"Ναι ότι πεις. Μπορώ να φύγω τώρα?" την κοίταξα παρακλητικά και αυτή μου έκανε νόημα ότι μπορώ να φύγω.

Έτρεξα στο δωμάτιο μου και έπεσα με φόρα στο κρεβάτι. Ένα πλατύ χαμόγελο έχει κολλήσει στη μάπα μου και δε λέει να φύγει.

Ξαφνικά το κινητό μου άρχισε να βουίζει και το πήρα στα χέρια μου. Με καλεί ο 'Κλόουν'.

Ίσως θα έπρεπε να το αλλάξω σε 'Κλόουν Μου'. Βαριέμαι τώρα.

"Ναι?" είπα ναζιάρικα αλλά οι γρήγορες ανάσες του Αχιλλέα με έκαναν να σοβαρέψω αμέσως.

"Έλλη. Είμαι στο αστυνομικό τμήμα. Σε παρακαλώ έλα γρήγορα." που είναι είπαμε?

Καλά ρε πούστη μου ούτε τη καινούρια μου σχέση δε μπορώ να χαρώ με την ησυχία μου?!

"Αχιλλέα?! Τι έγινε?!" έχω αρχίσει να φρικάρω...

"Δεν μου επιτρέπουν να μιλήσω άλλο. Σε παρακαλώ έλα!" είπε και το έκλεισε.

Και εγώ ξαναρωτάω...

Τι σκατά?

Χελλοου χελλοου 😇

Νυχτερινός τύπος αυτές τις μέρες εε? 😂😂😂

Και ορίστε λοιπόν, τα καμάρια μου τα φτιάξανε! 🎉

Αλλά τώρα τι ήταν αυτό το τελευταίο? 😨😨😨

#Sorry_not_sorry 😆

Όλες ήσασταν σε φάση μπαμπάς του Αχιλλέα / Νίκος αλλά τσουπ... Τελικά ήταν ο Αχιλλουλουκος 😶

Αα ναι έχω να πω 2 πράγματα...

1. Το προηγούμενο κεφάλαιο ξεπέρασε τα 1000 σχόλια! Τι είστε εσείς ρε θηρία 😂😱😱

2. ΕΙΜΑΣΤΕ #1 ΕΦΗΒΙΚΉ ΦΑΝΤΑΣΊΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΚΛΑΨΩ! ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ. 😭😭😭💘💘💘💘💘💘

Spoiler : γιατί σκατά ο Αχιλλέας πήγε στο τμήμα?! 😱

Άντε γεια πιτσακια 🍕💘

-Σταυρούλα, το τεακι που του αρέσει να βασανίζει τους αναγνώστες του 😇💁