"Έχεις πολύ καιρό να με αποκαλέσεις με το όνομα μου."

Όντως... Πως μου ήρθε να πω το όνομα του? Έχω να τον φωνάξω έτσι από... Το δημοτικό...

"Μην το συνηθίσεις... Μια φορά έτυχε. Τέλος πάντων τι πληροφορίες βρήκες μέχρι τώρα?"

"Βρήκα ότι η αφηρημένη τέχνη, δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο θέμα."

"Μάλιστα... Και δε μου λες, Αυτό το διάβασες κάπου ή το επινόησες?"

"Γιατί εσύ βρήκες τίποτα καλύτερο?"

Όχι... Δεν μπορώ να βρω τίποτα. Το μυαλό μου έχει κολλήσει άσχημα αυτή τη στιγμή και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ.

"Καλά κατάλαβα... Έλα."

"Τι έγινε? Που πάμε?"

"Αφού και οι δύο έχουμε κολλήσει, ας παίξουμε στο PlayStation."

Γιατί όχι? Ευκαιρία να του δείξω πόσο καλή είμαι στο P.S.

Παίζουμε εδώ και 1 ώρα ποδόσφαιρο και είμαστε ισοπαλία 2-2. Έχουν μείνει λίγα λεπτά πριν τη λήξη και δεν πρόκειται να αφήσω το παιχνίδι να λήξει με ισοπαλία.

Τη τελευταία στιγμή έκανα μερικές περίπλοκες κινήσεις και σκόραρα!

Σηκώθηκα όρθια και άρχισα να χορεύω στο σαλόνι τον νικητήριο χορό μου.

"Η τύχη του πρωτάρη..."

"Μμμ δικαιολογίες. Απλά παραδέξου πως είμαι καλύτερη στο ποδόσφαιρο και θα σταματήσω."

"Ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα."

"Τέλος πάντων πέρασε η ώρα και πρέπει να φύγω. Μπορούμε να συναντηθούμε το Σαββατοκύριακο αν θες."

"Γιατί όχι αύριο?"

"Μήπως γιατί έχω κανονίσει με τον Νίκο?"

"Άντε πάλι με αυτόν τον μαλάκα."

"Ααα δεν μου λες... Γιατί τον χτύπησες χτες?!"

"Γιατί σε νοιάζει?"

"Γιατί χάλασες το πρόσωπο αυτού που γουστάρω!"

"Και λίγα του έκανα..."

"Εσύ είσαι τέρμα ηλίθιος."

Άνοιξα τη πόρτα αλλά στο πρώτο μου βήμα με άρπαξε και με έβαλε πάλι μέσα.

"Πρόσεχε τα λόγια σου... Γιατί έτσι και με ξαναβρίσεις, δεν θέλεις να ξέρεις τι θα σου κάνω."

"Πρώτον, μάζεψε τα κουλά σου από πάνω μου. Δεύτερον, δεν θα μου πεις εσύ πως θα σε αποκαλώ. Τρίτον, εσύ? Να μου κάνεις κάτι? Χα χα ας γελάσω."

Ένιωσα τη λαβή του να σφίγγει τους καρπούς μου και έβγαλα μια κραυγή πόνου.

"Με πονάς... Άσε με!"

Το βλέμμα του είχε καρφωθεί στο δικό μου. Τα γαλανά του μάτια είχαν πάρει μια μαύρη απόχρωση, και αυτό το μαύρο, με τρόμαζε. Το βλέμμα του ήταν κενό, μουντό, σκοτεινό.

Μετά από λίγο η λαβή του χαλάρωσε και βρήκα την ευκαιρία να φύγω.

Αυτό το βλέμμα...

[...]

Ακόμα ένα κουραστικό ξύπνημα. Δεν θα το συνηθίσω ποτέ...

Φόρεσα αθλητικά ρούχα σήμερα, μιας και είχαμε γυμναστική, έφαγα πρωινό, πλύθηκα και έφυγα.

Στην άλλη άκρη του σχολείου στεκόταν ο Αχιλλέας μαζί με τους φίλους του. Παρασκευή σήμερα, όλο και κάτι θα σχεδιάζουν για το βράδυ.

Πήγα στη καφετέρια και είδα όλα τα κορίτσια να συζητάνε.

"Καλημέρα!!! Τι κάνετε αγάπες?"

"Καλά είμαστε. Εσύ για πες. Χθες πήγες στο σπίτι του Αχιλλέα έτσι?"

"Δυστυχώς... Θα χρειαστώ ψυχοθεραπευτή για να το ξεπεράσω."

"Αλλά απ'ότι είδαμε, Ο Αχιλλέας είναι μια χαρά. Πως και δεν τον πλάκωσες?"

"Πίστεψε με Ξένια, με το ζόρι κρατήθηκα. Τέλος πάντων πάω να πάρω κάτι να πιω, θέλετε τίποτα?"

"Μπαα μια χαρά είμαστε."

Τελικά πήρα μια ζεστή σοκολάτα και αφού πλήρωσα, κατευθύνθηκα προς το τραπέζι, μέχρι που κάποιος με έσπρωξε και όλο το καυτό υγρό κύλησε πάνω μου.

Τη γάμησες Αχιλλέα...

"Δεν... Βλέπεις... Που πας?!"

Ακούω τους ψιθύρους των παιδιών να λένε ότι από στιγμή σε στιγμή θα εκραγώ, και έχουν απόλυτο δίκαιο.

"Εσύ έπεσες πάνω μου."

"Εγώ έπεσα πάνω σου?! Εσύ πετάχτηκες από το πουθενά μπροστά μου και έχυσες όλη τη σοκολάτα πάνω μου!!!"

"Κρίμα..."

Αχιλλέα μου, μην παίζεις με τα νεύρα της, γίνεται επικίνδυνη...

"Δεν θα μου τη γλιτώσεις έτσι εσύ!"

Άρπαξα ένα ποτήρι φυσικού χυμού και το έχυσα πάνω του.

"Πιες το γρήγορα γιατί θα χαθούν οι βιταμίνες."

Τα γέλια του κοινού ξεκίνησαν.

"Είσαι μαλακισμένη?!? Γιατί το έκανες αυτό?!"

"Να μωρέ, βαριόμουνα και είπα, ας χύσω λίγο χυμό στον κλόουν, έτσι για να δροσιστείς και λίγο."

Οι φλέβες του έκαναν την εμφάνιση τους στα χέρια του. Νευρίασες Αχιλλέα?

Πήρε ένα σάντουιτς που ήταν ακουμπισμένο στο δίπλα τραπέζι και με πλησίασε.

Τώρα ήμασταν υπερβολικά κοντά και ένιωθα άβολα, μέχρι που ένιωσα κάτι να κυλάει στα μαλλιά μου.

Μου πέταξε τα υλικά του σάντουιτς στο κεφάλι!!!!

Αχιλλέα, τρέχα. Θα πάρει μαχαίρι!

Ήμουν έτοιμη να αρπάξω ένα μαχαίρι, μέχρι που οι καθηγητές μπήκαν στην αίθουσα και μας χώρισαν για 14η φορά αυτό το μήνα.

"Αλεξίου! Γαληνέα! Πάλι τα ίδια?! Στο γραφείο του λυκειάρχη! Τώρα!!!"

Μπήκαμε στο γραφείο του λυκειάρχη και βολευτήκαμε σε μια καρέκλα ο καθένας. Έχουμε βρεθεί τόσες φορές εδώ μέσα, που με τον τύπο είμαστε φιλαράκια τώρα. Σοβαρά όταν μας βλέπει να μπαίνουμε στο γραφείο του το πρώτο πράγμα που λέει είναι :

"Επ το τρομερό δίδυμο. Τι έγινε αυτή τη φορά?"

Μόνο που σήμερα δεν νομίζω να ρωτήσει τη δεύτερη ερώτηση... Είναι εμφανές τι έγινε σήμερα.

"Βρε βρε... Ο Αλεξίου και η Γαληνέα. Και απ'ότι βλέπω αυτή τη φορά παίξατε φαγητοπόλεμο... Πότε θα σοβαρευτείτε μου λέτε?!"

"Κύριε δεν φταίω εγώ που είναι σπαστικιά! Ότι και να κάνω εκείνη μου τη μπαίνει συνέχεια και στο τέλος πάντα τη πληρώνω εγώ!"

"Καταρχήν Αλεξίου, μίλα ελληνικά γιατί δεν καταλαβαίνω τι λες."

"Ότι. Και να κάνω. Το φτιάξιμο. Το ρίχνετε. Σε εμένα."

"Κύριε λέει ψέματα!"

"Εσύ λες ψέματα! Κωλοψεύτρα!"

"Αλεξίου μάζεψε τη γλώσσα σου!!!"

"Ποια είπες κωλοψεύτρα ρε μαλακισμένε χιμπατζή?!"

"Γαληνέα!!! Φρόνιμα!"

"Μαλακισμένη να πεις τη μάνα σου που αναγκάστηκε να γεννήσει μία ανάπηρη σαν και εσένα!!!"

Ο λυκειάρχης ήταν στα πρόθυρα του καρδιακού αλλά εμάς δεν μας ένοιαζε καν.

"Τη μάνα μου δεν θα τη ξαναπιάσεις στο στόμα σου μαλάκα κατάλαβες?!? Απορώ πώς οι πουτάνες σου σε αντέχουν! Ούτε τα αρχίδια δεν έχεις για να μιλήσεις λίγο πολιτισμένα σε μια κοπέλα!"

"ΑΡΚΕΤΑ! ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΕΧΤΩ ΑΛΛΕΣ ΒΩΜΟΛΟΧΙΕΣ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΟΥ! ΑΠΟΒΟΛΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΣΑΣ! ΑΝ ΣΑΣ ΔΩ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ 3 ΜΕΡΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΑΠΟΒΑΛΩ ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ!!! ΤΩΡΑ ΒΓΕΙΤΕ ΕΞΩ!"

Υπακούσαμε χωρίς δεύτερη κουβέντα και βγήκαμε από το γραφείο του διευθυντή.

"Συγχαρητήρια! Πρώτη φορά πήρα αποβολή και μάλιστα τριήμερη! Ποιος τους ακούει τους γονείς μου τώρα!"

"Ηρέμησε λίγο! Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο."

"21 απουσίες δεν είναι τίποτα σπουδαίο?! Δεν έχω λείψει ποτέ από το σχολείο εξαιτίας μιας αποβολής!"

Τουλάχιστον σήμερα θα βγεις βόλτα με τον Νίκο θυμάσαι?

Όντως σήμερα είναι η μεγάλη μέρα.

Περπατούσα στους διαδρόμους με τον χιμπατζή από πίσω μου, μέχρι που είδα τον Νίκο να φιλάει κάποια κοπέλα της Τρίτης.

Αουτς...

Χελοου.💁

Λοιπόν θέλω να σας πω ότι μιας και γράφω δύο ιστορίες ταυτόχρονα, θα βάλω ένα πρόγραμμα.

Αφού σήμερα ανέβασα κεφάλαιο σε αυτή την ιστορία, αύριο θα ανεβάσω στην άλλη και μεθαύριο πάλι σε αυτή.

Αυτά για την ώρα.

Μπιμπι✌💘