Μου είναι τόσο δύσκολο να πιστέψω αυτό που είδα πριν λίγο... Ο Αχιλλέας φιλούσε τη κολλητή μου. ΤΗ ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥ.

Δηλαδή επειδή εγώ ξέκοψα μαζί του, αυτός αμέσως πήγε στις κολλητές μου? Πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει?

"Χριστίνα μου δεν σου έκανε τίποτα άλλο έτσι?" την ακούμπησα στη πλάτη και την κοίταξα στα βουρκωμένα της μάτια.

"Ο-όχι. Είμαι κ-καλά. Απλά θυμάμαι που έλεγες ότι τ-τον αγαπούσες κ-και όταν με φίλησε ένιωσα τόσο άσχημα." κατάφερε να πει μέσα από τους λυγμούς της.

"Σςς έλα ηρέμησε. Θες να κάνουμε κοπάνα οι δυο μας? Θα πω στις άλλες τι έγινε και θα καταλάβουν." τη ρώτησα γλύκα αλλά αρνήθηκε και μου χαμογέλασε λίγο.

"Όχι δεν πειράζει. Είμαι εντάξει..." σηκώθηκε από το παγκάκι και έστρωσε καλύτερα τη φούστα της.

"Σε ευχαριστώ πολύ Έλλη." μου είπε και γύρισε να φύγει.

"Σε αγαπώ Χριστινάκι μου." φώναξα για να με ακούσει αλλά δεν πήρα απάντηση, έτσι σηκώθηκα για να πάω να κάνω μια επίσκεψη στο τσίρκο. Ναι, τον είδα που έφυγε.

Χριστίνα

Λυπήθηκα λίγο την Έλλη όταν πήγα να φιλήσω τον Αχιλλέα, αλλά όταν ένωσα τα χείλη μας δεν με ένοιαξε καθόλου να πω την αλήθεια.

Ίσα ίσα που το ευχαριστήθηκα. Η αίσθηση να του να προδίδεις τη φίλη σου με το αγόρι που της αρέσει είναι τόσο ευχάριστη.

Γιατί άλλωστε να έχει η Έλλη τους καλύτερους? Πάντα αυτή κάνει κουμάντο. Την έχουμε κάνει κάτι σαν 'αρχηγό' της παρέας μη χέσω.

Ενώ εγώ πήγα και έμπλεξα με τον μαλάκα τον Αλεξ, εκείνη είχε μέσα στα χέρια της τον Αχιλλέα.

Το βράδυ του πάρτι, όταν τα πιτσουνάκια ήταν στο υπόγειο, τα λόγια του Αχιλλέα ήταν τόσο γλυκά... Δεν ήταν μεθυσμένος. Μας το είχε πει ότι εννοούσε τη κάθε του λέξη.

Ποτέ του δεν ήταν μεθυσμένος. Κάθε φορά που πήγαινε να φιλήσει την Έλλη, ή όταν της μιλούσε γλυκά, τα εννοούσε όλα.

Γιατί να μην έχω εγώ ένα τέτοιο αγόρι?

Γιατί να συμβαίνουν πάντα τα καλύτερα στην Έλλη?

Παντού βρίσκεται το όνομα της. ΠΑΝΤΟΥ.

Έχω κουραστεί να το ακούω αυτό το όνομα.

Σκέφτηκα να προσπαθήσω να σου κλέψω τον Αχιλλέα Έλλη...

Αλλά όταν τον φίλησα κατάλαβα ότι αυτός ακόμα θέλει εσένα. Πάντα εσένα θα θέλει Έλλη...

Εσύ είσαι η πριγκίπισσα του παραμυθιού και γω ένας χαζός τρίτος ρόλος.

Όσο τα σκεφτόμουν αυτά, έπεσα πάνω σε κάτι σκληρό. Σήκωσα το βλέμμα μου και αντίκρισα τα γαλανά του μάτια.

"Νίκο?" διαπίστωσα και έκανα ένα βήμα πίσω.

"Γεια σου Χριστίνα." είπε με ένα στραβό χαμόγελο και εγώ τον χαστούκισα.

"Γιατί αυτό?" έπιασε το κόκκινο πλέον μάγουλο του και με κοίταξε χωρίς να ξεκολλήσει το ηλίθιο χαμόγελο από πάνω του.

"Αλήθεια νόμιζες ότι θα αρχίσω να σου μιλάω χωρίς να συμβαίνει τίποτα?" ρώτησα ειρωνικά και σταύρωσα τα χέρια μου.

"Σου έχω κάνει τίποτα και δεν το ξέρω?" έβαλε τα χέρια του στις τσέπες και ακούμπησε τον ώμο του στον τοίχο.

"Νίκο πας καλά? Έχεις ξεχάσει ότι πριν λίγο καιρό βίασες τη κολλητή μου?!" θυμήθηκα την εικόνα της Έλλης όταν μας περιέγραφε τι είχε γίνει εκείνη τη μέρα. Φαινόταν να πονάει.

"Ας είμαστε ειλικρινείς Χριστίνα... Αλήθεια τη θεωρείς κολλητή σου?" εγώ αμέσως πάγωσα και τον κοίταξα μπερδεμένη. Που το πάει?

"Δεν κατάλαβες εε? Σκέψου. Πάντα αυτή μπαίνει πιο μπροστά από σένα. Εσένα δεν σου δίνουν ποτέ τόση σημασία όση δίνουν και σε εκείνη. Αυτή παίρνει πάντα τα πιο 'ωραία' αγόρια και εσύ την αποκαλείς κολλητή? Τι σόι κολλητή δεν νοιάζεται για εσένα?" τώρα με έβαλε σε σκέψεις. Όντως όλα όσα είπε αληθεύουν. Έχει δίκαιο...

"Σκέψου λογικά. Εσύ θέλεις τον Αχιλλέα, και εγώ θέλω την Έλλη. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αυτοί οι δύο θέλουν ακόμα ο ένας τον άλλον. Τι θα έλεγες να με βοηθήσεις να τους χωρίσουμε? Μια και καλή." πράγματι αυτό μας συμφέρει και τους δύο. Έτσι εγώ θα μπορέσω να έχω τον Αχιλλέα μόνο δικό μου.

"Μπορώ να σου δώσω λίγο χρόνο να το σκεφ--" πήγε να πει αλλά τον διέκοψα.

"Σύμφωνοι." απάντησα αποφασιστικά και ο Νίκος χαμογέλασε μοχθηρά.

"Τέλος πάντων καλύτερα να φύγεις τώρα. Δεν πρέπει να δει κανένας ότι εμείς μιλήσαμε... Ιδικά ο Αχιλλέας και η Έλλη." έγνεψα καταφατικά και τον προσπέρασα.

Συγγνώμη Έλλη μου, αλλά θέλω τον Αχιλλέα για αγόρι μου, περισσότερο από εσένα για 'κολλητή' μου.

Έλλη

Έφτασα έξω από το σπίτι του και άρχισα να χτυπάω μανιωδώς τη πόρτα.

Μπορούσα να ακούσω τη τηλεόραση να παίζει τα τραγούδια του MAD. Αυτό σημαίνει πως είναι εδώ.

Έκανα τον κύκλο του σπιτιού και βρήκα ότι η πίσω πόρτα ήταν ξεκλείδωτη.

Την άνοιξα και μπήκα μέσα, ενώ όταν έφτασα στις σκάλες άρχισα να τις ανεβαίνω αθόρυβα.

Άνοιξα τη πόρτα του δωματίου του αλλά ήταν άδειο. Το επόμενο δωμάτιο είναι αυτό της μητέρας του, αλλά δεν τόλμησα να μπω μέσα. Το μισώ αυτό το δωμάτιο...

Πήγα μπροστά από τη πόρτα του μπάνιου και ακούμπησα το αυτί μου πάνω της, μήπως καταφέρω και ακούσω νερό.

Νέκρα όμως... Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και εγώ μιας και δεν πρόλαβα να φύγω από πάνω της, έπεσα πάνω στο υγρό στέρνο του Αχιλλέα.

"Μπορείς να σταματήσεις να με χουφτώνεις?" τον άκουσα να λέει και τότε συνειδητοποίησα ότι τα χέρια μου χάιδευαν τους κοιλιακούς και τον θώρακα του.

Αμέσως μαζεύτηκα και πήγα τρία βήματα πίσω. Αξίζει να αναφέρω ότι όλη αυτή την ώρα φορούσε μόνο μια πετσέτα.

"Πως τόλμησες να φιλήσεις τη Χριστίνα ρε? Πέφτουλα! Έ πέφτουλα!" φώναξα και τον κοίταξα με μίσος.

"Αν θες να ξέρεις η φιλενάδα σου με φίλησε. Εγώ ούτε καν που ανταπέδωσα." απάντησε χαλαρά και και ακούμπησε τη γυμνή του πλάτη στον τοίχο πίσω του.

"Και τώρα θες να μου πεις ότι η Χριστίνα, η κολλητή μου από τα 10,μου είπε ψέματα?" ακούει άραγε αυτά που λέει?

"Ναιπ... Ό,τι σου είπε ήταν ψέματα." πάει. Έφαγε κάτι που τον πείραξε.

"Μάλιστα... Και πως περιμένεις να το πιστέψω εγώ αυτό?" είπα ειρωνικά και σταύρωσα τα χέρια μου.

"Εγώ ό,τι είχα να πω το είπα. Πρόβλημα σου άμα δεν με πιστεύεις..." άρχισε να περπατάει μέχρι το δωμάτιο του, και γω τον ακολούθησα σαν σκυλάκι από πίσω του.

"Μπορείς να φύγεις για να αλλάξω?" ρώτησε ενώ άνοιξε τη ντουλάπα του.

"Δεν πάω πουθενά αν δε μου πεις τον γαμημένο λόγο που όρμησες στη φίλη μου." χτύπησα το πόδι μου στο πάτωμα και αυτός σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό.

"Έλλη αυτή δεν είναι φίλη σου. Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να απομακρυνθείς από εκείνη." μόλις τελείωσε τη πρόταση, έβγαλε απροειδοποίητα τη πετσέτα και εγώ γούρλωσα τα μάτια μου.

Το στόμα μου είχε μείνει ορθάνοιχτο, χαζεύοντας τον Αχιλλέα Jb.

"Μετά λες εμένα πέφτουλα..." είπε ειρωνικά και φόρεσε ένα μαύρο μποξεράκι.

Κούνησα πέρα δώθε το κεφάλι μου και τον κοίταξα στα μάτια.

"Τόλμα να την ξαναπλησιάσεις και δεν θα μου τη γλιτώσεις τότε." αμέσως του γύρισα τη πλάτη και κατέβηκα της σκάλες.

Τα χείλη του Αχιλλέα είναι δικά μου και μόνο δικά μου. Δεν θα τον αφήσω να ξαναφιλήσει καμία άλλη, ιδικά τις κολλητές μου.

Κουκουυυ 🙈

Τσαα 🙉

Ιδού το καινούριο κεφάλαιο, σε όλο του το μεγαλείο 🙇

Βρε βρε η Χριστίνα θα συνεργαστεί με τον Νικολάκη εε? Τώρα που είπα Χριστίνα, στο προηγούμενο κεφάλαιο έφαγε το βρισίδι της χρονιάς 😂😂😂 Θέλω να δω πόσο θα φάει τώρα 😏

Και τι βλέπουν τα μπιρμπιλοτα μου μάτια? Ο Νίκος δεν είχε μπλεχτεί καθόλου σε αυτό το θέμα 😱 Μέχρι σήμερα δηλαδή 😢

Ψηφίστε και σχολιάστε αν σας αρεσε πιτσουλες 💘🍕

Spoiler : Το σχέδιο του Νίκου και της Χριστίνας μπαίνει σε εφαρμογή 😨

Αντιος ✌

-Σταυρούλα, το κακό τεακι 😈💁