"Τη γάμησες."

"Τ-τι?" αρχίζω και φοβάμαι λιγουλάκι.

"Είπα... Τη γάμησες."

"Αν νομίζεις ότι σε φοβάμαι είσαι πολύ γελασμένος φίλε μου." φυσικά και τον φοβάμαι!!! Του πάγωσα τα... Τα αυτά τέλος πάντων!!!

Άρχισε να με πλησιάζει απειλητικά αλλά εγώ έμεινα στη θέση μου. Σιγά μην του δείξω ότι τον φοβάμαι κιόλας.

Τα χείλη μας απείχαν χιλιοστά το ένα από το άλλο, σχεδόν ακουμπούσαν μεταξύ τους.

Είναι έτοιμος να με φιλήσει, το νιώθω. Κλείνω ασυναίσθητα τα μάτια μου και περιμένω με ανυπομονησία το φιλί που θέλω απεγνωσμένα να γευτώ.

"Παιδιά!!! Είστε καλά???" γαμώ το ηλίθιο μυαλό σου ρε Ξένια!!!

Απομακρυνθήκαμε αμέσως ο ένας από τον άλλο και στρέψαμε το βλέμμα μας στη Ξένια που όλο αγένεια διέκοψε το φιλί μας.

"Αν εξαιρέσεις ότι η φίλη σου μου πάγωσε τα αρχίδια, ναι όλα καλά." είπε ο Αχιλλέας με την ειρωνεία να στάζει από το στόμα του και εγώ κοίταξα οπουδήποτε αλλού εκτός από αυτόν.

"Έλλη, ζήτα συγγνώμη από τον Αχιλλέα." μου είπε η Ζωή σαν να με μαλώνει.

"Σιγά μη του ζητήσω συγγνώμη. Και καλά του έκανα βασικά. Να κάνει και ένα διάλειμμα. Όλη την ώρα βόλεϋ δωματίου παίζει, χρειάζεται και λίγη ξεκούραση."
στη τελευταία πρόταση τον κοίταξα γλύκα και τον χτύπησα φιλικά στο στέρνο.

Πήρα τη Ξένια από το χέρι και φύγαμε από κοντά του. Αρχίζω να ανησυχώ μήπως δεν ξαναδώ το φως της μέρας ποτέ ξανά εξαιτίας του.

Η Ζωή και η Χριστίνα βγήκαν μετά από λίγο από το κλαμπ και τους έκανα νόημα να έρθουν δίπλα μου.

"Ρε Έλλη τι έγινε πάλι? Εμείς για καλό κανονίσαμε τη βόλτα και εσείς οι δύο τα γαμήσατε όλα!"

"Ρε Χριστίνα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Εμείς οι δύο είμαστε εχθροί και θα παραμείνουμε εχθροί μέχρι το τέλος!"

"Αν θα παραμείνετε εχθροί μέχρι το τέλος, τότε γιατί πριν παραλίγο να φιληθείτε?" είπε η Ξένια πονηρά και τα μάτια της Ζωής και της Χριστίνας έγιναν σαν πιατάκια του καφέ.

"ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΛΕΕΙ?!?" φώναξαν μαζί και εγώ με τη Ξένια τιναχτήκαμε.

"Αυτό που ακούσατε. Τα πιτσουνάκια από δω παραλίγο να φιληθούν." είπε η Ξένια τη στιγμή που ήμουν έτοιμη να απαντήσω εγώ.

"Αφού τον θέλει γιατί τα κάνει όλα τόσο δύσκολα?!" είπε η Χριστίνα απευθυνόμενη στη Ξένια, διακόπτοντας για ακόμα μια φορά αυτό που θέλω να πω εγώ.

"Γιατί και οι δύο είναι μαλάκες και στενόμυαλοι!" αυτή τη φορά μίλησε η Ζωή στη Χριστίνα αγνοώντας παντελώς τις προσπάθειες μου να μιλήσω.

Χελλοοουυυ είμαι και γω εδώ!!! Μπορώ να πω τη γνώμη μου?!?

"ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!!" αυτή τη φορά φώναξα για να με ακούσουν και ευτυχώς τους τράβηξα τη προσοχή.

"Μπορώ να πω και εγώ τη γνώμη μου?!" τους είπα πιο ήρεμα αυτή τη φορά.

"ΟΧΙ!" μου φώναξαν όλες μαζί και εγώ κοπάνησα το πόδι μου στο πάτωμα σαν τα μικρά όταν οι γονείς τους τα βάζουν τιμωρία.

"Τέλος πάντως μπορείτε να με πάτε σπίτι? Κολλάω ολόκληρη από τη ποικιλία ποτών που μου έριξε ο μαλάκας."

"Άντε πάμε." είπε η Ζωή και μπήκαμε στο αμάξι της.

Λίγο αργότερα φτάσαμε σπίτι μου και αφού τις καληνύχτισα μία μία, ξεκλείδωσα τη πόρτα και μπήκα μέσα.

Άνοιξα τα φώτα και μόλις είδα τον μπαμπά και τη μαμά μου να κάθονται στον καναπέ με σταυρωμένα τα χέρια, φώναξα από τη τρομάρα μου.

"Μαμά? Μπαμπά? Τι κάνετε ξύπνιοι τέτοια ώρα?" είπα νευρικά, μπλέκοντας τα δάχτυλα μου μεταξύ τους.

"Η σωστή ερώτηση είναι, τι κάνεις εσύ ξύπνια τέτοια ώρα νεαρή μου."

"Σιγά μωρέ έχω ξανάρθει τόσο αργά από βόλτα και δεν είχατε πρόβλημα!" είπα με παράπονο και τους κοίταξα παρακλητικά.

"Δεν είχε τύχει ποτέ να έρθεις σπίτι 4 τα ξημερώματα!!!" φώναξε η μαμά μου και εγώ παραξενεύτηκα. Πήγε κιόλας 4?

"Συγγνώμη, δεν θα ξαναγίνει." έσκυψα το κεφάλι μου και προσπάθησα να ακουστώ όσο πιο πειστική μπορούσα.

"Τέλος πάντων, ό,τι έγινε έγινε. Ανέβα στο δωμάτιο σου και κοιμήσου." έγνεψα καταφατικά στον μπαμπά μου και ανέβηκα πάνω.

Ευτυχώς δεν κατάλαβαν ότι είμαι λουσμένη με ποτό. Άντε να τους εξηγείς μετά...

Μπήκα στο μπάνιο του δωματίου μου και αφού έβγαλα όλα μου τα ρούχα μπήκα μέσα στη μπανιέρα.

Το καυτό νερό άρχισε να κυλάει στο σώμα μου και αμέσως χαλάρωσα.

Μετά από πολύ τρίψιμο για να φύγει το ποτό από τα μαλλιά και το σώμα μου, τύλιξα μια μακριά πετσέτα γύρω μου και βγήκα από το μπάνιο.

Φόρεσα καθαρά εσώρουχα και τη καλοκαιρινή μου πιτζάμα, μιας και κάνει αρκετή ζέστη στο δωμάτιο μου, και αφού στέγνωσα τα μαλλιά μου, έπεσα στο κρεβάτι και με πήρε ένας βαθύς ύπνος.

[...]

Σήμερα
9:46

Από : Κλόουν
Σήμερα έρχομαι για την
εργασία.

Σήμερα
9:47

Από : Κλόουν
Μωρηηη

Σήμερα
9:48

Από : Κλόουν
Στις 10 θα είμαι σπίτι σου.

Οι φωνές της μαμάς μου με ξύπνησαν και μούγκρησα μέσα στο μαξιλάρι.

"Έλλη είναι κάποιος στη πόρτα που σε θέλει!!!" εγώ φυσικά την αγνόησα και συνέχισα τον υπνάκο μου.

Λίγο αργότερα άκουσα τη πόρτα να ανοίγει και άρχισα να φωνάζω.

"Αμάν ρε μαμά δεν μπορώ τώρα πες του να έρθει ΠΟΤΕ!!!" μόλις τελείωσα τη πρόταση, γύρισα για να την κοιτάξω.

Αλλά φυσικά και δεν ήταν η μαμά μου αυτή... Ποιος άλλος να ήταν άραγε?

"Καλή σου μέρα άσχημη κοιμωμένη." του σήκωσα το μεσαίο μου δάχτυλο και έπεσα ξανά μέσα στο μαξιλαράκι μου.

"Οοοοχι καριολάκι θα σηκωθείς για να κάνουμε την εργασία." είπε με τη βραχνή του φωνή και άρχισε να με ταρακουνάει ολόκληρη.

Εγώ δεν του έδωσα καμία σημασία και προσπάθησα να κοιμηθώ ξανά.

Ξαφνικά ένιωσα ένα χαστούκι να προσγειώνεται στα οπίσθια μου και τσίριξα.

"Πας καλά αγόρι μου?!?! Έξω από το δωμάτιο μου!!!" φώναξα και άρχισα να καλύπτομαι με το σεντόνι, γιατί μόλις συνειδητοποίησα ότι τόση ώρα με έβλεπε μόνο με ένα μικροσκοπικό σορτσάκι και μια φαρδιά μπλούζα.

"Δεν φεύγω μέχρι να κάνουμε την εργασία. Άντε σήκω. Σβέλτα."

"Ίσως αν φύγεις να σηκωθώ για να ντυθώ." του είπα και καλά γλυκά, αλλά εκείνος είπε ένα ξερό 'Τσου'.

"Καλά, τότε θα πάω στο μπάνιο." σηκώθηκα από το κρεβάτι και αφού πήρα άνετα ρούχα, μπήκα μέσα στο μπάνιο μου.

Όταν ντύθηκα ξεκλείδωσα τη πόρτα αλλά μόλις είδα τι έκανε ο Αχιλλέας γούρλωσα τα μάτια μου.

Είχε πάει στη ντουλάπα μου και έψαχνε τα συρτάρια με τα εσώρουχα και τα μαγιό μου! Θεέ μου μάζεψε τον!!!

"Τι νομίζεις ότι κάνεις εκεί?" του φώναξα και άρπαξα τα εσώρουχα που κρατούσε στα χέρια του, τα οποία τυχαίνει να είναι και τα αγαπημένα μου.

"Ωραία εσώρουχα. Σε αντίθεση με εσένα δηλαδή." του έριξα ένα χαστούκι που πάω στοίχημα ότι δεν πόνεσε καθόλου και έκατσα στη καρέκλα του γραφείου μου, ενώ ο Αχιλλέας ξάπλωσε στο διπλό μου κρεβάτι.

"Λοιπόν που είχαμε μείνει?" ρώτησε βαριεστημένα και εγώ έκλεισα τα μάτια μου από τη σύγχιση.

"Εσύ, που λες να έχουμε μείνει?! Μια φορά έχουνε συναντηθεί για την εργασία!!!" φώναξα αγανακτισμένη από τη μαλακία που κουβαλάει ο κλόουν.

"Καλά ρε ηρέμησε... Άντε βγάλε τα βιβλία και ξεκίνα." είπε χαλαρά και εγώ γύρισα να τον κοιτάξω σαστισμένη.

"Τι? Τι? Τι? Οοοοχι φίλε μου είσαι πολύ γελασμένος. Μαζί θα κάνουμε την εργασία. Άντε γιατί πολύ αέρα έχεις πάρει εσύ." του πέταξα το βιβλίο των εικαστικών και ευτυχώς τον πέτυχα στη μάπα.

Εκείνος αμέσως πετάχτηκε από το κρεβάτι και με κοίταξε θυμωμένος. Τώρα δεν μπορώ να καταλάβω αν όντως είναι θυμωμένος ή το παίζει... Είναι και καλός ηθοποιός πανάθεμα τον.

[...]

Προχωρήσαμε αρκετά στην εργασία, έτσι αποφασίσαμε να το λήξουμε για σήμερα.

Ξαπλώσαμε και οι δύο στο κρεβάτι και αρχίσαμε να κοιτάζουμε το ταβάνι τιυ δωματίου μου.

"Χθες που πήγα να σε φιλήσω, μην χαίρεσαι. Ήμουν μεθυσμένος και δεν είχα ιδέα τι έκανα. Τύφλα." είπε χωρίς να πάρει το βλέμμα του από το ταβάνι, αντίθετα με εμένα που γύρισα και τον κοίταξα μπερδεμένη.

"Τι εννοείς?"

"Τι δεν κατάλαβες? Δεν. Ήθελα. Να. Σε. Φιλήσω." πόσο άκαρδος παίζει να είναι τελικά? Του αρέσει τόσο πολύ να παίζει με τα συναισθήματα μου? Τόσο πολύ το απολαμβάνει?

"Έ λοιπόν... Ούτε εγώ ήθελα να σε φιλήσω. Και εγώ ήμουν τύφλα εξάλλου." γύρισα στην αντεπίθεση, και κοίταξα πάλι το ταβάνι.

Τώρα εκείνος έστρεψε το βλέμμα του πάνω μου.

"Δηλαδή ότι έκανες με εκείνον τον χλεχλε δεν το ήθελες?" διακρίνω μια δόση ελπίδας στη φωνή σου Αχιλλούκο?

"Φυσικά και το ήθελα. Γιατί να μην το θέλω? Και μην τον βρίζεις, δεν τον ξέρεις καν." συνέχισα να κοιτάζω το ταβάνι.

Πολύ ενδιαφέρον είναι πάντως. Παρατήρησα ένα κουνούπι λίγο πιο δίπλα από το φωτιστικό. Ώστε εκεί είναι το μπάσταρδο που με τσιμπάει συνέχεια...

"Έ τότε και εγώ ήθελα να φιλήσω τα κορίτσια. Βασικά σε κάποια φάση γνωριστήκαμε όλοι μαζί και κανονίσαμε για μια παρτουζίτσα." μπράβο καμάρι μου... Θα πας μπροστά εσύ.

"Και γιατί μου το λες τόσο περήφανα? Περιμένεις βραβείο?" του είπα ελαφρώς θυμωμένα. Άκουσε κει, κανόνισε και παρτουζίτσα.

"Θα σου πρότεινα να έρθεις και εσύ, αλλά μετά θυμήθηκα ότι με τέτοια φάτσα, τα κορίτσια θα τρομάξουν και θα φύγουν." αχ δηλαδή θα είχα τη τιμή να κάνω παρτούζα και αυτό το βακτήριο και τις αχιβάδες του? Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

"Βρε άντε μου στο διάολο." γύρισα πλευρό και έκλεισα τα μάτια μου. Πως γίνεται ένας μόνο άνθρωπος να σε βγάλει έξω από τα ρούχα σου μέσα σε λιγότερο από 5 λεπτά?!?!

"Δεν έχεις τι να πεις εε? Η αλήθεια πονάει." είπε και τον ένιωσα να γυρνάει τη πλάτη του στη δικιά μου.

"Μαλάκα..." ψιθύρισα αλλά δυστυχώς με άκουσε και γύρισε απότομα.

"Μόλις με έβρισες?" γύρισα για να τον κοιτάξω.

"Ναι. Δεν έχεις τι να πεις εε? Η αλήθεια πονάει." χρησιμοποίησα τα λόγια του εναντίων του, κάτι που ξέρω ότι τον εξαγριώνει.

"Νομίζω σε έχω ξαναπροειδοποιήσει για να μην με βρίζεις εμένα μικρή. Πρόσεχε τα λόγια σου, γιατί δεν θα σου βγει σε καλό." μόλις τελείωσε τις απειλές του σηκώθηκε από το κρεβάτι και πήγε στη πόρτα.

Την ίδια στιγμή όμως την άνοιξε η μαμά μου και ο κλόουν της χάρισε ένα τεράστιο χαμόγελο.

"Καλή σας μέρα κυρία Άννα."

"Καλημέρα Αχιλλέα μου. Και στο έχω ξαναπεί, σκέτο Άννα. Εντάξει?" αχ και να ξερες ρε μάνα, ότι μιλάς στη προσωποποίηση του διαβόλου...

Έχετε ακούσει τη φράση, 'Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου.'?

Εε λοιπόν, όλο και κάποιον εχθρό θα έχει ο Αχιλλέας...

Και έχω κάποιον στο νου μου αυτή τη στιγμή...

Κάποιον που μισεί τον Αχιλλέα, όσο τον μισώ και εγώ...

Κάποιον που παρόλο που είναι πολύ κοντά στον Αχιλλέα, του κατέστρεψε τη ζωή...

Νίκος...

Τσααααα 🙈🙉

Τι κάνετε? Καλά?😅

Τι έχουμε εδώ? Τελικά κανένας από τους δύο δε λέει να υποχωρήσει 😑

Και τι ήταν αυτό το τελευταίο? Μας τα χει κάνει λίγο τσουρέκια ο Νίκος? 🔫

Πάντως ανεβάζω καθημερινά, δεν έχετε παράπονο 😏

Spoiler : Νίκος pov 😈😈😈

Το επόμενο αύριο 😙

Σι για πιτσουλες 🍕🍕🍕🍕

-Σταυρούλα, το τεακι 💁