Έφτασα έξω από το σπίτι μου και χτύπησα ελαφρά τη πόρτα.

Πιθανόν να μην το άκουσαν καν.

Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και η γελαστή φατσούλα του μπαμπά μου έκανε ένα γελάκι να ξεφύγει από τα χείλη μου.

Αφού με επεξεργάστηκε λίγο παραπάνω, πρόσεξε τα πρησμένα και υγρά μάτια μου, και το χαμόγελο του έγινε καπνός.

"Τι σου έκανε το μπάσταρδο?" ρώτησε σκληρά και έσκυψα το κεφάλι μου. Ένα δάκρυ κύλησε από το μάγουλο μου και έσταξε πάνω στο παπούτσι μου.

"Θα τον σκοτώσω τον άχρηστο. ΕΛΛΗ ΤΙ ΣΟΥ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΩ." φώναξε και με έπιασε από τους ώμους, ταρακουνόντας με ολόκληρη.

"Είναι μαλάκας μπαμπά... Ένας μαλάκας και μισός." είπα και ξέσπασα για πολλοστή φορά σε κλάματα.

Τα μεγάλα χέρια του μπαμπά μου με τύλιξαν και με εγκλώβισε στη ζέστη του αγκαλιά.

Το χρειαζόμουν κάτι τέτοιο.

Ανταπέδωσα στην αγκαλιά του και έκρυψα το κεφάλι μου στο στήθος του.

"Απλά άσε με να πάω σπίτι του και θα τον κανονίσω για σένα." με έβγαλε από την αγκαλιά του και έτρεξε στο ντουλάπι του σαλονιού.

Δεν πέρασαν ούτε πέντε δευτερόλεπτα και ξαναγύρισε κρατώντας τη καραμπίνα κυνηγιού στα χέρια του.

"Μπαμπά! Δεν χρειάζεται να μπεις φυλακή για χάρη του. Θα μου περάσει... Μπορώ να πάω στο δωμάτιο μου?" είπα γλυκά και αφού μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο, πήρε τη βαλίτσα μου και την ανέβασε στο δωμάτιο μου.

Μόλις την άφησε του έδωσα μια τελευταία αγκαλιά και με το που βγήκε έκλεισα τη πόρτα.

Πως γίνεται να τελείωσαν όλα μέσα σε μια μέρα?

Πως γίνεται ο Αχιλλέας θα άλλαξε τόσο μέσα σε 3 μέρες?

Πρέπει να τον ξεχάσω επιτέλους.

Μου φέρθηκε σαν να είμαι ένα σκουπίδι.

Σαν να ήμουν ένα τσιγάρο και μόλις το τελείωσε το πέταξε και το πάτησε.

Ίσως για αυτόν να ήμουν απλά ένα τσιγάρο.

Απολαυστικό όσο το χρησιμοποιείς, αλλά άχρηστο όταν τελειώνεις μαζί του.

Φόρεσα τα ακουστικά μου και έβαλα τη μουσική του κινητού μου να παίζει στο τέρμα.

Οι ώρες περνούσαν και τα μάτια μου βάραιναν όλο και περισσότερο, μέχρι που τελικά υπέκυψα στον βαθύ ύπνο που με καλούσε.

[...]

Η πόρτα χτύπησε και άνοιξα τα μάτια μου με το ζόρι. Αφού τα έτριψα για να συνηθίσω το φως ρώτησα ποιος είναι και από τη πόρτα εμφανίστηκε ο Νίκος κοιτώντας με με ένα αγχωμένο χαμόγελο.

"Νίκο? Τι θες εσύ εδώ?" του χαμογέλασα ελαφρά και ανακάθισα στο κρεβάτι.

Έκανε ένα βήμα για να μπει μέσα, μόνο που τελικά δεν ήταν μόνος του.

Ο μπαμπάς μου ήταν από πίσω του και είχε κολλήσει τη καραμπίνα στη πλάτη του.

"Μη νομίζεις ότι έχω ξεχάσει τι είχες κάνει στη κόρη μου κάποτε." είπε άγρια και κόλλησε περισσότερο την άκρη του όπλου πάνω του.

"Εσείς οι Αλεξίου με αηδιάζετε." χλεύασε και βγήκε με αργές κινήσεις από το δωμάτιο.

"Ο μπαμπάς σου με τρομάζει." είπε χιουμοριστικά ο Νίκος και έκατσε δίπλα μου στο κρεβάτι.

"Θα έπρεπε." συνέχισα και αρχίσαμε να γελάμε.

"Τέλος πάντων... Έμαθα για ό,τι έγινε με τον Αχ--"

"Μη. Μη ξαναπείς αυτό το όνομα. Τουλάχιστον όχι μπροστά μου." τον διέκοψα απότομα και αυτός έγνεψε καταφατικά.

"Όπως θες. Απλά ήθελα να μάθω αν είσαι καλά."

"Αν σου πω ότι είμαι καλά θα είναι ψέμα..." είπα και άρχισα να παίζω με τη κλωστή του παπλώματος μου.

"Δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι για αυτόν. Δεν αξίζει..."

"Είπε αυτός που με είχε βιάσει κάποτε." ένα πικρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου.

"Ήμουν μαλάκας και μεθυσμένος τότε... Ούτε από τον εαυτό μου δεν το έχω συγχωρήσει. Απλά ζητώ μια δεύτερη ευκαιρία." παρακάλεσε και έκλεισε το χέρι μου στις παλάμες του.

Τα βλέμματα μας ενώθηκαν και πρόσεξα ότι τα μάτια του άρχισαν να επεξεργάζονται τα χείλη μου.

Το κεφάλι του άρχισε σιγά σιγά να πλησιάζει η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή.

Μόλις έφτασε σε απόσταση αναπνοής, τα μάτια του έκλεισαν. Αντέγραψα τις κινήσεις του και έκλεισα και γω τα δικά μου.

Ένιωσα τα χείλη του να ακουμπάνε τα δικά μου και δεν άντεξα άλλο.

Πήρα τη πρωτοβουλία και σχημάτισα ένα απαλό και αγνό φιλί.

Ξαφνικά ανέβηκε ολόκληρος στο κρεβάτι και χωρίς να σπάσει το φιλί με έβαλε να ξαπλώσω. Αμέσως μετά ήρθε από πάνω μου και βολεύτηκε ανάμεσα από τα πόδια μου.

"Συγχώρεσε με Έλλη... Τότε ήμουν τυφλός. Δεν είχα καταλάβει πόσο εύθραυστη είσαι στ' αλήθεια. Τώρα όμως το καταλαβαίνω." είπε και για ακόμα μια φορά τα χείλη μας ενώθηκαν. Το φιλί αυτή τη φορά ήταν πιο απαιτητικό.

Τότε ήταν που έφαγα φλασιά. Ο Νίκος υποτίθεται ότι τα έχει με τη Χριστίνα.

Έκοψα το φιλί και τον κοίταξα μπερδεμένη.

"Δεν υποτίθεται ότι βγαίνεις με τη Χριστίνα?" ρώτησα και τον έσπρωξα για να φύγει από πάνω μου αλλά δεν κουνήθηκε καθόλου.

"Χώρισα με τη Χριστίνα Έλλη." είπε και πήγε να με ξαναφιλήσει αλλά μπλόκαρα το στόμα του με το χέρι μου.

"Πως και έτσι?"

"Απλά κατάλαβα ποια άξιζε και ποια όχι." έβγαλε το χέρι μου και με φίλησε ξανά.

Τελικά υπέκυψα και αφέθηκα σε αυτόν. Ευκαιρία να ξεχάσω τον ακατανόμαστο.

Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο μπαμπάς μου.

"Κάτσε να φέρω τη καραμπίνα θα σε σκοτώσω κακομοίρη μου. Ξεκόλλα από πάνω της τώρα." είπε και πριν προλάβει να αντιδράσει τον άρπαξε από τον λαιμό και τον κατέβασε από το κρεβάτι.

"Ξεκουμπίσου από το σπίτι μου." γρύλισε και ο Νίκος έφυγε σχεδόν τρέχοντας από το δωμάτιο.

Μόλις η εξώπορτα έκλεισε ο μπαμπάς μου ήρθε και έκατσε δίπλα μου.

"Δεν σε παρενόχλησε έτσι?"

"Όχι μπαμπά μου. Ότι έγινε το ήθελα. Καλό θα ήταν να αρχίσω να ξεχνάω τον Αχ--. Αυτόν τέλος πάντων." απάντησα αποφασισμένη και μου χάιδεψε τα μαλλιά.

"Εσύ ξέρεις καλύτερα αγάπη μου." είπε και βγήκε από το δωμάτιο.

Όλα αυτά έγιναν τόσο γρήγορα.

Ο Νίκος φαινόταν πολύ διαφορετικός από εκείνον που θυμόμουν.

Απ'ότι φαίνεται όντως άλλαξε.

Καλό θα ήταν να αλλάξω και γω.

Τέρμα ο Αχιλλέας.

!Βαρετό κεφάλαιο allert¡

Και λίγο μικρό.

Αλλά υγεία. Ανέβασα νωρίς δεν μπορείτε να πείτε κάτι. :3

Λοιπόν τι έχουμε εδώ?

Ο Νικολάκης πολύ γουτσου γουτσου βλέπω...

Ο Αχιλλέας ήταν απών από αυτό το κεφάλαιο.. *γκχμ κρίμα γκχμ*

Και ο μπαμπάκας αχου τον μωλε. Θα σκότωνε για την κορούλα του...κυριολεκτικά ._.

Στο σχολείο κάναμε 4ωρο ζηλεψτεεε 😎

Είχαμε να ψηφίσουμε για το 15μελες και μας άφησαν να φύγουμε :")

Εμ τι άλλο?

Σήμερα θα πάω οφθαλμίατρο... Γιευυ :"(

Να είστε προετοιμασμένες όταν θα με δείτε με γυαλιά στο ινστα μου. (οχι δεν κάνω καθόλου σελφ προμοτ στο ινστα γιατί το λέτε αυτό καλέ!1!!1!ενατοχελιδονι1!1)

Spoiler : Τσακωμός τεραστίων διαστάσεων

Νομίζω αυτό το σποιλερ ήταν λίγο πολύ απότομο:(

Αντιος μπιτσακια (😏)

-Σταυρούλα, το τεακι που δεν θα βάλει ποτέ συμμετοχή στο 15μελες 💁😔