Πως γίνεται αυτός ο άνθρωπος να με κάνει πάντα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου?

Κυριολεκτικά κάθε φορά που τον βλέπω με κάνει να κλαίω.

Το κακό είναι ότι παρόλο που προσπαθώ να δείχνω σε όλους τον δυνατό μου χαρακτήρα, εκείνος με κάνει να νιώθω σαν σκουπίδι με μια γαμημένη λέξη.

Τελικά αντί να γυρίσω σπίτι αποφάσισα να περάσω από το σπίτι του Νίκου. Έχει να φάει βρισίδι που με έστειλε στο σπίτι του μαλάκα για το τίποτα.

Μετά από λίγα λεπτά περπάτημα έφτασα στην εξώπορτα του και άρχισα να χτυπάω σαν μανιακή το κουδούνι.

Με το που άνοιξε η πόρτα άστραψα ένα χαστούκι στο αγόρι μου.

"Είσαι τόσο μαλάκας το ξέρεις?" είπα και του έδωσα και δεύτερο.

"Με ανάγκασες να δω τη σκατόφατσα του για το τίποτα."
από τα νεύρα μου του έριξα και ένα τρίτο. Δύο συν ένα δώρο που λέμε.

Δεν τον άφησα να πει τίποτα άλλο και αφού τον έσπρωξα μέσα έκανα μεταβολή για να φύγω.

Πήγε να με ακολουθήσει αλλά κοπάνησα τη πόρτα πίσω μου, και πιθανόν η πόρτα να πέτυχε τη μάπα του.

Τελικά το μόνο που ξέρουν να κάνουν τα αγόρια είναι γαμάνε ψυχολογίες και τρύπες.

[...]

Σήμερα έχει γενέθλια η μαμά μου και το μόνο που μου ζήτησε ως δώρο ήταν να μην την ενοχλήσω καθόλου, αντίθετα με τον μπαμπά μου που της δίνει το δώρο της εδώ και 10 λεπτά στη κρεβατοκάμαρα τους.

Όποιος κατάλαβε κατάλαβε...

Εγώ απλά κάθομαι σαν τη κακομοίρα στον καναπέ και βλέπω Ντόρα στο νικελοντεον, με αποτέλεσμα τα νεύρα μου να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.

Ας πούμε, εγώ φταίω που το μπάσταρδο έχει 5,39 μυωπία και δεν βλέπει το βουνό πίσω της?!

Το κουδούνι χτύπησε και μετά από μια σοβαρή κουβέντα με τον εαυτό μου, αποφάσισα να ανοίξω.

Άνοιξα τη πόρτα αλλά μόλις είδα τη φάτσα του Αχιλλέα του χαμογέλασα και την έκλεισα στα μούτρα του.

Το κουδούνι άρχισε πάλι να χτυπάει αλλά δεν μπήκα στον κόπο να ανοίξω. Για λίγο επικράτησε ησυχία, μέχρι που άκουσα μερικά πιάτα να πέφτουν στο πάτωμα.

Πετάχτηκα σαν ελατήριο από τον καναπέ και μια τσιρίδα ξέφυγε από το στόμα μου.

Πήγα τρέχοντας στη κουζίνα και είδα τον Αχιλλέα να προσπαθεί να μαζέψει όσα κουζινικά γκρέμισε.

"Χιμπατζής ήσουν, είσαι, και μάλλον θα παραμείνεις..." μονολόγισα και πήγα κοντά του για να τον βοηθήσω να τα μαζέψει.

Πήγα να πιάσω ένα σπασμένο πιάτο αλλά το γυαλί έσκισε το δέρμα μου και μια ανατριχίλα με διαπέρασε.

"Γαμώτο." μουρμούρησα αλλά ο Αχιλλέας το άκουσε και κοίταξε το κομμένο δέρμα μου.

"Πόσο άτσαλη μπορείς να γίνεις?" είπε σαν να με μαλώνει και έπιασε το δάχτυλο μου.

Το ακούμπησε στα χείλη του και άρχισε να ρουφάει τη χαρακιά μέχρι να σταματήσει το αίμα.

Μπορούσα να νιώσω τα χέρια του να τρέμουν πάνω στα δικά μου, και την κάθε του κίνηση την έκανε με μεγάλη προσοχή.

"Συγγνώμη για τα πιάτα." είπε χωρίς να με κοιτάξει και αφού σιγουρεύτηκε ότι το αίμα είχε σταματήσει, άφησε το χέρι μου και τοποθέτησε όσα πιάτα είχαν επιζήσει στο τραπέζι.

"Τέλος πάντων θα μου πεις γιατί ήρθες να μου γαμήσεις τη κουζίνα?" είπα και σταύρωσα επίτηδες τα χέρια μου με την ελπίδα να με κοιτάξει, αλλά με έγραψε κανονικά.

"Απλά ο Νίκος με ανάγκασε να σου πω κάτι που απ'ότι φαίνεται δεν να έχει τα αρχίδια να το κάνει ο ίδιος." είπε βαριεστημένα και με κοίταξε.

"Μάλιστα..." είπα με περιέργεια και περίμενα να ξεκινήσει.

"Εε πες ντε!" συνέχισα μετά από λίγο, αφού εδώ και τόση ώρα δεν έλεγε τίποτα.

"Λοιπόν... Πως να ξεκινήσω..." έξυσε το πίσω μέρος του λαιμού του και κοίταξε αμήχανα το πάτωμα.

"Από την αρχή λογικά." είπα ειρωνικά και γέλασα μόνη μου.

"Φαίνεται πως ο Νικολάκης μας βγήκε Νικολέτα..." είπε αλλά δεν κατάλαβα.

"Δεν το 'πιασα.."

"Τον μελώνει τον λουκουμά..." συνέχισε και με κοίταξε όλο νόημα, αλλά εγώ δεν είχα καμία αντίδραση αφού εξακολουθούσα να μην καταλαβαίνω.

"Το γυαλίζει το πόμολο..." είπε πιο έντονα και τον κοίταξα σαν να διαβάζω μαθηματικά..

"Αχιλλέα τι σκατά λες?"

"Τη βάζει την όπισθεν.." είπε τελικά και τότε ήταν που με χτύπησε τούβλο στο κεφάλι.

"ΕΙΝΑΙ ΓΚΕΙ?!" φώναξα σοκαρισμένη και ο άχρηστος έγνεψε καταφατικά.

Νιώθω ότι ένας καινούριος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου. Ότι τόσο καιρό κοιμόμουν όρθια και ξαφνικά ξύπνησα.

"Όλη μου η ζωή είναι ένα ψέμα..." είπα κοιτώντας το κενό και περπάτησα μέχρι το σαλόνι σαν ζόμπι.

Ο άλλος με ακολούθησε από πίσω και βολεύτηκε δίπλα μου.

Και οι δυο παρατηρούσαμε αφοσιωμένοι τη Ντόρα χωρίς κανείς να πει τίποτα.

"Και γιατί το μαθαίνω τώρα αυτό?" είπα μετά από λίγο ενώ γύρισα προς το μέρος του.

"Και εκείνος πρόσφατα το κατάλαβε. Είχε βγει για καφέ με έναν τύπο και μάλλον ο τύπος έκανε κίνηση." έχω χάσει πάσα ιδέα. Το μόνο που μένει είναι ο Αχιλλέας να μας βγει τραβέλι και τότε θα είμαστε όλοι μαζί οικογένεια Adams made in China...

"Οπότε μάλλον θα θέλει να χωρίσουμε έτσι?" συμπέρανα αλλά ο κλόουν δεν απάντησε.

"Μη μιλάς τόσο με κούρασες..." είπα ειρωνικά και με κοίταξε με μισό μάτι.

Ένα βογγητό ακούστηκε από πάνω και εγώ με τον Αχιλλέα κοιταχτήκαμε με γουρλωμένα μάτια.

Καλά ακόμα αυτό κάνουν?! Τόσο πολύ ούτε εγώ δεν έχω αντέξει!

"Τι ήταν--"

"Μη ρωτήσεις σε παρακαλώ..." έκρυψα το πρόσωπο μου με τα χέρια μου για να κρύψω το ρεζιλίκι που μου προκάλεσαν οι γονείς μου.

"Μήπως θες να πάμε καμιά βόλτα? Για να τους αδειάσεις και τη γωνιά..." είπε διστακτικά και τον κοίταξα σοκαρισμένη.

"Μα δεν έχεις μηχανή." είπα αλλά με σήκωσε με το ζόρι και με έσυρε ως τη πόρτα.

"Περίμενε τουλάχιστον να ντυθώ!" προσπάθησα να αποτραβηχτώ αλλά δεν με άφησε.

"Και αυτά ρούχα είναι." άρπαξε τα κλειδιά μου και βγήκαμε από το σπίτι.

"Τα παπούτσια μου γαμώ!" φώναξα και έτρεξα μέσα για να πάρω παπούτσια.

Δεν με άφησε καλά καλά να τα φορέσω και βγήκαμε έξω.

"Τουλάχιστον θα μου πεις που πάμε?" ρώτησα αγανακτισμένη και άφησα το χέρι του.

"Στη γιαγιά μου." είπε χαρωπά και έπαθα ένα καρδιακό τεραστίων διαστάσεων.

Γεια χαρανταν 😢

Νωρίς νωρίς σήμερα εε? Μπράβο μουυ.

Ο Νίκος μας φανέρωσε τον πραγματικό του εαυτό. 😂

Σχεδόν όλες το καταλάβατε από το προηγούμενο 😔

Τουλάχιστον αυτός μας άφησε ήσυχη την Έλλη..

Τώρα για τον Αχιλλέα... Sorry not sorry.

Ενιγουει οι νικητές των Wattys βγήκαν χθες και μαντέψτε.

ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ. 🎉🎉🎉

Το περίμενα βασικά οπότε όλα τέλεια. 👌

Του χρόνου πάλι..

Όμως μερικές κοπέλες που ξέρω και είναι ξεχωριστές για μένα κέρδισαν και θέλω να τους πω ένα τεράστιο συγχαρητήρια. Δεν διαβάζουν το βιβλίο οπότε πιθανόν να μην το δουν αλλά I don't care. Το αξίζατε guys💘

Spoiler : ιμοσιοναλ σκηνή Αχιλλέα 😔

Αντίο μπιτσιζζ

-Σταυρούλα, το τεακι που δεν θα κερδίσει ποτέ στα Wattys 💁😅