Chapter 43: Found her pregnancy

MILKAINE’S POV

MAS binilisan nila ang kotse dahil kaunti na lang daw ay maaabutan na namin ang mga sasakyan na hinahabol namin. Lumiko ito pakanan at mukhang lalayo na nga sa City. Wala ng sasakyan ang nagtutungo sa parteng ito.

Hindi ako pamilyar sa bansang ito pero si Kuya Frelando ang nag-lead sa driver niya. Siya yata ang pamilyar sa lugar na ito.

“Checkmate,” Gladysse uttered. Tatlong sasakyan kami, kasama ko ang dalawang kapatid ko at ang isang bodyguard nila.

Humarang nga kami sa van at truck na nasa tapat namin. Mabilis kaming umibis at nagsisimula na namang bumilis ang tibok ng puso ko. Sana nga ay nandiyan na si Froyee. God, mahanap na namin sana siya.

Nagsalita pa ng Japanese ang mga taong iyon kaya sumagot si Froland, “Please speak English,” mariin na saad niya. Walang emosyon ang mukha niya.

“Who are you and why are you blocking the road?” tanong ng lalaki.

“We’re looking for something—someone rather, Mr. Harake and Mrs  Chalmer Takazi.” When Kuya Frelando spoke, he showed something. The Japanese couple went backward but the woman beside him doesn’t look like Japanese.

“How did you know our names?” a man’s question.

“If you can please us, we won’t do anything to you. But if not,” babala pa ni Kuya Frelando. Alam kong higit siya ang may mainit na ulo ngayon. Doon pa lamang sa Philippines ay ubos na ang pasensya niya.

“Who are you and what do you need from us?” kalmadong tanong nito.

“Froyee Hannabi Takazi, she’s the one we are looking for. Where is she?” Gladysse asked them.

“Froyee,” sambit ng babae sa pangalan ng girlfriend ko. Baka nasa van si Froyee? Hindi siya makalabas dahil may tauhan pa siya roon? Tinted kasi ang sasakyan nila at hindi namin makita kung nasa loob na iyon si Froyee.

“Don’t hide Froyee from us. The kidnapping scene in a hotel was recorded. We can sue you even if Froyee is your legal child. Because you still kidnapped her in the Philippines and brought her here in Japan.”

“We’re not with that woman! She escaped from our house!” sigaw ng babae na halatang kanina pa naiinis.

“So, you chose your destiny already.”

The next thing I knew ay nakipaglaban na ang magpinsan sa kasamahan nitong limang katao.

Nanatiling nakatayo lamang kami at ang iba naming kasamahan ay parang pinoprotektahan pa kami. Kayang-kayang makipaglaban ng dalawang Monteverde kahit na lima pa ang kalaban nila.

Sa bilis ng mga galaw nila ay halos hindi mo na makikita pa. No wonder na kapatid nga nila si Froyee dahil nasa dugo na yata nila ang marunong makipaglaban.

Self-defense lang ang pinag-aralan ko pero hindi ang dalawa kong kapatid na mas malawak ang kaalaman pagdating sa Martial Arts, kahit iba naman ang profession ni Gladysse. I’m busy with my hotel kaya hindi ko pinagtuunan iyon nang pansin kahit na kailangan kong gawin iyon.

Napangiwi lamang ako nang hinagis nila ang isang lalaki sa windshield ng van at napadaing ito nang kay lakas.

“I’ll check it if Froyee is in the van. I think they are done. The boys are down,” I said headed by two but still followed me when I walked to that van. The couple is still there and Monteverde is talking to them. Goodluck to them if they don’t want to talk to them properly.

When I opened the van I immediately looked at the gun pointing straight at me but I didn’t even feel scared because the person holding it was the woman I was looking for. I feel like a thorn in my throat is gone. Nabitawan niya ang baril. Nagulat din siya nang makita ako.

“Milkaine!” she shouted my name. Napangiti ako nang sinalubong niya agad ako nang mahigpit na yakap.

“Thanks God. We found you, baby,” malambing na sabi ko at hinalikan ko ang sentido niya. Binuhat ko siya para makababa mula sa van. Hindi ko na siya pinakawalan pa. Ramdam ko ang panginginig ng katawan niya. “Froyee, are you okay?” I asked her worriedly as I cupped her face. A tears escaped her eyes.

“H-Hindi ko inaasahan na hahanapin mo pa ako at nandito ka na nga. . .” she said while sobbing. I smiled at her and kissed her on the lips saka ko kinabig ang ulo niya sa dibdib ko. Ilang beses kong hinalikan ang tuktok ng ulo niya.

“Am I going to let that go? Will I let you suddenly disappear from me?Froyee, I love you I won’t let those people just take you from me. I promise to protect you. I love you very much,” I said sincerely.

“I love you too.” I close my eyes when I hear those words straight out of her mouth.

“Froyee. . .” Totoo ba ang mga naririnig ko ngayon mula sa kaniya? Is it true that she loves me? My heartbeat skipped faster. I want to kiss her lips again. Goddàmn it.

“Tama na muna ang lampungan, Kuya. We need to get out of here,” sabat ni Blaixe at pinaghiwalay pa niya kami.

“Si Hiruki.” Kumunot ang noo ko.

“Sino?” I asked her.

Hinawakan ko agad siya sa siko niya nang buksan niya ang pintuan sa driver’s seat. “Hiruki!”

Wala nang malay ang lalaki at nakasubsob na siya sa manibela. Namumutla na rin yata ito.

“Who is he, Froyee?” tanong ko ulit.

“I-Iligtas ninyo siya, Milkaine. . .” she pleaded. I nodded.

“Of course, baby. But tell me, who is he?” I caressed her face. Bakit yata parang namumugto ang mga mata niya?

“Siya ang tumulong sa akin noong tumakas ako sa poder ng mga taong umampon sa amin,” sagot niya. I nodded. He helped my girlfriend back then. So, we need to help him too. Tiningnan ko ang lalaki at nakita kong may sugat ito sa binti niya. Ang puting telang nakabalot sa binti niya ay may dugo na. I wonder kung saan siya nakuha ang mga sugat na ito?

“Paano siya nasugatan, Froyee?” tanong ni Blaixe.

“Kagat ng aso,” my girl answered para magulat naman ang kasamahan namin.

“Ha?” Lumapit na sa amin si Kuya Frelando at siya ang sumuri sa sugat ng lalaki.

“This.”

“Sinadya siyang ipahabol sa aso.”

“What?! Who did that to him?!”

Nang ibaling ko ang tingin kay Froyee ay namumutla na naman siya. Pinaubaya ko na ang lalaki sa kasama ko kasi alam naman nila ang gagawin nila.

“May gamot ako sa medicine kit for him. Baka makatulong,” Gladysse said.

Sinuri ko ang katawan ni Froyee kung hindi ba siya nasaktan. I felt relief dahil mukhang wala naman. Hinubad ko ang suot kong coat at binalot ko iyon sa kaniyang katawan.

“Tell me, baby. May masakit ba sa iyo?”

“N-Nahihilo lang ako,” sagot niya at humilig sa dibdib ko.

“Come, isasakay na kita sa kotse. Don’t worry, ililigtas namin ang lalaki.” Binuhat ko na siya at patakbong lumapit sa sasakyan. Maingat ko siyang ibinaba. Tiningnan ko pa ang iba na inaasikaso na nila ang kasama ni Froyee at isinama na nila ang dalawang tinira nilang may malay pa.

“Milkaine. . .” she uttered my name. Hinawakan ko ang kamay niya na pilit akong inaabot. Hinalikan ko iyon.

“I’m here, baby.” Tinabihan ko na siya. Nakapikit ang mga mata niya. She looks sleepy. Sumakay na rin ang mga kapatid ko at tiningnan pa nila si Froyee. “Gladysse. Can you check her? Mukhang okay naman siya pero ang bilis nang tibok ng puso niya. She looks sleepy too.”

I combed her hair with my fingers. I feel her chest violently up and down.

“Give her some water to drink, Kuya.” Blaixe handed the tumbler to me and when I got it I woke Froyee up.

“Baby, wake up. Drink water first.” She just frowned and I was shocked when she slapped my hand. “Froyee, come on.”

“Huwag kang magulo, Milkaine. Nahihilo ako,” mahinang reklamo niya.

“Gladysse. check her out first. She said she was dizzy even with her eyes closed. Ni hindi pa nga umuusad ang sasakyan natin,” sabi ko.

“Just wait, Kuya.”

Namumungay ang mga mata niya at nang makalapit sa amin si Gladysse ay tiningnan niya ito. Nagulat naman ang kapatid ko nang hawakan niya bigla ang magkabilang pisngi nito.

“You are so beautiful, Gladysse. Bakit namumula ang pisngi mo?” Nagsalubong ang kilay ko. Hindi nakapagsalita si Gladysse lalo na nang pisilin nito ang pisngi niya.

“W-What?” Ang weird ngayon ng girlfriend ko, ah

“Bakit ang pangit mo, Milkaine?” I snorted.

“What the fvck, baby?” I looked at her in disbelief. She shook her head at si Gladysse na naman ang pinagtuunan niya nang pansin.

Hindi na nag-aksaya pa nang oras ang aking kapatid at sinuri na niya ang kondisyon nito. May mga tanong pa niya tungkol sa nararamdaman nito.
Hanggang sa huminto siya at tumitig sa ’kin.

“What?”

“Her heartbeat is normal, Kuya,” she said firmly.

“But why so fast?” I asked and I even touched Froyee’s chest. I am fvcking worried.

“Every morning she gets morning sickness because it’s normal, too. She’s dizzy and it’s still normal,” she explained.

“Where is normal there, Gladysse? Be careful with your words,” I said seriously. Blaixe chuckled.

“She is pregnant so everything she feels is normal because those are symptoms of her pregnancy.” I feel like my heartbeat stopped for a moment and my vision went dark. Dàmn, I’m having trouble breathing.

“What the fvck, Kuya?! Don’t tell me hihimatayin ka pa?!” sigaw ni Blaixe.

“Fvck no!” I cussed at niyakap ko lang si Froyee dahil hindi ko na maipaliwanag pa ang nararamdaman ko.

Tang-ina, buntis siya. Buntis siya at muntik pa silang mapahamak ng magiging anak namin.

“Milkaine, nagugutom ako.” Hinila pa niya ang collar ko.

“Teka lang. May pagkain ba kayo riyan?” tanong ko sa mga kapatid ko. Umiling sila. I sighed.