Ik schrik wakker als de film is afgelopen.

We zijn op de bank Netflix gaan kijken na het avond eten maar zoals gewoonlijk viel ik halverwege in slaap. Ik kijk naar Austin die mij glimlachend aan kijkt.

"Jij bent wel heel slecht in wakker blijven tijdens een film." Zegt hij plagend.

"Ik ben gewoon altijd moe." Zeg ik als excuus.

"Ik ben ook wel een beetje moe. Ik denk dat het tijd is om te gaan." Zegt hij.

Een gevoel van teleurstelling overvalt me en blijkbaar ziet Austin het.
"Of ik kan blijven slapen." Stelt hij voor.

Ik knik.
"Graag." Zeg ik.

Hij glimlacht en hij komt overeind. Ik volg zijn voorbeeld en ik zet de tv uit. We poetsen onze tanden en we lopen naar de slaapkamer als ik alle lampen uit heb.

Austin's mobiel blijft al een tijdje over gaan maar hij neemt niet op.

"Moet je niet opnemen?" Vraag ik.

Hij zucht en pakt het toestel en brengt het naar zijn oor.
"Ja wat is er?" Zegt hij.

Ik kan de stem horen. Ik kan horen wat ze zegt.

"Austin schat, ik verveel me. Kom je langs? Je hebt je trui hier laten liggen." Klinkt een vrouwen stem.

Ik slik en ik voel mijn hart sneller kloppen.

"Ik kan niet. Ik ben bij Rose." Zegt hij simpel.

"Wie is Rose?" Vraagt de vrouw.

"Slaap lekker Delilah." Zegt Austin bot en dan drukt hij het telefoontje weg.

Ik probeer me volwassen te houden.

Austin is een man met behoeftes. Bovendien wil ik hem niet als vriendje of iets dus ik weet niet waarom ik me zo gek voel.
Wanneer zou hij daar geweest zijn?
Zouden ze seks hebben gehad?
Zou hij iets voelen voor haar?
Voelt hij iets voor mij?

Ik zucht en ik kleed me uit tot mijn ondergoed en ik kruip in bed. Austin doet zwijgend hetzelfde. We liggen beide op onze rug naar het plafond te staren.

"Delilah was een scharrel van een tijd geleden." Zegt hij dan plots.

Hij moet door hebben dat ik het gesprek heb gehoord. Ik wilde hem niet perse afluisteren. Zijn telefoon geluid was gewoon erg hard tegenover de stilte in huis.

"Ik wilde niet meeluisteren. Sorry. Het zijn mijn zaken niet." Zeg ik zacht.

"Ze blijft me maar bellen. Hoe vaak ik haar ook vertel dat ik bij een ander ben en haar niet wil." Zegt hij dan.

Ik weet niet zo goed wat ik daar op moet antwoorden.
"Misschien heeft ze gevoelens voor je." Zeg ik dus maar.

"Ik wil niet dat iemand gevoelens krijgt voor mij. Ik verpest het toch altijd. Ik ben niet iemand die geschikt is voor relaties." Zegt hij.

Is dit bedoelt voor Delilah of voor mij?

"Dat valt wel mee toch? Ik denk dat er heus iemand is die bij je past. Je weet het toch niet tot je het probeert." Zeg ik.

Het blijft even stil en ik bijt op mijn lip.

Rose...
Je hebt het verneukt.
Jij achterlijke debiel.
Waarom zeg je zulke dingen?
Je wilt hem niet eens...

Of wel?

"Bedankt dat je in me gelooft popje. Ik denk alleen niet dat je gelijkt hebt. Ik ken niemand die mij echt graag in de buurt heeft. Ik heb het gevoel dat iedereen doet alsof." Zegt hij.

Ik draai op mijn zij en ik kijk hem aan.
"Waarom zeg je dat?" Vraag ik, een beetje verward.

Heeft hij niet door dat ik me goed voel als hij er is?

Hij schud zijn hoofd.
"Vergeet het. Laten we gaan slapen." Zegt hij.

Ik blijf naar hem kijken. Ik zie dat het hem dwars zit. Hij probeert een poker face op te zetten maar ik kijk er dwars door heen.

"Ik voel me vaak ook zo." Zeg ik dan zacht.

Dit zorgt ervoor dat hij me aankijkt.
Ik haal mijn schouders op.

"Ik ben niet bepaald het stereotype vrouw, daardoor val ik overal net buiten. Ik heb alleen Hailey als vriendin, maar het boeit me niet. Ik heb niemand nodig, ik red me prima." Zeg ik luchtig.

Austin's prachtige ogen kijken recht in de mijne.

"Ik zou willen dat ik kon denken zoals jij. Ik weet niet of er iemand is die echt met me om gaat omdat ze mijn gezelschap leuk vinden en dat zit me best wel dwars. Ik voel me vaak eenzaam." Zegt hij zacht.

Ik leg mijn hand op zijn arm en ik glimlach klein.
"Ik kan je vertellen dat ik niet zomaar mensen in mijn bed laat slapen. Meerdere keren." Zeg ik.

Hij glimlacht gebroken.
Het geeft me een vervelend gevoel dat hij zich zo voelt.

"Bedankt Rose. Maar ik weet dat je me liever niet hebt hier." Zegt hij.

Ik besluit me over mijn verlegen zelf heen te zetten en ik schuif dichterbij om vervolgens mijn arm om hem heen te slaan.
Hij kan wel een knuffel gebruiken.

Hij slaat zijn armen om mij heen en zijn greep verstrakt. Ik laat zacht mijn vingers door zijn haren glijden en over zijn rug strelen.

"Ik vind het fijn als je er bent." Zeg ik zacht.

Ik voel hem slikken. Zijn vingers spelen met de stof van mijn hemd en mijn haren.

"Je was echt een klootzak toen ik je leerde kennen en ik wilde niks van je weten. Maar ik was fout. Je bent eigenlijk wel goed gezelschap en ik vind het fijn als je er bent." Zeg ik wat zelfverzekerder.

Hij haalt opgelucht adem en hij begraaft zijn gezicht in mijn nek.

"Bedankt. Ik vind het ook fijn als jij er bent." Zegt hij zacht.

Zijn stem zo dicht bij mijn oor geeft me kippenvel en ik wurm me los uit onze omhelzing voor het te ongemakkelijk word.

Ik geef hem een geruststellende glimlach en ik kijk hem aan.
"Laten we gaan slapen."

Hij knikt.
"Slaap lekker Rose."

"Slaap lekker Austin."