14

Een beetje vermoeid sta ik op.

Ik zie op mijn telefoon dat het al twaalf uur is geweest en dat ik een berichtje heb op mijn telefoon.

Het is van Liam.
Liam: Hi Rose, Hailey gaf me je nummer, ik hoop dat het oké is. Ik wilde je laten weten dat ik het erg naar mijn zin had vannacht. Je bent een leuke meid. Ik zou je graag nog een keer willen zien.
Laat me weten wat je er van denkt!
X, Liam

Ik zucht.
Liam, waarom moet je dit nou verpesten?

Ik reageer nog niet. Ik wil die jongen niet meteen kwetsen maar ik wil hem ook absoluut geen hoop geven.

Ik kijk naar het kleine stapeltje kleding wat nog van Austin is. Ik voel me schuldig dat het nog hier is. Misschien kan Hailey het naar hem brengen?

Als het einde van de middag aanbreekt komen de twee tortelduifjes eindelijk uit hun nest.
Ze zien er verschrikkelijk slecht uit.
Het maakt me zelfs aan het lachen.

Hailey gromt en kijkt me waarschuwend aan.

"Zeg, aantrekkelijke mensen. Zouden jullie deze kleren bij Austin willen afgeven? Ik heb absoluut geen zin om hem te zien." Zeg ik.

"Ja, whatever. Ik breng het wel langs vanavond." Zegt Hailey.

"Topwijf ben je!" Zeg ik en ik geef haar een aai over haar bol heen.

Ik maak avondeten voor ons drie en daarna hou ik een kleine schoonmaak voor mijn slaapkamer. Als ik klaar ben merk ik dat Hailey en Kevin weg zijn.
Ik zie mijn telefoon oplichten en op hetzelfde moment gaat de deurbel.

Is Hailey haar sleutel vergeten?

Ik open de deur en zie dat dit absoluut geen Hailey is.

Uit schrik sluit ik meteen de deur weer en ik voel hoe mijn hartslag omhoog schiet. Mijn ademhaling hou ik amper onder controle. Ik begin meteen te zweten.

Wat the hell doet hij hier?

Ik sta verstijft tegen de deur. Ik ga die deur absoluut niet meer open doen! Niet zolang hij in de buurt is. Ik draai de deur op slot met trillende handen.
In de woonkamer hoor ik mijn telefoon trillen. Ik snel erheen en ik kijk naar het nummer wat mij belt.

Oh fijn. Ook dat nog.

Ik besluit te antwoorden. Ik heb de afleiding hard nodig.

"Rose?" Hoor ik.

Zijn stem klinkt als een engel.

"Austin." Antwoord ik.

"Is alles oké? Waarom kwam Hailey de kleding brengen en niet jij?" Vraagt hij.

"Uh, omdat ik een kater heb." Verzin ik als smoes.

"Al drie weken?" Vraagt hij.

Oef, betrapt Rose.

Ik probeer niet te denken aan de persoon die zojuist voor de deur stond. Ik doe mijn best om er niet aan te denken. Ik wil er niet aan denken!
Hoe heeft hij me gevonden?
Waarom is hij hier?

Ik voel me angstig.
Is hij hier met kwade bedoelingen?

"Ben je er nog?" Vraagt Austin.

"Sorry. Wil je langs komen? Dan kunnen we erover praten." Zeg ik als smoes om hem hierheen te lokken.

"Wat? Nu? Rose ik..."

"Alsjeblieft?" Onderbreek ik hem.

Het blijft even stil.
"Oké, ik ben er over een kwartier." Zegt hij en dan hangt hij op.

Een kwartier.
Dat moet me wel lukken.

Ik stuur een appje naar Hailey waarin ik haar vraag waar ze heen is.
Al vrij snel krijg ik antwoord en verteld ze dat ze bij Kevin blijft slapen om mij een rustige nacht te gunnen.

Die twee hebben zo vaak seks dat ze haast niks anders meer doen...

Elk geluidje laat me schrikken en ik schrik zelfs wanneer de deurbel gaat.
Dat zal Austin zijn.
Ik kijk snel door het gaatje voordat ik de deur open doe.

Ik laat Austin naar binnen en check snel of ik Ilias nog zie staan in de gangen.
Maar het lijkt leeg.
Zal hij weg zijn?
Was ik bang voor niks?
Heb ik het me verbeeld?

Ik laat een opgeluchte zucht ontsnappen als ik de deur sluit en ik sluit kort mijn ogen.

Alles is goed Rose. Er is niks aan de hand. Je zit veilig in je appartement.

Als ik me omdraai kijk ik naar Austin die mij verward aankijkt. Hij knijpt zijn ogen samen.

"Jij wilt niet praten, jij bent alleen thuis en je bent bang voor iets. Of iemand." Zegt hij.

Ik sla direct mijn ogen neer en ik loop naar de keuken waar ik voor mezelf en Austin een glas water inschenk.

"Ik wil wel sorry zeggen voor mijn onvolwassen gedrag. Ik had zelf de kleren moeten brengen." Zeg ik.

Hij neemt het glas van me aan en we zien beide dat mijn hand nog een beetje trilt van de spanning van net. Ik moet echt leren om eerst door het gaatje te kijken voor ik de deur open maak.
Zeker wanneer het al zo laat is als nu!

Austin zucht zacht.
"Wat was het Rose. Wat maakte je bang?" Vraagt hij.

"Dat doet er niet toe, bedankt dat je kon komen." Zeg ik.

Hij kijkt me streng aan met zijn felle blauwe ogen. Ik voel een intense druk door zijn knappe verschijning.
Ja ik durf wel toe te geven aan mezelf dat ik hem knap vind.
Ik zal het aan hem niet toegeven.

"Wat gebeurde er voordat ik je belde?" Vraagt hij dwingend.

Ik slik.

"M-mijn ex stond voor de deur." Stotter ik klein.

Zijn blik! Ik kan er niet tegen! Hoe kan het dat hij me aan het praten krijgt?! Wat gebeurt er?!

"Wat deed hij hier?" Vraagt Austin.

"Weet ik niet. Ik heb hem niet te woord gestaan, ik kon het niet." Zeg ik zacht.

Austin legt zijn warme hand op mijn schouder en hij kijkt me aan.
"Wil je erover vertellen? Ik beloof je dat ik niks door zal vertellen." Zegt hij.

Ik voel een intens verlangen om mijn verhaal te doen. Om eindelijk mijn hart te luchten.

Waarom ik hem wil vertrouwen hiermee, durf ik niet te zeggen. Misschien komt het doordat we elkaar amper kennen. Misschien komt het omdat ik erg graag mijn verhaal kwijt wil bij iemand.
Misschien omdat hij de eerste is die dwars door mijn leugens kijkt...

Ik doe het niet. Ik kan het niet.
Ik ben bang dat hij me zal uitlachen, of erger nog, dat hij me zielig zal vinden.

"Sorry Austin. Ik kan het je niet vertellen."

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top