Θεωρία 307: Ο έρωτας είναι σαν το Survivor. Μερικές φορές δεν κερδίζει ο καλύτερος αλλά αυτός που μπορεί και ξέρει να επιμένει και δεν το βάζει κάτω όταν όλοι οι άλλοι έχουν φύγει απ'το νησί.

~~~

<<Του το είπες;>>

Χριστέ μου. Θύμησέ μου λίγο για ποιον λόγο παραδέχτηκα στην Κέισι ότι είμαι τέτοιο μαζί του; Με έχει τρελάνει από την στιγμή που της το είπα ότι πρέπει οπωσδήποτε να του το πω και να το βγάλω από μέσα μου και μπλα μπλα μπλα.

Βλακείες. Ίσα ίσα, καλά κάθεται μέσα μου. Αν του πω ότι είμαι τέτοιο μαζί του δεν πρόκειται ποτέ να μου ξαναμιλήσει. Ποτέ. Γιατί προφανώς και δεν νιώθει το ίδιο και με βλέπει τόσο φιλικά που όχι απλώς δεν είμαι στο φρεντζόουν, αλλά στο μπρόζοουν. ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΔΗΛΑΔΗ.

<<Όχι, Κέισι. Δεν πρόκειται να του το πω>> απαντάω και διορθώνω τα μαξιλάρια στον καναπέ της.

Κατάλαβες; Για αυτό φαγώθηκε να κάνουμε σλιπόβερ σήμερα. Όλη η παρέα βέβαια, όχι μόνο εγώ. Για να με αναγκάσει να του το πω. 

ΠΑΡΤΑ ΗΛΙΘΙΑ. 

<<Μα γιατί; Πρέπει να του το πειιιςςς>> γκρινιάζει από την κουζίνα. <<Ο τυπάς ξεκάθαρα σε θέλει>> 

Θα την βρίσω.

<<Δεν με θέλει>> επιμένω και φοράω τις πυτζάμες μου. <<Και σε παρακαλώ μην επιμένεις. Ο Ντομ έχει σχέση με την Λόρεν...>>

<<...την ξυνίλω, εννοείς>>

<<...αυτήν>> λέω γελώντας <<είναι μαζί της. Δεν πρόκειται να γυρίσει και να κοιτάξει εμένα>> της λέω και την διακόπτω πριν αρχίσει να μιλάει πάλι. <<Μην πεις τίποτα. Τέλος>> πάω στην κουζίνα και κάθομαι στην καρέκλα. <<Ποιους κάλεσες σήμερα;>>

Κοιτάζει την κατσαρόλα με τα ποπκόρν. <<Τον Τζακ>> το αγόρι της και έναν από τους κολλητούς μου <<τον Μέισον>> τον δύδιμο αδελφό του Τζακ <<την Μελίσσα>> αυτή η κοπέλα ακόμη δεν ξέρω τον λόγο που βρίσκεται στην παρέα. Απλά έχει μεγάλο σπίτι με πισίνα. Στην παρέα κανείς δεν την χωνεύει. <<Και τον Κόλτον>> γυρίζει και με κοιτάζει πονηρά.

Πετάγομαι μέχρι πάνω. <<ΠΟΙΟΝ;>>

<<Τι; Γιατί κάνεις έτσι;>> ρωτάει χαμογελαστή και κρατιέμαι να μην την πλακώσω στο ξύλο.

<<ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΩΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΑΛΕΣΕΣ;>>

Ωραία, ναι. Ο Κόλτον είναι εκείνος που έλεγε ότι είχαμε κάνει κάτι-σαν-σχέση πριν 1μιση χρόνο. 

Και εγώ προσωπικά έχω να του μιλήσω από τότε.

Εξαίσια.

<<Μα γιατί όχι; Είναι καλό παιδί και από ό,τι θυμάμαι μόνος του>> μου κλείνει το μάτι και βγάζει τα έτοιμα πλέον ποπκορν από την κατσαρόλα. 

<<Και θες να μου πεις ότι τον κάλεσες για να τον πασάρεις στην Μελίσσα;>> ρωτάω και σταυρώνω τα χέρια μου.

<<Η Μελίσσα έχει αγόρι νομίζω>> σκέφτεται και γρυλίζω εκνευρισμένη.

<<ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕΣ;>>

<<Ααα άκου να σου πω! Έλειπα μια ολόκληρη εβδομάδα και εσύ γνώρισες τον Ντομ. Μου λες ότι δεν θες να κάνεις κάτι μαζί του γιατί πολύ απλά έχει άλλη, πράγμα που είμαι σίγουρη ότι σε λίγες μέρες δεν θα ισχύει...>>

<<Κάτσε κάτσε γιατί το λες αυτό;>> παίρνω το μπολ με τα ποπκορν αγκαλιά.

<<Ω έλα τώρα. Γκόμενες σαν την ξυνίλω υπάρχουν παντού τριγύρω. Ο Ντομ ξεκάθαρα είναι η σχέση "δεκανίκι" για την ξυνίλω>> πάει στο σαλόνι και την ακολουθώ. Ευτυχώς που έδιωξε τους γονείς της για σήμερα το βράδυ, γιατί είμαι σίγουρη πως ακόμη και το παραμικρό που θα άκουγαν για μένα, θα το σφύριζαν στην μαμά μου.

<<Σχέση "δεκανίκι;" Πολύ singles βλέπεις>>

Γελάει. <<Νομίζεις ότι αυτή η χαζοβιόλα όντως τον γουστάρει;>> ρωτάει και γνέφω. <<Ούτε καν Έιβ. Η συγκεκριμένη, από ό,τι κατάλαβα από το 1 λεπτό που την είδα, ξεκάθαρα τον θέλει επειδή είναι μεγαλύτερος της, που σίγουρα αυτή είναι στην ηλικία μας δεν ξέρω αν τον ρώτησες αλλά εγώ αυτό κατάλαβα, και προφανώς κάνει μόστρα στις φίλες της ότι τα έχει με δευτεροετή. Κάτι τέτοιες τις ξέρω πολύ καλά>> μασουλάει τα ποπκορν της και την κοιτάζω με το στόμα ανοιχτό.

Η Κέισι, όσο και αν σιχαίνομαι να το παραδέχομαι, ξέρει πολύ από αγόρια. Πολύ περισσότερο από εμένα. Και πολύ περισσότερο από τα κορίτσια της τάξης μας. Μπορεί να έχει σχέση με τον Τζακ από την τρίτη γυμνασίου, παρόλα αυτά πιστεύω είναι έτοιμη να κάνει διατριβή πάνω στο θέμα "Αγόρια: ο απόλυτος οδηγός για να τον κάνεις να σε ερωτευτεί"

Βασικά αν υπάρχει τέτοιο βιβλίο το θέλω. Και ναι, η Ρια μιλάει αυτή τη στιγμή όχι η Έιβερι.

<<Λες;>> την ρωτάω και με κοιτάζει με ύφος duh όπως κάνει πάντα. <<Μα... αν τον ήθελε όντως για σχέση δικαμικι...>>

<<...δεκανίκι ηλίθια>>

<<έστω, δεν θα του έκανε παράπονα ότι την αγνοεί και ότι δεν την θέλει>> για ποιον λόγο τώρα την υπερασπίζομαι;

<<Ω έλα τώρα. Αυτά είναι μέρος του κόλπου. Τον κάνει να πιστεύει ότι τον θέλει πιο πολύ και από τις νέες γόβες λουμπουτίν με έκπτωση 15% που έβγαλε στο μολ και μπλα μπλα μπλα>>

<<Οκευ, με φοβίζεις>> 

<<Όταν σου λέω ότι είμαι έτοιμη να γράψω βιβλίο, δεν με πιστεύεις>> ανασηκώνει τους ώμους της και σηκώνεται όρθια. <<Πάω να βάλω την πίτσα στον φούρνο>>

[...]

<<Λοιπόν θέλετε να δούμε καμία ταινία ή κάτι τέτοιο;>> ρωτάει η Μελίσσα και κοιταζόμαστε όλοι μεταξύ μας.

Κανείς δεν ήρθε στην ώρα του. Να τα λέμε αυτά. Μου αρέσει που τους είπε να είναι 10 η ώρα στο σπίτι της. Η Μελίσσα ήρθε 11 παρά. Λίγο έλεος.

<<Τι ταινία;>> ρωτάει ο Τζακ και σηκώνει από πάνω του την Κέισι. Όταν βρίσκονται μαζί πάντα τους πιάνει αυτή η γλυκουλίτιδα και δεν ξεκολλάνε ο ένας από τον άλλο. Ποιος ξέρει τι έγινε μεταξύ τους στην εκδρομή. Πάλι καλά που δεν πήγα...

<<ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΘΡΙΛΕΡ>> πετάγομαι εγώ (κλασική Ρια παιδιά) και με κοιτάζουν όλοι λες και είπα κοτσάνα.

<<Εγώ συμφωνώ με την Έιβερι>> πετάγεται ο Κόλτον από δίπλα μου και ρολάρω τα μάτια μου.

Έχω αλλάξει διακόσιες θέσεις και εξακολουθεί να έρχεται δίπλα μου και να κάθεται. Δεν ξέρω τι θέλει από την ζωή μου. Αλήθεια. Του το είχα ξεκαθαρίσει ήδη κιόλας πριν 1μιση χρόνο ότι δεν τον θέλω.

Να σαι καλά Κέισι. Αυτό θα μου το πληρώσεις άσχημα.

<<Παιδιά όχι θρίλερ φοβάμαι>> πετάγεται ξανά αυτή και κολλάει ακόμη περισσότερο πάνω στον Μέισον. Κρυφογελάω μόνη μου. Η κοπελιά είναι ηλίθια. Το καημένο το αγόρι της παίζει να έχει γίνει τάρανδος.

Ο Μέισον την κάνει στην άκρη και με κοιτάζει εκνευρισμένος. <<Εγώ λέω να κάνουμε κάτι πιο διασκεδαστικό>> προτείνει και σηκώνεται όρθιος γιατί η βδέλλα από δίπλα μάλλον τον εκνεύρισε.

<<Σαν τι;>> ρωτάω ύποπτα. Ξέρω ότι όταν ο Μέισον προτείνει να παίξουμε κάτι διασκεδαστικό πάντα ΠΑΝΤΑ πλακωνόμαστε μεταξύ μας.

<<Χμμ>> κάνει πως σκέφτεται και πίνει λίγη από την μπύρα του. <<Αναπτύρα ίσως;>>

<<Ούτε καν>>

<<Δεν υπάρχει περίπτωση>> λέμε ταυτόχρονα εγώ και η Μελίσσα και εκείνη πιάνει κόκκινο αμέσως και φωνάζει "τσικιτσιμπλομ". Αχ είναι ηλίθια.

<<Μα γιατί; Έχει πλάκα!>> με κοιτάζει και σταυρώνει τα χέρια του. 

Σηκώνομαι όρθια και πετάω τα ψίχουλα από τα πατατάκια μέσα στο μπολ. <<Έχεις όρεξη να πλακωθούμε μάλλον>> 

<<Που πας;>> ρωτάει ο Κόλτον και ρολάρω τα μάτια μου.

<<Να κατουρήσω, Κόλτον>> λέω και γελάνε όλοι. Παίρνω μαζί μου το κινητό και κλειδώνομαι στο μπάνιο.

Ναι όκευ, όντως ήθελα να κατουρήσω αλλά η αλήθεια είναι ότι θέλω να μιλήσω μαζί του. Με τον Ντομ. Σήμερα δεν μιλήσαμε καθόλου. Και σύμφωνα με την Κέισι, επειδή εγώ είμαι τέτοιο μαζί του, μου λείπει αν δεν του μιλήσω έστω και λίγο κάθε μέρα.

Και επίσης το κάνω κρυφά από τα παιδιά, όχι γιατί δεν θέλω να το δει ο Κόλτον προφανώς. Αν και θα ήταν καλή ιδέα να του πασσάρω τον Ντομ για αγόρι μου και επιτέλους να τον βάλω στη θέση του. Απλά αποφασίσαμε ότι μπορούμε να περάσουμε καλύτερα σαν παρέα χωρίς να είμαστε όλη την ώρα στο κινητό. Οπότε τα αφήσαμε στο τραπέζι και προσπαθούμε να βρούμε τρόπους για να διασκεδάσουμε.

Και ναι, όλοι είμαστε μες την τρελή χαρά.

Ανοίγω το wifi και περιμένω να εμφανιστούν όλες οι ειδοποιήσεις.

Κάτσε, δεν μου έστειλε μήνυμα; Κανένα; Τίποτα απολύτως;

Ω τέλεια. 

Θα του στείλω εγώ. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορώ να περιμένω να στέλνει συνέχεια εκείνος, σωστά; Σωστά.

Εγώ: Τι λέει; Τι κάνεις;

Απλό, λιτό και απέριττο. Σκοπός τώρα είναι να απαντήσει.

Κοιτάζω το κινητό τόσο έντονα μέχρι να δω ότι όντως στάλθηκε. Ωραία, στάλθηκε και παραδόθηκε. Φιου. Το είχα ένα άγχος.

Σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις μου, στα μηνύματά μου απαντάει μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό. 

Μην ρωτάτε γιατί το μέτρησα, απλά το μέτρησα. 

Ει, το διάβασε αμέσως. Γιούπι.

Γιατί δεν βλέπω να πληκτρολογεί όμως; Κόλλησε το κινητό ή κάτι τέτοιο; Τι φάση;

Κοιτάζω κυριολεκτικά την οθόνη για 5 ολόκληρα λεπτά. Δεν μου έχει απαντήσει. Πρέπει να ανησυχώ;  Ή βασικά... το κάνει επίτηδες; Επειδή δύο φορές τον άφησα στο διάβαστηκε ΟΧΙ ΕΠΙΤΗΔΕΣ ΟΜΩΣ;

Ιιιιιιι. 

Ψυχραιμία. Θα τον τακτοποιήσω καλά εγώ.

Κλείνω το κινητό και βγαίνω από την τουαλέτα προσπαθώντας να κρύψω τον εκνευρισμό μου.

<<Άντε κούκλα μου. Νομίζαμε σε κατάπιε η λεκάνη>> φωνάζει ο Μέισον και τυλίγει το χέρι του γύρω από την μέση μου. 

<<Αποφασίσατε τι θα παίξουμε;>> ρωτάω και μασουλάω πατατάκια.

<<Όλοι είναι ξενέρωτοι>> μου κάνει παράπονα ο φίλος μου και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από την μέση του. <<Κανείς δεν θέλει να εκτεθεί. Νομίζεις ότι εμένα μου αρέσει να βγάζω τα άπλυτά μου στην φόρα; Μου αρέσει; Για εσάς το κάνω>> τα λέει όλα αυτά με μωρουδίστικη φωνή και σκάω στα γέλια.

Ξεκάθαρα αν δεν είχαμε τον Μέισον στην παρέα, θα βαριόμασταν όλη την ώρα.

<<Ωραία, λοιπόν>> τους κοιτάζω όλους αφ υψηλού. <<Θα παίξουμε θάρρος ή αλήθεια>> λέω και γυρνάνε να με κοιτάξουν όλοι, εκτός του Κόλτον που ήδη με κοιτούσε ιου, έκπληκτοι.

<<Εσύ το πρότεινες αυτό;>> ρωτάει η Κέισι και γνέφω. <<Πνεύμα του Μέισον βγες έξω από την Έιβερι>>

<<Μα γιατί; Είπαμε να παίξουμε. Τι πιο ωραίο παιχνίδι από το θάρρος ή αλήθεια. Καλά τα λέω, Μέις;>>

Έχει μείνει άφωνος. <<Όκευ, αν δεν μπαλαμουτιαζόμουν με εκείνη την γκόμενα από την δευτέρα λυκείου, θα σε είχα ξεσκ->> καθαρίζει τον λαιμό του και εγώ γελάω. <<Εννοώ τα λες πολύ καλά, χρυσό μου>>

<<Τέλεια>> τραβάω τις κουβέρτες από πάνω τους. <<Σηκωθείτε να κάνουμε ένα κύκλο. Άντε>>

Αφήνω το κινητό στο τραπέζι. Έτσι είσαι Ντομ; Με γράφεις μια, σε γράφω δέκα.

~~~

Γιει. Νέα άτομα στο βιβλίο και έχω ενθουσιαστεί.

Ξεκάθαρα εγώ είμαι η Έιβερι όταν προτείνει για το θρίλερ και ο Μέισον. Βασικά κάθε φορά που μαζευόμαστε με την παρέα είμαι ο Μέισον. ΠΑΝΤΑ ΟΜΩΣ.

Η συνέχεια στο αυριανό κεφάλαιο, γιατί αν προσέξατε, η ώρα πέρασε άρα είναι μετά τις 12 άρα επόμενη μέρα άρα σας κοροιδεύω μουαχαχαχα. Είδατε πόσο παραστατικό το κάνω; Φτου μου.

Οπότε ναι, τα λέμε αύριο♥

Ελπίζω να σας άρεσε.

Πολλά πολλά χριστουγεννιάτικα φιλάκια♥♥

Ριρι♥

•17 DAYS LEFT🎄🎁🎇•