Ο Ντομ μέχρι και Παρασκευή θα λείπει. Για να στείλτε χαιρετίσματα, πατήστε το 1. Για να στείλετε φιλάκια, πατήστε το 2. Για να στείλετε ερωτικό μήνυμα, πηγαίνετε αλλού. Το παιδί είναι πιασμένο. ΜΠΙΙΙΠΠΠΠ.

~~~

<<ΘΑ ΜΟΥ ΒΓΑΛΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ; ΛΕΓΕ ΤΙ ΕΓΙΝΕ;>> κοντεύει να πέσει πάνω μου η Κέισι.

Δεν ξέρω τι να της πρωτοπώ βασικά. Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή.

Πίνω μια γουλιά από την σοκολάτα μου. <<Εχθές, σας είχα στείλει μήνυμα στην ομαδική για να βγούμε, θυμάσαι;>> αρχίζω να της λέω και εκείνη γνέφει χαμογελαστή.

<<Αμε. Επίσης θυμάμαι ότι χθες έκανα το καλύτερο σεξ της ζωής μου>> λέει και την κοιτάζω αηδιασμένη. <<Σε περίπτωση που αναρωτιόσουν το λέω>> βγάζει την σακούλα με τα στολίδια από την ντουλάπα της.

<<Ναι, βασικά δεν αναρωτιόμουν>> απαντάω και μαζεύομαι περισσότερο στην καρέκλα μου όσο την παρατηρώ να προσπαθεί να κατεβάσει το άσπρο δεντράκι από τα πάνω φύλλα της ντουλάπας της.

Ακόμη δεν έχω καταλάβει για ποιον λόγο στολίζει τώρα το μικρό χριστουγεννιάτικο δεντράκι που έχει στο δωμάτιό της. Δηλαδή πόσο χαζή είναι αυτή η κοπέλα; Σε 8 μέρες είναι τα Χριστούγεννα, τώρα το θυμήθηκε.

Επίσης, ΣΕ 8 ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Και ο Ντομ δεν είναι εδώ για να κάνουμε όσα έχω προγραμματίσει ώστε να πει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ότι του αρέσουν τα Χριστούγεννα και να ησυχάσει λιγάκι η ψυχούλα μου.

<<Θα μου πεις ρε Έιβερι; Άντε, μισή ώρα σε παρακαλάω>> φωνάζει μόλις κατεβάσει το δέντρο και το αφήσει πάνω στο γραφείο της.

Τι να της πρωτοπώ Τζιζους;;;;

Ωραία μια απλή περίληψη. Τίποτα παραπάνω.

<<Εχθές βγήκαμε με τον Μέισον και πήγαμε στο κέντρο εκεί στα παιχνίδια, ξέρεις>> γνέφει χωρίς να με κοιτάξει. <<Ωραία, μπήκαμε σε αυτό το πλοίο, καράβι πως σκατά λέγεται, εγώ κλασικά ζαλίστηκα και μετά πήγαμε και γράψαμε γράμμα στον Άγιο Βασίλη>>

Με κοιτάζει περίεργα. <<Γράμμα; Εσύ; Πόσο χρονών είσαι θύμησέ μου λίγο>>

<<Σκάσε. Τέλος πάντων, γράψαμε και οι δύο...>>

<<Τι εννοείς και οι δύο;>> με διακόπτει ξανά. <<Κατάφερες τον Μέισον να γράψει γράμμα στον Άγιο Βασίλη;>> αναφωνεί ενθουσιασμένη.

<<Ναι, γιατί;>>

Γελάει. <<Τίποτα. Συνέχισε>>

Ξεφυσάω. <<Και μετά κάτσαμε εκεί στην μικρή γεφυρούλα...>> απλά πες το. Θα ενθουσιαστεί, βασικά θα κάνει σαν χαζή, αλλά κάποια στιγμή θα ηρεμήσει. <<...ε και φιληθήκαμε>> λέω μέσα από τα δόντια μου και της πέφτει η μπάλα από τα χέρια.

<<ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ;!;!;!>> παίζει να ακούστηκε σε όλη την γειτονιά.

Σηκώνομαι όρθια και βγάζω τις μπάλες από τα κουτιά τους. <<Σταμάτα να φωνάζεις. Να, για αυτό δεν ήθελα να στο πω>> 

<<Εκείνος σε φίλησε;>> ρωτάει με γουρλωμένα μάτια και γνέφω. <<Ομιτζι, το ήξερα. ΤΟ ΗΞΕΡΑ>>

<<Μην φωνάζεις, σε παρακαλώ. Δεν είναι και τόσο σημαντικό>> κοιτάζω οπουδήποτε αλλού μπορώ εκτός από την φίλη μου.

<<Και; Τι; Μόνο αυτό έγινε; Μετά;>>

Κάθομαι στο χαλάκι. <<Μετά με πήγε σπίτι. Και με ξαναφίλησε>> παραδέχομαι και πανηγυρίζει. <<Ήταν πραγματικά άβολο>>

<<Γιατί άβολο παιδί μου; Του αρέσεις, είναι φυσιολογικό. Η θεία Κέισι τα έλεγεεε>> λέει τραγουδιστά και ρολάρω τα μάτια μου.

Παίρνω μπάλες και σιγά σιγά στολίζω το μικρό δεντράκι. <<Δεν θέλω να ανοίξουμε αυτή την κουβέντα>> 

<<Ωραία, ωραία>> συμφωνεί. <<Απάντα μου σε κάτι άλλο. Σου άρεσε που σε φίλησε;>>

Εεεε.

Το είδα να έρχεται από την γωνία.

<<Ξέρω γω; Εντάξει καλά ήταν>> μουρμουρίζω και εκείνη γελάει δυνατά.

<<Καλά ό,τι πεις>> μου πειράζει τα μαλλιά. Έρχεται και κάθεται δίπλα μου. <<Είσαι ατακτούλα πάντως>> σχολιάζει και την κοιτάζω απορημένη. <<Τι με κοιτάς έτσι; Εσύ δεν έλεγες ότι είσαι ερωτευμένη με τον Ντομ; Δεν πρόλαβε το παιδί να φύγει και εσύ κατευθείαν άρχισες να φιλιέσαι δεξιά και αριστερά>> 

<<Ο ΜΕΙΣΟΝ ΜΕ ΦΙΛΗΣΕ ΠΡΩΤΟΣ!>> υπερασπίζομαι τον εαυτό μου αν και ξέρω ότι με πειράζει. <<Εξάλλου ο Ντομ... ο Ντομ πήγε στην Λόρεν. Και δεν με θέλει καν>> της υπενθυμίζω και κουνάει το κεφάλι της.

<<Εγώ ένα έχω να πω πάντως>> σηκώνεται ξανά όρθια και παίρνει το χρυσό αστέρι στο χέρι της. <<Μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχεις γκόμενο>> βγάζει το πόρισμα και σηκώνω τα φρύδια μου. <<Όποιος και αν είναι από τους δύο. Θα το δεις>>

Μωρέ λες;

[...]

<<Γύρισαααα>> φωνάζω μόλις μπαίνω στο σπίτι αλλά δεν παίρνω καμία απάντηση. Δεν βγάζω καν τα παπούτσια και το παλτό και ανάβω τα λαμπάκια στο δέντρο και το τζάκι. Για να είναι σβηστά, μάλλον η μαμά και ο μικρός έχουν φύγει.

Αφήνω τα πράγματά μου στον καναπέ και αρπάζω το σημείωμα πάνω από το τραπέζι.

Έιβ, πήγαμε στην γειτόνισσα για να παίξει ο μικρός με την ΔενΘυμαμαιΠωςΛενεΤηνΚορηΤηςΓειτονισσας. Φαγητό έχει στον φόυρνο. Μαμά♥

Γελάω μόνη μου. Κλασική μαμά. Και που θυμάται τα δικά μας ονόματα, πρέπει να είμαστε υπερήφανοι. 

Ξαπλώνω στον καναπέ και ανοίγω το κινητό μου. Ήρθα αρκετά πιο νωρίς παρόλο που η Κέισι και η μαμά της σχεδόν με τραβούσαν από το μανίκι για να κάτσω μαζί τους για βραδινό. Θα καθόμουν είναι η αλήθεια, απλά ήθελα να γυρίσω πίσω όσο το δυνατόν πιο νωρίς γιατί θα πάρω τηλέφωνο τον Ντομ.

Όχι, πριν μου πείτε ότι σκέφτομαι συνέχεια τον Ντομ, εκείνος ήταν που μου έστειλε μήνυμα πριν και του είπα ότι μόλις γυρίσω θα τον πάρω τηλέφωνο. 

Πατάω το κουμπί για την βιντεοκλήση και σχεδόν αμέσως το σηκώνει.

<<Γειάα>> φωνάζω και χαιρετάω ταυτόχρονα.

Είναι κούκλος. Ακόμη και στην βιντεοκλήση αυτός ο άνθρωπος είναι ωραίος.

<<Έιβ, τι λέει;;>> χαμογελάει ευδιάθετα αλλά τις μισές λέξεις δεν τις καταλαβαίνω λόγω του κακού σήματος.

<<Καλά είμαι. Πως περνάς;>> ρωτάω και κάθομαι σταυροπόδι. 

<<Ωραία. Βαρετά, αλλά ωραία>> απαντάει κάπως διστακτικά.

<<Γιατί βαρετά; Καταρχάς που είσαι;>> ρωτάω και σχεδόν αμέσως εμφανίζεται η Λόρεν στο πλάνο.

<<Γεια σου Έιβερι>> με χαιρετάει και για λίγο μένω κάγκελο.

Μόλις χαιρέτησε εμένα η ξυνίλω; Εμένα; Μήπως βλέπει άλλη Έιβερι;

<<Εμ γειά>> απαντάω μπερδεμένη και εκείνη του λέει κάτι στο αφτί, τον φιλάει στο στόμα και έπειτα εξαφανίζεται.

Πόσο παραπάνω να ζηλέψω δηλαδή; ΠΟΣΟ;

<<Σόρυ για αυτό>> λέει αμέσως ο Ντομ και χαμογελάω ξινά. Ει! Έχω εξασκηθεί πολύ καλά σε αυτό το χαμόγελο. Να ναι καλά η Λόρεν. 

<<Λοιπόν, κατάλαβα που είσαι>> λέω σαρκαστικά και το καλύπτω με ένα ψεύτικο γελάκι. Τον βλέπω να βάζει ακουστικά για καλό και για κακό μην πετάξω κάτι και το ακούσει η ξινύλω.

<<Ναι, βασικά. Σήμερα θα μείνω στην Λόρεν και αύριο το μεσημέρι θα έρθω>> λέει και γνέφω ενθουσιασμένη.

<<Ωραία. Μου έλειψες>> πετάω τη βόμβα μου και περιμένω να εκραγεί σε 3... 2... 1...

<<Και σε εμένα>> απαντάει και είμαι σχεδόν 100% βέβαιη ότι παραλείπει την λέξη "έλειψες" ξεκάθαρα και μόνο επειδή είναι κοντά η Λόρεν.

Αλλά δεν με νοιάζει. Τουλάχιστον το είπε. Και τον πιστεύω.

Χτυπάει το κουδούνι και σηκώνομαι για να ανοίξω. <<Μισό λεπτό>> λέω στον Ντομ και εκείνος γνέφει θετικά.

Ανοίγω την πόρτα και ένας χαμογελαστός και παγωμένος Μέισον με κοιτάζει χαμογελαστός κρατώντας μια χριστουγεννιάτικη σακούλα στα χέρια του.

Ω ΣΚΑΤΑ.

ΆΒΟΛΟ ΆΒΟΛΟ ΆΒΟΛΟ.

Σκέψου γρήγορα τι πρέπει να κάνεις.

1. Να κλείσεις την κλήση με τον Ντομ με την δικαιολογία ότι δεν έχει καλό σήμα και δεν τον βλέπεις καλά 

ή

2. Να κλείσεις την πόρτα στα μούτρα του Μέισον με την δικαιολογία ότι δεν τον βλέπεις καλά γιατί έχεις μυωπία.

ΑΓΚΧ ΛΕΩ ΒΛΑΚΕΙΕΣ.

Βάζω σε σίγαση τον Ντομ και γυρνάω στον Μέισον. <<Ει Μεις, τι κάνεις εδώ;>> κάνω στην άκρη για να μπει μέσα.

<<Ήρθα να σε πάρω>> λέει και αμέσως αγκαλιάζει το καλοριφέρ.

Ωραία. Πως ακριβώς το εννοεί αυτό; ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙ ΤΙΝΙ ΤΡΟΠΩ;

<<Για να πάμε σπίτι, ανώμαλο πλάσμα>> εξηγεί και χαλαρώνω αισθητά. <<Θα μαζευτούμε με τα παιδιά. Ο Τζακ πήγε να πάρει την Κέισι και την Μελίσσα>> λέει και βγάζει το μπουφάν του. <<Επίσης σου έφερα αυτό εδώ>> μου δίνει την σακούλα και την παίρνω σκεπτική.

Ακούω την φωνή του Ντομ από την κλήση και απομακρύνομαι από τον Μέισον.

<<Αχ σόρυ, δεν σε ξέχασα>> του λέω πηγαίνοντας στην κουζίνα.

<<Όλα κομπλέ;>> ρωτάει και μοιάζει ανήσυχος. <<Ήρθε κανείς;>>

<<Ναι, ένας φίλος μου. Θα... θα μαζευτούμε με τα παιδιά για να αράξουμε και ήρθε να με πάρει>> λέω και γνέφει. 

<<Άρα σε αφήνω;>> ρωτάει χαμογελαστός και γνέφω. <<Καλά να περάσεις. Θα τα πούμε αύριο, σωστά;>>

<<Καληνύχτα Ντομ>> λέω και κλείνω την κλήση. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και γυρνάω προς το μέρος του Μέισον.

Εκείνος είναι ήδη ακριβώς πίσω μου και σχεδόν αμέσως με αγκαλιάζει από τους ώμους.

Να πω την αλήθεια μου, ήθελα να γίνει σαν τις ταινίες αυτό. Δηλαδή να γυρίσω και εκείνος να με αρπάξει αμέσως και να με φιλήσει αλλά από την άλλη ευτυχώς που δεν το έκανε. Ήδη αισθάνομαι πολύ πολύ άβολα. 

Επίσης πρέπει να σταματήσω να βλέπω ρομαντικές ταινίες. Μου κάνουν κακό. Ευχαριστώ.

<<Δεν θα ανοίξεις το δώρο μου, μωράκι;>> με φιλάει στο μάγουλο και τον κοιτάζω παραξενεμένη.

<<Γιατί μου κάνεις δώρο από τώρα; Αφού τα δώρα μαζί τα τυλίξαμε...>>

<<Αυτό το πήρα για εσένα εχθές>> απαντάει και λιώνει η καρδούλα μου. Λίγο. Λίγο περισσότερο από την φορά που ο Ντομ έκανε το ίδιο πράγμα με τις ταινίες και τα γλυκά.

Έχω μπλέξει σε ερωτικό τρίγωνο και δεν το έχω καταλάβει, έτσι;

<<Αν νομίζεις ότι με ένα δώρο θα με καταφέρεις να σου κάτσω είσαι πολύ γελασμένος>> λέω για πλάκα και εκείνος γελάει.

<<Πίστεψέ με, αν ήθελα να μου κάτσεις θα το καταλάβαινες>> κλείνει το μάτι του και ανοίγω την σακούλα.

<<Τι είναι;>> σκίζω το περιτύλιγμα και κοιτάζω σχεδόν άφωνη το μοναδικό πράγμα που δεν περίμενα ποτέ να μου πάρει ο Μέισον. <<ΚΑΝΕΙΣ ΠΛΑΚΑ;!;!>> φωνάζω και γελάει.

Παίρνω το βιβλίο στα χέρια μου και κλαίω από την χαρά μoυ. Το καινούριο βιβλίο του Stephen King, το βιβλίο που έψαχνα από τον Ιούλιο είναι στα χέρια μου.

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.

Τον παίρνω στην αγκαλιά μου και χοροπηδάω ταυτόχρονα. <<ΔΕΝ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩΩΩ>> φωνάζω και εκείνος γελάει. <<Που; Πως; Πως το βρήκες;;>>

<<Αφού σε άφησα, πήγαινα σπίτι και πέρασα από ένα βιβλιοπωλείο. Το είχε πάνω πάνω, σε αυτά που μόλις κυκλοφόρησαν και αμέσως σε σκέφτηκα>> λέει και κάθεται στον πάγκο. <<Φαίνεται τέλειο>>

Χαιδεύω το εξώφυλλο. If it bleeds, λέγεται ο τίτλος και ομγ, θέλω τόσο πολύ να αρπάξω την γάτα που έχει στο έξωφυλλο και να της σκάσω ένα σβουριχτό φιλί.

<<Ευχαριστώ τόσο πολύ>> αγκαλιάζω το βιβλίο. <<Είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου κάνει κάποιος>>

<<Το άλλο που σου πήρα να το κρατήσω για μένα;>> ρωτάει και γνέφω. Δεν θέλω τίποτα άλλο. <<Ναι, βασικά λίγο δύσκολο. Δεν θα μου κάνει...>> ξύνει το μάγουλό του και τον κοιτάζω στραβά.

Ναι, μπορεί μαζί να τυλίξαμε τα δώρα που πήραμε στα παιδιά, αλλά το δικό μου δώρο δεν με άφησε να το δω. Αν και έχω μια υποψία για το τι μπορεί να είναι...

Αφήνω το βιβλίο προσεκτικά στον πάγκο.<<Αλήθεια δεν ξέρω τι να πω>> ψιθυρίζω και κατεβαίνει.

<<Ένα ευχαριστώ ακόμη θα ήταν αρκετό>> με κοροιδεύει.

<<Ευχαριστώ. Πολύ>> νιαουρίζω και τον ξαναπαίρνω στην αγκαλιά μου.

Από πότε έγινε τόσο ευαίσθητος; Θέλω να πω... Είναι ο Μέισον. Ο χαζούλης φίλος μου. Γιατί είναι τόσο καλός; Τι έχει αλλάξει;

Τραβιέμαι λιγάκι και αφήνω ένα απαλό φιλί πάνω στα χείλη του. Με κοιτάζει ξαφνιασμένος. <<Αυτό τώρα... για το δώρο;>> αναρωτιέται και γνέφω. Με πιάνει από την μέση και με φιλάει ξανά. Πιο έντονα. Με ανεβάζει στον πάγκο χωρίς να αποχωριστεί τα χείλη μου.

Το κινητό μου στην άκρη του πάγκου ακριβώς δίπλα στο βιβλίο, αλλά δεν το βλέπω καν. Όσο τα χείλη του Μέισον παίζουν με τα δικά μου, δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο. Και κανέναν άλλο. Μόνο εμένα και αυτόν. Και το πόσο σωστό μου μοιάζει αυτή την στιγμή το φιλί μας.

Απομακρύνεται ελάχιστα. <<Είσαι εντάξει με αυτό;>> ψελλίζει πάνω στα χείλη μου. Γνέφω καταφατικά λαχανιασμένη. <<Σκέφτεσαι τον Ντομ;>> ρωτάει και για λίγο κολλάω.

Γυρνάω το βλέμμα μου στο κινητό μου.

Αν τον ένοιαζε θα ήταν εδώ, σωστά;

Κοιτάζω τον Μέισον και του χαμογελάω. 

<<Δεν έχει σημασία ποιον σκέφτομαι>> του λέω και χαμογελάει. <<Σημασία έχει ότι είσαι εσύ εδώ αυτή την στιγμή>> ψελλίζω. <<Αυτό μόνο με νοιάζει>>

Με φιλάει και νομίζω ξεχνάει να σταματήσει.

Όπως ακριβώς και εγώ.

~~~

Πωπω. Να. Έναν τέτοιο θέλω. Αλήθεια. Πάω να γράψω τώρα μαζί με τον 6χρονο αδελφό μου γράμμα στον Σαντα Κλάους.

Δεύτερο κεφ για σήμερα. Άλλη μια μέρα που ο Ντομ κοιμάται και η τύχη του δουλεύει. Κλινγκ. Κλονγκ (παρτ 2)

Μεταξύ μας, αν μου έσκαγε γκόμενος με βιβλίο για δώρο, ακόμη και παραμύθι να ήταν, θα τον ερωτευόμουν. Αντικειμενικά, μετά τα λεφτά και το ταξίδι στις Μπαχάμες, είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε κάποιος να μου κάνει.

Τα βιβλία είναι θυσαυρός.

Τι δώρο θέλετε να σας φέρει ο Άγιος Βασίλης;👉

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο. Γκχμ. Το ΔΕΥΤΕΡΟ κεφάλαιο.

Τα λέμε αύριοο♥

Πολλά πολλά χριστουγεννιάτικα φιλάκιαα♥

Ριρι♥♥

•8 DAYS LEFT🎄🎁🎇•