Όχι παιδάκια μου δεν θα αλλάξει το στόρυ, μην μου τρελαίνεστεεεεεε

~~~

<<Άργησες>> παραπονιέμαι την στιγμή που μπαίνει ο φίλος μου στο σπίτι. Τινάζει το χιόνι από το παλτό της πάνω μου και τσιρίζω σαν την χαζή. <<Η πολλή παρέα με την Κέισι σε κάνει ίδιο μαζί της, πρόσεχε!>> παίρνω το παλτό του και το αφήνω δίπλα στο καλοριφέρ για να στεγνώσει.

Ο καιρός είναι πραγματικά ό,τι να ναι. Πως γίνεται την μια μέρα να έχει κυριολεκτικά ζέστη και ήλιο και καθαρό γαλάζιο ουρανό και την επομένη να χιονίζει ξανά πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες κιόλας μέρες;

<<Μην γκρινιάζεις ακόμη δεν ήρθα>> αφήνει τις σακούλες με τα δώρα στο πάτωμα και με κοιτάζει. <<Κυριολεκτικά έχω γίνει μούσκεμα μέχρι το βρακί>> λέει και με κοιτάει πονηρά.

<<Ιου, ανώμαλε>> πηγαίνω στην κουζίνα.

<<Μέισον, αγόρι μου, καλώς ήρθες>> φωνάζει η μαμά μου από το σαλόνι και γυρνάει προς το μέρος μας. Ο Τζέις την ανάγκασε να δουν για εκατοστή φορά την τελευταία εβδομάδα το Coco και έχουν εφοδιαστεί με κουβέρτες, σοκολάτες και φυσικά χαρτομάντιλα γιατί προφανώς και στο τέλος θα κλάψουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.

Λες και δεν τους ξέρω.

<<Κυρία μαμά της Έιβερι τι κάνετε;>> φωνάζει και βγάζει τα παπούτσια του. <<Έχουμε να τα πούμε μέρες>> τους δίνει από ένα φιλί και εγώ τους παρακολουθώ από την κουζίνα.

<<Λες και δεν ξέρεις>> κάθεται στο μπράτσο δίπλα τους. <<Ως πρόεδρος την τάξης από τέλη Νοεμβρίου ετοιμάζω το Πρωτοχρονιάτικο πάρτι, δεν φαντάζεσαι τι κούραση έχω. Όλα μόνος μου τα οργανώνω. Κανείς δεν με βοηθάει>> μου ρίχνει ένα αγριεμένο βλέμμα. <<Κανείς τους!>>

<<Ναι με τέτοιο καιρό σίγουρα θα γίνει πάρτι>> φωνάζω και γελάει.

<<Ω πίστεψέ με, το πάρτι θα γίνει ακόμη και αν ρίξει 5 μέτρα χιόνι. Είναι το τελευταίο πάρτι μας στο σχολείο, πρέπει να γίνει>> σηκώνεται και πηγαίνει στο δωμάτιό μου. Παίρνω τις σακούλες με τα δώρα και αφού πείσω την μαμά και τον μικρό να υποσχεθούν ότι δεν θα μπουκάρουν απροειδοποίητα στο δωμάτιό μου, τον ακολουθώ.

<<Κάνε όνειρα για πάρτι σου>> του λέω και κλείνω πίσω μου την πόρτα. <<Ξέρεις ότι για άλλη μια χρονιά το πάρτι θα γίνει στο σπίτι της Μελίσσα. Και βασικά δεν θα είναι καν πάρτι. Κανονικά μόνο εμείς οι πέντε πρέπει να είμαστε γιατί->>

Ξαπλώνει στο κρεβάτι μου. <<Εγώ για εσένα δουλεύω ρε σκασμένο. Στο πάρτι -που όντως θα είναι πάρτι απλά πρέπει να φρεσκάρω τις γνωριμίες μου με τα παιδιά->> ρουθουνίζω ειρωνικά και με κοιτάζει με σηκωμένο φρύδι <<όλοι θα έρθουν με συνοδό. Πέρυσι θυμάσαι; Όλες οι καρακάξες είχαν έρθει με αγόρια>>

Κάθομαι δίπλα του οκλαδόν. <<Ε και;>>

<<Και εσύ θα έρθεις με τον αγαπητικό σου>> μου κλείνει το μάτι και αρπάζει το κινητό του. Ισχύει πάντως. Θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να τον πάρω μαζί μου μπας και ξεκολλήσει από αυτή την ξινύλω. <<Μιλήσατε καθόλου;>> 

Γνέφω. <<Τίποτα το ιδιαίτερο. Σου τα είπα και εχθές. Όταν γύρισε το βράδυ από την έξοδό του με την Λόρεν...>> λέω και κάνει μια γκριμάτσα αηδίας <<μου έστειλε μήνυμα και μιλήσαμε λίγο στο τηλέφωνο. Αυτό όλο>>

<<Ε ωραία>> σηκώνεται όρθιος.

<<Που το είδες το ωραία; Θέλει να έχω καλές σχέσεις με την γκόμενά του. Είναι ωραίο αυτό, λες;>> ξεφυσάω και με παίρνει αγκαλιά για να ξαπλώσουμε μαζί στο κρεβάτι. <<Δεν ξέρω τι να κάνω μαζί του>>

<<Μήπως είναι καλή ιδέα να απομακρυνθείς λιγάκι;>> προτείνει και τον κοιτάζω μπερδεμένη. <<Μην με κοιτάς έτσι. Ο τυπάς έχει γκόμενα που από ό,τι φαίνεται δεν σκοπεύει να την χωρίσει σύντομα και εσύ κυριολεκτικά σέρνεσαι στα πατώματα...>>

<<Ε όχι και στα πατώματα>> παραπονιέμαι αλλά ξέρω ότι έχει δίκιο.

<<Είναι δική σου απόφαση Έιβερι>> γυρνάει το σώμα του ώστε να στηρίζεται με το χέρι του στο στρώμα. <<Σου είπα την γνώμη μου. Τώρα πρέπει να αποφασίσεις εσύ>> λέει και ξεφυσάω. Σηκώνομαι όρθια και παίρνω την σακούλα με τα πράγματα.

Ίσως όντως θα ήταν μια καλή ιδέα να απομακρυνθώ από τον Ντομ. Μόνο που χεχ. Δεν θέλω. Μου αρέσει που βρισκόμαστε κάθε μέρα, μου αρέσει να τον πειράζω και να τον αναγκάζω να κάνει πράγματα που δεν θέλει.

<<Έχεις δίκιο. Το θέμα είναι όμως ότι... ότι ακόμη και αν όντως δεν δουλέψει το μεταξύ μας, θέλω να τον κρατήσω έστω για φίλο μου. Ξέρω, θα μου πεις ότι είναι βλακεία, αλλά είναι πολύ καλός και γλυκός και...>> 

<<Τζιζους γκερλ, είσαι φουλ ερωτευμένη>> μου πετάει ένα μαξιλάρι και γελάω.

<<Και επίσης έχω βάλει ένα στοίχημα μαζί του. Πρέπει μέχρι τα Χριστούγεννα να πετύχω τον στόχο μου>> κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου και κοιτάζω το ημερολόγιο. 11 Δεκεμβρίου σήμερα και νιώθω ότι δεν έχω καταφέρει τίποτα.

<<Πωπω τα Χριστούγεννα γίνεσαι ο πιο εκνευριστικός άνθρωπος>> μουρμουρίζει και κοιτάζει το ρολόι του. <<Κούνα τον κώλο σου, έχω ραντεβού και αν αργήσω εσύ θα φταις>>

Γελάω και παίρνω τις σακούλες. <<Τα πήρες όλα αυτά που σου είπα;>>

<<Ναι. Όσο εσύ χθες και προχθές ήσουν μια μπιζι Ωραία Κοιμωμένη, εγώ έτρεχα στα μαγαζιά για να πάρω αυτά που μου είπες>> ξύνει το κεφάλι του. <<Θύμησέ μου γιατί με ανάγκασες να κάνω εγώ όλη την δουλειά;>>

<<Ω έλα τώρα βρε τζουτζούκοοο>> νιαουρίζω και κάθομαι δίπλα του στο χαλάκι. <<Αν δεν έφερνες τα ποτά στο πάρτυ και δεν έπινα τόσο πολύ και δεν κοιμόμουν όλη την υπόλοιπη μέρα, ξέρεις ότι θα πηγαίναμε μαζιιι>>

<<Τέτοια κάνεις σε μένα που ξέρεις ότι δεν πέφτω>> τον κοιτάζω με σηκωμένο φρύδι. <<Βασικά, στο τσακ είμαι να πέσω αλλά λέμε τώρα...>> γελάω και απομακρύνομαι. <<Στον φιλαράκο σου τον Ντομ γιατί δεν το παίζεις λίγο γατούλα μπας και...;>>

Γατούλα ε; Εγώ γατούλα; Κωμικοτραγικό το αποτέλεσμα το ξέρω ήδη.

<<Άντε σήκω>> τον τραβάω από το χέρι αλλά αντί να τον σηκώσω πέφτω εγώ πάνω του. <<Αναλάβαμε ή δεν αναλάβαμε να τυλίξουμε τα δώρα για τα παιδιά;>> αλλάζω την κουβέντα γιατί δεν θέλω άλλο να σκέφτομαι την όλη φάση με τον Ντομ. Και επίσης αν αρχίσω να σκέφτομαι την όλη φάση με τον Ντομ, θα βάλω τα κλάμματα και ο Μέισον θα κλάψει μαζί μου γιατί είναι ευαίσθητος και κλαίει συνέχεια χωρίς λόγο.

Όταν του ζήτησα μάλιστα να πάει μόνος του για τα δώρα και του είπα αυτό το υπέροχο "όχι δεν μπορώ είμαι πτώμα", είμαι σίγουρη, όχι ότι τον είδα, αλλά είμαι χίλια τα εκατό σίγουρη, ότι ίσως και να δάκρυσε.

<<Ακόμη δεν έχω καταλάβει για ποιον λόγο θα κάνουμε τόση δουλειά>> γκρινιάζει και κάθεται και αυτός κάτω. Φέρνω το χαρτί περιτυλίγματος, μικρές καρτούλες, στυλό, μαρκαδόρους και όλα τα συναφή και αυτός με κοιτάζει μουτρωμένος. <<Κακομοίρα μου. Αν δω τους άλλους να μου τα φέρουν τα δώρα πεταμένα μέσα στην σακούλα, βρες καράβι να φύγεις μετά>>

<<Ω σκάσε και βοήθα>>

[...]

<<ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΑΛΛΟΟΟΟΟΟ>> κυριολεκτικά φωνάζει και πετάγομαι μέχρι πάνω. <<ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΟ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΟΥ>> σηκώνεται όρθιος και ξαπλώνει στο κρεβάτι. <<Τα παρατάω.>>

<<Ένα δώρο έμεινε>> του δείχνω την ισωτική μασιά που πήρα εγώ στην Κέισι. Όλη την χρονιά μας πρίζει ότι τα μαλλιά της δεν είναι ίσια αλλά σπαστά και ότι εκνευρίζεται να βλέπει τις μικρές μπουκλίτσες κάτω. <<Θα το κάνω μόνη μου>> αναστενάζω αλλά δεν μου απαντάει.

<<Τι ώρα πήγε;>>

Βλέπω στο κινητό μου <<Νομίζω 8μιση, 9>> παίρνω μια μεγάλη κόκκινη κορδέλα. <<Τι; Με βαρέθηκες κιόλας; Ούτε δύο ώρες δεν είμαστε εδώ>> τον πειράζω. Αν τα έκανα μόνη μου θα μου έτρωγαν τουλάχιστον όλη την μέρα.

<<Μου αρέσει που είχα να πάω και σε ραντεβού εγώ στις 8>> μουρμουρίζει και σηκώνομαι όρθια. <<Θα μου το χρωστάς τόσο άσχημα αυτό Έιβερι...>>

<<Έστησες την κοπέλα παιδάκι μου; Πας καλά;>> αφήνω το δώρο της Κέισι δίπλα στα άλλα και σωριάζομαι δίπλα του. 

<<Δεν την έστησα μωρέ. Κατευθείαν να αρπαχτείς. Της έστειλα μήνυμα ότι μου προέκυψε κάτι πολύ σημαντικό, πολύ απλό>> κάνει στην άκρη για να ξαπλώσω δίπλα του.

Είναι η πρώτη φορά που παρατηρώ ότι με τον Μέισον είμαι πάντα εντελώς άνετη. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να κάνω το ίδιο πράγμα με τον Τζακ. Ακόμη δηλαδή και αν δεν είχε σχέση με την Κέισι, πάλι θα ήμουν αρκετά μαζεμένη.

Βάζω τα χέρια μου πίσω από το κεφάλι μου. <<Μπορούσες πολύ απλά να της πεις την αλήθεια>> λέω με ένα σαρδόνιο χαμόγελο. Με κοιτάζει έκπληκτος. <<Ότι ήθελες να κάτσεις μαζί μου εδώ στην ζεστούλα, παρά να τρέχεις να συναντήσεις μια άκυρη>>

<<Ένα δίκιο το έχεις, τώρα που το σκέφτομαι>> γυρνάει μπρούμητα και με κοιτάζει. <<Το θέμα είναι ότι αν πήγαινα σε αυτή την άκυρη, θα περνούσα πολύ καλύτερα. No offense>>

<<Ναι καλά>> μουρμουρίζω και παίρνω το κινητό στα χέρια μου. 

Ο Ντομ είναι ενεργός. Ω, μάλιστα. Υποθέτω πρέπει να ξεχάσω τα μηνύματα κάθε φορά που είναι ενεργός, σωστά;

Ξεφυσάω και αφήνω το κινητό στο πάπλωμα. Έχουμε να βρεθούμε από την Δευτέρα. Δεν ξέρω για ποιον λόγο απομακρύνθηκε τόσο πολύ από εμένα.

<<Πάλι τον Ντομ σκέφτεσαι;>> πετάγεται ο Μέισον και τον κοιτάζω. Με αρκετή φαντασία θα μπορούσε να πει κανείς ότι μοιάζουν. Με αρκετή φαντασία όμως. Αν αλλάξω τα κοντοκουρεμένα μαλλιά του Μέισον, με τις καστανές μπούκλες του Ντομ και αν επίσης αλλάξω τα καστανά μάτια του Μέισον με τα γαλάζια του Ντομ (που δεν ξέρω αν το έχω πει, αλλά είναι κυριολεκτικά ίδια με τα δικά μου) και γενικά αν φανταστώ λιγάκι τον Ντομ έτσι όπως κοιτάζω τον φίλο μου... ναι. Ναι. Μοιάζουν αρκετά.

<<Όχι. Ή βασικά ναι. Αλλά δεν έχει σημασία>> τον κοιτάζω χαμογελαστή.

<<Με τρομάζεις όταν χαμογελάς έτσι>> δηλώνει και μαζεύεται.

<<Πως δηλαδή;>> 

<<Διαβολικά>> απαντάει και γελάω. Αν θεωρείται αυτός ο ήχος γέλιο. Πιο πολύ ακούστηκε σαν... νιαούρισμα; <<Οκευ. Με τρομάζει ακόμη περισσότερο όταν κάνεις την γατούλα>> βλέπω τον τρόμο στο βλέμμα του. <<Δεν ξέρω αν το διευκρίνισα αλλά σου πρότεινα να κάνεις την γατούλα στον Ντομ, όχι σε εμένα χεχ>>

<<Γιατί σε εσένα δεν πιάνει;>> κοντεύω κυριολεκτικά να τριφτώ πάνω του ακριβώς όπως κάνουν οι γάτες. Τον πλησιάζω ακόμη παραπάνω και αυτός έχει μείνει και με κοιτάει λες και είμαι φάντασμα.

<<Έιβ, τι κάνεις;>> ρωτάει χαμηλόφωνα και για να κρίνω από την απότομη αλλάγη της φωνής της χμ... μάλλον τελικά πιάνει και σε αυτόν.

<<Νιαουρίζω>> φτάνω υπερβολικά κοντά του και του δαγκώνω το μάγουλο.

<<Ωραία. Καλά κάνεις, εγώ δεν κρίνω κανέναν, αλλά χευ, μήπως δεν θα έπρεπε να νιαουρίσεις σε εμένα; Λέω εγώ τώρα...>>

Αναστενάζω. <<Όχι ε;>>

<<Εσύ τι λες;>>

<<Ένα φιλάκι μόνο;>>

τι;

Τι κάνω;

ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΕΙ ΛΑΘΟΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ.

Ζήτησα μόλις από τον Μέισον, που κυριολεκτικά στα μάτια μου αυτή την στιγμή είναι ο Ντομ, να τον φιλήσω;

Πόσο ηλίθια και στερημένη είμαι; Να μου θυμίσει κάποιος αν γίνεται. Ευχαριστώ.

<<Εεε;>> δεν προλαβαίνει να πει κάτι άλλο και κυριολεκτικά του ορμάω όπως ακριβώς στο πάρτυ. Ω ναι, ξέρω ότι σε λίγο θα το μετανιώσω πολύ πολύ άσχημα, αλλά πρέπει κάπου να ξεδώσω και εγώ ρε αδελφέ.

Ανεβαίνω πάνω του και συνεχίζω να κουνάω τα χείλη μου στα δικά του. Εκείνος με πιάνει από την μέση και με τραβάει προς τα πίσω. <<Έιβερι...>> πάει να πει αλλά τον τραβάω κι άλλο καταπάνω μου. <<Έιβερι νομίζω ότι κάτι πάει λάθος εδώ χεχ>> 

<<Απλά φίλα με Μέισον>> τον παρακαλάω και εκείνος με κοιτάζει σαν χαμένος. Απομακρύνομαι λιγάκι. <<Δεν θες να με φιλήσεις; Εγώ στο σλιποβερ άλλα κατάλαβα>> πετάω την μπιχτή μου και κοκκινίζει. Χιχι.

<<Γαμώτο>> με τραβάει πάνω του και με φιλάει έτσι ακριβώς όπως έχω ονειρευτεί ουκ ολίγες φορές να το κάνει ο Ντομ.

Ο Ντομ.

Ο... Ντομ;

<<Ρε. Με ακούς;>> με ταρακουνάει ο Μέισον και πέφτω από το κρεβάτι. <<Πας καλά παιδάκι μου; Κοιμάσαι και με τα μάτια ανοιχτά τώρα;>>

<<Έλα μου;>>

<<Α καλά. Σου λείπει ύπνος μάλλον>> τεντώνεται και με κοιτάζει. <<Γιατί με κοιτάς έτσι πουλάκι μου; Με τρομάζεις ώρες ώρες>>

Τι σκατά έχω πάθει;

Μόλις τώρα εγώ με είδα να φιλάω τον Μέισον; ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.

Χριστέ μου!

<<Γιατί κοκκίνησες;>> ρωτάει και ένα μικρό χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπό του. Τρελαίνεται όταν ντρέπομαι.

Σηκώνομαι απότομα όρθια και πιάνω το κινητό μου. Κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου και προσπαθώ να συνέλθω. <<Έιβερι, όλα καλά;>> ανασηκώνεται και με κοιτάζει.

<<Ναι ναι όλα πένα>> αποφεύγω να τον κοιτάξω για να μην καταλάβει με κάποιον τρόπο τι βλακεία σκέφτηκα μόλις.

Το κινητό μου κουδουνίζει και πετάγομαι μέχρι πάνω.

Κάνε να είναι ο Ντομ. Κάνε να είναι ο Ντομ, σε παρακαλώ.

Ντομ: δεν μιλήσαμε καθόλου σήμερα. Που χάθηκες;

Κοιτάζω τον Μεισον που αφηρημένος πετάει και ξαναπιάνει ένα τυλιγμένο ζευγάρι κάλτσες μου.

Εγώ: Αύριο θες να συναντηθούμε;

Ντομ: Αμε. Μιλάμε αύριο.

Ξανακοιτάζω τον Μέισον. Είναι φίλος μου, σωστά; Φίλος. Μόνο. Με βλέπει που τον παρατηρώ και κάνει τον σταυρό του.

Ωχ Χριστέ μου, τι άλλες βλακείες θα σκεφτώ;

~~~

Αλόχες.

ΕΙΒΣΟΝ ΕΙΒΣΟΝ ΕΙΒΣΟΝ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Μην μου αγχω. Η πλοκή δεν θα αλλάξει. Απλά σας την κάνω πιο σπάισι.

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφαλαιάκι.

Ποβ Ντομ ακόμη δεν νομίζω ότι πρέπει να βάλω. Προς το παρόν. Θα δείτε αργότερα γιατί.

Και επειδή, ξέφυγα λιγάκι από το χριστουγεννιάτικο θιμ, στο αυριανό κεφάλαιο πρέπει επειγόντως να βρω κάτι πολύ κριστμας για το σιπ Ντειβερι. 

Τα λέμε αύριο λοιπόν.

Πολλά πολλά χριστουγεννιάτικα φιλάκιααα.

Ριρι♥

•14 DAYS LEFT🎄🎁🎇•