Ποιες είναι οι προσδοκίες σας για την νέα χρονιά;

~~~

Χτυπάω αρκετή ώρα το θυροτηλέφωνο μπας και αποφασίσουν να μου ανοίξουν.

Η τεράστια πόρτα της έπαυλης των γονιών της Μελίσσα ανοίγει πιο αργά και από την καθυστέρηση και κοντεύει κυριολεκτικά να μου πέσει το σαγόνι από το τόσο χασμουρητό που έριξα από την στιγμή που έφυγα από το σπίτι.

Κάθε χρόνο η Μελίσσα κάνει ένα Πρωτοχρονιάτικο πάρτυ στο σπίτι της. Και επειδή είναι το πάρτυ που κάθε χρόνο πρέπει οπωσδήποτε να συζητιέται μέχρι το καλοκαίρι, δεν την αφήνουμε να το οργανώσει μόνη της γιατί είναι εντελώς άχρηστη.

Οπότε μας μαζεύει όλους μαζί να προτείνουμε ιδέες κλπ. Βέβαια ό,τι και να πούμε, έχει αντίθετη άποψη και αποφασίσει εκείνη εν τέλει τι πρέπει να γίνει. Μεταξύ μας, εγώ απλά πηγαίνω γιατί θα με πουν γαιδούρα αν δεν πάω.

Και φυσικά αυτές οι συναντήσεις πρέπει να γίνουν στις 8 το πρωί γιατί πφστ, προφανώς και δεν θέλει κανείς να κοιμηθεί μέχρι το μεσημέρι. 

Χτυπάω το κουδούνι για άλλη μια φορά και αμέσως η Λέσλι ανοίγει την πόρτα. 

<<Καλημέρα Έιβερι>> μου παίρνει το μπουφάν και την τσάντα.

<<Καλημέρα Λέσλι, χρόνια πολλά!>> την φιλάω σταυρωτά. Είναι σχεδόν ίδια ηλικία με την μητέρα μου και είναι ο πιο αξιαγάπητος άνθρωπος που ξέρω. Εκείνη μεγάλωσε την Μελίσσα αφού οι γονείς της πάντα έτρεχαν στο εξωτερικό. Τώρα απλά μένει στο σπίτι σαν νταντά της αν και προφανώς και δεν την νταντευεί.

Μπορεί κανείς άραγε να τιθασέψει αυτήν την τρελή; Χαρά στο κουράγιο της.

<<Χρόνια πολλά κορίτσι μου! Τα παιδιά έχουν φτάσει, μέσα στο κυρίως σαλόνι είναι>> μου δείχνει και γνέφω βγάζοντας τα γυαλιά ηλίου μου. Όχι ότι έχει τρελό ήλιο έξω, αλλά κάπως έπρεπε να κρύψω τους τεράστιους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια μου.

 Ναι δηλαδή. Σόρυ κιόλας που έβαλα να δω μια σειρά εχθές το βράδυ και έτυχε να τελειώσω τις δύο πρώτες σεζόν μέχρι τις 3μιση το πρωί.

<<Θες να σου φέρω τίποτα;>> ρωτάει και τις δείχνω τον καφέ που πήρα από μια καφετέρια πιο κάτω. Σιγά μην ερχόμουν εδώ χωρίς καφέ. Έχω την αμυδρή εντυπωση ότι θα πέσει γερό πρήξιμο σήμερα από την Μέλισσα.

<<Ευχαριστώ πολύ Λέσλι>> της λέω γλυκά και εκείνη φεύγει.

Προχωράω στον μεγάλο διάδρομο και για άλλη μια φορά σκέφτομαι ότι το σπίτι ή βασικά η βίλα της Μέλισσα είναι πραγματικά ο,τι καλύτερο έχω δει ποτέ.

Έχω έρθει αρκετές φορές να μείνω εδώ. Αν σκεφτείς ότι παλιότερα με την Μέλισσα ήμασταν κωλος και βρακί, τότε ναι ερχόμουν σχεδόν κάθε μέρα.

Και ναι, όντως πριν δύο χρόνια, ή πριν 1μιση χρόνο ακριβώς, όντως με την Μέλισσα ήμασταν πολύ πιο κοντά. Πριν δηλαδή γίνει αυτό το κατι-σαν-σχέση με τον Κόλτον. Και ο λόγος που απομακρυνθήκαμε ήταν επειδή η Μέλισσα δεν συμπαθούσε τον Κόλτον.

Και φυσικά εγώ η ηλίθια σταμάτησα να της μιλάω γιατι ήμουν τέτοιο με τον Κόλτον. Και το λάθος μου το έχω συνειδητοποιήσει από τότε που κατάλαβα ότι ο Κόλτον είναι απλά βλάκας, αλλά με την Μέλισσα είχαμε ήδη απομακρυνθεί αρκετά, οπότε δεν υπήρχε λόγος καν να προσπαθήσω να ξαναφτιάξω τις σχέσεις μας.

Παρόλα αυτά ναι. Έχω μείνει σε αυτή την σπιταρονα και ομολογώ ότι έχω κάνεις α καλύτερα σλιποβερ εδώ. Κυρίως φέτος το καλοκαίρι. Που κάλεσε όλη την παρέα και στις 5 το πρωί επειδή προφανώς δεν νυσταζαμε, κάναμε βουτιές στην πισίνα. Α επίσης είχα δει σχεδόν τσιτσιδι τον Μέισον αλλά ποτέ δεν του το έχω πει.

Σορυ, αλλά αν πέφτεις με το γκρι το μποξερακι στην πισίνα Ε ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ.

Και ναι, το παραδεχομαι. Η πραγματικότητα ξεπερνάει αρκετές φορές την φαντασία.

ΤΙ ΛΕΩ ΠΡΩΙΝΙΑΤΙΚΑ;

Πίνω μια γλυκιά καφέ και στρίβω για να φτάσω στο σαλόνι. Όλοι ειναι μαζεμένοι γύρω από το τεράστιο τραπέζι και φυσικά η Μέλισσα έχει απλωμένα χαρτιά, μαρκαδόρους και χρυσόσκονη; Την χρυσόσκονη τι την θέλει;

Πριν με δουν σταματάω λιγάκι για να παρατηρήσω τον χώρο. Όταν έρχεσαι εδώ πράγματι καταλαβαίνεις Χριστούγεννα. Όλα είναι στολισμένα. Και φυσικά η Μέλισσα διατάζει να στολιστεί το σπίτι τέλη Νοεμβρίου. Ναι εγώ φταίω για αυτό χεχ.

Το τεράστιο δέντρο είναι στολισμένο με άπειρα στολίδια και από κάτω έχει αρκετά τυλιγμένα δώρα. Μάλλον για την μικρή αδελφή της Μέλισσα, την Έιμι. Μπορεί να πηγαίνει δημοτικό, τρία χρόνια μεγαλύτερη από τον Τζέις, αλλά αρκετές φορές όταν τυχαίνει και συναντιομαστε, συνειδητοποιώ ότι θα μπορούσα άνετα να κάνω παρέα μαζί της παρά με την αδελφή της. Ευτυχώς δεν έχουν καμία σχέση η μία με την άλλη.

<<Καλημέρααα>> φωνάζω για να με ακούσουν και αμέσως ο Μέισον πετάγεται και πατάει κυριολεκτικά πάνω στο τραπέζι για να έρθει προς το μέρος μου.

<<Μου ελειψεεεεςςς>> μουρμουριζει και με αγκαλιάζει σφιχτά. Με σηκώνει στον αέρα και γελάω. Παραλίγο βέβαια να δίνω τον καφέ στο πανάκριβο χαλί αλλά χεχ ευτυχώς που η Μέλισσα δεν κοιτούσε.

<<Γεια σου>> γουργουρίζω σαν γατί και με φιλάει στο στόμα. Ευτυχώς που έπλυνα τα δόντια μου βασικά.

Το φιλί του είναι πιο τέλειο και από... Θα το πω.

Είναι πιο τέλειο και από τον Leonardo DiCaprio στα νιάτα του.

ΑΛΗΘΕΙΑ ΛΕΩ.

<<Γειά σου όμορφη>> ψιθυρίζει στο αφτί μου και με ξαναφιλάει για άλλη μια φορά. Χμ, αυτό θα μπορούσα ξεκάθαρα να το κάνω όλη μέρα. <<Μου έλειψες εχθές που δεν σε είδα>> ψιθυρίζει και με φιλάει στον λαιμό.

Ει, είναι πολύ ερωτιάρης. Και ΑΓΚΧ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΝ ΖΟΥΛΗΞΩ.

<<Και μένα μου έλειψες>> παραδέχομαι και ναι, όντως μου έλειψε.

Αν και σχεδόν όλο το απόγευμα το πέρασα με τον Ντομ και όλο το πρωί το μόνο που σκεφτόμουν ήταν τι ήθελε όντως να μου πει ο Ντομ, κατά τα άλλα όντως μου έλειψε. Και τον σκεφτόμουν.

Και ένιωθα λιγάκι κάπως όσο ήμουν με τον Ντομ. Μπορεί να ήταν ένας απλά φιλικός καφές και όλα τα συναφή, αλλά δεν μπορώ να προσποιούμαι ότι δεν αισθανόμουν κάτι για τον Ντομ τώρα που τα "έφτιαξα" με τον Μέισον.

Ναι. Αισθανόσουν. Ναι, αυτό ακριβώς. Τώρα δηλαδή δεν αισθάνεσαι τίποτα, ας πούμε...

Βλακείες. Τώρα είμαι με τον Μέισον. Ούτε που με νοιάζει αν ο Ντομ έχει χωρίσει. Αλήθεια.

<<Έλα, μην κάνετε παιδιά μπροστά μας, έλεος!>> φωνάζει η Μελίσσα αλλά δεν της δίνουμε σημασία.

Με πιάνει από την μέση και παίρνει τον καφέ από το χέρι μου. Πίνει μια γουλιά και μορφάζει. <<Ιου. Σκέτος; Πρωί πρωί;>>

<<Νομίζεις ότι υπάρχει άλλος τρόπος να αντέξω την Μελίσσα στις 8 το πρωί;>> αστιεύομαι και εκείνος ξεφυσάει.

<<Θέλεις αύριο να έρθεις να κοιμηθούμε μαζί;>> προτείνει και νομίζω ότι ο καφές μου κάθεται στον λαιμό.

Προτείνει αυτό που νομίζω ότι προτείνει;

Νιώθω ότι κοκκινίζω μέχρι τις πατούσες μου.

Μόλις μου ζήτησε να πάω αύριο σπίτι του για να κοιμηθούμε μαζί ακα να κάνουμε σεξ;

Γελάει. <<Μωρό μου, ηρέμησε. Δεν θα κάνουμε σεξ. Απλά θα κοιμηθούμε. Όπως στα σλιπόβερ ή όπως την άλλη φορά που είχαμε μεθύσει και μας έβαλαν να κοιμηθούμε στο ίδιο κρεβάτι>>

<<Α εννοείς εγώ στο κρεβάτι και εσύ στο πάτωμα;>> ακόμη θυμάμαι εκείνον τον πονοκέφαλο.

<<Ε αγκαλίτσα βασικά>> 

Θέλω να του ζουλήξω τα μάγουλα όταν κάνει έτσι.

<<Εντάξει>> χαμογελάω παρόλα αυτά από μέσα μου τρέμω σαν το ψάρι.

Περνάει μια τούφα πίσω από το αφτί μου. <<Ειβ, δεν χρειάζεται να το σκέφτεσαι τόσο. Στο έχω ξαναπεί, δεν με νοιάζει αν θα κάνουμε σεξ. Θέλω απλά να είμαι μαζί σου και να περνάμε ωραία>>

<<Βασικά δεν μου το έχεις ξαναπεί>> νιαουρίζω και κουνάει το κεφάλι του.

<<Στο λέω τώρα>>

<<Θα έρθετε επιτέλους; Μου έχουν βγάλει την πίστη αυτές εδώ!>> φωνάζει ο Τζακ και ακούω έναν πάκο από φύλα μάλλον να προσγειώνεται στο κεφάλι του.

Περνάω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του Μέισον προσέχοντας για άλλη μια φορά μην ρίξω τον καφέ. Αυτή την φορά εγώ τον φιλάω πρώτη και αγνοώ εντελώς τους υπόλοιπους που ουρλιάζουν σαν βλαμμένα.

~~~

μικρό κεφ αλλά γκχμ γκχμ ωραίο κεφ.

Ελπίζω να σας άρεσε.

Τα λέμε αύριο.

Φελάκια.

Ριρι♥

•4 DAYS LEFT🎄🎁🎇•