Hi lezers en co-writers

Maak je klaar voor dit hoofdstuk, het wordt nog wel iets haha. 

Ik heb btw gezien dat dit verhaal niet meer in de top 20 staat van de chicklit hotlist, maar is gezakt naar rankingnummer 456 (cry out loud). Ik weet ook niet hoe dit komt. Ik vond het een beetje spijtig maar dat is niet erg! (als iemand weet aan wat het ligt wil ik het wel horen!)

Hopelijk genieten jullie van dit hoofdstuk!

Jina

Chapter 27 - The Great Plan (deel II)

"Wie heeft dit plan eigenlijk bedacht?"

"Wie zou je denken? Jouw geliefde vriendinnetje natuurlijk." Antwoordt Evelyne leunend tegen de conducteurzetel van Xander.

"Hoe kwam je daar zelfs op." Xander schudt zijn hoofd terwijl hij zijn pet opzet.

"Ik ben topstudent. Het werkt hard daarboven." Ik wijs naar mijn hoofd. Isabella gluurt uit het raam en houdt het huis van Joshua in de gaten. Wij wachten al een kwartier in de donkerblauwe Cabrio van Xander, tot de ouders van Josh het huis uit gaan. Zijn huis is gigantisch groot. Een grote voortuin en een hoge zware voordeur. De oprit is lang en wordt bedekt door een houten afdak waaronder verschillende wagens geparkeerd staan.

"Dit klinkt niet echt legaal." Mompelt Xander op zijn beurt. Zijn mobieltje rinkelt weer en hij zet die gelijk uit.

"Als het legaal was, zouden wij ons niet verstoppen en wie belt er jou de hele tijd?"

"Niemand belangrijk."

"Mijn excuses, oud koppel, maar kunnen jullie wat stiller zijn, de McIntosh komen naar buiten." Eve wijst naar het koppel met de vele koffers op de oprit. We zakken in de auto om er zeker van te zijn dat ze ons niet zien.

Wanneer de ouders van Josh voor goed vertrokken zijn, kijken we elkaar kort maar ernstig aan en we stappen alle vier de auto uit. Isabella houdt haar kruk stevig vast, Xander gooit de golfclub over zijn schouder en nadat Isa de sportwagen van Josh aanduidt, mag het werk beginnen.

Evelyne loopt voorzichtig vanuit de oprit naar de achterkant van het huis, waar ze vanaf het terras Josh's huis binnen glipt. Xander knipoogt speels en overhandigt mij de club.

Isabella en ik staan aan wederzijden van de gele spotrtwagen. Ik grinnik. Wat een mafkees. Die jonge is rot verwend. Isabella ontmoet mijn ogen, een uitdagende glimlach vertekent zich op haar gezicht. Een glimlach die me enerzijds bang maakt, maar die ik al een lange tijd niet meer heb gezien. Ze slaat met haar kruk in de zijruit van de sportwagen en een bevredigende lach verlaat Isabella's mond. De stukjes glazen vliegen rond ons heen. Het autoalarm schakelt aan en weergalmt luid in de voortuin.

"Man, dit voelt zo goed!" Ze lijkt gelukkig en gooit nog eens agressief een zijspiegel omver. Ik kijk haar verbluft aan en sla een paar keer met de ijzeren club in mijn hand vooraleer ik de achterruit in stukjes breek. Het glas spettert weer overal, maar niet genoeg om me te laten schrikken. Josh stormt naar buiten, zijn ogen groot open en zijn handen achter zijn hoofd.

"What the fuck doen jullie?" Schreeuwt hij luid tussen het alarm heen van de auto.

"Zie je dat niet? We geven jouw auto een make-over!" Roept Isa terug.

"Daar is hij, Isabella. De klootzak en de oorzaak van al jouw problemen." Ik wijs met de golfclub naar Joshua McIntosh.

"Weten jullie hoeveel deze auto wel kost? Isabella! Ben je gek geworden?" Hij trekt aan zijn haar en raapt de kapotte zijspiegel op.

"Had je maar twee keer moeten nadenken vooraleer je me met Kamila bedroog." Spuugt ze tegen hem uit. Hij staat gelijk recht en staart haar recht in de ogen aan.

"Is dat de reden waarom je dit doet? Door fucking Kamila?"

"Je manipuleerde en bedroog me de hele tijd. Ik laat me niet meer doen!"

"Dat is jouw schuld als ik met haar in bed ging!" Zijn geschreeuw laat Isabella even schrikken.

"Zeg je nu dat het mijn schuld is?" Sist ze.

"Door fucking Kamila! Mijn auto! Weet je wat? Je hebt gelijk, ik was nooit in jou geïnteresseerd. Ik wou je enkel in mijn bed krijgen!" Hij kijkt ons één voor één aan. "Jullie zijn allemaal gestoord. Jij," hij wijst naar me, "zonder jou zou dit niet gebeuren. Dit is vast jouw idee. Jouw stomme idee!"

Ik grinnik sarcastich maar mijn afschuw voor hem groeit alleen maar groter. Hij gebruikte Isa enkel voor haar lichaam. De hele tijd al. Hoe had ik dit niet geraden?

"Typisch, McIntosh, je verveelt me al. Iedereen maakt keuzes in het leven, en jij hebt de keuze gemaakt om mijn vriendin te kwetsen." Ik sla nog eens hard op het dak van zijn auto waardoor de club lichtjes breekt, "Foute keuze Josh," Mompel ik er snel tussendoor.

Zijn gezicht wordt rood van woede en hij stampt vuursnel naar me toe. Zijn getrainde spieren spannen allemaal op. Ik sluit even mijn ogen, denkend dat hij me omver zou slaan maar hij wordt evensnel tegen gehouden door Xander. Hij grijpt hem met één arm bij zijn keel en duw hem langzaam naar achter.

"Raak haar niet aan." Sist hij tussen zijn tanden.

"Goed bezig, Gray. Je bent nu officieel één van haar waakhondjes."

"De enige hond die ik hier zie, ben jij." Xander gromt en slaat hem recht in het gezicht, "Dit is voor Isabella."

Josh kreunt en komt weer overeind, hij zoekt zijn mobieltje in zijn broekzakken. "Ik bel de politie. Jullie gaan hier niet zo maar onderuit komen."

"Doe het." Zeg ik. Hij gooit me onbegrijpelijke blik. "Bel de politie. Ik ben benieuwd naar wat ze gaan zeggen wanneer ze jouw slaapkamer onderzoeken." Herhaal ik speels.

Eve stapt het huis uit en leunt aan de deuropening. "Zoek je dit?" Ze wiebelt met zijn mobieltje en gooit het naar hem toe. Hij grijpt die gehaast en hijgt luid, het bloed druppelt van zijn neus af.

"Wat heb je gedaan?" Fluistert hij uit ongeloof, niet begrijpend hoe Evelyne in zijn huis geraakte.

"Oh ik?" Evelyne wandelt nonchalant naar me toe met haar beide handen in haar jeansjas en knipoogt, "Ik heb net van alles in jouw slaapkamer ontdekt, jongeman. Daddy gaat niet echt blij zijn met je." Grinnikt ze.

Josh blijft uit ongeloof staan. Hij wacht, zijn benen trillen lichtjes en hij hapt naar adem terwijl hij langzaam beseft wat we werkelijk op zoek waren.

-

Xander hurkt voor me. Hij trekt mijn kin lichtjes op en veegt een watje met ontsmettingsmiddel over een wondje aan mijn kaak.

"Ahw...ah!" Kreun ik. Ik zit op het randje van mijn bed en knijp in mijn deken van de pijn.

Hij blaast op mijn wond en haalt een minuscuul stukje glas uit mijn huid. Mijn ogen glijden langzaam van zijn ogen naar zijn lippen. Ik denk weer aan wat mijn moeder vertelde, over Liz en zijn vader. Ik denk weer aan hoe Xander altijd tijd voor me maakt en hoe ik weinig over hem weet.

"Staat het uitzicht jou?" Zijn zachte stem haalt me uit mijn gedachten. Hij grinnikt. Ik teken een verlegen glimlach.

"Bedankt voor vandaag." Zeg ik onhoorbaar terwijl hij een kleine pleister op mijn kaak plakt. "En sorry dat ik je hierin heb gesleurd."

"Dat heeft hij verdiend. Je had gelijk over hem. Sinds het begin. Josh is geen goede jongen."

"Xander Gray geeft me gelijk. Dit moet ik vieren." Lach ik kort. Onze gezichten staan dicht bij elkaar en ons gesprek is bijna onhoorbaar, maar net genoeg om elkaar rillingen te geven.

"Jouw mensenkennis en oordeelvermogen zijn niet altijd fout, dat geef ik toe." Mompelt hij bij het sluiten van de eerstehulpdoos, "Waar denk je aan?" Vraagt hij uiteindelijk wanneer hij mijn bedachtzame blik ziet. Hij komt overeind en kijkt neer op me.

Ik slik.

Zou ik hem vertellen wat ik weet? Moet ik hem vertellen wat ik voel? Het gevoel dat hij me niet vertrouwt en dat hij zich niet veilig voelt bij mij? Misschien heeft mijn moeder gelijk en moet ik hem tijd geven. Maar waarom voel ik mij hier zo slecht bij?

Ik haal mijn handen langzaam onder zijn T-shirt. Mijn vingertoppen raken voorzichtig zijn warme huid. Hij hapt naar adem.

"Celeste," fluistert hij, "waar ben je mee bezig?"

"Trek je T-shirt uit." Fluister ik bevelend. Hij kijkt verbaasd en trekt zijn shirt weer naar beneden. "Kleed je uit." Snauw ik weer onhoorbaar.

Hij checkt snel de deur om er zeker van te zijn dat mijn moeder niet de kamer binnen stormt.

"Wij gaan dit niet in het huis van je moeder doen, Celeste." Fluistert hij. Ik haal weer mijn handen dieper onder zijn T-shirt en druk harder in zijn zij. Hij kreunt en valt neer op mijn bed.

"Ik wist het!" Roep ik. Hij houdt zijn zij vast en ik ga naast hem op mijn knieën zitten. "Nu moet je mij de waarheid vertellen."

"Hoe wist je dat?" Hij ploft naar achter met zijn hoofd op mijn kussen, nog steeds een arm rond zijn zij gewikkeld.

"Mijn moeder." Vertel ik. Hij slaakt een diepe zucht en sluit zijn ogen, begrijpend dat Liz vertelde wat er bij hen afloopt.

"Toon me." Hij laat zich doen terwijl ik zijn T-shirt over zijn hoofd trek. Ik schrik van het aantal blauwe plekken op zijn bovenlichaam. De tranen reizen naar mijn ogen maar ik houd ze net tegen. Ik haal langzaam een hand van zijn borstkas naar beneden en ik maak zeker dat ik elke blauwe plek streel.

"Waarom vecht je niet terug?"

"Tegen mijn eigen vader?" Hij laat zich doen en schuift een plukje haar achter mijn oor.

"Je beseft toch dat je daar iets aan moet doen?" Mijn ogen nog steeds op zijn bovenlichaam gericht.

"Dat doe ik ook. Ik wacht gewoon op het juist moment." Fluistert hij terug. Zijn vingers strelen inmiddels mijn wang en langzaam zakt die naar mijn keel. De tranen vallen op zijn hand.

"Waarom laat je me niet helpen? Ik zou een oplossing vinden."

Hij grinnikt lief terwijl hij mijn tranen wegveegt. Hij deinst langzaam naar voor en drukt zijn lippen net naast de mijne.

"Kijk naar me." Fluistert hij onhoorbaar. Ik durf niet. Ik zou in tranen uit barsten als ik nu zijn ogen ontmoet. Ik voel te veel in me opkomen. Zowel verdriet als haat en bezorgdheid. Ik wil hem beschermen en ervoor zorgen dat niemand hem pijn doet, maar Xander is te vergelijken met een ijzeren muur. Een hoge en stevige muur. Niemand kan die muur breken of overspringen, want dat laat hij niet toe.

"Celeste, kijk me aan." Beveelt hij weer. Mijn grote ogen slaan naar boven. Ik staar hem recht in de ogen terwijl hij mijn kin naar zich toe trekt. Zijn adem verwarmt mijn gezicht.

"Maak je geen zorgen om me. Nooit. Ik weet waar ik mee bezig ben. Begrepen?"

Ik slik moeizaam. Zijn stem klinkt zacht maar zijn ogen voelen ijskoud. Zijn hand streelt zachtjes over mijn arm tot aan mijn vingers waar hij de zijne in vlecht.

De tranen houden op en ik snik een laatste keer voordat mijn hoofd steun zoekt op zijn schouder.

De deur van mijn slaapkamer slaat open en een bekend figuur verschijnt aan mijn kamerdeur.

"Ik wist het! Zie, zuster, ik zei toch dat je ze niet alleen in haar kamer moest laten. Celeste Berrets, ga onmiddellijk van die jongen af!"

-

Hi hi!

Ik MOET jullie mening weten over dit deeltje want er gebeurt zo veel! Dit wordt waarschijnlijk de enige scène met zo veel agressie hahah

Vraag van de dag: 

Ik denk ondertussen al aan een deel 2 voor dit verhaal. Een vervolging van Celeste en Xander aan de universiteit. Zou dit jullie interesseren? 

Veel liefs 

Jina