Hi co-writers

Ik weet dat het laat is maar hierbij hoofdstuk 2 van The Great Detention. Hopelijk genieten jullie hiervan. Wat vinden jullie van Celeste? Ze kan nogal irritant zijn, eh? En een mening over Xander? 

Het liedje van vandaag is Young and Beautiful van Lana Del Rey. Ik zit in een fantastische mood vandaag waarin ik laat nog een energiedrank drink terwijl ik naar haar muziek luister. Vergeet zeker niet jouw lievelingsliedje in de comments te melden! Reclame voor jouw eigen boek is ook altijd welkom. 

Veel liefs, 

Like, Comment, Follow

Jina

-

Chapters 2 - Welkom bij de Gray's

Mijn moeder werd bevriend met de nieuwe overbuurvrouw. Ze ging haar welbekende cheescake brengen als verwelkoming. Haar cheescake heeft altijd veel succes om mensen op hun gemak te stellen. Dat is het geheim wapen van mijn moeder. De overbuurjongen die zo beleefd was om mij nog meer voor schut te zetten kwam ik niet meer tegen. Vorige weken was hij niet op Highbury High dus ik veronderstel dat hij op een andere school zit. Al een geluk! Ik heb hem wel een paar keer in de nacht uit zijn raam zien klimmen toen ik nog laat studeerde. Waarschijnlijk gaat hij feesten, drinken, aan drugs doen. Dat legt zijn donkere wallen uit. Wat een no-life. Op een zaterdag heeft mijn moeder samen met zijn moeder het fantastisch initiatief genomen om een brunch te organiseren. Dit zou plaats vinden bij de overburen zelf. Ik zit bij mijn moeder in de keuken, kijkend naar de laatste paar veranderingen die ze op de cheescake brengt. Hopelijk zou de zoon van de Gray's niet aanwezig zijn. Dat zou alles een stuk makkelijker en aangenamer maken.

Wanneer mijn moeder eindelijk klaar is met alles in te pakken, beslissen wij om te vertrekken. Ik kleed me simpel aan. Een brede broek met een T-shirt. We steken de straat over en aan de voordeur hoop ik dat de buurjongen de deur niet zal openen. Gelukkig staat enkele tellen later een vrouw voor ons. Ze heeft kort bruin haar in een lage kleine dot. Zelf heeft ze diepe en donkere wallen zoals haar zoon. Ik vermoed dat zìj niet vlucht in het midden van de nacht.

"Patricia! Je hebt opnieuw jouw cheescake gebracht. Fantastisch, ik streefde er zo erg naar. En jij moet de kleine Celeste zijn! Jouw moeder heeft zoveel over jou verteld, welkom, welkom. Kom maar binnen!" Ze helst me warm om en laat ons binnen komen richting de lange keukentafel. We zitten alle drie aan tafel en er is nog steeds geen teken van een tiener, wat een grote opluchting is. De vrouw, Liz, is zo vriendelijk om ons meteen drankjes aan te bieden. Ze vraagt naar mijn moeders werk en vervolgens naar mijn leven op school. Ze vraagt naar mijn vrienden, schoolse activiteiten en hoe het voelt om topstudent te zijn. Ik kijk even naar mijn moeder, ze kon zich opnieuw niet inhouden dit detail aan de nieuwe buurvrouw te vertellen.

Het huis van Liz is simpel gedecoreerd. De lange, grote, gekleurde schilderij in het midden van de leefkamer is het enige dat iets levendigs toont. Hoewel het huis koud aanvoelt, maakt Liz die warm en levendig dankzij haar zachtaardige persoonlijkheid.

"Xander is ook van plan om naar Highbury High te gaan. Hij schreef zich vorige week in. Het heeft enkele weken geduurd voordat wij zeker waren van de school. Hij zit ook in zijn laatste jaar, zoals jij, Celeste. Ik hoop dat je hem zal helpen, een nieuw begin kan nog al moeilijk zijn voor hem." Ik hoest en schraap even mijn keel bij haar aankondiging. Het heeft hem drie weken geduurd om een school te kiezen en nu wilt hij op Highbury High studeren. Oké Celeste, hij kan niet zó erg zijn. Wij zitten in hetzelfde jaar maar dat betekent niet dat wij in dezelfde klas zullen zitten, toch? Evelyne zal blij zijn met dit nieuwtje. Ik vraag me af of het de moeite waard is haar op de hoogte te brengen. "Natuurlijk, waarom niet." Zeg ik kort waarna ik een slok neem van mijn vers gepreste sinaasappelsap. Ik kan Liz moeilijk vertellen dat haar zoon een klootzak is en dat ik alles ga doen om hem te vermijden.

De oven belt dat de schotel gereed is. Liz excuseert zich en staat op om de schotel vanuit de oven te halen. Mijn moeder loopt mee naar de keuken om haar te helpen waarna Liz mij persoonlijk vraagt om Xander te halen, "Hij hoort mij meestal niet roepen vanaf hier, hij trekt altijd zijn oortjes in. Zijn kamer is de derde deur aan jouw rechterkant op het eerste verdiep. Kan je dat voor me doen?" Ze vraagt het zo lief dat ik geen nee durf te zeggen. Daar gaat mijn plan om hem voor eeuwig te vermijden. Ik knik en glimlach.

Misschien heeft dit wel zijn voordeel, wij zullen elkaar binnenkort elke dag op school zien. Het is een goed idee om dit misverstand nu uit te praten.

Ik loop de trap naar boven en zoek de derde deur rechts. De gang is lang en er hangen soortgelijke schilderijen als die van in de leefkamer. De deur staat op een kier open. Ik klop eerst drie keer maar krijg geen antwoord. Ik doe de deur een klein beetje open en kijk binnen maar de kamer lijkt leeg te zijn. Eens dat ik volledig binnen ben gestapt zie ik dat die toch niet zo leeg is als ik eerst dacht.

Xander sluit snel zijn pc en trekt zijn oortjes uit. Hij lijkt verrast mij te zien, en niet op de goede manier. "Stoor ik hier? Jij was toch geen...," ik wacht even, "porno aan het kijken hoop ik?" Bemerk ik geamuseerd. Het karma werkt toch goed. Hij staat op en steekt een hand in zijn lang zwart haar. "Het is niet wat je denkt," Zegt hij. Ik lach. "Gênant, toch?" Hij trekt een wenkbrauw op en knikt begripvol. "Ik begrijp jouw punt. We staan gelijk." Antwoordt hij, "Wat doe je hier zelfs?" vraagt hij bot. En daar is de klootzak weer. "Als je iets meer aandacht gaf aan jouw moeder zou je weten dat wij vandaag samen eten. Het eten staat klaar. Ik moest je komen halen." Ik kruis mijn armen over elkaar en trek een wenkbrauw op. "Dus nu roep je me niet alleen maar vanuit jouw raam maar bemoei je je ook met mijn familie?" Het klinkt meer als een besluit dan een vraag. Hij leunt tegen de kast achter hem, trots op zijn opmerking. "Voel jezelf niet zo aangesproken. Alsof ik tijd heb voor iemand zoals jou."

"Natuurlijk niet. Ik hoorde dat je een topstudent bent. Een strevertje dus?" Zegt hij nog even droog als altijd. Oh, right. Dat er nu ook bij. Weetjes doen hier snel de ronde.

"Inderdaad. Een echte strevertje. Probeer dan niet in mijn weg te staan wanneer we samen op school zijn. Want ter informatie, ben je op míjn school ingeschreven. Dus luister eens goed Skander....Xavier, -"

"Xander."

"Juist Xander. Als wij elkaar toch elke dag moeten zien vanaf volgende week, laten wij al die misverstandjes vergeten. En op school negeren wij elkaar. Ik wil je niet rond mij zien hangen, begrepen?"
Zo, regels zijn gesteld. Nu alleen maar hopen dat hij die respecteert. Hij lacht sarcastisch, en tegelijk met zo weinig emoties. "Jij bent niet het soort meisje rond wie ik zou hangen." Fluistert hij. Ugh. Wat moet ik met hem. "Perfect." Antwoord ik.

"Fantastisch."

"Uitstekend." Roep ik terwijl ik de deur open.

"Goed!"

"Briljant!" Roep ik een laatste keer vooraleer ik de deur dicht gooi. "En kom nou maar eten!" Vervolg ik luid.

-

De brunch verliep goed. Xander was niet wat ik verwachtte. Hij was niet luid of onrespectvol. Hij was stil en stelde zijn moeder gerust met een paar glimlachjes. Hij was geen jerk zoals hij met mij is geweest. Ik geef toe dat hij schattig is rond zijn moeder. Hij probeert haar niet te kwetsen of bruusk te zijn. In tegendeel, hij was de perfecte zoon. Mijn moeder vond hem...fantastisch en ik deel absoluut niet haar mening. Hoe kan je zo'n gast 'fantastisch' vinden.

De lessen beginnen weer na het weekend. Onderweg naar de klas vertel ik aan mijn vriendinnen wat er gebeurde met Xander. Ondanks zijn gedrag vindt Evelyne hem nog steeds leuk en knap. Wel, het is waar dat hij knap is. Daar kunnen wij niet omheen. Isabella heeft niet echt een mening maar wijst er wel op dat ik voorzichtig moet zijn. Ik begrijp niet echt wat ze  bedoelt en vooraleer ik haar de vraag stel worden wij onderbroken door niemand minder dan Rosalina.

"Hoe gaat het co-leider?" Zegt ze met een uitdagende glimlach.

"Wat wil je Rosalina?" Vraagt Isabella geïrriteerd.

"Ik heb het niet tegen jou, volghondje. Ik heb het tegen jou." Ze verbreekt geen oogcontact met me, ook al staat Isabella op het punt Rosé's haren te trekken, maar ze wordt tegengehouden door Eve. Rosalina en Isabella hebben elkaar nooit gemogen sinds het eerste jaar in college. Op schoolreis vulde Rosalina de laarzen van Isa vol met modder, de volgende dag verstopte ze een kikker tussen haar kleren. Isa houdt hier nog een trauma van over.

"Ik wou je gewoon laten weten dat ik jouw idee van The Great Gatsby goed vond. Hopelijk neem je mij dat niet kwalijk, maar ik heb al de vrijheid genomen om zelf een paar items te bestellen voor het eindejaarsbal."

"Daar heb je geen recht op. Dat moeten we samen beslissen." Zeg ik verontrustig. Dit is het laatste dat ik nodig heb. Ik wist dat ze slecht was voor dit project.

"Schiet dan in actie, lieverd. Ik heb geen tijd om op jou te wachten voor beslissingen."

"Je weet toch dat wij toestemming nodig hebben van de volledige werkgroep en de directie bij elke beslissingen, right? Wat je deed is verloren geld."

"Ben je soms vergeten dat mijn tante in de werkgroep zit?" Ze knipoogt en huppelt het klaslokaal binnen, haar paardenstaart vliegt heen en weer.

"Oh, top! Ik ben gewoon gezegend met stomme mensen dit schooljaar." Roep ik luid uit frustratie. En wanneer ik net dacht dat mijn frustratie niet groter kon worden, zie ik niemand anders dan Xander Gray langs mij heen lopen en het klaslokaal binnen slenteren.