Hi co-writers en lezers

Fijne zondag en hopelijk genieten jullie van de laatste dag vakantie! Ik moet nog al mijn werk voor school inhalen :(

Het liejde van vandaag is Story Of My Life van OneDirection (want waarom ook niet)

Enjoy!

ps: link naar mijn pinterest met de aesthetics van Xander en Celeste volgt nog, ik werk eraan!

Chapter 14 - Boo, it's Halloween (deel II)

"Xander, wacht!" Schreeuw ik terwijl hij naar Clint toe loopt. Hij maakt van zijn handen vuisten, klaar om die te gebruiken. Xander is verblind door de woede. Het laatste wat dit feestje nodig heeft is een gevecht tussen Xander en Clint. Ik roep zijn naam nog eens, maar opnieuw geen reactie. Pas wanneer ik hem probeer tegen te houden en zijn arm aanraak, reageert hij. Hij richt zijn ogen heel even op me, lang genoeg zodat ik zijn blik opvang. Xander's wallen zijn nooit zo donker geweest en zijn ogen kleuren rood. Dezelfde bezorgde blik verschijnt op zijn gezicht maar hij richt zich al snel genoeg opnieuw naar Clint. Ik hou hem even stevig vast om er zeker van te zijn dat hij hem niet achterna gaat.

Hij kijkt een paar keer rondom ons heen en grijpt mijn arm om me achter het huis van Betty mee te trekken. Hij staat even stil. Ik blijf verward, ik ben enerzijds blij hem te zien maar anderzijds....ziet hij er slecht uit. Vermoeid, verdrietig, woedend. Zijn aanval op Clint ging niet alleen om mij, er is meer aan de hand dan enkel Clint en zijn barbaars gedrag.

Xander wrijft zijn ogen heftig en kreunt luid waardoor ik schrik. Hij steekt zijn handen in zijn haar en hurkt. Mijn ogen zijn op hem gericht, ik twijfel even. Ik hurk vlak voor hem, dicht genoeg om elkaars warmte te voelen in deze koele avond. "Xander," Fluister ik. Hij knijpt zijn ogen dicht. Ik leg een hand op de zijne, hij trilt maar laat zich doen. Ik hou zijn hand stevig vast om te tonen dat ik nergens naartoe wil. Hij zucht en opent zijn ogen die even rood zien als daarnet.

"Je zag mijn vader dronken." Mompelt hij fluisterend. Ik knik. Ik zag zijn vader, en ik zag hoe Xander die verantwoordelijkheid op zich nam.

"Ik had liever dat je het niet zag," begint hij grinnikend, met even veel pijn als daarvoor, "dat deeltje van mijn leven," de laatste woorden spreekt hij met moeite uit, bijna onhoorbaar. Mijn hart breekt en ik adem sneller. Ik knijp harder in zijn hand.

"Wel, ik had niet anders gekund. Je woont vlak over me." Lach ik fluisterend om de pijn op mijn eigen gezicht te verbergen. Hij grinnikt weer en veegt zijn ogen met de palm van zijn hand. Hij gaat volledig zitten met een knie geplooid, zijn ander been uitgestrekt en ik vlak over hem. Alleen onze handen linken elkaar. Mijn ogen glijden over zijn gezicht en gedurende een paar tellen twijfel ik om een plukje haar van zijn gezicht te halen, maar ik verander snel van mening.

"Je drinkt niet, èh. Dat is vanwege je vader." Stel ik al snel vast. Ik besef dat ik hem nooit met bier, wijn of champagne zag. Hij knikt kort.

"Ik drink niet, ik rook niet, ik feest niet....omdat mijn vader zich niet kan beheersen. Ik moet altijd klaar staan om hem op te pikken." Hij kijkt naar onze handen die nog steeds in elkaar verstrengeld zijn en wiebelt hen zachtjes heen en weer, "Ik ben niet de badboy die je in gedachte had." Hij lacht weer. Zijn ogen zien er minder rood uit.

"Nonsense," grap ik op mijn beurt, "Je blijft even bad in wiskunde als in mijn gedachte." Hij grinnikt en versterkt ons oogcontact. De warmte van zijn lichaam straalt harder dan ooit.

Ik hoor voetstappen en zoek vanwaar het komt. In de verte staan Joshua en Isabella, verhit in een discussie. Het gebeurt. Hij is haar alles aan het opbiechten. Isabella wordt boos en rent weg, waarschijnlijk naar huis. Ik kruip meteen overeind en loop naar haar toe maar word tegengehouden door de hand van Xander die de mijne vasthoud. Hij kijkt heen en weer van ons handen naar mij, zich afvragend waarom ik dit wil verbreken. Hij richt vervolgens zijn blik naar de plaats waar Joshua en Isabella stonden en laat mijn hand langzaam los. Hij knikt lief om mij gerust te stellen. Zonder woorden begrijp ik dat hij het niet erg vindt als ik hem hier verlaat om Isabella achterna te lopen. Ik aarzel even maar ik mag mijn beste vriendin niet in de steek laten. Ik geef hem een snelle kus op zijn wang. Mijn hoofd blijft enkele tellen dicht bij zijn gezicht, wachtend op meer, maar voor dat wij het beiden weten ren ik naar huis.

Zij zit op mijn bed met haar rug naar de deur gekeerd. Ik zucht even en ga bij haar zitten, in stilte. De mascara op haar lange wimpers loopt uit onder haar ogen en ze is omringd door zakdoeken. We kijken elkaar aan, ik zie dat ze ontdekt heeft dat ik op de hoogte was voor Joshua. Enkele minuten later volgt Evelyne in haar Black Widow-pak zonder iets te vermoeden.

"Waarom zijn jullie zo vroeg vertrokken, het feestje is nog niet voorbij."

Isabella en ik draaien ons om en de grijns op Eve's gezicht verdwijnt gelijk. "Oh God, wat heb ik nu weer gemist?" Ze wijst naar de mascara van Isabella en springt naast haar op het bed.

"Joshua heeft een ander meisje." Informeer ik haar. Evelyne's ogen schieten groot open.

"Met Kamila de trut." Isa brult van het huilen en houdt haar hoofd in haar handen. Ik probeer haar zo goed mogelijk te troosten maar niets helpt.

"Kamila van het cheerleaderteam? Ik wist wel dat ze geïnteresseerd was in Josh." Ik geef een duwtje aan Evelyne dat ze haar mond moet houden. Eve is nooit goed geweest in troosten.

"En wat heb jij?" Isa snottert en veegt de mascara met haar handen af, "Ik zag je met Xander, jullie hielden elkaars handen vast." Straffe Isabella. Ze heeft dit kunnen oppikken tijdens haar discussie met Josh. Eve kijkt weer verbaasd, ontdaan dat ze van niets op de hoogte is. Ik geef haar opnieuw een duwtje en beeld uit dat ik de details later wel zal vertellen.

"Gewoon, ik hielp hem overeind komen." Ze duwen mij geïrriteerd van het bed af, wetende dat ik lieg. Het doet goed om hun gegiechel te horen. 

"Ik stel voor," Mompel ik terwijl ik terug op mijn bed kruip, "Dat we het resterende ijs eten die in de koelkast ligt en dat we naar een cliché film kijken, om ons wat op te wekken."

Na Josh samen te hebben uitgescholden en hem alle ongeluk van de wereld te wensen tijdens de film, beslissen we om vroeg in bed te liggen maar we voelen alle drie geen drang om te gaan slapen. Het komt misschien door het gebroken hart van Isa, door de vlinders in mijn buik of de opwinding voor mijn reis naar Boston, maar de nacht voelt lang en slaaploos aan.

-

De volgende dag word ik als eerst wakker. Een raar gevoel overheerst mijn lichaam. Het gevoel dat ik veel te lang heb geslapen. Mijn moeder is al vroeg op zakenreis vertrokken en ik grijp naar mijn mobieltje om het uur te checken, ik schrik gelijk.

"We zijn te laat. Shit, we zijn te laat!" Ik haast me overeind en maak Isa en Eve wakker. De trein naar Boston zou zo meteen vertrekken en het duurt ongeveer driekwartier om naar het station van Highbury te rijden. Ik voel de stress stijgen. Eve begrijpt niet direct het noodgeval, slaperig kruipt ze overeind. Isa staat meteen op, zoekend naar een oplossing. Na een paar keer paniekerig ijsberen, steekt ze haar hoofd even uit het raam. Is dat nu echt het juist moment voor frisse lucht?

"Xander. We moeten aan Xander vragen om ons naar Boston te rijden." Ze wijst naar de donkerblauwe Cabrio aan de overkant van de straat.

Ik bijt op mijn lip. Dat is zeker geen slecht idee. 

-

Hi hi 

Vragen van vandaag: 

Wat vinden jullie van de titels voor de hoofdstukken? Ik probeer niets te spoilen via de titels en probeer ze zo leuk mogelijk te maken. 

Wat denken jullie van de evolutie tussen Xander en Celeste? 

Tot morgen voor een nieuw hoofdstuk!

Veel liefs

Jina