Cloe.
De zon is weg. Het is bewolkt en er is geen stuk blauwe lucht meer te zien. Ik loop naar mijn voordeur als ik even naar het huis van Rick kijk. Ik stop en ik blijf even staren. Zal ik aankloppen? Ik besluit om het gewoon te doen dus ik loop naar Rick z'n huis. Ik loop het afstapje op en ik klop aan.

Het duurt even voordat ik wat geluiden hoor. Ik zie de deur open gaan en ik zie bijna niks. Het is donker in huis en alles zit pot dicht. Rick komt naar voren en hij kijkt bedroeft. "Hoi Rick." Zeg ik.

"Hoi Cloe." Antwoord hij. "Waarom was je niet op school?" Vraag ik. "Ik had wat privé dingen." Antwoord hij met een koude stem. Hij staart naar de lucht om het weer te bekijken. "Het was super zonnig." Zeg ik. "Dat weet ik ja. Ik heb de zon ergens anders mee kunnen maken." Antwoord hij.

Het is even stil. "Ik had een telefoonnummer in mijn kluisje met jou naam eronder." Zeg ik uit het niets. "Dat kan kloppen. Het komt van mij." Zegt Rick met een kalme stem en hij komt iets verder buiten staan. Dan staart hij naar zijn schoenen.

"Hoe heb je mijn kluisje open gekregen?" Vraag ik. "De waarheid klinkt raar." Zegt hij en hij doet weer een stap achteruit en hij wil de deur dicht doen. Ik kom dichterbij en ik hou de deur open. "Hoe heb je mijn kluisje open gekregen?" Vraag ik opnieuw maar deze keer met een duidelijkere stem. "Ik heb hem open gerukt." Antwoord hij. "Maar mijn slot zat er weer aan zonder schram er aan. Het is bovendien onmogelijk. Niemand heeft de kracht om dat open te krijgen." Zeg ik.

"Ik heb hem open gerukt, vervolgens heb ik een nieuw slot van de conciërge gestolen en je code ingesteld en aan je kluisje gehangen." Antwoord hij. "Maar als je mijn wachtwoord wist waarom heb je hem dan open gebroken?" Vraag ik en hij haalt z'n schouders op. "Puur omdat ik mijn eigen krachten niet ken. Ging per ongeluk." Antwoord hij.

"Je kon ook gewoon persoonlijk je telefoon nummer geven. Waarom geef je hem überhaupt?" Vraag ik. "Je zal hem nodig hebben voor noodgevallen." Antwoord hij. "Kom op zeg! Ik ben toch geen dame in nood?" Vraag ik nijdig. "Sorry." Antwoord hij kalm. Ik zucht en ik hou mijn armen over elkaar. Ik knik. "Ik zie je morgen misschien oké?" Zeg ik. Rick knikt en hij sluit de deur en ik loop van het afstapje af.

Waarom heeft hij dit gedaan? Hoe kon hij mijn slot open krijgen? Zo veel vragen en zo weinig antwoorden. Ik ben niet dom. Ik zal erachter komen hoe hij dat gedaan heeft. Hij is niet normaal. Ik vraag me wel af of hij echt uit Arizona komt. Zijn huis zit potdicht als er zon is. Hij is lijkbleek en sterk als ik zijn verhaal van net moet geloven. Word ik gek of zo?

Ik vraag het wel aan Anne, maar misschien niet. Ik vertel het haar maar niet, dit zijn mijn problemen. Ik loop naar mijn voordeur en ik pak de sleutels uit mijn tas. Ik maak de deur open, weer een dag voorbij.