POV Cloe.
"Z'n ogen hadden een rare kleur... ik weet het niet. Het leek op roze of rood of oranje maar het was heel raar licht door de zon." Zegt Jayden en ik kijk Anne raar aan.

"Waar denk je waar we mee te maken hebben? Voor zo ver ik weet zijn de siropen zo goed als bijna uitgestorven. Ik neem aan dat Nupas dit niet deed." Zeg ik en Anne trekt een wenkbrauw op. "Die jongen kan amper z'n ogen laten oplichten." Antwoord ze en ik schut een beetje met mijn hoofd.

"Wat dan? Een kwaadaardige vampier? Een Roy 2.0?! Of iets anders?" Vraag ik en Anne haalt haar schouders op. "Als het een vampier was, had hij Jaydens bloed evengoed wel gedronken. Ik denk niet dat het een vampier was. Ik denk dat jij en Nupas niet de enige siropen over zijn." Antwoord Anne en ik kijk terug naar Jayden.

"Jayden dit is enorm belangrijk. Wij houden alles goed in de gaten en als er een herrieschopper komt, moeten we dat weten. Had hij toevallig paarse ogen?" Vraag ik en Jaydens schut met z'n hooft.

"Ik had de zon veel in mijn zicht maar ik weet honderd procent zeker dat het geen paarse ogen had." Zegt hij en ik kijk terug naar Anne. "Dan is het Marcel niet." Zegt ze en ik zucht.

Dit word een moeilijke zoektocht.

Mijn mobiel gaat af en ik pak hem effe snel uit mijn zak. "Onbekend nummer." Mompel ik tegen Anne en ze gebaard dat ik op moet nemen.

Ik hou de telefoon tegen mijn oor en ik begin te praten. "Hallo? Wie is dit?" Vraag ik en ik hoor voor een paar seconde niks. "Ach, wat ben je toch schattig aan de telefoon." Hoor ik aan de andere kant van de lijn en ik schiet meteen overeind.

"Marcel." Mompel ik met een kwade stem en Annes ogen worden gigantisch groot en daarna vormen ze speeltjes die Marcels hooft waarschijnlijk tot moes willen slaan.

Die goeie oude Anne.

"Wie is Marcel?" Probeert Jayden uit te brengen maar hij doet het op zo'n manier alsof hij verwacht dat Anne zijn lippen kan lezen. Anne maakt een gebaar terug. "Later."

"Waar is Rick?" Vraag ik meteen en ik hoor zijn gemene lach aan de andere kant. "Je hoeft je totaal geen zorgen te maken over Rick. Sterker nog, je mag hem even van me hebben. Dan kan hij even uitleggen wat de bedoeling is." Zegt hij en dit beneemt me gewoon even de adem.

Ik hoor wat krakende geluiden en dan hoor ik een stem. Een bekende stem. De stem van Rick. "Cloe?!" Roept hij meteen en ik kan weer rustig ademen. Dit is alles wat ik na een tijd hoefde te horen. Ik mis hem zo erg.

"Rick! Ik mis je zo! Waar ben je?!" Roep ik bijna door de telefoon en Anne en Jayden kijken me aan alsof er een spook in de hoek van de kamer staat. "Ik heb geen idee waar ik ben. Alles wat ik kan zeggen is zwart en Marcel. Dat is alles wat ik in mijn zicht heb. Het is nu niet belangrijk, ik moet je iets vertellen." Zegt hij en er rolt een kleine traan over mijn wangen.

"Wat is er?" Vraag ik en ik vrees al op het ergste. "Marcel dreigt me te vermoorden als jij je leven niet voor eeuwig opgeeft. Maar ik wilde dat niet alleen zeggen, je moet het niet doen! Ik leef al veel te lang en jij begint pas net met je leven. Ik hou van......"
Hoor ik hem zeggen maar dan hoor ik het gekraak weer. "Jij of Rick Cloe." Hoor ik en dan is het stil.