POV Rick.
Ik loop naar de deur wanneer ik de bel hoor. Het is zo'n zeven uur 's avonds en Cloe en ik zijn alleen thuis.

Wanneer ik de deur open doe schrik ik even. "Hey jongen. Tijd niet gezien." Zegt mijn vader Kyle die met een dikke jas buiten staat. "Pa!" Roep ik en ik omhels hem.

Vervolgens laat ik hem binnen en doet hij z'n jas uit. "Nou... waar je is geliefde?" Vraagt hij en ik begeleid hem naar de kamer.

Cloe zit aan de keukentafel recht voor zich uit te staren. Het klinkt raar maar dit doet ze al de hele dag. Ik heb wel eens wat eten neer gezet maar ze beweegt geen spier.

"Wow... ze is echt veranderd in de afgelopen maanden. Je zij in een brief dat ze getransformeerd is in een siroop?" Vraagt hij en ik knik.

"Zo zit ze al de hele dag." Mompel ik en hij geeft me een paar schouderklopjes. "Komt goed jongen... ik praat wel met haar." Antwoord hij en ik knik.

Ik plof neer op de bank terwijl hij naast haar in de stoel gaat zitten.

"Hey meisje... alles goed?" Vraagt hij en Cloe doet iets wat ik totaal niet verwacht had. Ze slaat haar armen om mijn vader heen en hij pakt haar stevig vast. "Ohw meisje toch... het komt goed." Fluistert hij en ik glimlach.

Cloe mist haar ouders denk ik heel erg. Ze heeft gewoon ook wat volwassene nodig in haar leven en het zou fijn zijn als mijn ouders vaker langs komen.

"Ik was van plan hier een paar dagen te blijven om te checken of jullie kids het hier wel redden." Zegt hij en ik zie dat Cloe huilt.

"Waar is mam?" Vraag ik en hij kijkt me serieus aan. "Je moeder moet blijven waar ze is. Er zijn verschillende meldingen geweest van het genootschap dat de poort naar de onderwereld geopend is en dat alle onderwerelders onder moeten duiken. Wat hebben jullie uitgespookt?" Vraagt hij en ik glimlach.

"Dat is een enorm lang verhaal, en we gaan het je allemaal uitleggen." Antwoord ik.

POV Kéziah.
"Ik moet je echt iets vertellen." Zeg ik tegen Gabriel terwijl hij gaat zitten op m'n bank. "Ja je wilde al eerder iets tegen me zeggen. Wat is er zo belangrijk?" Vraagt hij en ik begin nerveus te worden.

"H-hoe doet Russel de laatste tijd?" Vraag ik en Gabriel haalt z'n schouders op. "Afstandelijk." Mompelt hij en ik ga naast hem zitten.

"Ik was laatst in het park toen jij bij Cloe's etentje was. Ik zag Russel met een meisje. Hij zij dat 'het' doen met haar een vergissing was en dat...." maar Gabriel staat op wanneer ik mijn zin niet af kan maken.

"Russel gaat vreemd?" Mompelt hij en hij loopt naar de muur toe. "Ik wilde dat je de waarheid wist." Zeg ik en Gabriel draait zich boos naar me om met z'n zwarte donkere magiërs ogen.

"Je bent een leugenaar. Je probeert ons uit elkaar te drijven. Laat me met rust!!" Schreeuwt hij en hij wil naar de deur toe lopen maar ik hou hem tegen. "Wacht! Ik zou niet tegen je liegen hierover!" Roep ik.

"Ik kan het niet meer. Dit... leven. Het gaat niet meer." Zegt hij en ik steek m'n hand een beetje naar hem uit. "Gabe... haal je geen domme dingen in je hooft?" Vraag ik en hij schut met z'n hoofd maar op een boze manier. Alsof hij me nooit meer wil zien.

Hij gooit de deur open en hij verlaat het huis.