POV Cloe.
Het roedel zoekt al uren naar aanwijzingen maar ze hebben niks gevonden. Ik heb Jayden uitgenodigd bij mij thuis en ik heb Anne meegevraagd. Ik wil hier duidelijkheid over hebben. Misschien moeten we het uitleggen zodat hij een rede heeft om z'n mond te houden.

"Waarom zeggen jullie niks?" Vraagt Jayden en ik kijk op van mijn knieën. Jayden zit op de bank en Anne en ik staan gewoon.

"Anne kun je dit terugdraaien? Ik wil weten wat die jongen gezien heeft tijdens de aanval." Zeg ik en Anne komt op Jayden af.

"Aanval hoe be...."
"Alles wat ik je tot nu toe vertelt heb haal je uit je hoofd. Je weet weer wat er is gebeurd en waarom je kanker weg is." Onderbreekt Anne hem en Jayden begint eruit te zien als een zombie.

Ik zweer dat ik hem voor een seconde zag kwijlen...

Jayden schut een paar keer met z'n hoofd en Anne zet een paar stappen achteruit. "En nu vertel jij ons precies wat er is gebeurd." Zegt ze en Jaydens ogen waren groot. Hij kalmeert en hij staart voor zich uit en begint te praten alsof hij in een hopeloos zwart gat zit.

"Zo zwart. Lang figuur... ik vocht dus hij verwond me... waarschijnlijk als een ongeluk. Hij wilde bloed en ik wilde het hem niet geven. Een zwarte lange jas met grote knopen die gebruikt worden als lalaloepsie ogen. Zwarte grote hoodie en een mondkapje.... zijn ogen waren slecht te zien.... ze gloeide." Zegt hij.

"Welke kleur Jayden?" Vraagt Anne en Jayden stopt met praten. Hij kijkt ons aan. "Wat gebeurd hier en wat zijn jullie?" Vraagt hij maar op een kalme manier omdat hij duidelijk niet in paniek wil raken.

"Ik ben Anne en ik ben een Alpha." Zegt ze en haar ogen lichten groen op. Jaydens mond valt open en zijn ogen worden groot en die richt hij al snel op mij. "Ben jij ook een weerwolf?" Vraagt hij en ik schut lachend mijn hoofd.

Ik ga naast Jayden zitten en hij kijkt me aan. Ik pak z'n handen vast.

"Vroeger zag ik dat het leven te normaal was... te saai. Nu ben ik anders geworden omdat ik in een paar maanden zo veel heb meegemaakt. Mijn beste vriend is voor mijn ogen doorboord met een gigantisch zwaard en mijn vriendje Rick is ontvoerd door een gestoorde gek." Zeg ik en Jayden doorboort mijn ogen met de zijne.

Jayden is altijd een hele lieve jongen en hoe dom hij ook over kan komen, hij is heel intelligent. Ik knijp mijn ogen stevig dicht en na drie seconde doe ik ze weer open. Ik kijk Jayden aan met roze ogen en ik hou zijn handen omhoog.

Vervolgens laat ik een kleine roze mini tornado in z'n handpalmen verschijnen om te laten zien dat ik magie kan gebruiken. Hij kijkt er vol verwondering naar.

"Denk je dat je dit voor je kan houden?" Vraag ik en Jayden kijkt me aan. "Voor jullie doe ik dat." Mompelt hij met een glimlach en een belofte in z'n ogen.

"Genoeg getoverd... nu ga jij ons exact vertellen wat de kleur van z'n ogen waren." Zegt Anne.